Plutarch, Amatoriae narrationes, chapter 4

(플루타르코스, Amatoriae narrationes, chapter 4)

Φῶκοσ Βοιώτιοσ μὲν ἦν τῷ γένει, ἦν γὰρ ἐκ Γλίσαντοσ, πατὴρ δὲ Καλλιρρόησ κάλλει τε καὶ σωφροσύνῃ διαφερούσησ. ταύτην ἐμνηστεύοντο νεανίαι τριάκοντα εὐδοκιμώτατοι ἐν Βοιωτίᾳ· ὁ δὲ Φῶκοσ ἄλλασ ἐξ ἄλλων ἀναβολὰσ τῶν γάμων ἐποιεῖτο, φοβούμενοσ μὴ βιασθείη, τέλοσ δὲ λιπαρούντων ἐκείνων, ἠξίου ἐπὶ τῷ Πυθίῳ ποιήσασθαι τὴν αἱρ́εσιν. οἱ δὲ πρὸσ τὸν λόγον ἐχαλέπηναν καὶ ὁρμήσαντεσ ἀπέκτειναν τὸν Φῶκον ἐν δὲ τῷ θορύβῳ ἡ κόρη φυγοῦσα ἱέτο διὰ τῆσ χώρασ·

ἐδίωκον δ’ αὐτὴν οἱ νεανίαι.

ἡ δ’ ἐντυχοῦσα γεωργοῖσ ἅλω συντιθεῖσι σωτηρίασ ἔτυχε παρ’ αὐτῶν· ἀπέκρυψαν γὰρ αὐτὴν οἱ γεωργοὶ ἐν τῷ σίτῳ καὶ οὕτω παρῇξαν μὲν οἱ διώκοντεσ· ἡ δὲ διασωθεῖσα ἐφύλαξε τὴν τῶν Παμβοιωτίων ἑορτήν, καὶ τότε εἰσ Κορώνειαν ἐλθοῦσα ἱκέτισ καθέζεται ἐπὶ τῷ βωμῷ τῆσ Ἰτωνίασ Ἀθηνᾶσ καὶ τῶν μνηστήρων τὴν παρανομίαν διηγεῖτο, τό τε ἑκάστου ὄνομα καὶ τὴν πατρίδα σημαίνουσα. ἠλέουν οὖν οἱ Βοιωτοὶ τὴν παῖδα καὶ τοῖσ νεανίαισ ἠγανάκτουν οἱ δὲ ταῦτα πυθόμενοι εἰσ Ὀρχομενὸν καταφεύγουσιν.

οὐ δεξαμένων δ’ αὐτοὺσ τῶν Ὀρχομενίων πρὸσ Ἱππότασ εἰσώρμησαν κώμη δ’ ἦν παρὰ τῷ Ἑλικῶνι κειμένη μεταξὺ Θίσβησ καὶ Κορωνείασ·

οἱ δ’ ὑποδέχονται αὐτούσ.

εἶτα πέμπουσι Θηβαῖοι ἐξαιτοῦντεσ τοὺσ Φώκου φονεῖσ· τῶν δ’ οὐ διδόντων, ἐστράτευσαν μὲν μετὰ τῶν ἄλλων Βοιωτῶν, στρατηγοῦντοσ Φοίδου, ὃσ τότε τὴν ἀρχὴν τῶν Θηβαίων διεῖπε·

τοὺσ μὲν φονεῖσ ληφθέντασ κατέλευσαν, τοὺσ δ’ ἐν τῇ κώμῃ ἐξηνδραποδίσαντο κατασκάψαντεσ δὲ τὰ τείχη καὶ τὰσ οἰκίασ διένειμαν τὴν χώραν Θισβεῦσι τε καὶ Κορωνεῦσι.

"πάρειμι·

τοὺσ δὲ μνηστῆρασ τοὺσ τριάκοντα τόδε τὸ φώνημα γνωρίζειν, ὅτι Φώκου εἰή. στρατηγῷ, ἐκ τῆσ μάχησ ἐπανιόντι ἀγγελθῆναι θυγατέρα γεγενημένην, ἣν αἰσιούμενον προσαγορεῦσαι Νικοστράτην.

상위

Plutarch (플루타르코스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION