Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 227:

πολλαχῇ, ὦ Θεόδωρε, καὶ ἄλλῃ ἂν τό γε τοιοῦτον ἁλοίη μὴ πᾶσαν παντὸσ ἀληθῆ δόξαν εἶναι· περὶ δὲ τὸ παρὸν ἑκάστῳ πάθοσ, ἐξ ὧν αἱ αἰσθήσεισ καὶ αἱ κατὰ ταύτασ δόξαι γίγνονται, χαλεπώτερον ἑλεῖν ὡσ οὐκ ἀληθεῖσ. ἴσωσ δὲ οὐδὲν λέγω· ἀνάλωτοι γάρ, εἰ ἔτυχον, εἰσίν, καὶ οἱ φάσκοντεσ αὐτὰσ ἐναργεῖσ τε εἶναι καὶ ἐπιστήμασ τάχα ἂν ὄντα λέγοιεν, καὶ Θεαίτητοσ ὅδε οὐκ ἀπὸ σκοποῦ εἴρηκεν αἴσθησιν καὶ ἐπιστήμην ταὐτὸν θέμενοσ.