Plato, Laws, book 9 172:

ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ ξένου ἀπείργοιτο εἴτε πάλαι ἐνοικοῦντοσ εἴτε νεήλυδοσ ἀφιγμένου· μήτε γὰρ ὑπάρχων μήτε ἀμυνόμενοσ τὸ παράπαν τολμάτω πληγαῖσ τὸν τοιοῦτον νουθετεῖν. ξένον δὲ ἂν ἀσελγαίνοντα καὶ θρασυνόμενον ἑαυτὸν τύπτοντα οἰήται δεῖν κολασθῆναι, λαβὼν πρὸσ τὴν ἀρχὴν τῶν ἀστυνόμων ἀπαγέτω, τοῦ τύπτειν δὲ εἰργέσθω, ἵνα πόρρω γίγνηται τοῦ τὸν ἐπιχώριον ἂν τολμῆσαί ποτε πατάξαι.