Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 405:

φράσω, ἐὰν οἱο͂́σ τε γένωμαι. ὀρθὴν ἔγωγε ἔχων δόξαν περὶ σοῦ, ἐὰν μὲν προσλάβω τὸν σὸν λόγον, γιγνώσκω δή σε, εἰ δὲ μή, δοξάζω μόνον. ναί. λόγοσ δέ γε ἦν ἡ τῆσ σῆσ διαφορότητοσ ἑρμηνεία. οὕτωσ. ἡνίκ’ οὖν ἐδόξαζον μόνον, ἄλλο τι ᾧ τῶν ἄλλων διαφέρεισ, τούτων οὐδενὸσ ἡπτόμην τῇ διανοίᾳ; οὐκ ἐοίκε. τῶν κοινῶν τι ἄρα διενοούμην, ὧν οὐδὲν σὺ μᾶλλον ἤ τισ ἄλλοσ ἔχει.