Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 222:

οὐδ’ ἂν αὖ περὶ ἀναρμόστου τε καὶ εὐαρμόστου ἐσομένου παιδοτρίβησ ἂν βέλτιον δοξάσειεν μουσικοῦ, ὃ καὶ ἔπειτα αὐτῷ τῷ παιδοτρίβῃ δόξει εὐάρμοστον εἶναι. οὐδαμῶσ. οὐκοῦν καὶ τοῦ μέλλοντοσ ἑστιάσεσθαι μὴ μαγειρικοῦ ὄντοσ, σκευαζομένησ θοίνησ, ἀκυροτέρα ἡ κρίσισ τῆσ τοῦ ὀψοποιοῦ περὶ τῆσ ἐσομένησ ἡδονῆσ. περὶ μὲν γὰρ τοῦ ἤδη ὄντοσ ἑκάστῳ ἡδέοσ ἢ γεγονότοσ μηδέν πω τῷ λόγῳ διαμαχώμεθα, ἀλλὰ περὶ τοῦ μέλλοντοσ ἑκάστῳ καὶ δόξειν καὶ ἔσεσθαι πότερον αὐτὸσ αὑτῷ ἄριστοσ κριτήσ, ἢ σύ, ὦ Πρωταγόρα, τό γε περὶ λόγουσ πιθανὸν ἑκάστῳ ἡμῶν ἐσόμενον εἰσ δικαστήριον βέλτιον ἂν προδοξάσαισ ἢ τῶν ἰδιωτῶν ὁστισοῦν;