Plato, Laws, book 2 30:

ὥσθ’, ὅπερ ἔλεγον, εἰ δύναιτό τισ ἑλεῖν αὐτῶν καὶ ὁπωσοῦν τὴν ὀρθότητα, θαρροῦντα χρὴ εἰσ νόμον ἄγειν καὶ τάξιν αὐτά· ὡσ ἡ τῆσ ἡδονῆσ καὶ λύπησ ζήτησισ τοῦ καινῇ ζητεῖν ἀεὶ μουσικῇ χρῆσθαι σχεδὸν οὐ μεγάλην τινὰ δύναμιν ἔχει πρὸσ τὸ διαφθεῖραι τὴν καθιερωθεῖσαν χορείαν ἐπικαλοῦσα ἀρχαιότητα. τὴν γοῦν ἐκεῖ οὐδαμῶσ ἐοίκε δυνατὴ γεγονέναι διαφθεῖραι, πᾶν δὲ τοὐναντίον.