Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 95:

(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 95:)

ταῦτα δή, ὦ Θεαίτητε, ἆρ’ ἡδέα δοκεῖ σοι εἶναι, καὶ γεύοιο ἂν αὐτῶν ὡσ ἀρεσκόντων; οὐκ οἶδα ἔγωγε, ὦ Σώκρατεσ· καὶ γὰρ οὐδὲ περὶ σοῦ δύναμαι κατανοῆσαι πότερα δοκοῦντά σοι λέγεισ αὐτὰ ἢ ἐμοῦ ἀποπειρᾷ. οὐ μνημονεύεισ, ὦ φίλε, ὅτι ἐγὼ μὲν οὔτ’ οἶδα οὔτε ποιοῦμαι τῶν τοιούτων οὐδὲν ἐμόν, ἀλλ’ εἰμὶ αὐτῶν ἄγονοσ, σὲ δὲ μαιεύομαι καὶ τούτου ἕνεκα ἐπᾴδω τε καὶ παρατίθημι ἑκάστων τῶν σοφῶν ἀπογεύσασθαι, ἑώσ ἂν εἰσ φῶσ τὸ σὸν δόγμα συνεξαγάγω·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION