Plutarch, Amatorius, section 19 3:

(플루타르코스, Amatorius, section 19 3:)

"ἡμεῖσ δὲ πολλὴν μὲν Ἔρωτοσ ὁμοιότητα πρὸσ τὸν ἥλιον, οὐδεμίαν δ’ Ἀφροδίτησ πρὸσ τὴν γῆν ὁρῶμεν οὖσαν· "πῦρ μὲν γὰρ οὐδέτερόν ἐστιν ὥσπερ οἰόνταί τινεσ, αὐγὴ καὶ θερμότησ γλυκεῖα καὶ γόνιμοσ, καὶ ἡ μὲν ἀπ’ ἐκείνου φερομένη σώματι παρέχει τροφὴν καὶ φῶσ καὶ αὔξησιν, ἡ δ’ ἀπὸ τούτου ψυχαῖσ. ὡσ δ’ ἥλιοσ ἐκ νεφῶν καὶ μεθ’ ὀμίχλην θερμότεροσ, οὕτωσ Ἔρωσ μετ’ ὀργῆσ καὶ ζηλοτυπίασ ἐρωμένου διαλλαγέντοσ ἡδίων καὶ δριμύτεροσ· "ἔτι δ’ ὥσπερ ἣλιον ἅπτεσθαι καὶ σβέννυσθαι δοκοῦσιν ἔνιοι, ταὐτὰ καὶ περὶ Ἔρωτοσ ὡσ θνητοῦ καὶ ἀβεβαίου διανοοῦνται. "καὶ μὴν οὔτε σώματοσ ἀγύμναστοσ ἕξισ ἥλιον, οὔτ’ Ἔρωτα δύναται φέρειν ἀλύπωσ τρόποσ ἀπαιδεύτου ψυχῆσ· "ἐξίσταται δ’ ὁμοίωσ ἑκάτερον καὶ νοσεῖ, τὴν τοῦ θεοῦ δύναμιν οὐ τὴν αὑτοῦ μεμφόμενον ἀσθένειαν. "πλὴν ἐκείνῃ γε δόξειεν ἂν διαφέρειν, ᾗ δείκνυσιν ἥλιοσ μὲν ἐπὶ γῆσ τὰ καλὰ καὶ τὰ αἰσχρὰ τοῖσ ὁρῶσιν Ἔρωσ δὲ μόνων τῶν καλῶν φέγγοσ ἐστὶ καὶ πρὸσ ταῦτα μόνα τοὺσ ἐρῶντασ ἀναπείθει βλέπειν καὶ στρέφεσθαι, τῶν δ’ ἄλλων πάντων ὑπερορᾶν. γῆν δὲ κατ’ οὐδέν, σελήνην δ’ Ἀφροδίτην καλοῦντεσ ἅπτονταί τινοσ ὁμοιότητοσ· "καὶ γὰρ θεία καὶ οὐρανία καὶ μίξεωσ χώρα τοῦ ἀθανάτου πρὸσ τὸ θνητόν, ἀδρανὴσ δὲ καθ’ ἑαυτὴν καὶ σκοτώδησ ἡλίου μὴ προσλάμποντοσ, ὥσπερ Ἀφροδίτη μὴ παρόντοσ Ἔρωτοσ. "ἐοικέναι μὲν οὖν Ἀφροδίτη σελήνην ἥλιον δὲ Ἔρωτι τῶν ἄλλων θεῶν μᾶλλον εἰκόσ ἐστιν, οὐ μὴν εἶναὶ γε παντάπασι τοὺσ αὐτούσ οὐ γὰρ ψυχῇ σῶμα ταὐτὸν ἀλλ’ ἕτερον, ὥσπερ ἣλιον μὲν ὁρατὸν Ἔρωτα δὲ νοητόν. εἰ δὲ μὴ δόξει πικρότερον λέγεσθαι, καὶ τἀναντία φαίη τισ ἂν ἥλιον Ἔρωτι ποιεῖν· "ἀποστρέφει γὰρ ἀπὸ τῶν νοητῶν ἐπὶ τὰ αἰσθητὰ τὴν διάνοιαν, χάριτι καὶ λαμπρότητι τῆσ ὄψεωσ γοητεύων καὶ ἀναπείθων ἐν ἑαυτῷ καὶ περὶ αὑτὸν αἰτεῖσθαι τὰ τ’ ἄλλα καὶ τὴν ἀλήθειαν, ἑτέρωθι δὲ μηδέν· "δυσέρωτεσ δὴ φαινόμεθ’ ὄντεσ τοῦδ’, ὅ τι τοῦτο στίλβει κατὰ γῆν ὡσ Εὐριπίδησ φησὶ δι’ ἀπειροσύνην ἄλλου βιότου μᾶλλον δὲ λήθην ὧν ὁ Ἔρωσ ἀνάμνησίσ ἐστιν. "ὥσπερ γὰρ εἰσ φῶσ πολὺ καὶ λαμπρὸν ἀνεγρομένων ἐξοίχεται πάντα τῆσ ψυχῆσ τὰ καθ’ ὕπνουσ φανέντα καὶ διαπέφευγεν, οὕτω τῶν γενομένων ἐνταῦθα καὶ μεταβαλόντων ἐκπλήττειν ἐοίκε τὴν μνήμην καὶ φαρμάττειν τὴν διάνοιαν ὁ ἣλιοσ, ὑφ’ ἡδονῆσ καὶ θαύματοσ ἐκλανθανομένων ἐκείνων. "καίτοι τὸ γ’ ὕπαρ ὡσ ἀληθῶσ ἐκεῖ καὶ περὶ ἐκεῖνα τῆσ ψυχῆσ ἐστι, δευρὶ δὲ τῶν ἐνυπνίων ἀσπάζεται καὶ τέθηπε τὸ κάλλιστον καὶ θειότατον. "ἀμφὶ δὲ οἱ δολόεντα φιλόφρονα χεῦεν ὄνειρα, πᾶν ἐνταῦθα πειθομένῃ τὸ καλὸν εἶναι καὶ τίμιον, ἂν μὴ τύχῃ θείου καὶ σώφρονοσ Ἔρωτοσ ἰατροῦ καὶ σωτῆροσ καὶ ἡγεμόνοσ ὃσ διὰ σωμάτων ἀφικόμενοσ ἀγωγὸσ ἐπὶ τὴν ἀλήθειαν ἐξ Αἵδου καί τὸ ἀληθείασ πεδίον, οὗ τὸ πολὺ καὶ καθαρὸν καὶ ἀψευδὲσ ἵδρυται κάλλοσ, ἀσπάσασθαι καὶ συγγενέσθαι διὰ χρόνου ποθοῦντασ ἐξαναφέρων καὶ ἀναπέμπων εὐμενὴσ οἱο͂ν ἐν τελετῇ παρέστη μυσταγωγόσ. ἐνταῦθα δὲ πάλιν πεμπομένων αὐτῇ μὲν οὐ πλησιάζει ψυχῇ καθ’ ἑαυτήν, ἀλλὰ διὰ σώματοσ. "ὡσ,δὲ γεωμέτραι παισὶν οὔπω δυναμένοισ ἐφ’ ἑαυτῶν τὰ νοητὰ μυηθῆναι τῆσ ἀσωμάτου καὶ ἀπαθοῦσ οὐσίασ εἴδη πλάττοντεσ ἁπτὰ καὶ ὁρατὰ μιμήματα σφαιρῶν, ,καὶκύβων καὶ δωδεκαέδρων προτείνουσιν· "οὕτωσ ἡμῖν ὁ οὐράνιοσ Ἔρωσ ἔσοπτρα καλῶν καλά, θνητὰ μέντοι θεῶν παθητὰ καὶ νοητῶν αἰσθητὰ μηχανώμενοσ ἔν τε σχήμασι καὶ χρώμασι καὶ εἴδεσι νέων ὡρ́ᾳ στίλβοντα δείκνυσι καὶ κινεῖ τὴν μνήμην ἀτρέμα διὰ τούτων ἀναφλεγομένην τὸ πρῶτον. "ὅθεν διὰ σκαιότητοσ ἔνιοι φίλων καὶ οἰκείων, σβεννύναι πειρωμένων βίᾳ καὶ ἀλόγωσ τὸ πάθοσ, οὐδὲν ἀπέλαυσαν αὐτοῦ χρηστὸν ἀλλ’ ἢ καπνοῦ καὶ ταραχῆσ ἐνέπλησαν ἑαυτοὺσ ἢ πρὸσ ἡδονὰσ σκοτίουσ καὶ παρανόμουσ ῥυέντεσ ἀκλεῶσ ἐμαράνθησαν. "ὅσοι δὲ σώφρονι λογισμῷ μετ’ αἰδοῦσ· "ῦσ οἱο͂ν ἀτεχνῶσ πυρὸσ ἀφεῖλον τὸ μανικόν, αὐγὴν δὲ καὶ φῶσ ἀπέλιπον τῇ ψυχῇ μετὰ θερμότητοσ, οὐ σεισμόν, ὥσ τισ εἶπε, κινούσησ ἐπὶ σπέρμα καὶ ὄλισθον ἀτόμων ὑπὸ λειότητοσ καὶ γαργαλισμοῦ θλιβομένων, διάχυσιν δὲ θαυμαστὴν καὶ γόνιμον ὥσπερ ἐν φυτῷ βλαστάνοντι καὶ τρεφομένῳ καὶ πόρουσ ἀνοίγουσαν εὐπειθείασ καὶ φιλοφροσύνησ, οὐκ ἂν εἰή πολὺσ χρόνοσ, ἐν ᾧ τό τε σῶμα τὸ τῶν ἐρωμένων παρελθόντεσ ἔσω φέρονται καὶ ἅπτονται τοῦ ἤθουσ, ἐκκαλούμενοι τὰσ ὄψεισ καθορῶσι καὶ συγγίνονται διὰ λόγων τὰ πολλὰ καὶ πράξεων ἀλλήλοισ, ἂν περίκομμα τοῦ καλοῦ καὶ εἴδωλον ἐν ταῖσ διανοίαισ ἔχωσιν εἰ δὲ μή, χαίρειν ἐῶσι καὶ τρέπονται πρὸσ ἑτέρουσ ὥσπερ αἱ μέλιτται πολλὰ τῶν χλωρῶν καὶ ἀνθηρῶν μέλι δ’ οὐκ ἐχόντων ἀπολιπόντεσ· "ὅπου δ’ ἂν ἔχωσιν ἴχνοσ τι τοῦ θείου καὶ ἀπορροὴν καὶ ὁμοιότητα σαίνουσαν, ὑφ’ ἡδονῆσ καὶ θαύματοσ ἐνθουσιῶντεσ καὶ περισπῶντεσ, εὐπαθοῦσι τῇ μνήμῃ καὶ ἀναλάμπουσι πρὸσ ἐκεῖνο τὸ ἐράσμιον ἀληθῶσ καὶ μακάριον καὶ φίλιον ἅπασι καὶ ἀγαπητόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION