Plato, Laws, book 2 121:

ἐν τούτῳ δὴ τῷ χρόνῳ ἐν ᾧ μήπω κέκτηται τὴν οἰκείαν φρόνησιν, πᾶν μαίνεταί τε καὶ βοᾷ ἀτάκτωσ, καὶ ὅταν ἀκταινώσῃ ἑαυτὸ τάχιστα, ἀτάκτωσ αὖ πηδᾷ. ἀναμνησθῶμεν δὲ ὅτι μουσικῆσ τε καὶ γυμναστικῆσ ἔφαμεν ἀρχὰσ ταύτασ εἶναι. μεμνήμεθα· τί δ’ οὔ; οὐκοῦν καὶ ὅτι τὴν ῥυθμοῦ τε καὶ ἁρμονίασ αἴσθησιν τοῖσ ἀνθρώποισ ἡμῖν ἐνδεδωκέναι τὴν ἀρχὴν ταύτην ἔφαμεν, Ἀπόλλωνα δὲ καὶ μούσασ καὶ Διόνυσον θεῶν αἰτίουσ γεγονέναι;