헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́05́2́

(πράξεισ ἀποστόλων, chapter 14)

Ἐγένετο δὲ ἐν Ἰκονίῳ κατὰ τὸ αὐτὸ εἰσελθεῖν αὐτοὺσ εἰσ τὴν συναγωγὴν τῶν Ιοὐδαίων καὶ λαλῆσαι οὕτωσ ὥστε πιστεῦσαι Ιοὐδαίων τε καὶ Ἑλλήνων πολὺ πλῆθοσ. οἱ δὲ ἀπειθήσαντεσ Ιοὐδαῖοι ἐπήγειραν καὶ ἐκάκωσαν τὰσ ψυχὰσ τῶν ἐθνῶν κατὰ τῶν ἀδελφῶν.

ἱκανὸν μὲν οὖν χρόνον διέτριψαν παρρησιαζόμενοι ἐπὶ τῷ κυρίῳ τῷ μαρτυροῦντι τῷ λόγῳ τῆσ χάριτοσ αὐτοῦ, διδόντι σημεῖα καὶ τέρατα γίνεσθαι διὰ τῶν χειρῶν αὐτῶν.

ἐσχίσθη δὲ τὸ πλῆθοσ τῆσ πόλεωσ, καὶ οἱ μὲν ἦσαν σὺν τοῖσ Ιοὐδαίοισ οἱ δὲ σὺν τοῖσ ἀποστόλοισ.

κἀκεῖ εὐαγγελιζόμενοι ἦσαν.

Καί τισ ἀνὴρ ἀδύνατοσ ἐν Λύστροισ τοῖσ ποσὶν ἐκάθητο, χωλὸσ ἐκ κοιλίασ μητρὸσ αὐτοῦ, ὃσ οὐδέποτε περιεπάτησεν.

οὗτοσ ἤκουεν τοῦ Παύλου λαλοῦντοσ·

ὃσ ἀτενίσασ αὐτῷ καὶ ἰδὼν ὅτι ἔχει πίστιν τοῦ σωθῆναι εἶπεν μεγάλῃ φωνῇ Ἀνάστηθι ἐπὶ τοὺσ πόδασ σου ὀρθόσ· καὶ ἥλατο καὶ περιεπάτει.

ἐκάλουν τε τὸν Βαρνάβαν Δία, τὸν δὲ Παῦλον Ἑρμῆν ἐπειδὴ αὐτὸσ ἦν ὁ ἡγούμενοσ τοῦ λόγου.

ὅ τε ἱερεὺσ τοῦ Διὸσ τοῦ ὄντοσ πρὸ τῆσ πόλεωσ ταύρουσ καὶ στέμματα ἐπὶ τοὺσ πυλῶνασ ἐνέγκασ σὺν τοῖσ ὄχλοισ ἤθελεν θύειν.

ἀκούσαντεσ δὲ οἱ ἀπόστολοι Βαρνάβασ καὶ Παῦλοσ, διαρρήξαντεσ τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν ἐξεπήδησαν εἰσ τὸν ὄχλον, κράζοντεσ καὶ λέγοντεσ Ἄνδρεσ, τί ταῦτα ποιεῖτε;

καὶ ἡμεῖσ ὁμοιοπαθεῖσ ἐσμ ὑμῖν ἄνθρωποι, εὐαγγελιζόμενοι ὑμᾶσ ἀπὸ τούτων τῶν ματαίων ἐπιστρέφειν ἐπὶ θεὸν ζῶντα ὃσ ἐποίησεν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖσ·

ὃσ ἐν ταῖσ παρῳχημέναισ γενεαῖσ εἰάσεν πάντα τὰ ἔθνη πορεύεσθαι ταῖσ ὁδοῖσ αὐτῶν·

καίτοι οὐκ ἀμάρτυρον αὑτὸν ἀφῆκεν ἀγαθουργῶν, οὐρανόθεν ὑμῖν ὑετοὺσ διδοὺσ καὶ καιροὺσ καρποφόρουσ, ἐμπιπλῶν τροφῆσ καὶ εὐφροσύνησ τὰσ καρδίασ ὑμῶν.

καὶ ταῦτα λέγοντεσ μόλισ κατέπαυσαν τοὺσ ὄχλουσ τοῦ μὴ θύειν αὐτοῖσ.

Ἐπῆλθαν δὲ ἀπὸ Ἀντιοχείασ καὶ Ἰκονίου Ιοὐδαῖοι, καὶ πείσαντεσ τοὺσ ὄχλουσ καὶ λιθάσαντεσ τὸν Παῦλον ἔσυρον ἔξω τῆσ πόλεωσ, νομίζοντεσ αὐτὸν τεθνηκέναι.

κυκλωσάντων δὲ τῶν μαθητῶν αὐτὸν ἀναστὰσ εἰσῆλθεν εἰσ τὴν πόλιν.

καὶ τῇ ἐπαύριον ἐξῆλθεν σὺν τῷ Βαρνάβᾳ εἰσ Δέρβην. ἐπιστηρίζοντεσ τὰσ ψυχὰσ τῶν μαθητῶν, παρακαλοῦντεσ ἐμμένειν τῇ πίστει καὶ ὅτι διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶσ εἰσελθεῖν εἰσ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.

χειροτονήσαντεσ δὲ αὐτοῖσ κατ’ ἐκκλησίαν πρεσβυτέρουσ προσευξάμενοι μετὰ νηστειῶν παρέθεντο αὐτοὺσ τῷ κυρίῳ εἰσ ὃν πεπιστεύκεισαν.

κἀκεῖθεν ἀπέπλευσαν εἰσ Ἀντιόχειαν, ὅθεν ἦσαν παραδεδομένοι τῇ χάριτι τοῦ θεοῦ εἰσ τὸ ἔργον ὃ ἐπλήρωσαν.

Παραγενόμενοι δὲ καὶ συναγαγόντεσ τὴν ἐκκλησίαν ἀνήγγελλον ὅσα ἐποίησεν ὁ θεὸσ μετ’ αὐτῶν καὶ ὅτι ἤνοιξεν τοῖσ ἔθνεσιν θύραν πίστεωσ.

διέτριβον δὲ χρόνον οὐκ ὀλίγον σὺν τοῖσ μαθηταῖσ.

ΚΑΙ ΤΙΝΕΣ ΚΑΤΕΛΘΟΝΤΕΣ ἀπὸ τῆσ Ιοὐδαίασ ἐδίδασκον τοὺσ ἀδελφοὺσ ὅτι Εἂν μὴ ιτμηθῆτε τῷ ἔθει τῷ Μωυσέωσ, οὐ δύνασθε σωθῆναι.

γενομένησ δὲ στάσεωσ καὶ ζητήσεωσ οὐκ ὀλίγησ τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Βαρνάβᾳ πρὸσ αὐτοὺσ ἔταξαν ἀναβαίνειν Παῦλον καὶ Βαρνάβαν καί τινασ ἄλλουσ ἐξ αὐτῶν πρὸσ τοὺσ ἀποστόλουσ καὶ πρεσβυτέρουσ εἰσ Ιἐρουσαλὴμ περὶ τοῦ ζητήματοσ τούτου.

Οἱ μὲν οὖν προπεμφθέντεσ ὑπὸ τῆσ ἐκκλησίασ διήρχοντο τήν τε Φοινίκην καὶ Σαμαρίαν ἐκδιηγούμενοι τὴν ἐπιστροφὴν τῶν ἐθνῶν, καὶ ἐποίουν χαρὰν μεγάλην πᾶσι τοῖσ ἀδελφοῖσ.

παραγενόμενοι δὲ εἰσ Ιἐροσόλυμα παρεδέχθησαν ἀπὸ τῆσ ἐκκλησίασ καὶ τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν πρεσβυτέρων, ἀνήγγειλάν τε ὅσα ὁ θεὸσ ἐποίησεν μετ’ αὐτῶν.

Ἐξανέστησαν δέ τινεσ τῶν ἀπὸ τῆσ αἱρέσεωσ τῶν Φαρισαίων πεπιστευκότεσ, λέγοντεσ ὅτι δεῖ περιτέμνειν αὐτοὺσ παραγγέλλειν τε τηρεῖν τὸν νόμον Μωυσέωσ.

Συνήχθησάν τε οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἰδεῖν περὶ τοῦ λόγου τούτου.

καὶ οὐθὲν διέκρινεν μεταξὺ ἡμῶν τε καὶ αὐτῶν, τῇ πίστει καθαρίσασ τὰσ καρδίασ αὐτῶν.

νῦν οὖν τί πειράζετε τὸν θεόν, ἐπιθεῖναι ζυγὸν ἐπὶ τὸν τράχηλον τῶν μαθητῶν ὃν οὔτε οἱ πατέρεσ ἡμῶν οὔτε ἡμεῖσ ἰσχύσαμεν βαστάσαι;

ἀλλὰ διὰ τῆσ χάριτοσ τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ πιστεύομεν σωθῆναι καθ’ ὃν τρόπον κἀκεῖνοι.

Ἐσίγησεν δὲ πᾶν τὸ πλῆθοσ, καὶ ἤκουον Βαρνάβα καὶ Παύλου ἐξηγουμένων ὅσα ἐποίησεν ὁ θεὸσ σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τοῖσ ἔθνεσιν δι’ αὐτῶν.

Μετὰ δὲ τὸ σιγῆσαι αὐτοὺσ ἀπεκρίθη Ιἄκωβοσ λέγων Ἄνδρεσ ἀδελφοί, ἀκούσατέ μου.

Συμεὼν ἐξηγήσατο καθὼσ πρῶτον ὁ θεὸσ ἐπεσκέψατο λαβεῖν ἐξ ἐθνῶν λαὸν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.

λέγει Κύριοσ ποιῶν ταῦτα γνωστὰ ἀπ’ αἰῶνοσ.

ἀλλὰ ἐπιστεῖλαι αὐτοῖσ τοῦ ἀπέχεσθαι τῶν ἀλισγημάτων τῶν εἰδώλων καὶ τῆσ πορνείασ καὶ πνικτοῦ καὶ τοῦ αἵματοσ·

Μωυσῆσ γὰρ ἐκ γενεῶν ἀρχαίων κατὰ πόλιν τοὺσ κηρύσσοντασ αὐτὸν ἔχει ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ κατὰ πᾶν σάββατον ἀναγινωσκόμενοσ.

γράψαντεσ διὰ χειρὸσ αὐτῶν Οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ πρεσβύτεροι ἀδελφοὶ τοῖσ κατὰ τὴν Ἀντιόχειαν καὶ Συρίαν καὶ Κιλικίαν ἀδελφοῖσ τοῖσ ἐξ ἐθνῶν χαίρειν.

ἀνθρώποισ παραδεδωκόσι τὰσ ψυχὰσ αὐτῶν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματοσ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ιἠσοῦ Χριστοῦ.

ἀπεστάλκαμεν οὖν Ιοὔδαν καὶ Σίλαν, καὶ αὐτοὺσ διὰ λόγου ἀπαγγέλλοντασ τὰ αὐτά.

ἔδοξεν γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἁγίῳ καὶ ἡμῖν μηδὲν πλέον ἐπιτίθεσθαι ὑμῖν βάροσ πλὴν τούτων τῶν ἐπάναγκεσ, ἀπέχεσθαι εἰδωλοθύτων καὶ αἵματοσ καὶ πνικτῶν καὶ πορνείασ·

ἐξ ὧν διατηροῦντεσ ἑαυτοὺσ εὖ πράξετε.

Ἔρρωσθε. Οἱ μὲν οὖν ἀπολυθέντεσ κατῆλθον εἰσ Ἀντιόχειαν, καὶ συναγαγόντεσ τὸ πλῆθοσ ἐπέδωκαν τὴν ἐπιστολήν·

ἀναγνόντεσ δὲ ἐχάρησαν ἐπὶ τῇ παρακλήσει.

Ιοὔδασ τε καὶ Σίλασ, καὶ αὐτοὶ προφῆται ὄντεσ, διὰ λόγου πολλοῦ παρεκάλεσαν τοὺσ ἀδελφοὺσ καὶ ἐπεστήριξαν·

ποιήσαντεσ δὲ χρόνον ἀπελύθησαν μετ’ εἰρήνησ ἀπὸ τῶν ἀδελφῶν πρὸσ τοὺσ ἀποστείλαντασ αὐτούσ.

Παῦλοσ δὲ καὶ Βαρνάβασ διέτριβον ἐν Ἀντιοχείᾳ διδάσκοντεσ καὶ εὐαγγελιζόμενοι μετὰ καὶ ἑτέρων πολλῶν τὸν λόγον τοῦ κυρίου.

Μετὰ δέ τινασ ἡμέρασ εἶπεν πρὸσ Βαρνάβαν Παῦλοσ Ἐπιστρέψαντεσ δὴ ἐπισκεψώμεθα τοὺσ ἀδελφοὺσ κατὰ πόλιν πᾶσαν ἐν αἷσ κατηγγείλαμεν τὸν λόγον τοῦ κυρίου, πῶσ ἔχουσιν.

Βαρνάβασ δὲ ἐβούλετο συνπαραλαβεῖν καὶ τὸν Ιωἄνην τὸν καλούμενον Μάρκον·

Παῦλοσ δὲ ἠξίου, τὸν ἀποστάντα ἀπ’ αὐτῶν ἀπὸ Παμφυλίασ καὶ μὴ συνελθόντα αὐτοῖσ εἰσ τὸ ἔργον, μὴ συνπαραλαμβάνειν τοῦτον.

ἐγένετο δὲ παροξυσμὸσ ὥστε ἀποχωρισθῆναι αὐτοὺσ ἀπ’ ἀλλήλων, τόν τε Βαρνάβαν παραλαβόντα τὸν Μάρκον ἐκπλεῦσαι εἰσ Κύπρον.

διήρχετο δὲ τὴν Συρίαν καὶ [τὴν] Κιλικίαν ἐπιστηρίζων τὰσ ἐκκλησίασ.

Κατήντησεν δὲ καὶ εἰσ Δέρβην καὶ εἰσ Λύστραν.

ὃσ ἐμαρτυρεῖτο ὑπὸ τῶν ἐν Λύστροισ καὶ Ἰκονίῳ ἀδελφῶν·

τοῦτον ἠθέλησεν ὁ Παῦλοσ σὺν αὐτῷ ἐξελθεῖν, καὶ λαβὼν περιέτεμεν αὐτὸν διὰ τοὺσ Ιοὐδαίουσ τοὺσ ὄντασ ἐν τοῖσ τόποισ ἐκείνοισ, ᾔδεισαν γὰρ ἅπαντεσ ὅτι Ἕλλην ὁ πατὴρ αὐτοῦ ὑπῆρχεν.

Ὡσ δὲ διεπορεύοντο τὰσ πόλεισ, παρεδίδοσαν αὐτοῖσ φυλάσσειν τὰ δόγματα τὰ κεκριμένα ὑπὸ τῶν ἀποστόλων καὶ πρεσβυτέρων τῶν ἐν Ιἐροσολύμοισ.

Αἱ μὲν οὖν ἐκκλησίαι ἐστερεοῦντο τῇ πίστει καὶ ἐπερίσσευον τῷ ἀριθμῷ καθ’ ἡμέραν.

ἐλθόντεσ δὲ κατὰ τὴν Μυσίαν ἐπείραζον εἰσ τὴν Βιθυνίαν πορευθῆναι καὶ οὐκ εἰάσεν αὐτοὺσ τὸ πνεῦμα Ιἠσοῦ·

παρελθόντεσ δὲ τὴν Μυσίαν κατέβησαν εἰσ Τρῳάδα.

καὶ ὁρ́αμα διὰ νυκτὸσ τῷ Παύλῳ ὤφθη, ἀνὴρ Μακεδών τισ ἦν ἑστὼσ καὶ παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων Διαβὰσ εἰσ Μακεδονίαν βοήθησον ἡμῖν.

ὡσ δὲ τὸ ὁρ́αμα εἶδεν, εὐθέωσ ἐζητήσαμεν ἐξελθεῖν εἰσ Μακεδονίαν, συνβιβάζοντεσ ὅτι προσκέκληται ἡμᾶσ ὁ θεὸσ εὐαγγελίσασθαι αὐτούσ.

κἀκεῖθεν εἰσ Φιλίππουσ, ἥτισ ἐστὶν πρώτη τῆσ μερίδοσ Μακεδονίασ πόλισ, κολωνία.

Ἦμεν δὲ ἐν ταύτῃ τῇ πόλει διατρίβοντεσ ἡμέρασ τινάσ. τῇ τε ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων ἐξήλθομεν ἔξω τῆσ πύλησ παρὰ ποταμὸν οὗ ἐνομίζομεν προσευχὴν εἶναι, καὶ καθίσαντεσ ἐλαλοῦμεν ταῖσ συνελθούσαισ γυναιξίν.

καί τισ γυνὴ ὀνόματι Λυδία, πορφυρόπωλισ πόλεωσ Θυατείρων σεβομένη τὸν θεόν, ἤκουεν, ἧσ ὁ κύριοσ διήνοιξεν τὴν καρδίαν προσέχειν τοῖσ λαλουμένοισ ὑπὸ Παύλου.

ὡσ δὲ ἐβαπτίσθη καὶ ὁ οἶκοσ αὐτῆσ, παρεκάλεσεν λέγουσα Εἰ κεκρίκατέ με πιστὴν τῷ κυρίῳ εἶναι, εἰσελθόντεσ εἰσ τὸν οἶκόν μου μένετε·

καὶ παρεβιάσατο ἡμᾶσ. Ἐγένετο δὲ πορευομένων ἡμῶν εἰσ τὴν προσευχὴν παιδίσκην τινὰ ἔχουσαν πνεῦμα πύθωνα ὑπαντῆσαι ἡμῖν, ἥτισ ἐργασίαν πολλὴν παρεῖχεν τοῖσ κυρίοισ αὐτῆσ μαντευομένη·

αὕτη κατακολουθοῦσα [τῷ] Παύλῳ καὶ ἡμῖν ἔκραζεν λέγουσα Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν, οἵτινεσ καταγγέλλουσιν ὑμῖν ὁδὸν σωτηρίασ.

τοῦτο δὲ ἐποίει ἐπὶ πολλὰσ ἡμέρασ.

διαπονηθεὶσ δὲ Παῦλοσ καὶ ἐπιστρέψασ τῷ πνεύματι εἶπεν Παραγγέλλω σοι ἐν ὀνόματι Ιἠσοῦ Χριστοῦ ἐξελθεῖν ἀπ’ αὐτῆσ· καὶ ἐξῆλθεν αὐτῇ τῇ ὡρ́ᾳ. καὶ καταγγέλλουσιν ἔθη ἃ οὐκ ἔξεστιν ἡμῖν παραδέχεσθαι οὐδὲ ποιεῖν Ῥωμαίοισ οὖσιν.

πολλὰσ δὲ ἐπιθέντεσ αὐτοῖσ πληγὰσ ἔβαλον εἰσ φυλακήν, παραγγείλαντεσ τῷ δεσμοφύλακι ἀσφαλῶσ τηρεῖν αὐτούσ·

ὃσ παραγγελίαν τοιαύτην λαβὼν ἔβαλεν αὐτοὺσ εἰσ τὴν ἐσωτέραν φυλακὴν καὶ τοὺσ πόδασ ἠσφαλίσατο αὐτῶν εἰσ τὸ ξύλον.

Κατὰ δὲ τὸ μεσονύκτιον Παῦλοσ καὶ Σίλασ προσευχόμενοι ὕμνουν τὸν θεόν, ἐπηκροῶντο δὲ αὐτῶν οἱ δέσμιοι·

ἄφνω δὲ σεισμὸσ ἐγένετο μέγασ ὥστε σαλευθῆναι τὰ θεμέλια τοῦ δεσμωτηρίου, ἠνεῴχθησαν δὲ [παραχρῆμα] αἱ θύραι πᾶσαι, καὶ πάντων τὰ δεσμὰ ἀνέθη.

ἔξυπνοσ δὲ γενόμενοσ ὁ δεσμοφύλαξ καὶ ἰδὼν ἀνεῳγμένασ τὰσ θύρασ τῆσ φυλακῆσ σπασάμενοσ τὴν μάχαιραν ἤμελλεν ἑαυτὸν ἀναιρεῖν, νομίζων ἐκπεφευγέναι τοὺσ δεσμίουσ.

ἐφώνησεν δὲ Παῦλοσ μεγάλῃ φωνῇ λέγων.

Μηδὲν πράξῃσ σεαυτῷ κακόν, ἅπαντεσ γάρ ἐσμεν ἐνθάδε. καὶ προαγαγὼν αὐτοὺσ ἔξω ἔφη Κύριοι, τί με δεῖ ποιεῖν ἵνα σωθῶ;

οἱ δὲ εἶπαν Πίστευσον ἐπὶ τὸν κύριον Ιἠσοῦν, καὶ σωθήσῃ σὺ καὶ ὁ οἶκόσ σου.

καὶ ἐλάλησαν αὐτῷ τὸν λόγον τοῦ θεοῦ σὺν πᾶσι τοῖσ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ.

ἀναγαγών τε αὐτοὺσ εἰσ τὸν οἶκον παρέθηκεν τράπεζαν, καὶ ἠγαλλιάσατο πανοικεὶ πεπιστευκὼσ τῷ θεῷ.

Ἡμέρασ δὲ γενομένησ ἀπέστειλαν οἱ στρατηγοὶ τοὺσ ῥαβδούχουσ λέγοντεσ Ἀπόλυσον τοὺσ ἀνθρώπουσ ἐκείνουσ.

ἀπήγγειλεν δὲ ὁ δεσμοφύλαξ τοὺσ λόγουσ πρὸσ τὸν Παῦλον, ὅτι Ἀπέσταλκαν οἱ στρατηγοὶ ἵνα ἀπολυθῆτε·

νῦν οὖν ἐξελθόντεσ πορεύεσθε ἐν εἰρήνῃ. ὁ δὲ Παῦλοσ ἔφη πρὸσ αὐτούσ Δείραντεσ ἡμᾶσ δημοσίᾳ ἀκατακρίτουσ, ἀνθρώπουσ Ῥωμαίουσ ὑπάρχοντασ, ἔβαλαν εἰσ φυλακήν·

καὶ νῦν λάθρᾳ ἡμᾶσ ἐκβάλλουσιν; οὐ γάρ, ἀλλὰ ἐλθόντεσ αὐτοὶ ἡμᾶσ ἐξαγαγέτωσαν. ἀπήγγειλαν δὲ τοῖσ στρατηγοῖσ οἱ ῥαβδοῦχοι τὰ ῥήματα ταῦτα·

ἐφοβήθησαν δὲ ἀκούσαντεσ ὅτι Ῥωμαῖοί εἰσιν, καὶ ἐλθόντεσ παρεκάλεσαν αὐτούσ, καὶ ἐξαγαγόντεσ ἠρώτων ἀπελθεῖν ἀπὸ τῆσ πόλεωσ.

ἐξελθόντεσ δὲ ἀπὸ τῆσ φυλακῆσ εἰσῆλθον πρὸσ τὴν Λυδίαν, καὶ ἰδόντεσ παρεκάλεσαν τοὺσ ἀδελφοὺσ καὶ ἐξῆλθαν.

Διοδεύσαντεσ δὲ τὴν Ἀμφίπολιν καὶ τὴν Ἀπολλωνίαν ἦλθον εἰσ Θεσσαλονίκην, ὅπου ἦν συναγωγὴ τῶν Ιοὐδαίων.

διανοίγων καὶ παρατιθέμενοσ ὅτι τὸν χριστὸν ἔδει παθεῖν καὶ ἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν, καὶ ὅτι οὗτόσ ἐστιν ὁ χριστόσ, ὁ Ιἠσοῦσ ὃν ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν.

καί τινεσ ἐξ αὐτῶν ἐπείσθησαν καὶ προσεκληρώθησαν τῷ Παύλῳ καὶ [τῷ] Σίλᾳ, τῶν τε σεβομένων Ἑλλήνων πλῆθοσ πολὺ γυναικῶν τε τῶν πρώτων οὐκ ὀλίγαι.

Ζηλώσαντεσ δὲ οἱ Ιοὐδαῖοι καὶ προσλαβόμενοι τῶν ἀγοραίων ἄνδρασ τινὰσ πονηροὺσ καὶ ὀχλοποιήσαντεσ ἐθορύβουν τὴν πόλιν, καὶ ἐπιστάντεσ τῇ οἰκίᾳ Ιἄσονοσ ἐζήτουν αὐτοὺσ προαγαγεῖν εἰσ τὸν δῆμον·

μὴ εὑρόντεσ δὲ αὐτοὺσ ἔσυρον Ιἄσονα καί τινασ ἀδελφοὺσ ἐπὶ τοὺσ πολιτάρχασ, βοῶντεσ ὅτι Οἱ τὴν οἰκουμένην ἀναστατώσαντεσ οὗτοι καὶ ἐνθάδε πάρεισιν, οὓσ ὑποδέδεκται Ιἄσων·

καὶ οὗτοι πάντεσ ἀπέναντι τῶν δογμάτων Καίσαροσ πράσσουσι, βασιλέα ἕτερον λέγοντεσ εἶναι Ιἠσοῦν.

καὶ λαβόντεσ τὸ ἱκανὸν παρὰ τοῦ Ιἄσονοσ καὶ τῶν λοιπῶν ἀπέλυσαν αὐτούσ.

Οἱ δὲ ἀδελφοὶ εὐθέωσ διὰ νυκτὸσ ἐξέπεμψαν τόν τε Παῦλον καὶ τὸν Σίλαν εἰσ Βέροιαν, οἵτινεσ παραγενόμενοι εἰσ τὴν συναγωγὴν τῶν Ιοὐδαίων ἀπῄεσαν·

οὗτοι δὲ ἦσαν εὐγενέστεροι τῶν ἐν Θεσσαλονίκῃ, οἵτινεσ ἐδέξαντο τὸν λόγον μετὰ πάσησ προθυμίασ, [τὸ] καθ’ ἡμέραν ἀνακρίνοντεσ τὰσ γραφὰσ εἰ ἔχοι ταῦτα οὕτωσ.

πολλοὶ μὲν οὖν ἐξ αὐτῶν ἐπίστευσαν, καὶ τῶν Ἑλληνίδων γυναικῶν τῶν εὐσχημόνων καὶ ἀνδρῶν οὐκ ὀλίγοι.

Ὡσ δὲ ἔγνωσαν οἱ ἀπὸ τῆσ Θεσσαλονίκησ Ιοὐδαῖοι ὅτι καὶ ἐν τῇ Βεροίᾳ κατηγγέλη ὑπὸ τοῦ Παύλου ὁ λόγοσ τοῦ θεοῦ, ἦλθον κἀκεῖ σαλεύοντεσ καὶ ταράσσοντεσ τοὺσ ὄχλουσ.

εὐθέωσ δὲ τότε τὸν Παῦλον ἐξαπέστειλαν οἱ ἀδελφοὶ πορεύεσθαι‐ἑώσ ἐπὶ τὴν θάλασσαν·

ὑπέμεινάν τε ὅ τε Σίλασ καὶ ὁ Τιμόθεοσ ἐκεῖ. οἱ δὲ καθιστάνοντεσ τὸν Παῦλον ἤγαγον ἑώσ Ἀθηνῶν, καὶ λαβόντεσ ἐντολὴν πρὸσ τὸν Σίλαν καὶ τὸν Τιμόθεον ἵνα ὡσ τάχιστα ἔλθωσιν πρὸσ αὐτὸν ἐξῄεσαν.

Ἐν δὲ ταῖσ Ἀθήναισ ἐκδεχομένου αὐτοὺσ τοῦ Παύλου, παρωξύνετο τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ θεωροῦντοσ κατείδωλον οὖσαν τὴν πόλιν.

διελέγετο μὲν οὖν ἐν τῇ συναγωγῇ τοῖσ Ιοὐδαίοισ καὶ τοῖσ σεβομένοισ καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ κατὰ πᾶσαν ἡμέραν πρὸσ τοὺσ παρατυγχάνοντασ.

τινὲσ δὲ καὶ τῶν Ἐπικουρίων καὶ Στωικῶν φιλοσόφων συνέβαλλον αὐτῷ, καί τινεσ ἔλεγον Τί ἂν θέλοι ὁ σπερμολόγοσ οὗτοσ λέγειν;

οἱ δέ Ξένων δαιμονίων δοκεῖ καταγγελεὺσ εἶναι· ὅτι τὸν Ιἠσοῦν καὶ τὴν ἀνάστασιν εὐηγγελίζετο.

ἐπιλαβόμενοι δὲ αὐτοῦ ἐπὶ τὸν Ἄρειον Πάγον ἤγαγον, λέγοντεσ Δυνάμεθα γνῶναι τίσ ἡ καινὴ αὕτη [ἡ] ὑπὸ σοῦ λαλουμένη διδαχή; ξενίζοντα γάρ τινα εἰσφέρεισ εἰσ τὰσ ἀκοὰσ ἡμῶν·

βουλόμεθα οὖν γνῶναι τίνα θέλει ταῦτα εἶναι. Ἀθηναῖοι δὲ πάντεσ καὶ οἱ ἐπιδημοῦντεσ ξένοι εἰσ οὐδὲν ἕτερον ηὐκαίρουν ἢ λέγειν τι ἢ ἀκούειν τι καινότερον.

σταθεὶσ δὲ Παῦλοσ ἐν μέσῳ τοῦ Ἀρείου Πάγου ἔφη Ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, κατὰ πάντα ὡσ δεισιδαιμονεστέρουσ ὑμᾶσ θεωρῶ·

διερχόμενοσ γὰρ καὶ ἀναθεωρῶν τὰ σεβάσματα ὑμῶν εὑρ͂ον καὶ βωμὸν ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο ΑΓΝΩΣΤΩ ΘΕΩ.

ὃ οὖν ἀγνοοῦντεσ εὐσεβεῖτε, τοῦτο ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν. οὐδὲ ὑπὸ χειρῶν ἀνθρωπίνων θεραπεύεται προσδεόμενόσ τινοσ, αὐτὸσ διδοὺσ πᾶσι ζωὴν καὶ πνοὴν καὶ τὰ πάντα·

ζητεῖν τὸν θεὸν εἰ ἄρα γε ψηλαφήσειαν αὐτὸν καὶ εὑρ́οιεν, καί γε οὐ μακρὰν ἀπὸ ἑνὸσ ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα.

"Τοῦ γὰρ καὶ γένοσ ἐσμέν.

γένοσ οὖν ὑπάρχοντεσ τοῦ θεοῦ οὐκ ὀφείλομεν νομίζειν χρυσῷ ἢ ἀργύρῳ ἢ λίθῳ, χαράγματι τέχνήσ καὶ ἐνθυμήσεωσ ἀνθρώπου, τὸ θεῖον εἶναι ὅμοιον.

καθότι ἔστησεν ἡμέραν ἐν ᾗ μέλλει κρίνειν τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ ἐν ἀνδρὶ ᾧ ὡρ́ισεν, πίστιν παρασχὼν πᾶσιν ἀναστήσασ αὐτὸν ἐκ νεκρῶν.

ἀκούσαντεσ δὲ ἀνάστασιν νεκρῶν οἱ μὲν ἐχλεύαζον οἱ δὲ εἶπαν Ἀκουσόμεθά σου περὶ τούτου καὶ πάλιν.

οὕτωσ ὁ Παῦλοσ ἐξῆλθεν ἐκ μέσου αὐτῶν·

τινὲσ δὲ ἄνδρεσ κολληθέντεσ αὐτῷ ἐπίστευσαν, ἐν οἷσ καὶ Διονύσιοσ [ὁ] Ἀρεοπαγίτησ καὶ γυνὴ ὀνόματι Δάμαρισ καὶ ἕτεροι σὺν αὐτοῖσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

πράξεισ ἀποστόλων, chapter 14

(πράξεισ ἀποστόλων, chapter 14)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION