Plutarch, An Recte Dictum Sit Latenter Esse Vivendum, section 6

(플루타르코스, An Recte Dictum Sit Latenter Esse Vivendum, section 6)

δοκῶ δ’ ἐγὼ καὶ τὸ ζῆν αὐτὸ καὶ ὅλωσ τὸ φῦναι καὶ μετασχεῖν ἀνθρώπῳ γενέσεωσ εἰσ γνῶσιν ὑπὸ θεοῦ δοθῆναι· ἔστι δ’ ἄδηλοσ καὶ ἄγνωστοσ ἐν τῷ παντὶ πόλῳ καὶ κατὰ μικρὰ καὶ σποράδην φερόμενοσ·

ὅταν δὲ γένηται, συνερχόμενοσ αὑτῷ καὶ λαμβάνων μέγεθοσ ἐκλάμπει καὶ καθίσταται δῆλοσ ἐξ ἀδήλου καὶ φανερὸσ ἐξ ἀφανοῦσ. οὐ γὰρ εἰσ οὐσίαν ὁδὸσ ἡ γνῶσισ ὡσ ἔνιοι λέγουσιν, ἀλλ’ οὐσίασ εἰσ γνῶσιν· οὐ γὰρ ποιεῖ τῶν γιγνομένων ἕκαστον ἀλλὰ δείκνυσιν·

ὥσπερ οὐδ’ ἡ φθορὰ τοῦ ὄντοσ ἄρσισ εἰσ τὸ μὴ ὄν ἐστιν, ἀλλὰ μᾶλλον εἰσ τὸ ἄδηλον ἀπαγωγὴ τοῦ διαλυθέντοσ.

ὅθεν δὴ τὸν μὲν ἣλιον Ἀπόλλωνα κατὰ τοὺσ πατρίουσ καὶ παλαιοὺσ θεσμοὺσ νομίζοντεσ Δήλιον καὶ Πύθιον προσαγορεύουσι·

τὸν δὲ τῆσ ἐναντίασ κύριον μοίρασ, εἴτε θεὸσ εἴτε δαίμων ἐστίν, Αἵδην ὀνομάζουσιν, ὡσ ἂν εἰσ ἀειδὲσ καὶ ἀόρατον ἡμῶν, ὅταν διαλυθῶμεν, βαδιζόντων νυκτὸσ ἀιδνᾶσ ἀεργηλοῖὸ θ’ ὕπνου κοίρανον. οἶμαι δὲ καὶ τὸν ἄνθρωπον αὐτὸν οὑτωσὶ φῶτα καλεῖν τοὺσ παλαιούσ, ὅτι τοῦ γιγνώσκεσθαι καὶ γιγνώσκειν ἑκάστῳ διὰ συγγένειαν ἔρωσ ἰσχυρὸσ ἐμπέφυκεν.

φόβου καὶ ὑποψίασ ὄντα πλήρη πρὸσ αὐτήν ἡδὺ δ’ αὐτῇ καὶ ποθεινὸν οὕτω τὸ φῶσ ἐστιν, ὥστε μηδ’ ἄλλῳ τινὶ τῶν φύσει τερπνῶν ἄνευ φωτὸσ ὑπὸ σκότουσ χαίρειν, ἀλλὰ τοῦτο πᾶσαν ἡδονὴν καὶ πᾶσαν διατριβὴν καὶ ἀπόλαυσιν, ὥσπερ τι κοινὸν ἥδυσμα καταμιγνύμενον, ἱλαρὰν ποιεῖ καὶ φιλάνθρωπον.

ἐοίκεν αὐτὴν βαρύνεσθαι τὴν γένεσιν καὶ ἀπαυδᾶν πρὸσ τὸ εἶναι.

상위

Plutarch (플루타르코스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION