Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 107:

(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 107:)

καὶ καθεύδοντα δὴ καὶ πάντα ἃ νυνδὴ διήλθομεν, ὡσαύτωσ φήσεισ; ἔγωγε. ἕκαστον δὴ τῶν πεφυκότων τι ποιεῖν, ἄλλο τι, ὅταν μὲν λάβῃ ὑγιαίνοντα Σωκράτη, ὡσ ἑτέρῳ μοι χρήσεται, ὅταν δὲ ἀσθενοῦντα, ὡσ ἑτέρῳ; τί δ’ οὐ μέλλει; καὶ ἕτερα δὴ ἐφ’ ἑκατέρου γεννήσομεν ἐγώ τε ὁ πάσχων καὶ ἐκεῖνο τὸ ποιοῦν; τί μήν; ὅταν δὴ οἶνον πίνω ὑγιαίνων, ἡδύσ μοι φαίνεται καὶ γλυκύσ; ναί. ἐγέννησε γὰρ δὴ ἐκ τῶν προωμολογημένων τό τε ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον γλυκύτητά τε καὶ αἴσθησιν, ἅμα φερόμενα ἀμφότερα, καὶ ἡ μὲν αἴσθησισ πρὸσ τοῦ πάσχοντοσ οὖσα αἰσθανομένην τὴν γλῶτταν ἀπηργάσατο, ἡ δὲ γλυκύτησ πρὸσ τοῦ οἴνου περὶ αὐτὸν φερομένη γλυκὺν τὸν οἶνον τῇ ὑγιαινούσῃ γλώττῃ ἐποίησεν καὶ εἶναι καὶ φαίνεσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION