Plato, Laws, book 9 48:

ὡσ οἱ κακοὶ πάντεσ εἰσ πάντα εἰσὶν ἄκοντεσ κακοί· τούτου δὲ οὕτωσ ἔχοντοσ, ἀνάγκη που τούτῳ συνέπεσθαι τὸν ἑξῆσ λόγον. τίνα λέγεισ; ὡσ ὁ μὲν ἄδικόσ που κακόσ, ὁ δὲ κακὸσ ἄκων τοιοῦτοσ. ἀκουσίωσ δὲ ἑκούσιον οὐκ ἔχει πράττεσθαί ποτε λόγον· ἄκων οὖν ἐκείνῳ φαίνοιτ’ ἂν ἀδικεῖν ὁ ἀδικῶν τῷ τὴν ἀδικίαν ἀκούσιον τιθεμένῳ, καὶ δὴ καὶ νῦν ὁμολογητέον ἐμοί· σύμφημι γὰρ ἄκοντασ ἀδικεῖν πάντασ ‐ εἰ καί τισ φιλονικίασ ἢ φιλοτιμίασ ἕνεκα ἄκοντασ μὲν ἀδίκουσ εἶναί φησιν, ἀδικεῖν μὴν ἑκόντασ πολλούσ, ὅ γ’ ἐμὸσ λόγοσ ἐκεῖνοσ ἀλλ’ οὐχ οὗτοσ ‐ τίνα οὖν αὖ τρόπον ἔγωγε συμφωνοίην ἂν τοῖσ ἐμαυτοῦ λόγοισ;