Plato, Laws, book 10 17:

(플라톤, Laws, book 10 17:)

ἀλλ’, ὦ ξένε, πολλάκισ μὲν ὥσ γε ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ τοῦτ’ αὐτὸ εἰρήκαμεν, ὡσ οὐδὲν ἐν τῷ παρόντι δεῖ προτιμᾶν βραχυλογίαν μᾶλλον ἢ μῆκοσ ‐ οὐδεὶσ γὰρ ἡμᾶσ, τὸ λεγόμενον, ἐπείγων διώκει ‐ γελοῖον δὴ καὶ φαῦλον τὸ πρὸ τῶν βελτίστων τὰ βραχύτερα αἱρουμένουσ φαίνεσθαι. διαφέρει δ’ οὐ σμικρὸν ἁμῶσ γέ πωσ πιθανότητά τινα τοὺσ λόγουσ ἡμῶν ἔχειν, ὡσ θεοί τ’ εἰσὶν καὶ ἀγαθοί, δίκην τιμῶντεσ διαφερόντωσ ἀνθρώπων· σχεδὸν γὰρ τοῦτο ἡμῖν ὑπὲρ ἁπάντων τῶν νόμων κάλλιστόν τε καὶ ἄριστον προοίμιον ἂν εἰή. μηδὲν οὖν δυσχεράναντεσ μηδὲ ἐπειχθέντεσ, ἥντινά ποτε ἔχομεν δύναμιν εἰσ πειθὼ τῶν τοιούτων λόγων, μηδὲν ἀποθέμενοι διεξέλθωμεν εἰσ τὸ δυνατὸν ἱκανῶσ. εὐχήν μοι δοκεῖ παρακαλεῖν ὁ λεγόμενοσ ὑπὸ σοῦ νῦν λόγοσ, ἐπειδὴ προθύμωσ συντείνεισ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION