Plato, Laws, book 2 63:

εἶτα μετὰ ταῦτα ἔγωγ’ ἂν φαίην· "ὦ πάτερ, οὐχ ὡσ εὐδαιμονέστατά με ἐβούλου ζῆν; ἀλλ’ ἀεὶ διακελευόμενοσ οὐδὲν ἐπαύου ζῆν με ὡσ δικαιότατα. " ταύτῃ μὲν οὖν ὁ τιθέμενοσ εἴτε νομοθέτησ εἴτε καὶ πατὴρ ἄτοποσ ἂν οἶμαι καὶ ἄποροσ φαίνοιτο τοῦ συμφωνούντωσ ἑαυτῷ λέγειν· εἰ δ’ αὖ τὸν δικαιότατον εὐδαιμονέστατον ἀποφαίνοιτο βίον εἶναι, ζητοῖ που πᾶσ ἂν ὁ ἀκούων, οἶμαι, τί ποτ’ ἐν αὐτῷ τὸ τῆσ ἡδονῆσ κρεῖττον ἀγαθόν τε καὶ καλὸν ὁ νόμοσ ἐνὸν ἐπαινεῖ. τί γὰρ δὴ δικαίῳ χωριζόμενον ἡδονῆσ ἀγαθὸν ἂν γίγνοιτο;