헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́ΔεΡεξτά1́13́

(플루타르코스, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 13)

δεῖται δὲ καὶ τὸ περὶ τοὺσ ἐπαίνουσ καθῆκον εὐλαβείασ τινὸσ καὶ μετριότητοσ διὰ τὸ μήτε τὴν ἔλλειψιν αὐτοῦ μήτε τὴν ὑπερβολὴν ἐλευθέριον εἶναι. βαρὺσ μὲν γὰρ ἀκροατὴσ καὶ φορτικὸσ ὁ πρὸσ πᾶν ἄτεγκτοσ καὶ ἀτενὴσ;

τὸ λεγόμενον, οἰήματοσ ὑπούλου καὶ περιαυτολογίασ ἐνδιαθέτου μεστόσ, ὡσ ἔχων τι τῶν λεγομένων βέλτιον εἰπεῖν, μήτ’ ὀφρῦν χατὰ σχῆμα κινῶν μήτε φωνὴν εὐγνώμονοσ μάρτυρα φιληκοϊάσ προϊέμενοσ, ἀλλὰ σιγῇ καὶ βαρύτητι καταπλάστῳ καὶ σχηματισμῷ θηρώμενοσ δόξαν εὐσταθοῦσ καὶ βάθοσ ἔχοντοσ ἀνδρόσ, ὥσπερ χρημάτων τῶν ἐπαίνων ὅσον ἄλλῳ μεταδίδωσιν αὑτοῦ δοκῶν ἀφαιρεῖσθαι.

πολλοὶ γάρ εἰσιν οἱ κακῶσ καὶ παρὰ μέλοσ τὴν Πυθαγόρου φωνὴν ὑπολαμβάνοντεσ.

ἐκεῖνοσ μὲν γὰρ ἐκ φιλοσοφίασ ἔφησεν αὑτῷ περιγεγονέναι τὸ μηδὲν θαυμάζειν·

οὗτοι δὲ τὸ μηδὲν ἐπαινεῖν μηδὲ τιμᾶν, ἐν τῷ καταφρονεῖν τιθέμενοι τὸ σεμνὸν καὶ ὑπεροψίᾳ διώκοντεσ. ὁ γὰρ φιλόσοφοσ λόγοσ τὸ μὲν ἐξ ἀπειρίασ καὶ ἀγνοίασ θαῦμα καὶ θάμβοσ ἐξαιρεῖ γνώσει καὶ ἱστορίᾳ τῆσ· περὶ ἕκαστον αἰτίασ, τὸ δ’ εὔκολον καὶ μέτριον καὶ φιλάνθρωπον οὐκ ἀπόλλυσι.

τοῖσ γὰρ ἀληθινῶσ καὶ βεβαίωσ ἀγαθοῖσ τιμή τε καλλίστη τὸ τιμῆσαί τινα τῶν ἀξίων, καὶ κόσμοσ εὐπρεπέστατοσ τὸ ἐπικοσμῆσαι, περιουσίᾳ δόξησ καὶ ἀφθονίᾳ γιγνόμενον. οἱ δὲ γλίσχροι περὶ τοὺσ ἑτέρων ἐπαίνουσ ἔτι πένεσθαι καὶ πεινῆν ἐοίκασι τῶν ἰδίων.

ὁ δ’ ἐναντίοσ αὖ πάλιν τούτων, μηδὲν ἐπικρίνων ἀλλὰ κατὰ ῥῆμα καὶ συλλαβὴν ἐφιστάμενοσ καὶ κεκραγώσ , ἐλαφρόσ τισ ὢν καὶ ὀρνεώδησ, πολλάκισ μὲν οὐδ’ αὐτοῖσ ἀρέσκει τοῖσ ἀγωνιζομένοισ, ἀεὶ δὲ λυπεῖ τοὺσ ἀκροωμένουσ, ἀνασοβῶν καὶ συνεξανιστὰσ παρὰ γνώμην, οἱο͂ν ἑλκομένουσ βίᾳ δι’ αἰδῶ καὶ συνεπηχοῦντασ. οὐδὲν δ’ ὠφεληθεὶσ διὰ τὸ ταραχώδη καὶ πολυπτόητον αὐτῷ περὶ τοὺσ ἐπαίνουσ γεγονέναι τὴν ἀκρόασιν ἀπέρχεται τῶν τριῶν ἓν φερόμενοσ εἴρων γὰρ ἢ κόλαξ ἢ περὶ λόγουσ ἀπειρόκαλοσ;

ἔδοξεν εἶναι.

δίκην μὲν οὖν δικάζοντα δεῖ μήτε πρὸσ ἔχθραν τινὰ μήτε πρὸσ χάριν ἀκούειν ἀλλ άπὸ γνώμησ πρὸσ τὸ δίκαιον· ἐν δὲ ταῖσ φιλολόγοισ ἀκροάσεσιν οὔτε νόμοσ οὐδεὶσ οὔτε ὁρ́κοσ ἡμᾶσ ἀπείργει μὴ μετ’ εὐνοίασ ἀποδέχεσθαι τὸν διαλεγόμενον.

ἀλλὰ καὶ τὸν Ἑρμῆν ταῖσ Χάρισιν οἱ παλαιοὶ συγκαθίδρυσαν, ὡσ μάλιστα τοῦ λόγου τὸ κεχαρισμένον καὶ προσφιλὲσ ἀπαιτοῦντοσ.

φύονται μαλακῶν ἄνθεα λευκοϊών ὅπου γὰρ ἐμέτου τινὲσ ἐγκώμια καὶ πυρετοῦ καὶ νὴ Δία χύτρασ ἐπιδεικνύμενοι, πιθανότητοσ οὐκ ἀμοιροῦσιν, ἦ που λόγοσ ὑπ’ ἀνδρὸσ ἁμωσγέπωσ δοκοῦντοσ ἢ καλουμένου φιλοσόφου περαινόμενοσ οὐκ ἂν ὅλωσ ἀναπνοήν τινα καὶ καιρὸν ἀκροαταῖσ εὐμενέσι καὶ φιλανθρώποισ παράσχοι πρὸσ ἔπαινον;

οἱ γοῦν ἐν ὡρ́ᾳ πάντεσ, ὥσ φησιν ὁ Πλάτων, ἁμηγέπη δάκνουσι τὸν ἐρωτικόν, καὶ λευκοὺσ μὲν θεῶν παῖδασ ἀνακαλῶν μέλανασ δ’ ἀνδριχοούσ, καὶ τὸν γρυπὸν βασιλικὸν καὶ τὸν σιμὸν ἐπίχαριν τὸν δ’ ὠχρὸν μελίχρουν ὑποκοριζόμενοσ ἀσπάζεται καὶ ἀγαπᾷ·

δεινὸσ γάρ ἐστιν ὁ ἔρωσ ὥσπερ κιττὸσ αὑτὸν ἐκ πάσησ ἀναδῆσαι προφάσεωσ.

πολὺ δὴ μᾶλλον ὁ φιλήκοοσ; καὶ φιλόλογοσ ἀεί τινοσ αἰτίασ εὑρετικὸσ ἔσται, δι’ ἣν οὐκ ἀπὸ τρόπου τῶν λεγόντων ἕκαστον ἐπαινῶν φανεῖται. καὶ γὰρ ὁ Πλάτων τὸν Λυσίου λόγον οὔτε κατὰ τὴν εὑρ́εσιν ἐπαινῶν καὶ τῆσ ἀταξίασ αἰτιώμενοσ;

"τῶν ὀνομάτων σαφῶσ καὶ στρογγύλωσ ἕκαστον ἀποτετόρνευται. μέμψαιτο δ’ ἄν τισ Ἀρχιλόχου μὲν τὴν ὑπόθεσιν, Παρμενίδου δὲ τὴν στιχοποιίαν, Φωκυλίδου δὲ τὴν εὐτέλειαν, Εὐριπίδου δὲ τὴν λαλιάν, Σοφοκλέουσ δὲ τὴν ἀνωμαλίαν, ὥσπερ ἀμέλει καὶ τῶν ῥητόρων ἐστὶν ὁ μὲν οὐκ ἔχων ἦθοσ·

, ὁ δὲ πρὸσ πάθοσ ἀργόσ, ὁ δ’ ἐνδεὴσ χαρίτων ἕκαστόσ γε μὴν ἐπαινεῖται κατὰ τὸ ἴδιον τῆσ δυνάμεωσ, ᾧ κινεῖν καὶ ἄγειν πέφυκεν.

ὥστε καὶ τοῖσ ἀκούουσιν εὐπορίαν εἶναι καὶ ἀφθονίαν τοῦ φιλοφρονεῖσθαι τοὺσ λέγοντασ.

γαλήνην προσώπου καὶ διάθεσιν εὐμενῆ καὶ ἄλυπον ἐμπαρασχεῖν.

ἐκεῖνα μὲν γὰρ ἤδη καὶ πρὸσ τοὺσ ὅλωσ ἀποτυγχάνοντασ ὥσπερ ἐγκύκλια καὶ κοινὰ πάσησ ἀκροάσεώσ ἐστι, καθέδρα τέ τισ ἄθρυπτοσ καὶ ἀκλινὴσ ἐν ὀρθῷ σχήματι καὶ· πρόσβλεψισ αὐτῷ τῷ λέγοντι καὶ τάξισ ἐνεργοῦ προσοχῆσ, καὶ προσώπου κατάστασισ καθαρὰ καὶ ἀνέμφαντοσ οὐχ ὕβρεωσ οὐδὲ δυσκολίασ μόνον ἀλλὰ καὶ φροντίδων ἄλλων καὶ ἀσχολιῶν·

πᾶν εἴ τι τούτοισ ἐοίκεν ὑπεύθυνόν ἐστι καὶ δεῖται πολλῆσ εὐλαβείασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 13

(플루타르코스, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 13)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION