Plutarch, Ad principem ineruditum, chapter, section 6

(플루타르코스, Ad principem ineruditum, chapter, section 6)

τισ ἀνι τὴν ψυχὴν διαταράττει συνεξαναστῆναι ταῖσ ἐπιθυμίαισ μὴ δυναμένην ἡ δ’ ἐξουσία παραλαβοῦσα τὴν κακίαν νεῦρα τοῖσ πάθεσι προστίθησι καὶ τὸ τοῦ Διονυσίου ἀληθέσ ἐστιν· ἔφη γὰρ ἀπολαύειν μάλιστα τῆσ ἀρχῆσ, ὅταν ταχέωσ ἃ βούλεται ποιῇ.

μέγασ οὖν ὁ κίνδυνοσ βούλεσθαι ἃ μὴ δεῖ τὸν ἃ βούλεται ποιεῖν δυνάμενον· αὐτίκ’ ἔπειτά γε μῦθοσ ἐήν, τετέλεστο δὲ ἔργον.

ὀξὺν ἡ κακία διὰ τῆσ ἐξουσίασ δρόμον ἔχουσα πᾶν πάθοσ ἐξωθεῖ, ποιοῦσα τὴν ὀργὴν φόνον τὸν ἔρωτα μοιχείαν τὴν πλεονεξίαν δήμευσιν. αὐτίκ’ ἔπειθ’ ἅμα μῦθοσ ἐήν,’ καὶ ἀπόλωλεν ὁ προσκρούσασ· ὑπόνοια, καὶ τέθνηκεν ὁ διαβληθείσ. ἀλλ’ ὥσπερ οἱ φυσικοὶ λέγουσι τὴν ἀστραπὴν τῆσ βροντῆσ ὑστέραν μὲν ἐκπίπτειν ὡσ αἷμα τραύματοσ, προτέραν δὲ φαίνεσθαι, τὸν μὲν ψόφον ἐκδεχομένησ τῆσ ἀκοῆσ τῷ δὲ φωτὶ τῆσ ὄψεωσ ἀπαντώσησ· οὕτωσ ἐν ταῖσ ἀρχαῖσ φθάνουσιν αἱ κολάσεισ τὰσ κατηγορίασ καὶ προεκπίπτουσιν αἱ καταδίκαι τῶν ἀποδείξεων.

τὴν ἐξουσίαν, μιμουμένου τὸν ἥλιον τοῦ ἄρχοντοσ, ὃσ ὅταν·

ὕψωμα λάβῃ μέγιστον, ἐξαρθεὶσ ἐν τοῖσ βορείοισ, ἐλάχιστα κινεῖται, τῷ σχολαιοτέρῳ τὸν δρόμον εἰσ ἀσφαλὲσ καθιστάμενοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION