Plato, Laws, book 1 133:

πῶσ γὰρ οὔ; τί οὖν; τοὺσ εἰσ τὰ ἰατρεῖα αὐτοὺσ βαδίζοντασ ἐπὶ φαρμακοποσίᾳ ἀγνοεῖν οἰόμεθα ὅτι μετ’ ὀλίγον ὕστερον καὶ ἐπὶ πολλὰσ ἡμέρασ ἕξουσιν τοιοῦτον τὸ σῶμα, οἱο͂ν εἰ διὰ τέλουσ ἔχειν μέλλοιεν, ζῆν οὐκ ἂν δέξαιντο; ἢ τοὺσ ἐπὶ τὰ γυμνάσια καὶ πόνουσ ἰόντασ οὐκ ἴσμεν ὡσ ἀσθενεῖσ εἰσ τὸ παραχρῆμα γίγνονται; πάντα ταῦτα ἴσμεν. καὶ ὅτι τῆσ μετὰ ταῦτα ὠφελίασ ἕνεκα ἑκόντεσ πορεύονται;