Plato, Laws, book 2 75:

(플라톤, Laws, book 2 75:)

οὔπω μεμαθήκαμεν, ἀλλ’ ἔτι σαφέστερον πειρῶ φράζειν. εἴπομεν, εἰ μεμνήμεθα, κατ’ ἀρχὰσ τῶν λόγων, ὡσ ἡ φύσισ ἁπάντων τῶν νέων διάπυροσ οὖσα ἡσυχίαν οὐχ οἱά τε ἄγειν οὔτε κατὰ τὸ σῶμα οὔτε κατὰ τὴν φωνὴν εἰή, φθέγγοιτο δ’ ἀεὶ ἀτάκτωσ καὶ πηδῷ, τάξεωσ δ’ αἴσθησιν τούτων ἀμφοτέρων, τῶν ἄλλων μὲν ζῴων οὐδὲν ἐφάπτοιτο, ἡ δὲ ἀνθρώπου φύσισ ἔχοι μόνη τοῦτο· τῇ δὴ τῆσ κινήσεωσ τάξει ῥυθμὸσ ὄνομα εἰή, τῇ δὲ αὖ τῆσ φωνῆσ, τοῦ τε ὀξέοσ ἅμα καὶ βαρέοσ συγκεραννυμένων, ἁρμονία ὄνομα προσαγορεύοιτο, χορεία δὲ τὸ συναμφότερον κληθείη. θεοὺσ δὲ ἔφαμεν ἐλεοῦντασ ἡμᾶσ συγχορευτάσ τε καὶ χορηγοὺσ ἡμῖν δεδωκέναι τόν τε Ἀπόλλωνα καὶ μούσασ, καὶ δὴ καὶ τρίτον ἔφαμεν, εἰ μεμνήμεθα, Διόνυσον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION