Plato, Laws, book 11 4:

πείθεσθαι δὲ χρὴ καὶ τοῖσ περὶ ταῦτα λεγομένοισ μύθοισ, ὡσ εἰσ παίδων γενεὰν οὐ σύμφορα τὰ τοιαῦτα· ὃσ δ’ ἂν παίδων τε ἀκηδὴσ γένηται καί, τοῦ θέντοσ τὸν νόμον ἀμελήσασ, ἃ μήτε αὐτὸσ κατέθετο μήτε αὖ πατέρων τισ πατήρ, μὴ πείσασ τὸν θέμενον ἀνέληται, κάλλιστον νόμων διαφθείρων, ἁπλούστατον καὶ οὐδαμῇ ἀγεννοῦσ ἀνδρὸσ νομοθέτημα, ὃσ εἶπεν· ἃ μὴ κατέθου, μὴ ἀνέλῃ ‐ τούτοιν τοῖν δυοῖν νομοθέταιν καταφρονήσαντα καὶ ἀνελόμενον, οὔτι σμικρόν, ὃ μὴ κατέθετο αὐτόσ, πλῆθοσ δ’ ἔστιν ὅτε θησαυροῦ παμμέγεθεσ, τί χρὴ πάσχειν;