Plato, Laws, book 2 17:

(플라톤, Laws, book 2 17:)

καὶ πῶσ, ὅτε γε μηδὲ τὰ χρώματα; καλῶσ γε, ὦ ἑταῖρε. ἀλλ’ ἐν γὰρ μουσικῇ καὶ σχήματα μὲν καὶ μέλη ἔνεστιν, περὶ ῥυθμὸν καὶ ἁρμονίαν οὔσησ τῆσ μουσικῆσ, ὥστε εὔρυθμον μὲν καὶ εὐάρμοστον, εὔχρων δὲ μέλοσ ἢ σχῆμα οὐκ ἔστιν ἀπεικάσαντα, ὥσπερ οἱ χοροδιδάσκαλοι ἀπεικάζουσιν, ὀρθῶσ φθέγγεσθαι· τὸ δὲ τοῦ δειλοῦ τε καὶ ἀνδρείου σχῆμα ἢ μέλοσ ἔστιν τε, καὶ ὀρθῶσ προσαγορεύειν ἔχει τὰ μὲν τῶν ἀνδρείων καλά, τὰ τῶν δειλῶν δὲ αἰσχρά. καὶ ἵνα δὴ μὴ μακρολογία πολλή τισ γίγνηται περὶ ταῦθ’ ἡμῖν ἅπαντα, ἁπλῶσ ἔστω τὰ μὲν ἀρετῆσ ἐχόμενα ψυχῆσ ἢ σώματοσ, εἴτε αὐτῆσ εἴτε τινὸσ εἰκόνοσ, σύμπαντα σχήματά τε καὶ μέλη καλά, τὰ δὲ κακίασ αὖ, τοὐναντίον ἅπαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION