헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Αματορί16́0́02́

(플루타르코스, Amatorius, section 16 2:)

"οὐ μικρὰν ἀλογίαν. "τά γε τοῦ Πλάτωνοσ ἐπιλάβοιτ’ ἂν τοῦ λόγου καὶ παρεξιόντοσ. "μανία γὰρ ἡ μὲν ἀπὸ σώματοσ ἐπὶ ψυχὴν ἀνεσταλμένη δυσκρασίαισ τισὶν ἢ συμμίξεσιν ἢ πνεύματοσ βλαβεροῦ περιφερομένου τραχεῖα καὶ χαλεπὴ καὶ νοσώδησ· "ἑτέρα δ’ ἐστὶν οὐκ ἀθείαστοσ οὐδ’ οἰκογενήσ, ἀλλ’ ἔπηλυσ ἐπίπνοια καὶ παρατροπὴ τοῦ λογιζομένου καὶ φρονοῦντοσ ἀρχὴν κρείττονοσ δυνάμεωσ ἀρχὴν ἔχουσα καὶ κίνησιν ἧσ τὸ μὲν κοινὸν ἐνθουσιαστικὸν καλεῖται πάθοσ· "ὡσ γὰρ ἔμπνουν τὸ πνεύματοσ πληρωθὲν ἔμφρον δὲ τὸ φρονήσεωσ, οὕτωσ ὁ τοιοῦτοσ σάλοσ ψυχῆσ ἐνθουσιασμὸσ ὠνόμασται μετοχῇ καὶ κοινωνίᾳ θειοτέρασ δυνάμεωσ· "ἐνθουσιασμοῦ δὲ τὸ μαντικὸν ἐξ Ἀπόλλωνοσ ἐπιπνοίασ καὶ κατοχῆσ, τὸ δὲ βακχεῖον ἐκ Διονύσου, κἀπὶ Κυρβάντεσι χορεύσατε φησὶ Σοφοκλῆσ τὰ γὰρ μητρῷα καὶ πανικὰ κοινωνεῖ τοῖσ βακχικοῖσ ὀργιασμοῖσ. τρίτη δ’ ἀπὸ Μουσῶν λαβοῦσ’ ἁπαλὴν καὶ ἄβατον ψυχὴν τὸ ποιητικὸν καὶ μουσικὸν ἐξώρμησε καὶ ἀνερρίπισεν. "ἡ δ’ ἀρειμάνιοσ αὕτη λεγομένη καὶ πολεμικὴ παντὶ δῆλον ὅτῳ θεῶν ἀνίεται καὶ βακχεύεται ἄχορον ἀκίθαριν δακρυογόνον Ἄρη βοὰν τ’ ἔνδημον ἐξοπλίζουσα. "λείπεται δὲ τῆσ ἐξαλλαγῆσ ἐν ἀνθρώπῳ καὶ παρατροπῆσ οὐκ ἀμαυρὸν οὐδ’ ἡσυχαῖον, ὦ Δαφναῖε, μόριον, ὑπὲρ οὗ βούλομαι τουτονὶ Πεμπτίδην ἐρέσθαι τίσ καλλίκαρπον θύρσον ἀνασείει θεῶν, τὸν φιλητικὸν τοῦτον περὶ παῖδασ ἀγαθοὺσ καὶ σώφρονασ; "γυναῖκασ ἐνθουσιασμὸν πολὺ δριμύτατον ὄντα καὶ θερμότατον; "ἢ γὰρ οὐχ ὁρᾷσ, ὡσ ὁ μὲν στρατιώτησ τὰ ὅπλα θεὶσ πέπαυται τῆσ πολεμικῆσ μανίασ, τοῦ μὲν ἔπειτα γηθόσυνοι θεράποντεσ ἀπ’ ὤμων τεύχε’ ἕλοντο καὶ κάθηται τῶν ἄλλων ἀπόλεμοσ θεατήσ, ταυτὶ δὲ τὰ βακχικὰ καὶ κορυβαντικὰ σκιρτήματα τὸν ῥυθμὸν μεταβάλλοντεσ ἐκ τροχαίου καὶ τὸ μέλοσ ἐκ Φρυγίου πραΰνουσι καὶ καταπαύουσιν, ὡσ δ’ αὔτωσ ἡ Πυθία τοῦ τρίποδοσ ἐκβᾶσα καὶ τοῦ πνεύματοσ ἐν γαλήνῃ καὶ ἡσυχίᾳ διατελεῖ; "τὴν δ’ ἐρωτικὴν μανίαν τἀνθρώπου καθαψαμένην ἀληθῶσ καὶ διακαύσασαν οὐ μοῦσά τισ οὐκ ἐπῳδὴ θελκτήριοσ οὐ τόπου μεταβολὴ καθίστησιν ἀλλὰ καὶ παρόντεσ ἐρῶσι καὶ ἀπόντεσ ποθοῦσι καὶ μεθ’ ἡμέραν διώκουσι καὶ νύκτωρ θυραυλοῦσι, καὶ νήφοντεσ καλοῦσι τοὺσ καλοὺσ καὶ πίνοντεσ ᾄδουσι. "καὶ οὐχ ὥσ τισ εἶπεν αἱ ποιητικαὶ φαντασίαι διὰ τὴν ἐνάργειαν ἐγρηγορότων ἐνύπνιά εἰσίν, ἀλλὰ μᾶλλον αἱ τῶν ἐρώντων, διαλεγομένων ὡσ πρὸσ παρόντασ, ἀσπαζομένων, ἐγκαλούντων. "ἡ γὰρ ὄψισ ἐοίκε τὰσ μὲν ἄλλασ φαντασίασ ἐφ’ ὑγροῖσ ζωγραφεῖν, ταχὺ μαραινομένασ καὶ ἀπολειπούσασ τὴν διάνοιαν· "αἱ δὲ τῶν ἐρωμένων εἰκόνεσ ὑπ’ αὐτῆσ οἱο͂ν ἐν ἐγκαύμασι γραφόμεναι διὰ πυρὸσ εἴδωλα ταῖσ μνήμαισ ἐναπολείπουσι κινούμενα καὶ ζῶντα καὶ φθεγγόμενα καὶ παραμένοντα τὸν ἄλλον χρόνον. "ὁ μὲν γὰρ Ῥωμαῖοσ Κάτων ἔλεγε τὴν ψυχὴν τοῦ ἐρῶντοσ ἐνδιαιτᾶσθαι τῇ τοῦ ἐρωμένου· "καὶ τὸ εἶδοσ καὶ τὸ ἦθοσ καὶ ὁ βίοσ καὶ αἱ πράξεισ, ὑφ’ ὧν ἀγόμενοσ ταχὺ συναιρεῖ πολλὴν ὁδόν, ὥσπερ οἱ Κυνικοὶ λέγουσι σύντονον ὁμοῦ καὶ σύντομον εὑρηκέναι πορείαν ἐπ’ ἀρετήν· "καὶ γὰρ ἐπὶ τὴν φιλίαν καθάπερ ἐπὶ κύματοσ τοῦ πάθουσ ἅμα θεῷ φερομένη· "λέγω δὴ κεφάλαιον, ὡσ οὔτ’ ἀθείαστον ὁ τῶν ἐρώντων ἐνθουσιασμόσ ἐστιν οὔτ’ ἄλλον ἔχει θεὸν ἐπιστάτην καὶ ἡνίοχον ἢ τοῦτον, ᾧ νῦν ἑορτάζομεν καὶ θύομεν. "ὅμωσ δ’ ἐπεὶ δυνάμει καὶ ὠφελείᾳ μάλιστα θεοῦ καθότι καὶ τῶν ἀνθρωπίνων ἀγαθῶν δύο ταῦτα, βασιλείαν καὶ ἀρετήν, θειότατα καὶ νομίζομεν καὶ ὀνομάζομεν, ὡρ́α σκοπεῖν πρότερον, εἴ τινι θεῶν ὁ Ἔρωσ ὑφίεται δυνάμεωσ. "καίτοι μέγα μὲν σθένοσ ἁ Κύπρισ ἐκφέρεται νίκασ ὥσ φησι καὶ Σοφοκλῆσ, μεγάλη δ’ ἡ τοῦ Ἄρεοσ ἰσχύσ· "καὶ τρόπον τινὰ τῶν ἄλλων θεῶν νενεμημένην δίχα τὴν δύναμιν ἐν τούτοισ ὁρῶμεν· "ἡ μὲν γὰρ οἰκειωτικὴ πρὸσ τὸ καλὸν ἡ δ’ ἀντιτακτικὴ πρὸσ τὸ αἰσχρὸν ἀρχῆθεν ἐγγέγονε ταῖσ ψυχαῖσ, ὥσ που καὶ Πλάτων τὰ εἴδη. "σκοπῶμεν οὖν εὐθύσ, ὅτι τῆσ Ἀφροδίτησ τοὔργον ἔρωτοσ ὤνιόν ἐστι δραχμῆσ, καὶ οὔτε πόνον οὐδεὶσ οὔτε κίνδυνον ἀφροδισίων ἕνεκα μὴ ἐρῶν ὑπέμεινε. "καὶ ὅπωσ ἐνταῦθα μὴ Φρύνην ὀνομάζωμεν, ὦ ἑταῖρε, ἢ Λαΐσ τισ ἢ Γναθαίνιον ἐφέσπερον δαίουσα λαμπτῆροσ σέλασ ἐκδεχομένη καὶ καλοῦσα παροδεύεται πολλάκισ ἐλθὼν δ’ ἐξαπίνησ ἄνεμοσ σὺν ἔρωτι πολλῷ καὶ πόθῳ ταὐτὸ τοῦτο · "τῶν Ταντάλου λεγομένων ταλάντων καὶ τῆσ αὐτοῦ ἀρχῆσ ἀντάξιον ἐποίησεν. "οὕτωσ ἀσθενὴσ καὶ ἁψίκορόσ ἐστιν ἡ τῆσ Ἀφροδίτησ χάρισ, Ἔρωτοσ μὴ ἐπιπνεύσαντοσ. "ἔτι δὲ μᾶλλον κἀκεῖθεν ἂν συνίδοισ· "πολλοὶ γὰρ ἀφροδισίων ἑτέροισ ἐκοινώνησαν, οὐ μόνον ἑταίρασ ἀλλὰ καὶ γαμετὰσ προαγωγεύοντεσ· "ὥσπερ καὶ ὁ Ῥωμαῖοσ ἐκεῖνοσ, ὦ ἑταῖρε, Γάλβασ εἱστία Μαικήναν ὡσ ἐοίκεν, εἶθ’ ὁρῶν διαπληκτιζόμενον ἀπὸ νευμάτων πρὸσ τὸ γύναιον, ἀπέκλινεν ἡσυχῆ τὴν κεφαλὴν ὡσ δὴ καθεύδων ἐν τούτῳ δὴ τῶν οἰκετῶν τινοσ προσρυέντοσ ἔξωθεν τῇ τραπέζῃ καὶ τὸν οἶνον ὑφαιρουμένου, διαβλέψασ κακόδαιμον εἶπεν οὐκ οἶσθ’ ὅτι μόνῳ Μαικήνᾳ καθεύδω; "τοῦτο μὲν οὖν ἴσωσ οὐ δεινόν ἐστιν· "ἦν γὰρ ὁ Γάλβασ γελωτοποιόσ ἐν δ’ Ἄργει Νικόστρατοσ ἀντεπολιτεύσατο πρὸσ Φάυλλον ἐπιδημήσαντοσ οὖν Φιλίππου τοῦ βασιλέωσ, ἐπίδοξοσ ἦν διὰ τῆσ γυναικὸσ ὁ Φάυλλοσ ἐκπρεποῦσ οὔσησ, εἰ συγγένοιτο τῷ Φιλίππῳ, διαπράξασθαί τινα δυναστείαν αὑτῷ καὶ ἀρχήν. αἰσθομένων δὲ τῶν περὶ Νικόστρατον τοῦτο καὶ παρὰ τὰσ θύρασ τῆσ οἰκίασ περιπατούντων, ὁ Φάυλλοσ ὑποδήσασ τὴν γυναῖκα κρηπῖσι καὶ χλαμύδα περιθεὶσ καὶ καυσίαν Μακεδονικήν, ὡσ ἕνα τῶν βασιλικῶν νεανίσκων παρεισέπεμψε λαθοῦσαν. "ἆρ’ οὖν, ἐραστῶν τοσούτων γεγονότων καὶ ὄντων, οἶσθ’ ἐπὶ ταῖσ τοῦ Διὸσ τιμαῖσ προαγωγὸν ἐρωμένου γενόμενον; "ἐγὼ μὲν οὐκ οἶμαι· "πόθεν γάρ, ὅπου καὶ τοῖσ τυράννοισ ἀντιλέγων μὲν οὐδεὶσ οὔτ’ ἀντιπολιτευόμενὸσ ἐστιν, ἀντερῶντεσ δὲ πολλοὶ καὶ φιλοτιμούμενοι περὶ τῶν καλῶν καὶ ὡραίων; "ἀκούετε γὰρ ὅτι καὶ Ἀριστογείτων ὁ Ἀθηναῖοσ καὶ Ἀντιλέων ὁ Μεταποντῖνοσ καὶ Μελάνιπποσ ὁ Ἀκραγαντῖνοσ οὐ διεφέροντο τοῖσ τυράννοισ, πάντα τὰ πράγματα λυμαινομένουσ καὶ παροινοῦντασ ὁρῶντεσ· "ἐπεὶ δὲ τοὺσ ἐρωμένουσ αὐτῶν ἐπείρων, ὥσπερ ἱεροῖσ ἀσύλοισ καὶ ἀθίκτοισ ἀμύνοντεσ ἠφείδησαν ἑαυτῶν. λέγεται καὶ Ἀλέξανδροσ ἐπιστεῖλαι Θεοδώρῳ Πρωτέου ἀδελφῷ πέμψον μοι τὴν μουσουργὸν δέκα τάλαντα λαβών, εἰ μὴ ἐρᾷσ αὐτῆσ· "ἑτέρου δὲ τῶν ἑταίρων Ἀντιπατρίδου μετὰ ψαλτρίασ ἐπικωμάσαντοσ, ἡδέωσ διατεθεὶσ πρὸσ τὴν ἄνθρωπον ἐρέσθαι τὸν Ἀντιπατρίδην οὐ δήπου σὺ τυγχάνεισ ἐρῶν ταύτησ; "τοῦ δὲ καὶ πάνυ φήσαντοσ, εἰπών ἀπόλοιο τοίνυν κακὸσ κακῶσ ἀποσχέσθαι καὶ μὴ θιγεῖν τῆσ γυναικόσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Plutarch, Amatorius, section 16 2:

(플루타르코스, Amatorius, section 16 2:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION