Plato, Laws, book 12 128:

(플라톤, Laws, book 12 128:)

τὰσ δὲ προθέσεισ πρῶτον μὲν μὴ μακρότερον χρόνον ἔνδον γίγνεσθαι τοῦ δηλοῦντοσ τόν τε ἐκτεθνεῶτα καὶ τὸν ὄντωσ τεθνηκότα, εἰή δ’ ἂν σχεδόν, ὡσ τἀνθρώπινα, μέτρον ἔχουσα τριταία πρὸσ τὸ μνῆμα ἐκφορά. πείθεσθαι δ’ ἐστὶ τῷ νομοθέτῃ χρεὼν τά τε ἄλλα καὶ λέγοντι ψυχὴν σώματοσ εἶναι τὸ πᾶν διαφέρουσαν, ἐν αὐτῷ τε τῷ βίῳ τὸ παρεχόμενον ἡμῶν ἕκαστον τοῦτ’ εἶναι μηδὲν ἀλλ’ ἢ τὴν ψυχήν, τὸ δὲ σῶμα ἰνδαλλόμενον ἡμῶν ἑκάστοισ ἕπεσθαι, καὶ τελευτησάντων λέγεσθαι καλῶσ εἴδωλα εἶναι τὰ τῶν νεκρῶν σώματα, τὸν δὲ ὄντα ἡμῶν ἕκαστον ὄντωσ, ἀθάνατον εἶναι ψυχὴν ἐπονομαζόμενον, παρὰ θεοὺσ ἄλλουσ ἀπιέναι δώσοντα λόγον, καθάπερ ὁ νόμοσ ὁ πάτριοσ λέγει ‐ τῷ μὲν γὰρ ἀγαθῷ θαρραλέον, τῷ δὲ κακῷ μάλα φοβερόν ‐ βοήθειάν τε αὐτῷ μήτινα μεγάλην εἶναι τετελευτηκότι·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION