Plato, Laws, book 2 15:

ἆρ’ οὐχ οὕτωσ; οὕτω μὲν οὖν. ταῦτ’ ἄρα μετὰ τοῦθ’ ἡμῖν αὖ καθάπερ κυσὶν ἰχνευούσαισ διερευνητέον, σχῆμά τε καλὸν καὶ μέλοσ καὶ ᾠδὴν καὶ ὄρχησιν· εἰ δὲ ταῦθ’ ἡμᾶσ διαφυγόντα οἰχήσεται, μάταιοσ ὁ μετὰ ταῦθ’ ἡμῖν περὶ παιδείασ ὀρθῆσ εἴθ’ Ἑλληνικῆσ εἴτε βαρβαρικῆσ λόγοσ ἂν εἰή. ναί. εἰε͂ν· τί δὲ δὴ τὸ καλὸν χρὴ φάναι σχῆμα ἢ μέλοσ εἶναί ποτε; φέρε, ἀνδρικῆσ ψυχῆσ ἐν πόνοισ ἐχομένησ καὶ δειλῆσ ἐν τοῖσ αὐτοῖσ τε καὶ ἴσοισ ἆρ’ ὅμοια τά τε σχήματα καὶ τὰ φθέγματα συμβαίνει γίγνεσθαι;