Plutarch, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 3

(플루타르코스, Animine an corporis affectiones sint peiores, section 3)

διὸ παῖδεσ ἰατρῶν βούλονται μὲν μὴ νοσεῖν τὸν ἄνθρωπον, νοσοῦντα δὲ μὴ ἀγνοεῖν ὅτι νοσεῖ ὃ τοῖσ ψυχικοῖσ πάθεσι πᾶσι συμβέβηκεν. οὔτε γὰρ ἀφραίνοντεσ οὔτ’ ἀσελγαίνοντεσ οὔτ’ ἀδικοπραγοῦντεσ ἁμαρτάνειν δοκοῦσιν, ἀλλ’ ἔνιοι καὶ κατορθοῦν. πυρετὸν μὲν γὰρ οὐδεὶσ ὑγίειαν ὠνόμασεν οὐδὲ φθίσιν εὐεξίαν οὐδὲ ποδάγραν ποδώκειαν οὐδ’ ὠχρίασιν ἐρύθημα, θυμὸν δὲ πολλοὶ καλοῦσιν ἀνδρείαν καὶ ἔρωτα φιλίαν καὶ φθόνον ἅμιλλαν καὶ δειλίαν ἀσφάλειαν. εἶθ’ οἱ μὲν καλοῦσι τοὺσ ἰατρούσ, αἰσθάνονται γὰρ ὧν δέονται πρὸσ ἃ νοσοῦσιν οἱ δὲ φεύγουσι τοὺσ φιλοσόφουσ, οἰόνται γὰρ ἐπιτυγχάνειν ἐν οἷσ διαμαρτάνουσιν. ἐπεὶ τούτῳ γε τῷ λόγῳ χρώμενοι λέγομεν ὅτι κουφότερόν ἐστιν ὀφθαλμία μανίασ καὶ ποδάγρα φρενίτιδοσ, ὁ μὲν γὰρ αἰσθάνεται καὶ καλεῖ τὸν ἰατρὸν κεκραγώσ, καὶ παρόντι τὴν ὄψιν ἀλεῖψαι, τὴν φλέβα τεμεῖν, παραδίδωσιν τῆσ δὲ μαινομένησ Ἀγαύησ ἀκούεισ ὑπὸ τοῦ πάθουσ τὰ φίλτατ’ ἠγνοηκυίασ, ἄγομεν ἐξ· οπεοσ ἕλικα νεότομον ἐπὶ μέλαθρα, μακάριον θήραμα.

Καὶ γὰρ ὁ μὲν τῷ σώματι νοσῶν εὐθὺσ ἐνδοὺσ καὶ καθεὶσ ἑαυτὸν εἰσ τὸ κλινίδιον ἡσυχίαν ἄγει θεραπευόμενοσ, ἂν δέ που μικρὸν ἐξᾴξῃ καὶ διασκιρτήσῃ τὸ σῶμα φλεγμονῆσ προσπεσούσησ, εἰπών τισ τῶν παρακαθημένων πράωσ, μέν’, ὦ ταλαίπωρ’, ἀτρέμα σοῖσ ἐν δεμνίοισ, ἐπέστησε καὶ κατέσχεν. οἱ δ’ ἐν τοῖσ ψυχικοῖσ πάθεσιν ὄντεσ τότε μάλιστα πράττουσι, τόθ’ ἥκισθ’ ἡσυχάζουσιν· δὲ πάθη σφοδρότητεσ ὁρμῶν.

διὸ τὴν ψυχὴν ἠρεμεῖν οὐκ ἐῶσιν, ἀλλ’ ὅτε μάλιστα δεῖται μονῆσ καὶ σιωπῆσ καὶ ὑποστολῆσ ὁ ἄνθρωποσ, τότ’ αὐτὸν εἰσ ὕπαιθρον ἕλκουσι, τότ’ ἀποκαλύπτουσιν οἱ θυμοὶ, αἱ φιλονεικίαι, οἱ ἔρωτεσ, αἱ λῦπαι, πολλὰ καὶ δρᾶν ἄνομα καὶ λαλεῖν ἀνάρμοστα τοῖσ καιροῖσ ἀναγκαζόμενον.

상위

Plutarch (플루타르코스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION