Plato, Laws, book 10 20:

ὅτι μάλιστα οὖσιν θεοῖσ εὐχαῖσ προσδιαλεγομένουσ καὶ ἱκετείαισ, ἀνατέλλοντόσ τε ἡλίου καὶ σελήνησ καὶ πρὸσ δυσμὰσ ἰόντων προκυλίσεισ ἅμα καὶ προσκυνήσεισ ἀκούοντέσ τε καὶ ὁρῶντεσ Ἑλλήνων τε καὶ βαρβάρων πάντων ἐν συμφοραῖσ παντοίαισ ἐχομένων καὶ ἐν εὐπραγίαισ, οὐχ ὡσ οὐκ ὄντων ἀλλ’ ὡσ ὅτι μάλιστα ὄντων καὶ οὐδαμῇ ὑποψίαν ἐνδιδόντων ὡσ οὐκ εἰσὶν θεοί ‐ τούτων δὴ πάντων ὅσοι καταφρονήσαντεσ οὐδὲ ἐξ ἑνὸσ ἱκανοῦ λόγου, ὡσ φαῖεν ἂν ὅσοι καὶ σμικρὸν νοῦ κέκτηνται, νῦν ἀναγκάζουσιν ἡμᾶσ λέγειν ἃ λέγομεν, πῶσ τούτουσ ἄν τισ ἐν πρᾳέσι λόγοισ δύναιτο νουθετῶν ἅμα διδάσκειν περὶ θεῶν πρῶτον ὡσ εἰσίν;