Plato, Laws, book 2 115:

τοῦτον δ’ εἶναι τὸν πλάστην τὸν αὐτὸν ὥσπερ τότε, τὸν ἀγαθὸν νομοθέτην, οὗ νόμουσ εἶναι δεῖ συμποτικούσ, δυναμένουσ τὸν εὐέλπιν καὶ θαρραλέον ἐκεῖνον γιγνόμενον καὶ ἀναισχυντότερον τοῦ δέοντοσ, καὶ οὐκ ἐθέλοντα τάξιν καὶ τὸ κατὰ μέροσ σιγῆσ καὶ λόγου καὶ πόσεωσ καὶ μούσησ ὑπομένειν, ἐθέλειν ποιεῖν πάντα τούτοισ τἀναντία, καὶ εἰσιόντι τῷ μὴ καλῷ θάρρει τὸν κάλλιστον διαμαχόμενον φόβον εἰσπέμπειν οἱούσ τ’ εἶναι μετὰ δίκησ, ὃν αἰδῶ τε καὶ αἰσχύνην θεῖον φόβον ὠνομάκαμεν;