Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 229:

(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 229:)

ἡ δ’ "ἀλήθεια," καὶ τοῦτο τοῖσ ἄλλοισ ἐοίκε συγκεκροτῆσθαι· ἡ γὰρ θεία τοῦ ὄντοσ φορὰ ἐοίκε προσειρῆσθαι τούτῳ τῷ ῥήματι, τῇ "ἀληθείᾳ," ὡσ θεία οὖσα ἄλη. τὸ <δὲ> "ψεῦδοσ" τοὐναντίον τῇ φορᾷ· πάλιν γὰρ αὖ λοιδορούμενον ἥκει τὸ ἰσχόμενον καὶ τὸ ἀναγκαζόμενον ἡσυχάζειν, ἀπείκασται δὲ τοῖσ καθεύδουσι· τὸ ψεῖ δὲ προσγενόμενον ἐπικρύπτει τὴν βούλησιν τοῦ ὀνόματοσ. τὸ δὲ "ὂν" καὶ ἡ "οὐσία" ὁμολογεῖ τῷ ἀληθεῖ, τὸ ἰῶτα ἀπολαβόν· ἰὸν γὰρ σημαίνει, καὶ τὸ "οὐκ ὂν" αὖ, ὥσ τινεσ καὶ ὀνομάζουσιν αὐτό, "οὐκ ἰόν. " ταῦτα μέν μοι δοκεῖσ, ὦ Σώκρατεσ, ἀνδρείωσ πάνυ διακεκροτηκέναι·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION