Plato, Laws, book 2 31:

φαίνεται οὕτωσ ἂν ταῦτα ἔχειν ἐκ τῶν ὑπὸ σοῦ τὰ νῦν λεχθέντων. ἆρ’ οὖν θαρροῦντεσ λέγομεν τὴν τῇ μουσικῇ καὶ τῇ παιδιᾷ μετὰ χορείασ χρείαν ὀρθὴν εἶναι τοιῷδέ τινι τρόπῳ; χαίρομεν ὅταν οἰώμεθα εὖ πράττειν, καὶ ὁπόταν χαίρωμεν, οἰόμεθα εὖ πράττειν αὖ; μῶν οὐχ οὕτωσ; οὕτω μὲν οὖν. καὶ μὴν ἔν γε τῷ τοιούτῳ, χαίροντεσ, ἡσυχίαν οὐ δυνάμεθα ἄγειν. ἔστι ταῦτα.