헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Αματορι

(플루타르코스, Amatoriae narrationes, chapter 2)

Φείδων τισ τῶν Πελοποννησίων ἐπιτιθέμενοσ ἀρχῇ, τὴν Ἀργείων πόλιν, τὴν πατρίδα τὴν ἑαυτοῦ, ἡγεμονεύειν τῶν λοιπῶν βουλόμενοσ, πρῶτον ἐπεβούλευσε Κορινθίοισ· πέμψασ γὰρ ᾔτει παρ’ αὐτῶν νεανίασ χιλίουσ τοὺσ ἀκμῇ διαφέροντασ καὶ ἀνδρείᾳ· οἱ δὲ πέμπουσι τοὺσ χιλίουσ, στρατηγὸν αὐτῶν ἀποδείξαντεσ Δέξανδρον.

ἐν νῷ δ’ ἔχων ὁ Φείδων ἐπιθέσθαι τούτοισ, ἵν’ ἔχοι Κόρινθον ἀτονωτέραν καὶ τῇ πόλει χρήσαιτο, προτείχισμα γὰρ τοῦτο ἐπικαιρότατον ἔσεσθαι τῆσ ὅλησ Πελοποννήσου, τὴν πρᾶξιν ἀνέθετο τῶν ἑταίρων τισίν. ἦν δὲ καὶ Ἅβρων ἐν αὐτοῖσ· οὗτοσ δὲ ξένοσ ὢν τοῦ Δεξάνδρου ἔφρασεν αὐτῷ τὴν ἐπιβουλήν.

καὶ οὕτωσ οἱ μὲν Φλιάσιοι πρὸ τῆσ ἐπιθέσεωσ εἰσ τὴν Κόρινθον ἐσώθησαν, Φείδων δ’ ἀνευρεῖν ἐπειρᾶτο τὸν προδόντα καὶ ἐπιμελῶσ ἐζήτει. δείσασ δ’ ὁ Ἅβρων φεύγει εἰσ Κόρινθον, ἀναλαβὼν τὴν γυναῖκα καὶ τοὺσ οἰκέτασ, ἐν Μελίσσῳ, κώμῃ τινὶ τῆσ Κορινθίων χώρασ ἔνθα καὶ παῖδα γεννήσασ Μέλισσον προσηγόρευσεν, ἀπὸ τοῦ τόπου θέμενοσ τοὔνομα αὐτῷ.

Μελίσσου υἱὸσ Ἀκταίων γίνεται, κάλλιστοσ καὶ σωφρονέστατοσ τῶν ὁμηλίκων, οὗ πλεῖστοι μὲν ἐγένοντο ἐρασταί, διαφερόντωσ δ’ Ἀρχίασ, γένουσ μὲν ὢν τοῦ τῶν Ἡρακλειδῶν, πλούτῳ δὲ καὶ τῇ ἄλλῃ δυνάμει λαμπρότατοσ Κορινθίων.

ἐπεὶ δὲ πείθειν οὐκ ἠδύνατο τὸν παῖδα, ἔγνω βιάσασθαι καὶ συναρπάσαι τὸ μειράκιον·

ἐπεκώμασεν οὖν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τοῦ Μελίσσου, πλῆθοσ ἐπαγόμενοσ καὶ φίλων καὶ οἰκετῶν, καὶ ἀπάγειν τὸν παῖδα ἐπειρᾶτο.

δὲ καὶ τῶν γειτόνων καὶ ἀνθελκόντων, ἀνθελκόμενοσ ὁ Ἀκταίων διεφθάρη·

καὶ οἱ μὲν οὕτωσ ἀπεχώρουν.

Μέλισσοσ δὲ τὸν νεκρὸν τοῦ παιδὸσ εἰσ τὴν ἀγορὰν τῶν Κορινθίων παρακομίσασ ἐπεδείκνυε, δίκην ἀπαιτῶν παρὰ τῶν ταῦτα πραξάντων· οἱ δὲ πλέον οὐδὲν ἢ τὸν ἄνδρα ἠλέουν. τῶν Ἰσθμίων, ἀναβὰσ τ’ ἐπὶ τὸν τοῦ Ποσειδῶνοσ νεὼν κατεβόα τῶν Βακχιαδῶν καὶ τὴν τοῦ πατρὸσ Ἅβρωνοσ εὐεργεσίαν ὑπεμίμνησκε, τούσ τε θεοὺσ ἐπικαλεσάμενοσ ῥίπτει ἑαυτὸν κατὰ τῶν πετρῶν.

μετ’ οὐ πολὺ δ’ αὐχμὸσ καὶ λοιμὸσ κατελάμβανε τὴν πόλιν καὶ τῶν Κορινθίων περὶ ἀπαλλαγῆσ χρωμένων, ὁ θεὸσ ἀνεῖλε μῆνιν εἶναι Ποσειδῶνοσ οὐκ ἀνήσοντοσ, ἑώσ ἂν τὸν Ἀκταίωνοσ θάνατον μετέλθοιεν. ταῦτα πυθόμενοσ Ἀρχίασ, αὐτὸσ γὰρ θεωρὸσ ἦν, εἰσ μὲν τὴν Κόρινθον ἑκὼν οὐκ ἐπανῆλθε, πλεύσασ δ’ εἰσ τὴν Σικελίαν Συρακούσασ ἔκτισε.

ἀφηγούμενοσ συνέπλευσεν εἰσ Σικελίαν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Amatoriae narrationes, chapter 2

(플루타르코스, Amatoriae narrationes, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION