Plato, Laws, book 2 54:

(플라톤, Laws, book 2 54:)

ὑμεῖσ δὲ καὶ ἐγώ που τάδε λέγομεν, ὡσ ταῦτά ἐστι σύμπαντα δικαίοισ μὲν καὶ ὁσίοισ ἀνδράσιν ἄριστα κτήματα, ἀδίκοισ δὲ κάκιστα σύμπαντα, ἀρξάμενα ἀπὸ τῆσ ὑγιείασ· καὶ δὴ καὶ τὸ ὁρᾶν καὶ τὸ ἀκούειν καὶ αἰσθάνεσθαι καὶ τὸ παράπαν ζῆν μέγιστον μὲν κακὸν τὸν σύμπαντα χρόνον ἀθάνατον ὄντα καὶ κεκτημένον πάντα τὰ λεγόμενα ἀγαθὰ πλὴν δικαιοσύνησ τε καὶ ἀρετῆσ ἁπάσησ, ἔλαττον δέ, ἂν ὡσ ὀλίγιστον ὁ τοιοῦτοσ χρόνον ἐπιζώῃ. ταῦτα δὴ λέγειν, οἶμαι, τοὺσ παρ’ ὑμῖν ποιητάσ, ἅπερ ἐγώ, πείσετε καὶ ἀναγκάσετε, καὶ ἔτι τούτοισ ἑπομένουσ ῥυθμούσ τε καὶ ἁρμονίασ ἀποδιδόντασ παιδεύειν οὕτω τοὺσ νέουσ ἡμῶν. ἦ γάρ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION