Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 255:

φοβοῦμαι οὖν μὴ οὔτε τὰ λεγόμενα συνιῶμεν, τί τε διανοούμενοσ εἶπε πολὺ πλέον λειπώμεθα, καὶ τὸ μέγιστον, οὗ ἕνεκα ὁ λόγοσ ὡρ́μηται, ἐπιστήμησ πέρι τί ποτ’ ἐστίν, ἄσκεπτον γένηται ὑπὸ τῶν ἐπεισκωμαζόντων λόγων, εἴ τισ αὐτοῖσ πείσεται· ἄλλωσ τε καὶ ὃν νῦν ἐγείρομεν πλήθει ἀμήχανον, εἴτε τισ ἐν παρέργῳ σκέψεται, ἀνάξι’ ἂν πάθοι, εἴτε ἱκανῶσ, μηκυνόμενοσ τὸ τῆσ ἐπιστήμησ ἀφανιεῖ. δεῖ δὲ οὐδέτερα, ἀλλὰ Θεαίτητον ὧν κυεῖ περὶ ἐπιστήμησ πειρᾶσθαι ἡμᾶσ τῇ μαιευτικῇ τέχνῃ ἀπολῦσαι.