Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 10

(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 10)

νόμον κεῖσθαι λογιζόμενοσ, ὥστ’ εἰπεῖν Ὅμηρον, ὅτι τῷ αὐτῷ μέτρῳ τὴν μὲν Ἀγαμέμνονοσ ἀνδραγαθίαν κεκόσμηκε, τὴν δ’ Ἀλεξάνδρου μεμάντευται. "τῆσ ἐκείνου δέομαι·

φιλοσόφου τοίνυν ἐστὶ ψυχῆσ σοφίασ ἐρᾶν καὶ σοφοὺσ;

ἄνδρασ θαυμάζειν μάλιστα·

τοῦτο δ’ Ἀλεξάνδρῳ προσῆν ὡσ οὐδενὶ τῶν βασιλέων.

καὶ πῶσ μὲν εἶχε πρὸσ Ἀριστοτέλην εἴρηται καὶ ὅτι τὸν μὲν ἁρμονικὸν Ἀνάξαρχον ἐντιμότατον τῶν φίλων ἐνόμιζε, Πύρρωνι δὲ τῷ Ἠλείῳ πρῶτον ἐντυχόντι μυρίουσ χρυσοῦσ ἔδωκε, Ξενοκράτει δὲ τῷ Πλάτωνοσ συνήθει πεντήκοντα τάλαντα δωρεὰν ἔπεμψεν· Ὀνησίκριτον δὲ τὸν Διογένουσ τοῦ Κυνὸσ μαθητήν, ὅτι ἄρχοντα τῶν κυβερνητῶν κατέστησεν, ὑπὸ πλειόνων ἱστόρηται.

"ἣ ἠσχολούμην ἂν περὶ λόγουσ, εἰ μὴ δι’ ἔργων ἐφιλοσόφουν.

οὐ γὰρ προέκρινε τὴν τύχην τῆσ σοφίασ οὐδὲ τὴν πορφύραν καὶ τὸ διάδημα τῆσ πήρασ καὶ τοῦ τρίβωνοσ· "εἰ μὴ τὰ βαρβαρικὰ τοῖσ Ἑλληνικοῖσ κεράσαι διενοούμην καὶ πᾶσαν ἤπειρον ἐπιὼν ἐξημερῶσαι, καὶ πέρατα γῆσ ἀνευρὼν καὶ θαλάττησ ὠκεανῷ προσερεῖσαι Μακεδονίαν, καὶ τὴν Ἑλλάδα σπεῖραι καὶ καταχέασθαι γένουσ παντὸσ εὐδικίαν καὶ εἰρήνην, οὐκ ἂν ἐν ἀπράκτῳ τρυφῶν ἐξουσίᾳ καθήμην, ἀλλ’ ἐζήλουν ἂν τὴν Διογένουσ εὐτέλειαν.

"νῦν δὲ σύγγνωθι, Διόγενεσ, Ἡρακλέα μιμοῦμαι καὶ Περσέα ζηλῶ, καὶ τὰ Διονύσου μετιὼν ἴχνη, θεοῦ γενάρχου καὶ προπάτοροσ, βούλομαι πάλιν ἐν Ἰνδίᾳ νικῶντασ Ἕλληνασ ἐγχορεῦσαι καὶ τοὺσ ὑπὲρ Καύκασον ὀρείουσ καὶ ἀγρίουσ τῶν βακχικῶν ἀναμνῆσαι κώμων. "κἀκεῖ τινεσ εἶναι λέγονται στερρᾶσ καὶ γυμνήτιδοσ σοφίασ ἐθάδεσ ἄνδρεσ ἱεροὶ καὶ αὐτόνομοι, θεῷ σχολάζοντεσ, εὐτελέστεροι Διογένουσ, οὐδὲν πήρασ δεόμενοι· "τροφὴν γὰρ οὐκ ἀποτίθενται, πρόσφατον ἀεὶ καὶ νέαν ἀπὸ γῆσ ἔχοντεσ· "ποτὸν δὲ ποταμοὶ ῥέουσι φύλλα δ’ αὐτοῖσ δένδρων ἀποχυθέντα καὶ πόα γῆσ ἐγκατακλιθῆναι. "δι’ ἐμὲ κἀκεῖνοι Διογένη γνώσονται καὶ Διογένησ ἐκείνουσ. "δεῖ κἀμὲ νόμισμα παρακόψαι καὶ παραχαράξαι τὸ βαρβαρικὸν Ἑλληνικῇ πολιτείᾳ," εἰε͂ν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION