Plato, Laws, book 4 39:

πῶσ δὴ καὶ τίνι λόγῳ τοῦτο, ὦ ξένε, λέγων ἄν τισ ὀρθῶσ λέγειν αὑτὸν πείθοι; ῥᾴδιόν που τοῦτό γε νοεῖν ἐστ’, ὦ Κλεινία, κατὰ φύσιν ὡσ ἔστι τοῦθ’ οὕτω. πῶσ λέγεισ; εἰ τύραννοσ γένοιτο, φῄσ, νέοσ, σώφρων, εὐμαθήσ, μνήμων, ἀνδρεῖοσ, μεγαλοπρεπήσ; εὐτυχήσ, πρόσθεσ, μὴ κατ’ ἄλλο, ἀλλὰ τὸ γενέσθαι τε ἐπ’ αὐτοῦ νομοθέτην ἄξιον ἐπαίνου, καί τινα τύχην εἰσ ταὐτὸν ἀγαγεῖν αὐτῷ·