Plutarch, De curiositate, section 14

(플루타르코스, De curiositate, section 14)

ἔστι τοίνυν καὶ πρὸσ δικαιοσύνην ἄσκησισ, ὑπερβῆναί ποτε λῆμμα δίκαιον, ἵνα πόρρω τῶν ἀδίκων ἐθίσῃσ σεαυτὸν εἶναι· καὶ πρὸσ σωφροσύνην ὁμοίωσ, ἀποσχέσθαι ποτὲ γυναικὸσ ἰδίασ, ἵνα μηδέποτε κινηθῇσ ὑπ’ ἀλλοτρίασ. τοῦτο δὴ τὸ ἔθοσ ἐπάγων τῇ πολυπραγμοσύνῃ πειρῶ καὶ τῶν ἰδίων ἔνια παρακοῦσαί ποτε καὶ παριδεῖν καί, βουλομένου τινὸσ ἀγγεῖλαί τι τῶν ἐπὶ τῆσ οἰκίασ, ὑπερβαλέσθαι, καὶ λόγουσ περὶ σοῦ λελέχθαι δοκοῦντασ ἀπώσασθαι.

καὶ γὰρ τὸν Οἰδίποδα τοῖσ μεγίστοισ κακοῖσ ἡ περιεργία περιέβαλε·

ζητῶν γὰρ ἑαυτὸν ὡσ οὐκ ὄντα Κορίνθιον ἀλλὰ ξένον, ἀπήντησε τῷ Λαϊῴ, καὶ τοῦτον ἀνελὼν καὶ τὴν μητέρα λαβὼν ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ γυναῖκα καὶ δοκῶν εἶναι μακάριοσ πάλιν ἑαυτὸν ἐζήτει.

καὶ τῆσ γυναικὸσ οὐκ ἐώσησ, ἔτι μᾶλλον ἤλεγχε τὸν συνειδότα γέροντα, πᾶσαν προσφέρων ἀνάγκην.

τέλοσ δὲ τοῦ πράγματοσ ἢδη περιφέροντοσ αὐτὸν τῇ ὑπονοίᾳ καὶ τοῦ γέροντοσ ἀναβοήσαντοσ οἴμοι πρὸσ αὐτῷ γ’ εἰμὶ τῷ δεινῷ λέγειν, ὅμωσ ἐξημμένοσ ὑπὸ τοῦ πάθουσ καὶ σφαδᾴζων ἀποκρίνεται κἄγωγ’ ἀκούειν· ἀλλ’ ὅμωσ ἀκουστέον.

οὕτω τίσ ἐστι γλυκύπικροσ καὶ ἀκατάσχετοσ ὁ τῆσ πολυπραγμοσύνησ γαργαλισμόσ, ὥσπερ ἕλκοσ αἱμάσσων ἑαυτόν, ὅταν ἀμύσσηται.

ὁ δ’ ἀπηλλαγμένοσ τῆσ νόσου ταύτησ καὶ φύσει πρᾶοσ, ἀγνοήσασ τι τῶν δυσχερῶν εἴποι ἄν ὦ πότνια λήθη τῶν κακῶν, ὡσ εἶ σοφή.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION