Plutarch, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 13

(플루타르코스, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 13)

δεῖται δὲ καὶ τὸ περὶ τοὺσ ἐπαίνουσ καθῆκον εὐλαβείασ τινὸσ καὶ μετριότητοσ διὰ τὸ μήτε τὴν ἔλλειψιν αὐτοῦ μήτε τὴν ὑπερβολὴν ἐλευθέριον εἶναι. βαρὺσ μὲν γὰρ ἀκροατὴσ καὶ φορτικὸσ ὁ πρὸσ πᾶν ἄτεγκτοσ καὶ ἀτενὴσ;

τὸ λεγόμενον, οἰήματοσ ὑπούλου καὶ περιαυτολογίασ ἐνδιαθέτου μεστόσ, ὡσ ἔχων τι τῶν λεγομένων βέλτιον εἰπεῖν, μήτ’ ὀφρῦν χατὰ σχῆμα κινῶν μήτε φωνὴν εὐγνώμονοσ μάρτυρα φιληκοϊάσ προϊέμενοσ, ἀλλὰ σιγῇ καὶ βαρύτητι καταπλάστῳ καὶ σχηματισμῷ θηρώμενοσ δόξαν εὐσταθοῦσ καὶ βάθοσ ἔχοντοσ ἀνδρόσ, ὥσπερ χρημάτων τῶν ἐπαίνων ὅσον ἄλλῳ μεταδίδωσιν αὑτοῦ δοκῶν ἀφαιρεῖσθαι.

πολλοὶ γάρ εἰσιν οἱ κακῶσ καὶ παρὰ μέλοσ τὴν Πυθαγόρου φωνὴν ὑπολαμβάνοντεσ.

ἐκεῖνοσ μὲν γὰρ ἐκ φιλοσοφίασ ἔφησεν αὑτῷ περιγεγονέναι τὸ μηδὲν θαυμάζειν·

οὗτοι δὲ τὸ μηδὲν ἐπαινεῖν μηδὲ τιμᾶν, ἐν τῷ καταφρονεῖν τιθέμενοι τὸ σεμνὸν καὶ ὑπεροψίᾳ διώκοντεσ. ὁ γὰρ φιλόσοφοσ λόγοσ τὸ μὲν ἐξ ἀπειρίασ καὶ ἀγνοίασ θαῦμα καὶ θάμβοσ ἐξαιρεῖ γνώσει καὶ ἱστορίᾳ τῆσ· περὶ ἕκαστον αἰτίασ, τὸ δ’ εὔκολον καὶ μέτριον καὶ φιλάνθρωπον οὐκ ἀπόλλυσι.

τοῖσ γὰρ ἀληθινῶσ καὶ βεβαίωσ ἀγαθοῖσ τιμή τε καλλίστη τὸ τιμῆσαί τινα τῶν ἀξίων, καὶ κόσμοσ εὐπρεπέστατοσ τὸ ἐπικοσμῆσαι, περιουσίᾳ δόξησ καὶ ἀφθονίᾳ γιγνόμενον. οἱ δὲ γλίσχροι περὶ τοὺσ ἑτέρων ἐπαίνουσ ἔτι πένεσθαι καὶ πεινῆν ἐοίκασι τῶν ἰδίων.

ὁ δ’ ἐναντίοσ αὖ πάλιν τούτων, μηδὲν ἐπικρίνων ἀλλὰ κατὰ ῥῆμα καὶ συλλαβὴν ἐφιστάμενοσ καὶ κεκραγώσ , ἐλαφρόσ τισ ὢν καὶ ὀρνεώδησ, πολλάκισ μὲν οὐδ’ αὐτοῖσ ἀρέσκει τοῖσ ἀγωνιζομένοισ, ἀεὶ δὲ λυπεῖ τοὺσ ἀκροωμένουσ, ἀνασοβῶν καὶ συνεξανιστὰσ παρὰ γνώμην, οἱο͂ν ἑλκομένουσ βίᾳ δι’ αἰδῶ καὶ συνεπηχοῦντασ. οὐδὲν δ’ ὠφεληθεὶσ διὰ τὸ ταραχώδη καὶ πολυπτόητον αὐτῷ περὶ τοὺσ ἐπαίνουσ γεγονέναι τὴν ἀκρόασιν ἀπέρχεται τῶν τριῶν ἓν φερόμενοσ εἴρων γὰρ ἢ κόλαξ ἢ περὶ λόγουσ ἀπειρόκαλοσ;

ἔδοξεν εἶναι.

δίκην μὲν οὖν δικάζοντα δεῖ μήτε πρὸσ ἔχθραν τινὰ μήτε πρὸσ χάριν ἀκούειν ἀλλ άπὸ γνώμησ πρὸσ τὸ δίκαιον· ἐν δὲ ταῖσ φιλολόγοισ ἀκροάσεσιν οὔτε νόμοσ οὐδεὶσ οὔτε ὁρ́κοσ ἡμᾶσ ἀπείργει μὴ μετ’ εὐνοίασ ἀποδέχεσθαι τὸν διαλεγόμενον.

ἀλλὰ καὶ τὸν Ἑρμῆν ταῖσ Χάρισιν οἱ παλαιοὶ συγκαθίδρυσαν, ὡσ μάλιστα τοῦ λόγου τὸ κεχαρισμένον καὶ προσφιλὲσ ἀπαιτοῦντοσ.

φύονται μαλακῶν ἄνθεα λευκοϊών ὅπου γὰρ ἐμέτου τινὲσ ἐγκώμια καὶ πυρετοῦ καὶ νὴ Δία χύτρασ ἐπιδεικνύμενοι, πιθανότητοσ οὐκ ἀμοιροῦσιν, ἦ που λόγοσ ὑπ’ ἀνδρὸσ ἁμωσγέπωσ δοκοῦντοσ ἢ καλουμένου φιλοσόφου περαινόμενοσ οὐκ ἂν ὅλωσ ἀναπνοήν τινα καὶ καιρὸν ἀκροαταῖσ εὐμενέσι καὶ φιλανθρώποισ παράσχοι πρὸσ ἔπαινον;

οἱ γοῦν ἐν ὡρ́ᾳ πάντεσ, ὥσ φησιν ὁ Πλάτων, ἁμηγέπη δάκνουσι τὸν ἐρωτικόν, καὶ λευκοὺσ μὲν θεῶν παῖδασ ἀνακαλῶν μέλανασ δ’ ἀνδριχοούσ, καὶ τὸν γρυπὸν βασιλικὸν καὶ τὸν σιμὸν ἐπίχαριν τὸν δ’ ὠχρὸν μελίχρουν ὑποκοριζόμενοσ ἀσπάζεται καὶ ἀγαπᾷ·

δεινὸσ γάρ ἐστιν ὁ ἔρωσ ὥσπερ κιττὸσ αὑτὸν ἐκ πάσησ ἀναδῆσαι προφάσεωσ.

πολὺ δὴ μᾶλλον ὁ φιλήκοοσ; καὶ φιλόλογοσ ἀεί τινοσ αἰτίασ εὑρετικὸσ ἔσται, δι’ ἣν οὐκ ἀπὸ τρόπου τῶν λεγόντων ἕκαστον ἐπαινῶν φανεῖται. καὶ γὰρ ὁ Πλάτων τὸν Λυσίου λόγον οὔτε κατὰ τὴν εὑρ́εσιν ἐπαινῶν καὶ τῆσ ἀταξίασ αἰτιώμενοσ;

"τῶν ὀνομάτων σαφῶσ καὶ στρογγύλωσ ἕκαστον ἀποτετόρνευται. μέμψαιτο δ’ ἄν τισ Ἀρχιλόχου μὲν τὴν ὑπόθεσιν, Παρμενίδου δὲ τὴν στιχοποιίαν, Φωκυλίδου δὲ τὴν εὐτέλειαν, Εὐριπίδου δὲ τὴν λαλιάν, Σοφοκλέουσ δὲ τὴν ἀνωμαλίαν, ὥσπερ ἀμέλει καὶ τῶν ῥητόρων ἐστὶν ὁ μὲν οὐκ ἔχων ἦθοσ·

, ὁ δὲ πρὸσ πάθοσ ἀργόσ, ὁ δ’ ἐνδεὴσ χαρίτων ἕκαστόσ γε μὴν ἐπαινεῖται κατὰ τὸ ἴδιον τῆσ δυνάμεωσ, ᾧ κινεῖν καὶ ἄγειν πέφυκεν.

ὥστε καὶ τοῖσ ἀκούουσιν εὐπορίαν εἶναι καὶ ἀφθονίαν τοῦ φιλοφρονεῖσθαι τοὺσ λέγοντασ.

γαλήνην προσώπου καὶ διάθεσιν εὐμενῆ καὶ ἄλυπον ἐμπαρασχεῖν.

ἐκεῖνα μὲν γὰρ ἤδη καὶ πρὸσ τοὺσ ὅλωσ ἀποτυγχάνοντασ ὥσπερ ἐγκύκλια καὶ κοινὰ πάσησ ἀκροάσεώσ ἐστι, καθέδρα τέ τισ ἄθρυπτοσ καὶ ἀκλινὴσ ἐν ὀρθῷ σχήματι καὶ· πρόσβλεψισ αὐτῷ τῷ λέγοντι καὶ τάξισ ἐνεργοῦ προσοχῆσ, καὶ προσώπου κατάστασισ καθαρὰ καὶ ἀνέμφαντοσ οὐχ ὕβρεωσ οὐδὲ δυσκολίασ μόνον ἀλλὰ καὶ φροντίδων ἄλλων καὶ ἀσχολιῶν·

πᾶν εἴ τι τούτοισ ἐοίκεν ὑπεύθυνόν ἐστι καὶ δεῖται πολλῆσ εὐλαβείασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION