Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 297:

ναί. σκοπῶμεν δὴ προσσχόντεσ τὸν νοῦν εὖ μάλα πότερον οὕτωσ ἁπλοῦν ἐστι τοῦτο, ἢ παντὸσ μᾶλλον αὐτῶν ἔχει διαφορὰν τοῖσ συγγενέσιν ἔσ τι; ναί, λέγοισ ἂν πῇ σκεπτέον. ἐν τοῖσ σύμπασι χρὴ ζητεῖν ὅσα καλὰ μὲν λέγομεν, εἰσ δύο δὲ αὐτὰ τίθεμεν ἐναντία ἀλλήλων εἴδη. λέγ’ ἔτι σαφέστερον. ὀξύτητα καὶ τάχοσ, εἴτε κατὰ σώματα εἴτ’ ἐν ψυχαῖσ εἴτε κατὰ φωνῆσ φοράν, εἴτε αὐτῶν τούτων εἴτε ἐν εἰδώλοισ ὄντων, ὁπόσα μουσικὴ μιμουμένη καὶ ἔτι γραφικὴ μιμήματα παρέχεται, τούτων τινὸσ ἐπαινέτησ εἴτε αὐτὸσ πώποτε γέγονασ εἴτε ἄλλου παρὼν ἐπαινοῦντοσ ᾔσθησαι;