Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 295:

τοῦ δὲ ποιοῦ τινοσ καὶ συμπάσησ εἰκόνοσ μὴ οὐχ αὕτη <ᾖ> ἡ ὀρθότησ, ἀλλὰ τὸ ἐναντίον οὐδὲ τὸ παράπαν δέῃ πάντα ἀποδοῦναι οἱο͂́ν ἐστιν ᾧ εἰκάζει, εἰ μέλλει εἰκὼν εἶναι. σκόπει δὲ εἰ τὶ λέγω. ἆρ’ ἂν δύο πράγματα εἰή τοιάδε, οἱο͂ν Κρατύλοσ καὶ Κρατύλου εἰκών, εἴ τισ θεῶν μὴ μόνον τὸ σὸν χρῶμα καὶ σχῆμα ἀπεικάσειεν ὥσπερ οἱ ζωγράφοι, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐντὸσ πάντα τοιαῦτα ποιήσειεν οἱᾶ́περ τὰ σά, καὶ μαλακότητασ καὶ θερμότητασ τὰσ αὐτὰσ ἀποδοίη, καὶ κίνησιν καὶ ψυχὴν καὶ φρόνησιν οἱάπερ ἡ παρὰ σοὶ ἐνθείη αὐτοῖσ, καὶ ἑνὶ λόγῳ πάντα ἅπερ σὺ ἔχεισ, τοιαῦτα ἕτερα καταστήσειεν πλησίον σου;