Plato, Laws, book 3 92:

ἐάν τισ μείζονα διδῷ τοῖσ ἐλάττοσι δύναμιν παρεὶσ τὸ μέτριον, πλοίοισ τε ἱστία καὶ σώμασιν τροφὴν καὶ ψυχαῖσ ἀρχάσ, ἀνατρέπεταί που πάντα, καὶ ἐξυβρίζοντα τὰ μὲν εἰσ νόσουσ θεῖ, τὰ δ’ εἰσ ἔκγονον ὕβρεωσ ἀδικίαν. τί οὖν δή ποτε λέγομεν; ἆρά γε τὸ τοιόνδε, ὡσ οὐκ ἔστ’, ὦ φίλοι ἄνδρεσ, θνητῆσ ψυχῆσ φύσισ ἥτισ ποτὲ δυνήσεται τὴν μεγίστην ἐν ἀνθρώποισ ἀρχὴν φέρειν νέα καὶ ἀνυπεύθυνοσ, ὥστε μὴ τῆσ μεγίστησ νόσου ἀνοίασ πληρωθεῖσα αὑτῆσ τὴν διάνοιαν, μῖσοσ ἔχειν πρὸσ τῶν ἐγγύτατα φίλων, ὃ γενόμενον ταχὺ διέφθειρεν αὐτὴν καὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν ἠφάνισεν αὐτῆσ;