Plato, Laws, book 2 32:

ἆρ’ οὖν οὐχ ἡμῶν οἱ μὲν νέοι αὐτοὶ χορεύειν ἕτοιμοι, τὸ δὲ τῶν πρεσβυτέρων ἡμῶν ἐκείνουσ αὖ θεωροῦντεσ διάγειν ἡγούμεθα πρεπόντωσ, χαίροντεσ τῇ ἐκείνων παιδιᾷ τε καὶ ἑορτάσει, ἐπειδὴ τὸ παρ’ ἡμῖν ἡμᾶσ ἐλαφρὸν ἐκλείπει νῦν, ὃ ποθοῦντεσ καὶ ἀσπαζόμενοι τίθεμεν οὕτωσ ἀγῶνασ τοῖσ δυναμένοισ ἡμᾶσ ὅτι μάλιστ’ εἰσ τὴν νεότητα μνήμῃ ἐπεγείρειν; ἀληθέστατα. μῶν οὖν οἰόμεθα καὶ κομιδῇ μάτην τὸν νῦν λεγόμενον λόγον περὶ τῶν ἑορταζόντων λέγειν τοὺσ πολλούσ, ὅτι τοῦτον δεῖ σοφώτατον ἡγεῖσθαι καὶ κρίνειν νικᾶν, ὃσ ἂν ἡμᾶσ εὐφραίνεσθαι καὶ χαίρειν ὅτι μάλιστα ἀπεργάζηται;