헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́05́1́

(πράξεισ ἀποστόλων, chapter 1)

ἄχρι ἧσ ἡμέρασ ἐντειλάμενοσ τοῖσ ἀποστόλοισ διὰ πνεύματοσ ἁγίου οὓσ ἐξελέξατο ἀνελήμφθη· οἷσ καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖσ τεκμηρίοισ, δι’ ἡμερῶν τεσσεράκοντα ὀπτανόμενοσ αὐτοῖσ καὶ λέγων τὰ περὶ τῆσ βασιλείασ τοῦ θεοῦ.

καὶ συναλιζόμενοσ παρήγγειλεν αὐτοῖσ ἀπὸ Ιἐροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸσ ἣν ἠκούσατέ μου·

ὅτι Ιωἄνησ μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖσ δὲ ἐν πνεύματι βαπτισθήσεσθε ἁγίῳ οὐ μετὰ πολλὰσ ταύτασ ἡμέρασ.

οἱ μὲν οὖν συνελθόντεσ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντεσ Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεισ τὴν βασιλείαν τῷ Ἰσραήλ;

ἀλλὰ λήμψεσθε δύναμιν ἐπελθόντοσ τοῦ ἁγίου πνεύματοσ ἐφ’ ὑμᾶσ, καὶ ἔσεσθέ μου μάρτυρεσ ἔν τε Ιἐρουσαλὴμ καὶ [ἐν] πάσῃ τῇ Ιοὐδαίᾳ καὶ Σαμαρίᾳ καὶ ἑώσ ἐσχάτου τῆσ γῆσ.

καὶ ταῦτα εἰπὼν βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη, καὶ νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.

καὶ ὡσ ἀτενίζοντεσ ἦσαν εἰσ τὸν οὐρανὸν πορευομένου αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ἄνδρεσ δύο παριστήκεισαν αὐτοῖσ ἐν ἐσθήσεσι λευκαῖσ, οἳ καὶ εἶπαν Ἄνδρεσ Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε βλέποντεσ εἰσ τὸν οὐρανόν;

οὗτοσ ὁ Ιἠσοῦσ ὁ ἀναλημφθεὶσ ἀφ’ ὑμῶν εἰσ τὸν οὐρανὸν οὕτωσ ἐλεύσεται ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰσ τὸν οὐρανόν.

Τότε ὑπέστρεψαν εἰσ Ιἐρουσαλὴμ ἀπὸ ὄρουσ τοῦ καλουμένου Ἐλαιῶνοσ, ὅ ἐστιν ἐγγὺσ Ιἐρουσαλὴμ σαββάτου ἔχον ὁδόν.

Καὶ ὅτε εἰσῆλθον, εἰσ τὸ ὑπερῷον ἀνέβησαν οὗ ἦσαν καταμένοντεσ, ὅ τε Πέτροσ καὶ Ιωἄνησ καὶ Ιἄκωβοσ καὶ Ἀνδρέασ, Φίλιπποσ καὶ Θωμᾶσ, Βαρθολομαῖοσ καὶ Μαθθαῖοσ, Ιἄκωβοσ Ἁλφαίου καὶ Σίμων ὁ ζηλωτὴσ καὶ Ιοὔδασ Ιἀκώβου.

οὗτοι πάντεσ ἦσαν προσκαρτεροῦντεσ ὁμοθυμαδὸν τῇ προσευχῇ σὺν γυναιξὶν καὶ Μαριὰμ τῇ μητρὶ [τοῦ] Ιἠσοῦ καὶ σὺν τοῖσ ἀδελφοῖσ αὐτοῦ.

ὅτι κατηριθμημένοσ ἦν ἐν ἡμῖν καὶ ἔλαχεν τὸν κλῆρον τῆσ διακονίασ ταύτησ.

‐ Οὗτοσ μὲν οὖν ἐκτήσατο χωρίον ἐκ μισθοῦ τῆσ ἀδικίασ, καὶ πρηνὴσ γενόμενοσ ἐλάκησεν μέσοσ, καὶ ἐξεχύθη πάντα τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ.

καὶ γνωστὸν ἐγένετο πᾶσι τοῖσ κατοικοῦσιν Ιἐρουσαλήμ, ὥστε κληθῆναι τὸ χωρίον ἐκεῖνο τῇ διαλέκτῳ αὐτῶν Ἁκελδαμάχ, τοῦτ’ ἔστιν Χωρίον Αἵματοσ.

καί Τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ λαβέτω ἕτεροσ.

ἀρξάμενοσ ἀπὸ τοῦ βαπτίσματοσ Ιωἄνου ἑώσ τῆσ ἡμέρασ ἧσ ἀνελήμφθη ἀφ’ ἡμῶν, μάρτυρα τῆσ ἀναστάσεωσ αὐτοῦ σὺν ἡμῖν γενέσθαι ἕνα τούτων.

καὶ ἔστησαν δύο, Ιὠσὴφ τὸν καλούμενον Βαρσαββᾶν, ὃσ ἐπεκλήθη Ιοὖστοσ, καὶ Μαθθίαν.

λαβεῖν τὸν τόπον τῆσ διακονίασ ταύτησ καὶ ἀποστολῆσ, ἀφ’ ἧσ παρέβη Ιοὔδασ πορευθῆναι εἰσ τὸν τόπον τὸν ἴδιον.

καὶ ἔδωκαν κλήρουσ αὐτοῖσ, καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆροσ ἐπὶ Μαθθίαν, καὶ συνκατεψηφίσθη μετὰ τῶν ἕνδεκα ἀποστόλων.

καὶ ἐπλήσθησαν πάντεσ πνεύματοσ ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραισ γλώσσαισ καθὼσ τὸ πνεῦμα ἐδίδου ἀποφθέγγεσθαι αὐτοῖσ.

Ἦσαν δὲ [ἐν] Ιἐρουσαλὴμ κατοικοῦντεσ Ιοὐδαῖοι, ἄνδρεσ εὐλαβεῖσ ἀπὸ παντὸσ ἔθνουσ τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν·

γενομένησ δὲ τῆσ φωνῆσ ταύτησ συνῆλθε τὸ πλῆθοσ καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουσεν εἷσ ἕκαστοσ τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν·

ἐξίσταντο δὲ καὶ ἐθαύμαζον λέγοντεσ Οὐχὶ ἰδοὺ πάντεσ οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντεσ Γαλιλαῖοι;

καὶ πῶσ ἡμεῖσ ἀκούομεν ἕκαστοσ τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν;

Ιοὐδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτεσ καὶ Ἄραβεσ, ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖσ ἡμετέραισ γλώσσαισ τὰ μεγαλεῖα τοῦ θεοῦ.

ἐξίσταντο δὲ πάντεσ καὶ διηποροῦντο, ἄλλοσ πρὸσ ἄλλον λέγοντεσ Τί θέλει τοῦτο εἶναι;

ἕτεροι δὲ διαχλευάζοντεσ ἔλεγον ὅτι Γλεύκουσ μεμεστωμένοι εἰσίν.

Σταθεὶσ δὲ ὁ Πέτροσ σὺν τοῖσ ἕνδεκα ἐπῆρεν τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἀπεφθέγξατο αὐτοῖσ Ἄνδρεσ Ιοὐδαῖοι καὶ οἱ κατοικοῦντεσ Ιἐρουσαλὴμ πάντεσ, τοῦτο ὑμῖν γνωστὸν ἔστω καὶ ἐνωτίσασθε τὰ ῥήματά μου.

"Καὶ ἔσται ἐν ταῖσ ἐσχάταισ ἡμέραισ, λέγει ὁ θεόσ, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματόσ μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρεσ ὑμῶν, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεισ ὄψονται, καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνυπνίοισ ἐνυπνιασθήσονται·

"καί γε ἐπὶ τοὺσ δούλουσ μου καὶ ἐπὶ τὰσ δούλασ μου ἐν ταῖσ ἡμέραισ ἐκείναισ ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματόσ μου, καὶ προφητεύσουσιν. "Καὶ δώσω τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ σημεῖα ἐπὶ τῆσ γῆσ κάτω, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ· "ὁ ἥλιοσ μεταστραφήσεται εἰσ σκότοσ καὶ ἡ σελήνη εἰσ αἷμα πρὶν ἐλθεῖν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ. Καὶ ἔσται πᾶσ ὃσ ἐὰν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται. Ἄνδρεσ Ἰσραηλεῖται, ἀκούσατε τοὺσ λόγουσ τούτουσ.

ὃν ὁ θεὸσ ἀνέστησεν λύσασ τὰσ ὠδῖνασ τοῦ θανάτου, καθότι οὐκ ἦν δυνατὸν κρατεῖσθαι αὐτὸν ὑπ’ αὐτοῦ·

Δαυεὶδ γὰρ λέγει εἰσ αὐτόν Προορώμην τὸν κύριον ἐνώπιόν μου διὰ παντόσ, ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν ἵνα μὴ σαλευθῶ.

διὰ τοῦτο ηὐφράνθη μου ἡ καρδία καὶ ἠγαλλιάσατο ἡ γλῶσσά μου, ἔτι δὲ καὶ ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ’ ἐλπίδι·

ὅτι οὐκ ἐνκαταλείψεισ τὴν ψυχήν μου εἰσ ᾅδην, οὐδὲ δώσεισ τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν.

ἐγνώρισάσ μοι ὁδοὺσ ζωῆσ, πληρώσεισ με εὐφροσύνησ μετὰ τοῦ προσώπου σου.

Ἄνδρεσ ἀδελφοί, ἐξὸν εἰπεῖν μετὰ παρρησίασ πρὸσ ὑμᾶσ περὶ τοῦ πατριάρχου Δαυείδ, ὅτι καὶ ἐτελεύτησεν καὶ ἐτάφη καὶ τὸ μνῆμα αὐτοῦ ἔστιν ἐν ἡμῖν ἄχρι τῆσ ἡμέρασ ταύτησ·

προιδὼν ἐλάλησεν περὶ τῆσ ἀναστάσεωσ τοῦ χριστοῦ ὅτι οὔτε ἐνκατελείφθη εἰσ ᾅδην οὔτε ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδεν διαφθοράν.

τοῦτον τὸν Ιἠσοῦν ἀνέστησεν ὁ θεόσ, οὗ πάντεσ ἡμεῖσ ἐσμὲν μάρτυρεσ.

τῇ δεξιᾷ οὖν τοῦ θεοῦ ὑψωθεὶσ τήν τε ἐπαγγελίαν τοῦ πνεύματοσ τοῦ ἁγίου λαβὼν παρὰ τοῦ πατρὸσ ἐξέχεεν τοῦτο ὃ ὑμεῖσ [καὶ] βλέπετε καὶ ἀκούετε.

ἑώσ ἂν θῶ τοὺσ ἐχθρούσ σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου.

ἀσφαλῶσ οὖν γινωσκέτω πᾶσ οἶκοσ Ἰσραὴλ ὅτι καὶ κύριον αὐτὸν καὶ χριστὸν ἐποίησεν ὁ θεόσ, τοῦτον τὸν Ιἠσοῦν ὃν ὑμεῖσ ἐσταυρώσατε.

Ἀκούσαντεσ δὲ κατενύγησαν τὴν καρδίαν, εἶπάν τε πρὸσ τὸν Πέτρον καὶ τοὺσ λοιποὺσ ἀποστόλουσ Τί ποιήσωμεν, ἄνδρεσ ἀδελφοί;

Πέτροσ δὲ πρὸσ αὐτούσ Μετανοήσατε, καὶ βαπτισθήτω ἕκαστοσ ὑμῶν ἐν τῷ ὀνόματι Ιἠσοῦ Χριστοῦ εἰσ ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ὑμῶν, καὶ λήμψεσθε τὴν δωρεὰν τοῦ ἁγίου πνεύματοσ·

ὑμῖν γάρ ἐστιν ἡ ἐπαγγελία καὶ τοῖσ τέκνοισ ὑμῶν καὶ πᾶσι τοῖσ εἰσ μακρὰν ὅσουσ ἂν προσκαλέσηται Κύριοσ ὁ θεὸσ ἡμῶν.

ἑτέροισ τε λόγοισ πλείοσιν διεμαρτύρατο, καὶ παρεκάλει αὐτοὺσ λέγων Σώθητε ἀπὸ τῆσ γενεᾶσ τῆσ σκολιᾶσ ταύτησ.

Οἱ μὲν οὖν ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν, καὶ προσετέθησαν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ψυχαὶ ὡσεὶ τρισχίλιαι.

ἦσαν δὲ προσκαρτεροῦντεσ τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ, τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖσ προσευχαῖσ.

Ἐγίνετο δὲ πάσῃ ψυχῇ φόβοσ, πολλὰ δὲ τέρατα καὶ σημεῖα διὰ τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο.

καὶ τὰ κτήματα καὶ τὰσ ὑπάρξεισ ἐπίπρασκον καὶ διεμέριζον αὐτὰ πᾶσιν καθότι ἄν τισ χρείαν εἶχεν·

αἰνοῦντεσ τὸν θεὸν καὶ ἔχοντεσ χάριν πρὸσ ὅλον τὸν λαόν.

ὁ δὲ κύριοσ προσετίθει τοὺσ σωζομένουσ καθ’ ἡμέραν ἐπὶ τὸ αὐτό. ὃσ ἰδὼν Πέτρον καὶ Ιωἄνην μέλλοντασ εἰσιέναι εἰσ τὸ ἱερὸν ἠρώτα ἐλεημοσύνην λαβεῖν.

ἀτενίσασ δὲ Πέτροσ εἰσ αὐτὸν σὺν τῷ Ιωἄνῃ εἶπεν Βλέψον εἰσ ἡμᾶσ.

ὁ δὲ ἐπεῖχεν αὐτοῖσ προσδοκῶν τι παρ’ αὐτῶν λαβεῖν.

εἶπεν δὲ Πέτροσ Ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει μοι, ὃ δὲ ἔχω τοῦτό σοι δίδωμι·

ἐν τῷ ὀνόματι Ιἠσοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου περιπάτει. καὶ πιάσασ αὐτὸν τῆσ δεξιᾶσ χειρὸσ ἤγειρεν αὐτόν·

καὶ ἐξαλλόμενοσ ἔστη καὶ περιεπάτει, καὶ εἰσῆλθεν σὺν αὐτοῖσ εἰσ τὸ ἱερὸν περιπατῶν καὶ ἁλλόμενοσ καὶ αἰνῶν τὸν θεόν.

ἐπεγίνωσκον δὲ αὐτὸν ὅτι οὗτοσ ἦν ὁ πρὸσ τὴν ἐλεημοσύνην καθήμενοσ ἐπὶ τῇ Ὡραίᾳ Πύλῃ τοῦ ἱεροῦ, καὶ ἐπλήσθησαν θάμβουσ καὶ ἐκστάσεωσ ἐπὶ τῷ συμβεβηκότι αὐτῷ.

Κρατοῦντοσ δὲ αὐτοῦ τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ιωἄνην συνέδραμεν πᾶσ ὁ λαὸσ πρὸσ αὐτοὺσ ἐπὶ τῇ στοᾷ τῇ καλουμένῃ Σολομῶντοσ ἔκθαμβοι.

ἰδὼν δὲ ὁ Πέτροσ ἀπεκρίνατο πρὸσ τὸν λαόν Ἄνδρεσ Ἰσραηλεῖται, τί θαυμάζετε ἐπὶ τούτῳ, ἢ ἡμῖν τί ἀτενίζετε ὡσ ἰδίᾳ δυνάμει ἢ εὐσεβείᾳ πεποιηκόσιν τοῦ περιπατεῖν αὐτόν;

ὁ θεὸσ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ιἀκώβ, ὁ θεὸσ τῶν πατέρων ἡμῶν, ἐδόξασεν τὸν παῖδα αὐτοῦ Ιἠσοῦν, ὃν ὑμεῖσ μὲν παρεδώκατε καὶ ἠρνήσασθε κατὰ πρόσωπον Πειλάτου, κρίναντοσ ἐκείνου ἀπολύειν·

τὸν δὲ ἀρχηγὸν τῆσ ζωῆσ ἀπεκτείνατε, ὃν ὁ θεὸσ ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, οὗ ἡμεῖσ μάρτυρέσ ἐσμεν.

καὶ τῇ πίστει τοῦ ὀνόματοσ αὐτοῦ τοῦτον ὃν θεωρεῖτε καὶ οἴδατε ἐστερέωσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ ἡ πίστισ ἡ δι’ αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτῷ τὴν ὁλοκληρίαν ταύτην ἀπέναντι πάντων ὑμῶν.

καὶ νῦν, ἀδελφοί, οἶδα ὅτι κατὰ ἄγνοιαν ἐπράξατε, ὥσπερ καὶ οἱ ἄρχοντεσ ὑμῶν·

ὁ δὲ θεὸσ ἃ προκατήγγειλεν διὰ στόματοσ πάντων τῶν προφητῶν παθεῖν τὸν χριστὸν αὐτοῦ ἐπλήρωσεν οὕτωσ.

ἃν δεῖ οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνων ἀποκαταστάσεωσ πάντων ὧν ἐλάλησεν ὁ θεὸσ διὰ στόματοσ τῶν ἁγίων ἀπ’ αἰῶνοσ αὐτοῦ προφητῶν.

Μωυσῆσ μὲν εἶπεν ὅτι Προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει Κύριοσ ὁ θεὸσ ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡσ ἐμέ·

αὐτοῦ ἀκούσεσθε κατὰ πάντα ὅσα ἂν λαλήσῃ πρὸσ ὑμᾶσ. ἔσται δὲ πᾶσα ψυχὴ ἥτισ ἂν μὴ ἀκούσῃ τοῦ προφήτου ἐκείνου ἐξολεθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ.

καὶ πάντεσ δὲ οἱ προφῆται ἀπὸ Σαμουὴλ καὶ τῶν καθεξῆσ ὅσοι ἐλάλησαν καὶ κατήγγειλαν τὰσ ἡμέρασ ταύτασ.

ὑμεῖσ ἐστὲ οἱ υἱοὶ τῶν προφητῶν καὶ τῆσ διαθήκησ ἧσ ὁ θεὸσ διέθετο πρὸσ τοὺσ πατέρασ ὑμῶν, λέγων πρὸσ Ἀβραάμ Καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου εὐλογηθήσονται πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῆσ γῆσ.

ὑμῖν πρῶτον ἀναστήσασ ὁ θεὸσ τὸν παῖδα αὐτοῦ ἀπέστειλεν αὐτὸν εὐλογοῦντα ὑμᾶσ ἐν τῷ ἀποστρέφειν ἕκαστον ἀπὸ τῶν πονηριῶν [ὑμῶν].

καὶ ἐπέβαλον αὐτοῖσ τὰσ χεῖρασ καὶ ἔθεντο εἰσ τήρησιν εἰσ τὴν αὔριον, ἦν γὰρ ἑσπέρα ἤδη.

πολλοὶ δὲ τῶν ἀκουσάντων τὸν λόγον ἐπίστευσαν, καὶ ἐγενήθη ἀριθμὸσ τῶν ἀνδρῶν ὡσ χιλιάδεσ πέντε.

καὶ στήσαντεσ αὐτοὺσ ἐν τῷ μέσῳ ἐπυνθάνοντο Ἐν ποίᾳ δυνάμει ἢ ἐν ποίῳ ὀνόματι ἐποιήσατε τοῦτο ὑμεῖσ;

γνωστὸν ἔστω πᾶσιν ὑμῖν καὶ παντὶ τῷ λαῷ Ἰσραὴλ ὅτι ἐν τῷ ὀνόματι Ιἠσοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου, ὃν ὑμεῖσ ἐσταυρώσατε, ὃν ὁ θεὸσ ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, ἐν τούτῳ οὗτοσ παρέστηκεν ἐνώπιον ὑμῶν ὑγιήσ.

οὗτόσ ἐστιν ὁ λίθοσ ὁ ἐξουθενηθεὶσ ὑφ’ ὑμῶν τῶν οἰκοδόμων, ὁ γενόμενοσ εἰσ κεφαλὴν γωνίασ.

καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία, οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποισ ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶσ.

τόν τε ἄνθρωπον βλέποντεσ σὺν αὐτοῖσ ἑστῶτα τὸν τεθεραπευμένον οὐδὲν εἶχον ἀντειπεῖν.

κελεύσαντεσ δὲ αὐτοὺσ ἔξω τοῦ συνεδρίου ἀπελθεῖν συνέβαλλον πρὸσ ἀλλήλουσ λέγοντεσ Τί ποιήσωμεν τοῖσ ἀνθρώποισ τούτοισ;

ὅτι μὲν γὰρ γνωστὸν σημεῖον γέγονεν δι’ αὐτῶν πᾶσιν τοῖσ κατοικοῦσιν Ιἐρουσαλὴμ φανερόν, καὶ οὐ δυνάμεθα ἀρνεῖσθαι·

ἀλλ’ ἵνα μὴ ἐπὶ πλεῖον διανεμηθῇ εἰσ τὸν λαόν, ἀπειλησώμεθα αὐτοῖσ μηκέτι λαλεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ μηδενὶ ἀνθρώπων.

καὶ καλέσαντεσ αὐτοὺσ παρήγγειλαν καθόλου μὴ φθέγγεσθαι μηδὲ διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι [τοῦ] Ιἠσοῦ.

οὐ δυνάμεθα γὰρ ἡμεῖσ ἃ εἴδαμεν καὶ ἠκούσαμεν μὴ λαλεῖν.

οἱ δὲ προσαπειλησάμενοι ἀπέλυσαν αὐτούσ, μηδὲν εὑρίσκοντεσ τὸ πῶσ κολάσωνται αὐτούσ, διὰ τὸν λαόν, ὅτι πάντεσ ἐδόξαζον τὸν θεὸν ἐπὶ τῷ γεγονότι·

ἐτῶν γὰρ ἦν πλειόνων τεσσεράκοντα ὁ ἄνθρωποσ ἐφ’ ὃν γεγόνει τὸ σημεῖον τοῦτο τῆσ ἰάσεωσ.

Ἀπολυθέντεσ δὲ ἦλθον πρὸσ τοὺσ ἰδίουσ καὶ ἀπήγγειλαν ὅσα πρὸσ αὐτοὺσ οἱ ἀρχιερεῖσ καὶ οἱ πρεσβύτεροι εἶπαν.

τὰ ἐν αὐτοῖσ, ὁ τοῦ πατρὸσ ἡμῶν διὰ πνεύματοσ ἁγίου στόματοσ Δαυεὶδ παιδόσ σου εἰπών Ἵνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;

παρέστησαν οἱ βασιλεῖσ τῆσ γῆσ καὶ οἱ ἄρχοντεσ συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ κυρίου καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ.

ποιῆσαι ὅσα ἡ χείρ σου καὶ ἡ βουλὴ προώρισεν γενέσθαι.

ἐν τῷ τὴν χεῖρα ἐκτείνειν σε εἰσ ἰάσιν καὶ σημεῖα καὶ τέρατα γίνεσθαι διὰ τοῦ ὀνόματοσ τοῦ ἁγίου παιδόσ σου Ιἠσοῦ.

καὶ δεηθέντων αὐτῶν ἐσαλεύθη ὁ τόποσ ἐν ᾧ ἦσαν συνηγμένοι, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντεσ τοῦ ἁγίου πνεύματοσ, καὶ ἐλάλουν τὸν λόγον τοῦ θεοῦ μετὰ παρρησίασ.

Τοῦ δὲ πλήθουσ τῶν πιστευσάντων ἦν καρδία καὶ ψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷσ τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι, ἀλλ’ ἦν αὐτοῖσ πάντα κοινά.

καὶ δυνάμει μεγάλῃ ἀπεδίδουν τὸ μαρτύριον οἱ ἀπόστολοι τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ τῆσ ἀναστάσεωσ, χάρισ τε μεγάλη ἦν ἐπὶ πάντασ αὐτούσ.

οὐδὲ γὰρ ἐνδεήσ τισ ἦν ἐν αὐτοῖσ·

ὅσοι γὰρ κτήτορεσ χωρίων ἢ οἰκιῶν ὑπῆρχον, πωλοῦντεσ ἔφερον τὰσ τιμὰσ τῶν πιπρασκομένων καὶ ἐτίθουν παρὰ τοὺσ πόδασ τῶν ἀποστόλων· διεδίδετο δὲ ἑκάστῳ καθότι ἄν τισ χρείαν εἶχεν.

ὑπάρχοντοσ αὐτῷ ἀγροῦ πωλήσασ ἤνεγκεν τὸ χρῆμα καὶ ἔθηκεν παρὰ τοὺσ πόδασ τῶν ἀποστόλων.

καὶ ἐνοσφίσατο ἀπὸ τῆσ τιμῆσ, συνειδυίησ καὶ τῆσ γυναικόσ, καὶ ἐνέγκασ μέροσ τι παρὰ τοὺσ πόδασ τῶν ἀποστόλων ἔθηκεν.

εἶπεν δὲ ὁ Πέτροσ Ἁνανία, διὰ τί ἐπλήρωσεν ὁ Σατανᾶσ τὴν καρδίαν σου ψεύσασθαί σε τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον καὶ νοσφίσασθαι ἀπὸ τῆσ τιμῆσ τοῦ χωρίου;

οὐχὶ μένον σοὶ ἔμενεν καὶ πραθὲν ἐν τῇ σῇ ἐξουσίᾳ ὑπῆρχεν;

τί ὅτι ἔθου ἐν τῇ καρδίᾳ σου τὸ πρᾶγμα τοῦτο; οὐκ ἐψεύσω ἀνθρώποισ ἀλλὰ τῷ θεῷ. ἀκούων δὲ ὁ Ἁνανίασ τοὺσ λόγουσ τούτουσ πεσὼν ἐξέψυξεν·

καὶ ἐγένετο φόβοσ μέγασ ἐπὶ πάντασ τοὺσ ἀκούοντασ.

ἀναστάντεσ δὲ οἱ νεώτεροι συνέστειλαν αὐτὸν καὶ ἐξενέγκαντεσ ἔθαψαν. Ἐγένετο δὲ ὡσ ὡρῶν τριῶν διάστημα καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ μὴ εἰδυῖα τὸ γεγονὸσ εἰσῆλθεν.

ἀπεκρίθη δὲ πρὸσ αὐτὴν Πέτροσ Εἰπέ μοι, εἰ τοσούτου τὸ χωρίον ἀπέδοσθε;

ἡ δὲ εἶπεν Ναί, τοσούτου. ὁ δὲ Πέτροσ πρὸσ αὐτήν Τί ὅτι συνεφωνήθη ὑμῖν πειράσαι τὸ πνεῦμα Κυρίου;

ἰδοὺ οἱ πόδεσ τῶν θαψάντων τὸν ἄνδρα σου ἐπὶ τῇ θύρᾳ καὶ ἐξοίσουσίν σε. ἔπεσεν δὲ παραχρῆμα πρὸσ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ καὶ ἐξέψυξεν·

εἰσελθόντεσ δὲ οἱ νεανίσκοι εὑρ͂ον αὐτὴν νεκράν, καὶ ἐξενέγκαντεσ ἔθαψαν πρὸσ τὸν ἄνδρα αὐτῆσ. Καὶ ἐγένετο φόβοσ μέγασ ἐφ’ ὅλην τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἐπὶ πάντασ τοὺσ ἀκούοντασ ταῦτα.

Διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα πολλὰ ἐν τῷ λαῷ·

καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν πάντεσ ἐν τῇ Στοᾷ Σολομῶντοσ· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶσ ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖσ·

ἀλλ’ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺσ ὁ λαόσ, μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντεσ τῷ κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν·

ὥστε καὶ εἰσ τὰσ πλατείασ ἐκφέρειν τοὺσ ἀσθενεῖσ καὶ τιθέναι ἐπὶ κλιναρίων καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσει τινὶ αὐτῶν.

συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθοσ τῶν πέριξ πόλεων Ιἐρουσαλήμ, φέροντεσ ἀσθενεῖσ καὶ ὀχλουμένουσ ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινεσ ἐθεραπεύοντο ἅπαντεσ.

ἐπλήσθησαν ζήλου καὶ ἐπέβαλον τὰσ χεῖρασ ἐπὶ τοὺσ ἀποστόλουσ καὶ ἔθεντο αὐτοὺσ ἐν τηρήσει δημοσίᾳ.

Πορεύεσθε καὶ σταθέντεσ λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ῥήματα τῆσ ζωῆσ ταύτησ.

ἀκούσαντεσ δὲ εἰσῆλθον ὑπὸ τὸν ὄρθρον εἰσ τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκον.

Παραγενόμενοσ δὲ ὁ ἀρχιερεὺσ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ συνεκάλεσαν τὸ συνέδριον καὶ πᾶσαν τὴν γερουσίαν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, καὶ ἀπέστειλαν εἰσ τὸ δεσμωτήριον ἀχθῆναι αὐτούσ. Τὸ δεσμωτήριον εὑρ́ομεν κεκλεισμένον ἐν πάσῃ ἀσφαλείᾳ καὶ τοὺσ φύλακασ ἑστῶτασ ἐπὶ τῶν θυρῶν, ἀνοίξαντεσ δὲ ἔσω οὐδένα εὑρ́ομεν.

ὡσ δὲ ἤκουσαν τοὺσ λόγουσ τούτουσ ὅ τε στρατηγὸσ τοῦ ἱεροῦ καὶ οἱ ἀρχιερεῖσ, διηπόρουν περὶ αὐτῶν τί ἂν γένοιτο τοῦτο.

Παραγενόμενοσ δέ τισ ἀπήγγειλεν αὐτοῖσ ὅτι Ἰδοὺ οἱ ἄνδρεσ οὓσ ἔθεσθε ἐν τῇ φυλακῇ εἰσὶν ἐν τῷ ἱερῷ ἑστῶτεσ καὶ διδάσκοντεσ τὸν λαόν.

τότε ἀπελθὼν ὁ στρατηγὸσ σὺν τοῖσ ὑπηρέταισ ἦγεν αὐτούσ, οὐ μετὰ βίασ, ἐφοβοῦντο γὰρ τὸν λαόν, μὴ λιθασθῶσιν·

δὲ αὐτοὺσ ἔστησαν ἐν τῷ συνεδρίῳ.

λέγων Παραγγελίᾳ παρηγγείλαμεν ὑμῖν μὴ διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τούτῳ, καὶ ἰδοὺ πεπληρώκατε τὴν Ιἐρουσαλὴμ τῆσ διδαχῆσ ὑμῶν, καὶ βούλεσθε ἐπαγαγεῖν ἐφ’ ἡμᾶσ τὸ αἷμα τοῦ ἀνθρώπου τούτου.

ἀποκριθεὶσ δὲ Πέτροσ καὶ οἱ ἀπόστολοι εἶπαν Πειθαρχεῖν δεῖ θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποισ.

ὁ θεὸσ τῶν πατέρων ἡμῶν ἤγειρεν Ιἠσοῦν, ὃν ὑμεῖσ διεχειρίσασθε κρεμάσαντεσ ἐπὶ ξύλου·

τοῦτον ὁ θεὸσ ἀρχηγὸν καὶ σωτῆρα ὕψωσεν τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ, [τοῦ] δοῦναι μετάνοιαν τῷ Ἰσραὴλ καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν·

καὶ ἡμεῖσ ἐσμὲν μάρτυρεσ τῶν ῥημάτων τούτων, καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ὃ ἔδωκεν ὁ θεὸσ τοῖσ πειθαρχοῦσιν αὐτῷ.

οἱ δὲ ἀκούσαντεσ διεπρίοντο καὶ ἐβούλοντο ἀνελεῖν αὐτούσ.

εἶπέν τε πρὸσ αὐτούσ Ἄνδρεσ Ἰσραηλεῖται, προσέχετε ἑαυτοῖσ ἐπὶ τοῖσ ἀνθρώποισ τούτοισ τί μέλλετε πράσσειν.

πρὸ γὰρ τούτων τῶν ἡμερῶν ἀνέστη Θευδᾶσ, λέγων εἶναί τινα ἑαυτόν, ᾧ προσεκλίθη ἀνδρῶν ἀριθμὸσ ὡσ τετρακοσίων·

ὃσ ἀνῃρέθη, καὶ πάντεσ ὅσοι ἐπείθοντο αὐτῷ διελύθησαν καὶ ἐγένοντο εἰσ οὐδέν. μετὰ τοῦτον ἀνέστη Ιοὔδασ ὁ Γαλιλαῖοσ ἐν ταῖσ ἡμέραισ τῆσ ἀπογραφῆσ καὶ ἀπέστησε λαὸν ὀπίσω αὐτοῦ·

κἀκεῖνοσ ἀπώλετο, καὶ πάντεσ ὅσοι ἐπείθοντο αὐτῷ διεσκορπίσθησαν. καὶ [τὰ] νῦν λέγω ὑμῖν, ἀπόστητε ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τούτων καὶ ἄφετε αὐτούσ·

ὅτι ἐὰν ᾖ ἐξ ἀνθρώπων ἡ βουλὴ αὕτη ἢ τὸ ἔργον τοῦτο, καταλυθήσεται· εἰ δὲ ἐκ θεοῦ ἐστίν, οὐ δυνήσεσθε καταλῦσαι αὐτούσ·

μή ποτε καὶ θεομάχοι εὑρεθῆτε. ἐπείσθησαν δὲ αὐτῷ, καὶ προσκαλεσάμενοι τοὺσ ἀποστόλουσ δείραντεσ παρήγγειλαν μὴ λαλεῖν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ Ιἠσοῦ καὶ ἀπέλυσαν.

Οἱ μὲν οὖν ἐπορεύοντο χαίροντεσ ἀπὸ προσώπου τοῦ συνεδρίου ὅτι κατηξιώθησαν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματοσ ἀτιμασθῆναι·

πᾶσάν τε ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ καὶ κατ’ οἶκον οὐκ ἐπαύοντο διδάσκοντεσ καὶ εὐαγγελιζόμενοι τὸν χριστὸν Ιἠσοῦν.

ΕΝ ΔΕ ΤΑΙΣ ΗΜΕΡΑΙΣ ταύταισ πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸσ τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸσ τοὺσ Ἐβραίουσ ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν.

προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθοσ τῶν μαθητῶν εἶπαν Οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶσ καταλείψαντασ τὸν λόγον τοῦ θεοῦ διακονεῖν τραπέζαισ·

ἐπισκέ ψασθε δέ, ἀδελφοί, ἄνδρασ ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένουσ ἑπτὰ πλήρεισ πνεύματοσ καὶ σοφίασ, οὓσ καταστήσομεν ἐπὶ τῆσ χρείασ ταύτησ·

ἡμεῖσ δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν.

οὓσ ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖσ τὰσ χεῖρασ.

Καὶ ὁ λόγοσ τοῦ θεοῦ ηὔξανεν, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸσ τῶν μαθητῶν ἐν Ιἐρουσαλὴμ σφόδρα, πολύσ τε ὄχλοσ τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει.

Στέφανοσ δὲ πλήρησ χάριτοσ καὶ δυνάμεωσ ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ.

καὶ οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ σοφίᾳ καὶ τῷ πνεύματι ᾧ ἐλάλει.

τότε ὑπέβαλον ἄνδρασ λέγοντασ ὅτι Ἀκηκόαμεν αὐτοῦ λαλοῦντοσ ῥήματα βλάσφημα εἰσ Μωυσῆν καὶ τὸν θεόν·

ἀκηκόαμεν γὰρ αὐτοῦ λέγοντοσ ὅτι Ιἠσοῦσ ὁ Ναζωραῖοσ οὗτοσ καταλύσει τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἀλλάξει τὰ ἔθη ἃ παρέδωκεν ἡμῖν Μωυσῆσ.

καὶ ἀτενίσαντεσ εἰσ αὐτὸν πάντεσ οἱ καθεζόμενοι ἐν τῷ συνεδρίῳ εἶδαν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεὶ πρόσωπον ἀγγέλου.

Εἶπεν δὲ ὁ ἀρχιερεύσ Εἰ ταῦτα οὕτωσ ἔχει;

ὁ δὲ ἔφη Ἄνδρεσ ἀδελφοὶ καὶ πατέρεσ, ἀκούσατε.

καὶ εἶπεν πρὸσ αὐτόν Ἔξελθε ἐκ τῆσ γῆσ σου καὶ τῆσ συγγενείασ σου, καὶ δεῦρο εἰσ τὴν γῆν ἣν ἄν σοι δείξω·

τότε ἐξελθὼν ἐκ γῆσ Χαλδαίων κατῴκησεν ἐν Χαρράν.

καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ κληρονομίαν ἐν αὐτῇ οὐδὲ βῆμα ποδόσ, καὶ ἐπηγγείλατο δοῦναι αὐτῷ εἰσ κατάσχεσιν αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ μετ’ αὐτόν, οὐκ ὄντοσ αὐτῷ τέκνου.

ἐλάλησεν δὲ οὕτωσ ὁ θεὸσ ὅτι ἔσται τὸ σπέρμα αὐτοῦ πάροικον ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ, καὶ δουλώσουσιν αὐτὸ καὶ κακώσουσιν ἔτη τετρακόσια·

καὶ τὸ ἔθνοσ ᾧ ἂν δουλεύσουσιν κρινῶ ἐγώ, ὁ θεὸσ εἶπεν, καὶ μετὰ ταῦτα ἐξελεύσονται καὶ λατρεύσουσίν μοι ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ.

καὶ ἔδωκεν αὐτῷ διαθήκην περιτομῆσ·

καὶ οὕτωσ ἐγέννησεν τὸν Ἰσαὰκ καὶ περιέτεμεν αὐτὸν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ, καὶ Ἰσαὰκ τὸν Ιἀκώβ, καὶ Ιἀκὼβ τοὺσ δώδεκα πατριάρχασ. Καὶ οἱ πατριάρχαι ζηλώσαντεσ τὸν Ιὠσὴφ ἀπέδοντο εἰσ Αἴγυπτον·

ἦλθεν δὲ λιμὸσ ἐφ’ ὅλην τὴν Αἴγυπτον καὶ Χαναὰν καὶ θλίψισ μεγάλη, καὶ οὐχ ηὑρ́ισκον χορτάσματα οἱ πατέρεσ ἡμῶν·

ἀκούσασ δὲ Ιἀκὼβ ὄντα σιτία εἰσ Αἴγυπτον ἐξαπέστειλεν τοὺσ πατέρασ ἡμῶν πρῶτον·

καὶ ἐν τῷ δευτέρῳ ἐγνωρίσθη Ιὠσὴφ τοῖσ ἀδελφοῖσ αὐτοῦ, καὶ φανερὸν ἐγένετο τῷ Φαραὼ τὸ γένοσ Ιὠσήφ.

κατέβη δὲ Ιἀκὼβ [εἰσ Αἴγυπτον].

καὶ μετετέθησαν εἰσ Συχὲμ καὶ ἐτέθησαν ἐν τῷ μνήματι ᾧ ὠνήσατο Ἀβραὰμ τιμῆσ ἀργυρίου παρὰ τῶν υἱῶν Ἑμμὼρ ἐν Συχέμ.

ἄχρι οὗ ἀνέστη βασιλεὺσ ἕτεροσ ἐπ’ Αἴγυπτον, ὃσ οὐκ ᾔδει τὸν Ιὠσήφ.

οὗτοσ κατασοφισάμενοσ τὸ γένοσ ἡμῶν ἐκάκωσεν τοὺσ πατέρασ τοῦ ποιεῖν τὰ βρέφη ἔκθετα αὐτῶν εἰσ τὸ μὴ ζωογονεῖσθαι.

ἐν ᾧ καιρῷ ἐγεννήθη Μωυσῆσ, καὶ ἦν ἀστεῖοσ τῷ θεῷ·

ὃσ ἀνετράφη μῆνασ τρεῖσ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρόσ· ἐκτεθέντοσ δὲ αὐτοῦ ἀνείλατο αὐτὸν ἡ θυγάτηρ Φαραὼ καὶ ἀνεθρέψατο αὐτὸν ἑαυτῇ εἰσ υἱόν.

καὶ ἐπαιδεύθη Μωυσῆσ πάσῃ σοφίᾳ Αἰγυπτίων, ἦν δὲ δυνατὸσ ἐν λόγοισ καὶ ἔργοισ αὐτοῦ.

Ὡσ δὲ ἐπληροῦτο αὐτῷ τεσσερακονταετὴσ χρόνοσ, ἀνέβη ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἐπισκέψασθαι τοὺσ ἀδελφοὺσ αὐτοῦ τοὺσ υἱοὺσ Ἰσραήλ.

καὶ ἰδών τινα ἀδικούμενον ἠμύνατο καὶ ἐποίησεν ἐκδίκησιν τῷ καταπονουμένῳ πατάξασ τὸν Αἰγύπτιον.

ἐνόμιζεν δὲ συνιέναι τοὺσ ἀδελφοὺσ ὅτι ὁ θεὸσ διὰ χειρὸσ αὐτοῦ δίδωσιν σωτηρίαν αὐτοῖσ, οἱ δὲ οὐ συνῆκαν.

τῇ τε ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ ὤφθη αὐτοῖσ μαχομένοισ καὶ συνήλλασσεν αὐτοὺσ εἰσ εἰρήνην εἰπών Ἄνδρεσ, ἀδελφοί ἐστε·

ἵνα τί ἀδικεῖτε ἀλλήλουσ; ὁ δὲ ἀδικῶν τὸν πλησίον ἀπώσατο αὐτὸν εἰπών Τίσ σὲ κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστὴν ἐφ’ ἡμῶν;

μὴ ἀνελεῖν με σὺ θέλεισ ὃν τρόπον ἀνεῖλεσ ἐχθὲσ τὸν Αἰγύπτιον;

ἔφυγεν δὲ Μωυσῆσ ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ, καὶ ἐγένετο πάροικοσ ἐν γῇ Μαδιάμ, οὗ ἐγέννησεν υἱοὺσ δύο.

Καὶ πληρωθέντων ἐτῶν τεσσεράκοντα ὤφθη αὐτῷ ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ ὄρουσ Σινὰ ἄγγελοσ ἐν φλογὶ πυρὸσ βάτου·

ὁ δὲ Μωυσῆσ ἰδὼν ἐθαύμασεν τὸ ὁρ́αμα·

Ἐγὼ ὁ θεὸσ τῶν πατέρων σου, ὁ θεὸσ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ιἀκώβ.

ἔντρομοσ δὲ γενόμενοσ Μωυσῆσ οὐκ ἐτόλμα κατανοῆσαι. εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ κύριοσ Λῦσον τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου, ὁ γὰρ τόποσ ἐφ’ ᾧ ἕστηκασ γῆ ἁγία ἐστίν.

ἰδὼν εἶδον τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ, καὶ τοῦ στεναγμοῦ αὐτοῦ ἤκουσα, καὶ κατέβην ἐξελέσθαι αὐτούσ·

καὶ νῦν δεῦρο ἀποστείλω σε εἰσ Αἴγυπτον. Τοῦτον τὸν Μωυσῆν, ὃν ἠρνήσαντο εἰπόντεσ Τίσ σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστήν;

τοῦτον ὁ θεὸσ καὶ ἄρχοντα καὶ λυτρωτὴν ἀπέσταλκεν σὺν χειρὶ ἀγγέλου τοῦ ὀφθέντοσ αὐτῷ ἐν τῇ βάτῳ. οὗτοσ ἐξήγαγεν αὐτοὺσ ποιήσασ τέρατα καὶ σημεῖα ἐν τῇ Αἰγύπτῳ καὶ ἐν Ἐρυθρᾷ Θαλάσσῃ καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἔτη τεσσεράκοντα.

ὡσ ἐμέ.

ᾧ οὐκ ἠθέλησαν ὑπήκοοι γενέσθαι οἱ πατέρεσ ἡμῶν ἀλλὰ ἀπώσαντο καὶ ἐστράφησαν ἐν ταῖσ καρδίαισ αὐτῶν εἰσ Αἴγυπτον, εἰπόντεσ τῷ Αἀρών Ποίησον ἡμῖν θεοὺσ οἳ προπορεύσονται ἡμῶν·

ὁ γὰρ Μωυσῆσ οὗτοσ, ὃσ ἐξήγαγεν ἡμᾶσ ἐκ γῆσ Αἰγύπτου, οὐκ οἴδαμεν τί ἐγένετο αὐτῷ.

καὶ ἐμοσχοποίησαν ἐν ταῖσ ἡμέραισ ἐκείναισ καὶ ἀνήγαγον θυσίαν τῷ εἰδώλῳ, καὶ εὐφραίνοντο ἐν τοῖσ ἔργοισ τῶν χειρῶν αὐτῶν.

"Μὴ σφάγια καὶ θυσίασ προσηνέγκατέ μοι ἔτη τεσσεράκοντα ἐν τῇ ἐρήμῳ, οἶκοσ Ἰσραήλ;

"καὶ ἀνελάβετε τὴν σκηνὴν τοῦ Μολόχ καὶ τὸ ἄστρον τοῦ θεοῦ Ῥομφά, τοὺσ τύπουσ οὓσ ἐποιήσατε προσκυνεῖν αὐτοῖσ. καὶ μετοικιῶ ὑμᾶσ ἐπέκεινα Βαβυλῶνοσ. ἣν καὶ εἰσήγαγον διαδεξάμενοι οἱ πατέρεσ ἡμῶν μετὰ Ιἠσοῦ ἐν τῇ κατασχέσει τῶν ἐθνῶν ὧν ἐξῶσεν ὁ θεὸσ ἀπὸ προσώπου τῶν πατέρων ἡμῶν ἑώσ τῶν ἡμερῶν Δαυείδ·

ὃσ εὑρ͂εν χάριν ἐνώπιον τοῦ θεοῦ καὶ ᾐτήσατο εὑρεῖν σκήνωμα τῷ θεῷ Ιἀκώβ.

Σολομῶν δὲ οἰκοδόμησεν αὐτῷ οἶκον.

ἀλλ’ οὐχ ὁ ὕψιστοσ ἐν χειροποιήτοισ κατοικεῖ·

καθὼσ ὁ προφήτησ λέγει Ὁ οὐρανόσ μοι θρόνοσ, καὶ ἡ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι, λέγει Κύριοσ, ἢ τίσ τόποσ τῆσ καταπαύσεώσ μου;

οὐχὶ ἡ χείρ μου ἐποίησεν ταῦτα πάντα;

Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι καρδίαισ καὶ τοῖσ ὠσίν, ὑμεῖσ ἀεὶ τῷ πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε, ὡσ οἱ πατέρεσ ὑμῶν καὶ ὑμεῖσ.

τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν οἱ πατέρεσ ὑμῶν;

οἵτινεσ ἐλάβετε τὸν νόμον εἰσ διαταγὰσ ἀγγέλων, καὶ οὐκ ἐφυλάξατε.

Ἀκούοντεσ δὲ ταῦτα διεπρίοντο ταῖσ καρδίαισ αὐτῶν καὶ ἔβρυχον τοὺσ ὀδόντασ ἐπ’ αὐτόν.

καὶ εἶπεν Ἰδοὺ θεωρῶ τοὺσ οὐρανοὺσ διηνοιγμένουσ καὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν ἑστῶτα τοῦ θεοῦ.

κράξαντεσ δὲ φωνῇ μεγάλῃ συνέσχον τὰ ὦτα αὐτῶν, καὶ ὡρ́μησαν ὁμοθυμαδὸν ἐπ’ αὐτόν, καὶ ἐκβαλόντεσ ἔξω τῆσ πόλεωσ ἐλιθοβόλουν.

καὶ οἱ μάρτυρεσ ἀπέθεντο τὰ ἱμάτια αὐτῶν παρὰ τοὺσ πόδασ νεανίου καλουμένου Σαύλου.

καὶ ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανον ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα Κύριε Ιἠσοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου·

θεὶσ δὲ τὰ γόνατα ἔκραξεν φωνῇ μεγάλῃ Κύριε, μὴ στήσῃσ αὐτοῖσ ταύτην τὴν ἁμαρτίαν·

καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήθη. Σαῦλοσ δὲ ἦν συνευδοκῶν τῇ ἀναιρέσει αὐτοῦ.

Ἐγένετο δὲ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ διωγμὸσ μέγασ ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν τὴν ἐν Ιἐροσολύμοισ·

πάντεσ [δὲ] διεσπάρησαν κατὰ τὰσ χώρασ τῆσ Ιοὐδαίασ καὶ Σαμαρίασ πλὴν τῶν ἀποστόλων. συνεκόμισαν δὲ τὸν Στέφανον ἄνδρεσ εὐλαβεῖσ καὶ ἐποίησαν κοπετὸν μέγαν ἐπ’ αὐτῷ.

Σαῦλοσ δὲ ἐλυμαίνετο τὴν ἐκκλησίαν κατὰ τοὺσ οἴκουσ εἰσπορευόμενοσ, σύρων τε ἄνδρασ καὶ γυναῖκασ παρεδίδου εἰσ φυλακήν.

Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντεσ διῆλθον εὐαγγελιζόμενοι τὸν λόγον.

Φίλιπποσ δὲ κατελθὼν εἰσ τὴν πόλιν τῆσ Σαμαρίασ ἐκήρυσσεν αὐτοῖσ τὸν χριστόν.

προσεῖχον δὲ οἱ ὄχλοι τοῖσ λεγομένοισ ὑπὸ τοῦ Φιλίππου ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἀκούειν αὐτοὺσ καὶ βλέπειν τὰ σημεῖα ἃ ἐποίει·

πολλοὶ γὰρ τῶν ἐχόντων πνεύματα ἀκάθαρτα βοῶντα φωνῇ μεγάλῃ ἐξήρχοντο, πολλοὶ δὲ παραλελυμένοι καὶ χωλοὶ ἐθεραπεύθησαν·

ἐγένετο δὲ πολλὴ χαρὰ ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ.

ᾧ προσεῖχον πάντεσ ἀπὸ μικροῦ ἑώσ μεγάλου λέγοντεσ Οὗτόσ ἐστιν ἡ Δύναμισ τοῦ θεοῦ ἡ καλουμένη Μεγάλη.

προσεῖχον δὲ αὐτῷ διὰ τὸ ἱκανῷ χρόνῳ ταῖσ μαγίαισ ἐξεστακέναι αὐτούσ.

ὅτε δὲ ἐπίστευσαν τῷ Φιλίππῳ εὐαγγελιζομένῳ περὶ τῆσ βασιλείασ τοῦ θεοῦ καὶ τοῦ ὀνόματοσ Ιἠσοῦ Χριστοῦ, ἐβαπτίζοντο ἄνδρεσ τε καὶ γυναῖκεσ.

ὁ δὲ Σίμων καὶ αὐτὸσ ἐπίστευσεν, καὶ βαπτισθεὶσ ἦν προσκαρτερῶν τῷ Φιλίππῳ, θεωρῶν τε σημεῖα καὶ δυνάμεισ μεγάλασ γινομένασ ἐξίστατο.

Ἀκούσαντεσ δὲ οἱ ἐν Ιἐροσολύμοισ ἀπόστολοι ὅτι δέδεκται ἡ Σαμαρία τὸν λόγον τοῦ θεοῦ ἀπέστειλαν πρὸσ αὐτοὺσ Πέτρον καὶ Ιωἄνην, οἵτινεσ καταβάντεσ προσηύξμιλεστονε ν͂"16" υνιτ͂"ϝερσε"́>αντο περὶ αὐτῶν ὅπωσ λάβωσιν πνεῦμα ἅγιον·

γὰρ ἦν ἐπ’ οὐδενὶ αὐτῶν ἐπιπεπτωκόσ, μόνον δὲ βεβαπτισμένοι ὑπῆρχον εἰσ τὸ ὄνομα τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ.

τότε ἐπετίθεσαν τὰσ χεῖρασ ἐπ’ αὐτούσ, καὶ ἐλάμβανον πνεῦμα ἅγιον.

ρασ λαμβάνῃ πνεῦμα ἅγιον.

Πέτροσ δὲ εἶπεν πρὸσ αὐτόν Τὸ ἀργύριόν σου σὺν σοὶ εἰή εἰσ ἀπώλειαν, ὅτι τὴν δωρεὰν τοῦ θεοῦ ἐνόμισασ διὰ χρημάτων κτᾶσθαι.

οὐκ ἔστιν σοι μερὶσ οὐδὲ κλῆροσ ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ, ἡ γὰρ καρδία σου οὐκ ἔστιν εὐθεῖα ἔναντι τοῦ θεοῦ.

μετανόησον οὖν ἀπὸ τῆσ κακίασ σου ταύτησ, καὶ δεήθητι τοῦ κυρίου εἰ ἄρα ἀφεθήσεταί σοι ἡ ἐπίνοια τῆσ καρδίασ σου·

εἰσ γὰρ χολὴν πικρίασ καὶ σύνδεσμον ἀδικίασ ὁρῶ σε ὄντα.

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ Σίμων εἶπεν Δεήθητε ὑμεῖσ ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸσ τὸν κύριον ὅπωσ μηδὲν ἐπέλθῃ ἐπ’ ἐμὲ ὧν εἰρήκατε.

Οἱ μὲν οὖν διαμαρτυράμενοι καὶ λαλήσαντεσ τὸν λόγον τοῦ κυρίου ὑπέστρεφον εἰσ Ιἐροσόλυμα, πολλάσ τε κώμασ τῶν Σαμαρειτῶν εὐηγγελίζοντο.

Ἄγγελοσ δὲ Κυρίου ἐλάλησεν πρὸσ Φίλιππον λέγων Ἀνάστηθι καὶ πορεύου κατὰ μεσημβρίαν ἐπὶ τὴν ὁδὸν τὴν καταβαίνουσαν ἀπὸ Ιἐρουσαλὴμ εἰσ Γάζαν·

αὕτη ἐστὶν ἔρημοσ. ἦν δὲ ὑποστρέφων καὶ καθήμενοσ ἐπὶ τοῦ ἁρ́ματοσ αὐτοῦ καὶ ἀνεγίνωσκεν τὸν προφήτην Ἠσαίαν.

εἶπεν δὲ τὸ πνεῦμα τῷ Φιλίππῳ Πρόσελθε καὶ κολλήθητι τῷ ἁρ́ματι τούτῳ.

προσδραμὼν δὲ ὁ Φίλιπποσ ἤκουσεν αὐτοῦ ἀναγινώσκοντοσ Ἠσαίαν τὸν προφήτην, καὶ εἶπεν Ἆρά γε γινώσκεισ ἃ ἀναγινώσκεισ;

ὁ δὲ εἶπεν Πῶσ γὰρ ἂν δυναίμην ἐὰν μή τισ ὁδηγήσει με;

παρεκάλεσέν τε τὸν Φίλιππον ἀναβάντα καθίσαι σὺν αὐτῷ. ἡ δὲ περιοχὴ τῆσ γραφῆσ ἣν ἀνεγίνωσκεν ἦν αὕτη Ὡσ πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη, καὶ ὡσ ἀμνὸσ ἐναντίον τοῦ κείροντοσ αὐτὸν ἄφωνοσ, οὕτωσ οὐκ ἀνοίγει το στόμα αὐτοῦ.

Ἐν τῇ ταπεινώσει ἡ κρίσισ αὐτοῦ ἤρθη·

τὴν γενεὰν αὐτοῦ τίσ διηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆσ γῆσ ἡ ζωὴ αὐτοῦ. ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ εὐνοῦχοσ τῷ Φιλίππῳ εἶπεν Δέομαί σου, περὶ τίνοσ ὁ προφήτησ λέγει τοῦτο;

περὶ ἑαυτοῦ ἢ περὶ ἑτέρου τινόσ; ἀνοίξασ δὲ ὁ Φίλιπποσ τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ ἀρξάμενοσ ἀπὸ τῆσ γραφῆσ ταύτησ εὐηγγελίσατο αὐτῷ τὸν Ιἠσοῦν.

ὡσ δὲ ἐπορεύοντο κατὰ τὴν ὁδόν, ἦλθον ἐπί τι ὕδωρ, καί φησιν ὁ εὐνοῦχοσ Ἰδοὺ ὕδωρ·

τί κωλύει με βαπτισθῆναι; καὶ ἐκέλευσεν στῆναι τὸ ἁρ́μα, καὶ κατέ βησαν ἀμφότεροι εἰσ τὸ ὕδωρ ὅ τε Φίλιπποσ καὶ ὁ εὐνοῦχοσ, καὶ ἐβάπτισεν αὐτόν.

ὅτε δὲ ἀνέβησαν ἐκ τοῦ ὕδατοσ, πνεῦμα Κυρίου ἡρ́πασεν τὸν Φίλιππον, καὶ οὐκ εἶδεν αὐτὸν οὐκέτι ὁ εὐνοῦχοσ, ἐπορεύετο γὰρ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ χαίρων.

Φίλιπποσ δὲ εὑρέθη εἰσ Ἄζωτον, καὶ διερχόμενοσ εὐηγγελίζετο τὰσ πόλεισ πάσασ ἑώσ τοῦ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰσ Καισαρίαν.

προσελθὼν τῷ ἀρχιερεῖ ᾐτήσατο παρ’ αὐτοῦ ἐπιστολὰσ εἰσ Δαμασκὸν πρὸσ τὰσ συναγωγάσ, ὅπωσ ἐάν τινασ εὑρ́ῃ τῆσ ὁδοῦ ὄντασ, ἄνδρασ τε καὶ γυναῖκασ, δεδεμένουσ ἀγάγῃ εἰσ Ιἐρουσαλήμ.

καὶ πεσὼν ἐπὶ τὴν γῆν ἤκουσεν φωνὴν λέγουσαν αὐτῷ Σαούλ Σαούλ, τί με διώκεισ;

εἶπεν δέ Τίσ εἶ, κύριε;

ὁ δέ Ἐγώ εἰμι Ιἠσοῦσ ὃν σὺ διώκεισ· ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ εἴσελθε εἰσ τὴν πόλιν, καὶ λαληθήσεταί σοι ὅτι σε δεῖ ποιεῖν.

οἱ δὲ ἄνδρεσ οἱ συνοδεύοντεσ αὐτῷ ἱστήκεισαν ἐνεοί, ἀκούοντεσ μὲν τῆσ φωνῆσ μηδένα δὲ θεωροῦντεσ.

ἠγέρθη δὲ Σαῦλοσ ἀπὸ τῆσ γῆσ, ἀνεῳγμένων δὲ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ οὐδὲν ἔβλεπεν·

χειραγωγοῦντεσ δὲ αὐτὸν εἰσήγαγον εἰσ Δαμασκόν. καὶ ἦν ἡμέρασ τρεῖσ μὴ βλέπων, καὶ οὐκ ἔφαγεν οὐδὲ ἔπιεν.

Ἦν δέ τισ μαθητὴσ ἐν Δαμασκῷ ὀνόματι Ἁνανίασ, καὶ εἶπεν πρὸσ αὐτὸν ἐν ὁράματι ὁ κύριοσ Ἁνανία.

ὁ δὲ εἶπεν Ἰδοὺ ἐγώ, κύριε. καὶ εἶδεν ἄνδρα [ἐν ὁράματι] Ἁνανίαν ὀνόματι εἰσελθόντα καὶ ἐπιθέντα αὐτῷ [τὰσ] χεῖρασ ὅπωσ ἀναβλέψῃ.

ἀπεκρίθη δὲ Ἁνανίασ Κύριε, ἤκουσα ἀπὸ πολλῶν περὶ τοῦ ἀνδρὸσ τούτου, ὅσα κακὰ τοῖσ ἁγίοισ σου ἐποίησεν ἐν Ιἐρουσαλήμ·

καὶ ὧδε ἔχει ἐξουσίαν παρὰ τῶν ἀρχιερέων δῆσαι πάντασ τοὺσ ἐπικαλουμένουσ τὸ ὄνομά σου.

ἐγὼ γὰρ ὑποδείξω αὐτῷ ὅσα δεῖ αὐτὸν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματόσ μου παθεῖν.

Ἀπῆλθεν δὲ Ἁνανίασ καὶ εἰσῆλθεν εἰσ τὴν οἰκίαν, καὶ ἐπιθεὶσ ἐπ’ αὐτὸν τὰσ χεῖρασ εἶπεν Σαοὺλ ἀδελφέ, ὁ κύριοσ ἀπέσταλκέν με, Ιἠσοῦσ ὁ ὀφθείσ σοι ἐν τῇ ὁδῷ ᾗ ἤρχου, ὅπωσ ἀναβλέψῃσ καὶ πλησθῇσ πνεύματοσ ἁγίου.

καὶ λαβὼν τροφὴν ἐνισχύθη.

καὶ εὐθέωσ ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ ἐκήρυσσεν τὸν Ιἠσοῦν ὅτι οὗτόσ ἐστιν ὁ υἱὸσ τοῦ θεοῦ.

ἐξίσταντο δὲ πάντεσ οἱ ἀκούοντεσ καὶ ἔλεγον Οὐχ οὗτόσ ἐστιν ὁ πορθήσασ ἐν Ιἐρουσαλὴμ τοὺσ ἐπικαλουμένουσ τὸ ὄνομα τοῦτο, καὶ ὧδε εἰσ τοῦτο ἐληλύθει ἵνα δεδεμένουσ αὐτοὺσ ἀγάγῃ ἐπὶ τοὺσ ἀρχιερεῖσ;

Σαῦλοσ δὲ μᾶλλον ἐνεδυναμοῦτο καὶ συνέχυννεν Ιοὐδαίουσ τοὺσ κατοικοῦντασ ἐν Δαμασκῷ, συνβιβάζων ὅτι οὗτόσ ἐστιν ὁ χριστόσ.

Ὡσ δὲ ἐπληροῦντο ἡμέραι ἱκαναί, συνεβουλεύσαντο οἱ Ιοὐδαῖοι ἀνελεῖν αὐτόν·

ἐγνώσθη δὲ τῷ Σαύλῳ ἡ ἐπιβουλὴ αὐτῶν. παρετηροῦντο δὲ καὶ τὰσ πύλασ ἡμέρασ τε καὶ νυκτὸσ ὅπωσ αὐτὸν ἀνέλωσιν·

λαβόντεσ δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸσ διὰ τοῦ τείχουσ καθῆκαν αὐτὸν χαλάσαντεσ ἐν σφυρίδι.

Παραγενόμενοσ δὲ εἰσ Ιἐρουσαλὴμ ἐπείραζεν κολλᾶσθαι τοῖσ μαθηταῖσ·

καὶ πάντεσ ἐφοβοῦντο αὐτόν, μὴ πιστεύοντεσ ὅτι ἐστὶν μαθητήσ. Βαρνάβασ δὲ ἐπιλαβόμενοσ αὐτὸν ἤγαγεν πρὸσ τοὺσ ἀποστόλουσ, καὶ διηγήσατο αὐτοῖσ πῶσ ἐν τῇ ὁδῷ εἶδεν τὸν κύριον καὶ ὅτι ἐλάλησεν αὐτῷ, καὶ πῶσ ἐν Δαμασκῷ ἐπαρρησιάσατο ἐν τῷ ὀνόματι Ιἠσοῦ.

καὶ ἦν μετ’ αὐτῶν εἰσπορευόμενοσ καὶ ἐκπορευόμενοσ εἰσ Ιἐρουσαλήμ, παρρησιαζόμενοσ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ κυρίου, ἐλάλει τε καὶ συνεζήτει πρὸσ τοὺσ Ἑλληνιστάσ·

οἱ δὲ ἐπεχείρουν ἀνελεῖν αὐτόν.

ἐπιγνόντεσ δὲ οἱ ἀδελφοὶ κατήγαγον αὐτὸν εἰσ Καισαρίαν καὶ ἐξαπέστειλαν αὐτὸν εἰσ Ταρσόν.

Ἡ μὲν οὖν ἐκκλησία καθ’ ὅλησ τῆσ Ιοὐδαίασ καὶ Γαλιλαίασ καὶ Σαμαρίασ εἶχεν εἰρήνην οἰκοδομουμένη, καὶ πορευομένη τῷ φόβῳ τοῦ κυρίου καὶ τῇ παρακλήσει τοῦ ἁγίου πνεύματοσ ἐπληθύνετο.

εὑρ͂εν δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα ὀνόματι Αἰνέαν ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττου, ὃσ ἦν παραλελυμένοσ.

καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτροσ Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ιἠσοῦσ Χριστόσ·

ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ· καὶ εὐθέωσ ἀνέστη. καὶ εἶδαν αὐτὸν πάντεσ οἱ κατοικοῦντεσ Λύδδα καὶ τὸν Σαρῶνα, οἵτινεσ ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν κύριον.

Ἐν Ιὄππῃ δέ τισ ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβειθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάσ·

αὕτη ἦν πλήρησ ἔργων ἀγαθῶν καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει. ἐγένετο δὲ ἐν ταῖσ ἡμέραισ ἐκείναισ ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν·

λούσαντεσ δὲ ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ. ἐγγὺσ δὲ οὔσησ Λύδδασ τῇ Ιὄππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντεσ ὅτι Πέτροσ ἐστὶν ἐν αὐτῇ ἀπέστειλαν δύο ἄνδρασ πρὸσ αὐτὸν παρακαλοῦντεσ Μὴ ὀκνήσῃσ διελθεῖν ἑώσ ἡμῶν·

ἀναστὰσ δὲ Πέτροσ συνῆλθεν αὐτοῖσ·

ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰσ τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνασ καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ’ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάσ. ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντασ ὁ Πέτροσ καὶ θεὶσ τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψασ πρὸσ τὸ σῶμα εἶπεν Ταβειθά, ἀνάστηθι.

ἡ δὲ ἤνοιξεν τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτῆσ, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισεν. δοὺσ δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσασ δὲ τοὺσ ἁγίουσ καὶ τὰσ χήρασ παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν.

γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ’ ὅλησ Ιὄππησ, καὶ ἐπίστευσαν πολλοὶ ἐπὶ τὸν κύριον.

Ἐγένετο δὲ ἡμέρασ ἱκανὰσ μεῖναι ἐν Ιὄππῃ παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ.

εἶδεν ἐν ὁράματι φανερῶσ ὡσεὶ περὶ ὡρ́αν ἐνάτην τῆσ ἡμέρασ ἄγγελον τοῦ θεοῦ εἰσελθόντα πρὸσ αὐτὸν καὶ εἰπόντα αὐτῷ Κορνήλιε.

ὁ δὲ ἀτενίσασ αὐτῷ καὶ ἔμφοβοσ γενόμενοσ εἶπεν Τί ἐστιν, κύριε;

εἶπεν δὲ αὐτῷ Αἱ προσευχαί σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησαν εἰσ μνημόσυνον ἔμπροσθεν τοῦ θεοῦ· καὶ νῦν πέμψον ἄνδρασ εἰσ Ιὄππην καὶ μετάπεμψαι Σίμωνά τινα ὃσ ἐπικαλεῖται Πέτροσ·

οὗτοσ ξενίζεται παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ, ᾧ ἐστὶν οἰκία παρὰ θάλασσαν.

καὶ ἐξηγησάμενοσ ἅπαντα αὐτοῖσ ἀπέστειλεν αὐτοὺσ εἰσ τὴν Ιὄππην.

Τῇ δὲ ἐπαύριον ὁδοιπορούντων ἐκείνων καὶ τῇ πόλει ἐγγιζόντων ἀνέβη Πέτροσ ἐπὶ τὸ δῶμα προσεύξασθαι περὶ ὡρ́αν ἕκτην.

ἐγένετο δὲ πρόσπεινοσ καὶ ἤθελεν γεύσασθαι·

ἐν ᾧ ὑπῆρχεν πάντα τὰ τετράποδα καὶ ἑρπετὰ τῆσ γῆσ καὶ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ.

καὶ ἐγένετο φωνὴ πρὸσ αὐτόν Ἀναστάσ, Πέτρε, θῦσον καὶ φάγε.

ὁ δὲ Πέτροσ εἶπεν Μηδαμῶσ, κύριε, ὅτι οὐδέποτε ἔφαγον πᾶν κοινὸν καὶ ἀκάθαρτον.

καὶ φωνὴ πάλιν ἐκ δευτέρου πρὸσ αὐτόν Ἃ ὁ θεὸσ ἐκαθάρισεν σὺ μὴ κοίνου.

τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ τρίσ, καὶ εὐθὺσ ἀνελήμφθη τὸ σκεῦοσ εἰσ τὸν οὐρανόν.

καὶ φωνήσαντεσ ἐπύθοντο εἰ Σίμων ὁ ἐπικαλούμενοσ Πέτροσ ἐνθάδε ξενίζεται.

Τοῦ δὲ Πέτρου διενθυμουμένου περὶ τοῦ ὁράματοσ εἴπεν τὸ πνεῦμα Ἰδοὺ ἄνδρεσ δύο ζητοῦντέσ σε·

ἀλλὰ ἀναστὰσ κατάβηθι καὶ πορεύου σὺν αὐτοῖσ μηδὲν διακρινόμενοσ, ὅτι ἐγὼ ἀπέσταλκα αὐτούσ.

καταβὰσ δὲ Πέτροσ πρὸσ τοὺσ ἄνδρασ εἶπεν Ἰδοὺ ἐγώ εἰμι ὃν ζητεῖτε·

τίσ ἡ αἰτία δι’ ἣν πάρεστε; οἱ δὲ εἶπαν Κορνήλιοσ ἑκατοντάρχησ, ἀνὴρ δίκαιοσ καὶ φοβούμενοσ τὸν θεὸν μαρτυρούμενόσ τε ὑπὸ ὅλου τοῦ ἔθνουσ τῶν Ιοὐδαίων, ἐχρηματίσθη ὑπὸ ἀγγέλου ἁγίου μεταπέμψασθαί σε εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ἀκοῦσαι ῥήματα παρὰ σοῦ.

εἰσκαλεσάμενοσ οὖν αὐτοὺσ ἐξένισεν.

Τῇ δὲ ἐπαύριον ἀναστὰσ ἐξῆλθεν σὺν αὐτοῖσ, καί τινεσ τῶν ἀδελφῶν τῶν ἀπὸ Ιὄππησ συνῆλθαν αὐτῷ. τῇ δὲ ἐπαύριον εἰσῆλθεν εἰσ τὴν Καισαρίαν·

ὁ δὲ Κορνήλιοσ ἦν προσδοκῶν αὐτοὺσ συνκαλεσάμενοσ τοὺσ συγγενεῖσ αὐτοῦ καὶ τοὺσ ἀναγκαίουσ φίλουσ. Ὡσ δὲ ἐγένετο τοῦ εἰσελθεῖν τὸν Πέτρον, συναντήσασ αὐτῷ ὁ Κορνήλιοσ πεσὼν ἐπὶ τοὺσ πόδασ προσεκύνησεν.

ὁ δὲ Πέτροσ ἤγειρεν αὐτὸν λέγων Ἀνάστηθι·

καὶ ἐγὼ αὐτὸσ ἄνθρωπόσ εἰμι. καὶ συνομιλῶν αὐτῷ εἰσῆλθεν, καὶ εὑρίσκει συνεληλυθότασ πολλούσ, ἔφη τε πρὸσ αὐτούσ Ὑμεῖσ ἐπίστασθε ὡσ ἀθέμιτόν ἐστιν ἀνδρὶ Ιοὐδαίῳ κολλᾶσθαι ἢ προσέρχεσθαι ἀλλοφύλῳ·

κἀμοὶ ὁ θεὸσ ἔδειξεν μηδένα κοινὸν ἢ ἀκάθαρτον λέγειν ἄνθρωπον·

διὸ καὶ ἀναντιρήτωσ ἦλθον μεταπεμφθείσ.

πυνθάνομαι οὖν τίνι λόγῳ μετεπέμψασθέ με. καί φησι Κορνήλιε, εἰσηκούσθη σου ἡ προσευχὴ καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἐμνήσθησαν ἐνώπιον τοῦ θεοῦ·

πέμψον οὖν εἰσ Ιὄππην καὶ μετακάλεσαι Σίμωνα ὃσ ἐπικαλεῖται Πέτροσ·

οὗτοσ ξενίζεται ἐν οἰκίᾳ Σίμωνοσ βυρσέωσ παρὰ θάλασσαν. ἐξαυτῆσ οὖν ἔπεμψα πρὸσ σέ, σύ τε καλῶσ ἐποίησασ παραγενόμενοσ.

νῦν οὖν πάντεσ ἡμεῖσ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ πάρεσμεν ἀκοῦσαι πάντα τὰ προστεταγμένα σοι ὑπὸ τοῦ κυρίου. ἀλλ’ ἐν παντὶ ἔθνει ὁ φοβούμενοσ αὐτὸν καὶ ἐργαζόμενοσ δικαιοσύνην δεκτὸσ αὐτῷ ἐστίν.

τὸν λόγον ἀπέστειλεν τοῖσ υἱοῖσ Ἰσραὴλ εὐαγγελιζόμενοσ εἰρήνην διὰ Ιἠσοῦ Χριστοῦ·

οὗτόσ ἐστιν πάντων κύριοσ. Ιἠσοῦν τὸν ἀπὸ Ναζαρέθ, ὡσ ἔχρισεν αὐτὸν ὁ θεὸσ πνεύματι ἁγίῳ καὶ δυνάμει, ὃσ διῆλθεν εὐεργετῶν καὶ ἰώμενο͂σ πάντασ τοὺσ καταδυναστευομένουσ ὑπὸ τοῦ διαβόλου, ὅτι ὁ θεὸσ ἦν μετ’ αὐτοῦ·

καὶ ἡμεῖσ μάρτυρεσ πάντων ὧν ἐποίησεν ἔν τε τῇ χώρᾳ τῶν Ιοὐδαίων καὶ Ιἐρουσαλήμ·

ὃν καὶ ἀνεῖλαν κρεμάσαντεσ ἐπὶ ξύλου. οὐ παντὶ τῷ λαῷ ἀλλὰ μάρτυσι τοῖσ προκεχειρ͂οτονημένοισ ὑπὸ τοῦ θεοῦ, ἡμῖν, οἵτινεσ συνεφάγομεν καὶ συνεπίομεν αὐτῷ μετὰ τὸ ἀναστῆναι αὐτὸν ἐκ νεκρῶν·

καὶ παρήγγειλεν ἡμῖν κηρύξαι τῷ λαῷ καὶ διαμαρτύρασθαι ὅτι οὗτόσ ἐστιν ὁ ὡρισμένοσ ὑπὸ τοῦ θεοῦ κριτὴσ ζώντων καὶ νεκρῶν.

τούτῳ πάντεσ οἱ προφῆται μαρτυροῦσιν, ἄφεσιν ἁμαρτιῶν λαβεῖν διὰ τοῦ ὀνόματοσ αὐτοῦ πάντα τὸν πιστεύοντα εἰσ αὐτόν.

Ἔτι λαλοῦντοσ τοῦ Πέτρου τὰ ῥήματα ταῦτα ἐπέπεσε τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐπὶ πάντασ τοὺσ ἀκούοντασ τὸν λόγον.

καὶ ἐξέστησαν οἱ ἐκ περιτομῆσ πιστοὶ οἳ συνῆλθαν τῷ Πέτρῳ, ὅτι καὶ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἡ δωρεὰ τοῦ πνεύματοσ τοῦ ἁγίου ἐκκέχυται·

ἤκουον γὰρ αὐτῶν λαλούντων γλώσσαισ καὶ μεγαλυνόντων τὸν θεόν.

τότε ἀπεκρίθη Πέτροσ Μήτι τὸ ὕδωρ δύναται κωλῦσαί τισ τοῦ μὴ βαπτισθῆναι τούτουσ οἵτινεσ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἔλαβον ὡσ καὶ ἡμεῖσ;

προσέταξεν δὲ αὐτοὺσ ἐν τῷ ὀνόματι Ιἠσοῦ Χριστοῦ βαπτισθῆναι.

τότε ἠρώτησαν αὐτὸν ἐπιμεῖναι ἡμέρασ τινάσ. Ἤκουσαν δὲ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ οἱ ὄντεσ κατὰ τὴν Ιοὐδαίαν ὅτι καὶ τὰ ἔθνη ἐδέξαντο τὸν λόγον τοῦ θεοῦ.

λέγοντεσ ὅτι εἰσῆλθεν πρὸσ ἄνδρασ ἀκροβυστίαν ἔχοντασ καὶ συνέφαγεν αὐτοῖσ.

ἤμην ἐν πόλει Ιὄππῃ προσευχόμενοσ καὶ εἶδον ἐν ἐκστάσει ὁρ́αμα, καταβαῖνον σκεῦόσ τι ὡσ ὀθόνην μεγάλην τέσσαρσιν ἀρχαῖσ καθιεμένην ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἦλθεν ἄχρι ἐμοῦ·

εἰσ ἣν ἀτενίσασ κατενόουν καὶ εἶδον τὰ τετράποδα τῆσ γῆσ καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ·

ἤκουσα δὲ καὶ φωνῆσ λεγούσησ μοι Ἀναστάσ, Πέτρε, θῦσον καὶ φάγε.

εἶπον δέ Μηδαμῶσ, κύριε, ὅτι κοινὸν ἢ ἀκάθαρτον οὐδέποτε εἰσῆλθεν εἰσ τὸ στόμα μου.

ἀπεκρίθη δὲ ἐκ δευτέρου φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ Ἃ ὁ θεὸσ ἐκαθάρισεν σὺ μὴ κοίνου.

τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ τρίσ, καὶ ἀνεσπάσθη πάλιν ἅπαντα εἰσ τὸν οὐρανόν.

καὶ ἰδοὺ ἐξαυτῆσ τρεῖσ ἄνδρεσ ἐπέστησαν ἐπὶ τὴν οἰκίαν ἐν ᾗ ἦμεν, ἀπεσταλμένοι ἀπὸ Καισαρίασ πρόσ με.

εἶπεν δὲ τὸ πνεῦμά μοι συνελθεῖν αὐτοῖσ μηδὲν διακρίναντα.

ἦλθον δὲ σὺν ἐμοὶ καὶ οἱ ἓξ ἀδελφοὶ οὗτοι, καὶ εἰσήλθομεν εἰσ τὸν οἶκον τοῦ ἀνδρόσ. ὃσ λαλήσει ῥήματα πρὸσ σὲ ἐν οἷσ σωθήσῃ σὺ καὶ πᾶσ ὁ οἶκόσ σου.

ἐν δὲ τῷ ἄρξασθαί με λαλεῖν ἐπέπεσεν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐπ’ αὐτοὺσ ὥσπερ καὶ ἐφ’ ἡμᾶσ ἐν ἀρχῇ.

ἐμνήσθην δὲ τοῦ ῥήματοσ τοῦ κυρίου ὡσ ἔλεγεν Ιωἄνησ μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι ὑμεῖσ δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν πνεύματι ἁγίῳ.

εἰ οὖν τὴν ἴσην δωρεὰν ἔδωκεν αὐτοῖσ ὁ θεὸσ ὡσ καὶ ἡμῖν πιστεύσασιν ἐπὶ τὸν κύριον Ιἠσοῦν Χριστόν, ἐγὼ τίσ ἤμην δυνατὸσ κωλῦσαι τὸν θεόν;

ἀκούσαντεσ δὲ ταῦτα ἡσύχασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν θεὸν λέγοντεσ Ἄρα καὶ τοῖσ ἔθνεσιν ὁ θεὸσ τὴν μετάνοιαν εἰσ ζωὴν ἔδωκεν.

Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντεσ ἀπὸ τῆσ θλίψεωσ τῆσ γενομένησ ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἑώσ Φοινίκησ καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείασ, μηδενὶ λαλοῦντεσ τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ιοὐδαίοισ.

Ἦσαν δέ τινεσ ἐξ αὐτῶν ἄνδρεσ Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, οἵτινεσ ἐλθόντεσ εἰσ Ἀντιόχειαν ἐλάλουν καὶ πρὸσ τοὺσ Ἑλληνιστάσ, εὐαγγελιζόμενοι τὸν κύριον Ιἠσοῦν.

καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ’ αὐτῶν, πολύσ τε ἀριθμὸσ ὁ πιστεύσασ ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν κύριον.

Ἠκούσθη δὲ ὁ λόγοσ εἰσ τὰ ὦτα τῆσ ἐκκλησίασ τῆσ οὔσησ ἐν Ιἐρουσαλὴμ περὶ αὐτῶν, καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρνάβαν ἑώσ Ἀντιοχείασ·

ὃσ παραγενόμενοσ καὶ ἰδὼν τὴν χάριν τὴν τοῦ θεοῦ ἐχάρη καὶ παρεκάλει πάντασ τῇ προθέσει τῆσ καρδίασ προσμένειν [ἐν] τῷ κυρίῳ, ὅτι ἦν ἀνὴρ ἀγαθὸσ καὶ πλήρησ πνεύματοσ ἁγίου καὶ πίστεωσ.

καὶ προσετέθη ὄχλοσ ἱκανὸσ τῷ κυρίῳ.

ἐξῆλθεν δὲ εἰσ Ταρσὸν ἀναζητῆσαι Σαῦλον, καὶ εὑρὼν ἤγαγεν εἰσ Ἀντιόχειαν.

ἐγένετο δὲ αὐτοῖσ καὶ ἐνιαυτὸν ὅλον συναχθῆναι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν, χρηματίσαὶ τε πρώτωσ ἐν Ἀντιοχείᾳ τοὺσ μαθητὰσ Χριστιανούσ.

ΕΝ ΤΑΥΤΑΙΣ ΔΕ ΤΑΙΣ ΗΜΕΡΑΙΣ κατῆλθον ἀπὸ Ιἐροσολύμων προφῆται εἰσ Ἀντιόχειαν·

ἀναστὰσ δὲ εἷσ ἐξ αὐτῶν ὀνόματι Ἄγαβοσ ἐσήμαινεν διὰ τοῦ πνεύματοσ λιμὸν μεγάλην μέλλειν ἔσεσθαι ἐφ’ ὅλην τὴν οἰκουμένην·

ἥτισ ἐγένετο ἐπὶ Κλαυδίου. τῶν δὲ μαθητῶν καθὼσ εὐπορεῖτό τισ ὡρ́ισαν ἕκαστοσ αὐτῶν εἰσ διακονίαν πέμψαι τοῖσ κατοικοῦσιν ἐν τῇ Ιοὐδαίᾳ ἀδελφοῖσ·

ὃ καὶ ἐποίησαν ἀποστείλαντεσ πρὸσ τοὺσ πρεσβυτέρουσ διὰ χειρὸσ Βᾳρνάβα καὶ Σαύλου.

Κατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν Ἡρῴδησ ὁ βασιλεὺσ τὰσ χεῖρασ κακῶσαί τινασ τῶν ἀπὸ τῆσ ἐκκλησίασ.

ἀνεῖλεν δὲ Ιἄκωβον τὸν ἀδελφὸν Ιωἄνου μαχαίρῃ·

ὃν καὶ πιάσασ ἔθετο εἰσ φυλακήν, παραδοὺσ τέσσαρσιν τετραδίοισ στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν, βουλόμενοσ μετὰ τὸ πάσχα ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ.

ὁ μὲν οὖν Πέτροσ ἐτηρεῖτο ἐν τῇ φυλακῇ·

προσευχὴ δὲ ἦν ἐκτενῶσ γινομένη ὑπὸ τῆσ ἐκκλησίασ πρὸσ τὸν θεὸν περὶ αὐτοῦ. Ὅτε δὲ ἤμελλεν προσαγαγεῖν αὐτὸν ὁ Ἡρῴδησ, τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ ἦν ὁ Πέτροσ κοιμώμενοσ μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεδεμένοσ ἁλύσεσιν δυσίν, φύλακέσ τε πρὸ τῆσ θύρασ ἐτήρουν τὴν φυλακήν.

καὶ ἰδοὺ ἄγγελοσ Κυρίου ἐπέστη, καὶ φῶσ ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι·

πατάξασ δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἤγειρεν αὐτὸν λέγων Ἀνάστα ἐν τάχει· καὶ ἐξέπεσαν αὐτοῦ αἱ ἁλύσεισ ἐκ τῶν χειρῶν. εἶπεν δὲ ὁ ἄγγελοσ πρὸσ αὐτόν Ζῶσαι καὶ ὑπόδησαι τὰ σανδάλιά σου·

ἐποίησεν δὲ οὕτωσ. καὶ λέγει αὐτῷ Περιβαλοῦ τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθει μοι· καὶ ἐξελθὼν ἠκολούθει, καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι ἀληθέσ ἐστιν τὸ γινόμενον διὰ τοῦ ἀγγέλου, ἐδόκει δὲ ὁρ́αμα βλέπειν.

διελθόντεσ δὲ πρώτην φυλακὴν καὶ δευτέραν ἦλθαν ἐπὶ τὴν πύλην τὴν σιδηρᾶν τὴν φέρουσαν εἰσ τὴν πόλιν, ἥτισ αὐτομάτη ἠνοίγη αὐτοῖσ, καὶ ἐξελθόντεσ προῆλθον ῥύμην μίαν, καὶ εὐθέωσ ἀπέστη ὁ ἄγγελοσ ἀπ’ αὐτοῦ.

καὶ ὁ Πέτροσ ἐν ἑαυτῷ γενόμενοσ εἶπεν Νῦν οἶδα ἀληθῶσ ὅτι ἐξαπέστειλεν ὁ κύριοσ τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλατό με ἐκ χειρὸσ Ἡρῴδου καὶ πάσησ τῆσ προσδοκίασ τοῦ λαοῦ τῶν Ιοὐδαίων.

συνιδών τε ἦλθεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν τῆσ Μαρίασ τῆσ μητρὸσ Ιωἄνου τοῦ ἐπικαλουμένου Μάρκου, οὗ ἦσαν ἱκανοὶ συνηθροισμένοι καὶ προσευχόμενοι.

καὶ ἐπιγνοῦσα τὴν φωνὴν τοῦ Πέτρου ἀπὸ τῆσ χαρᾶσ οὐκ ἤνοιξεν τὸν πυλῶνα, εἰσδραμοῦσα δὲ ἀπήγγειλεν ἑστάναι τὸν Πέτρον πρὸ τοῦ πυλῶνοσ.

οἱ δὲ πρὸσ αὐτὴν εἶπαν Μαίνῃ.

ἡ δὲ διισχυρί ζετο οὕτωσ ἔχειν. οἱ δὲ ἔλεγον Ὁ ἄγγελόσ ἐστιν αὐτοῦ. ὁ δὲ Πέτροσ ἐπέμενεν κρούων·

ἀνοίξαντεσ δὲ εἶδαν αὐτὸν καὶ ἐξέστησαν. κατασείσασ δὲ αὐτοῖσ τῇ χειρὶ σιγᾷν διηγήσατο αὐτοῖσ πῶσ ὁ κύριοσ αὐτὸν ἐξήγαγεν ἐκ τῆσ φυλακῆσ, εἶπέν τε Ἀπαγγείλατε Ιἀκώβῳ καὶ τοῖσ ἀδελφοῖσ ταῦτα.

καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη εἰσ ἕτερον τόπον. Γενομένησ δὲ ἡμέρασ ἦν τάραχοσ οὐκ ὀλίγοσ ἐν τοῖσ στρατιώταισ, τί ἄρα ὁ Πέτροσ ἐγένετο.

Ἡρῴδησ δὲ ἐπιζητήσασ αὐτὸν καὶ μὴ εὑρὼν ἀνακρίνασ τοὺσ φύλακασ ἐκέλευσεν ἀπαχθῆναι, καὶ κατελθὼν ἀπὸ τῆσ Ιοὐδαίασ εἰσ Καισαρίαν διέτριβεν.

Ἦν δὲ θυμομαχῶν Τυρίοισ καὶ Σιδωνίοισ·

ὁμοθυμαδὸν δὲ παρῆσαν πρὸσ αὐτόν, καὶ πείσαντεσ Βλάστον τὸν ἐπὶ τοῦ κοιτῶνοσ τοῦ βασιλέωσ ᾐτοῦντο εἰρήνην διὰ τὸ τρέφεσθαι αὐτῶν τὴν χώραν ἀπὸ τῆσ βασιλικῆσ. τακτῇ δὲ ἡμέρᾳ [ὁ] Ἡρῴδησ ἐνδυσάμενοσ ἐσθῆτα βασιλικὴν καθίσασ ἐπὶ τοῦ βήματοσ ἐδημηγόρει πρὸσ αὐτούσ·

ὁ δὲ δῆμοσ ἐπεφώνει Θεοῦ φωνὴ καὶ οὐκ ἀνθρώπου.

παραχρῆμα δὲ ἐπάταξεν αὐτὸν ἄγγελοσ Κυρίου ἀνθ’ ὧν οὐκ ἔδωκεν τὴν δόξαν τῷ θεῷ, καὶ γενόμενοσ σκωληκόβρωτοσ ἐξέψυξͅεν.

Ὁ δὲ λόγοσ τοῦ κυρίου ηὔξανεν καὶ ἐπληθύνετο.

Βαρνάβασ δὲ καὶ Σαῦλοσ ὑπέστρεψαν εἰσ Ιἐρουσαλὴμ πληρώσαντεσ τὴν διακονίαν, συνπαραλαβόντεσ Ιωἄνην τὸν ἐπικληθέντα Μάρκον.

Ἦσαν δὲ ἐν Ἀντιοχείᾳ κατὰ τὴν οὖσαν ἐκκλησίαν προφῆται καὶ διδάσκαλοι ὅ τε Βαρνάβασ καὶ Συμεὼν ὁ καλούμενοσ Νίγερ, καὶ Λούκιοσ ὁ Κυρηναῖοσ, Μαναήν τε Ἡρῴδου τοῦ τετραάρχου σύντροφοσ καὶ Σαῦλοσ.

Λειτουργούντων δὲ αὐτῶν τῷ κυρίῳ καὶ νηστευόντων εἶπεν τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον Ἀφορίσατε δή μοι τὸν Βαρνάβαν καὶ Σαῦλον εἰσ τὸ ἔργον ὃ προσκέκλημαι αὐτούσ.

τότε νηστεύσαντεσ καὶ προσευξάμενοι καὶ ἐπιθέντεσ τὰσ χεῖρασ αὐτοῖσ ἀπέλυσαν.

Αὐτοὶ μὲν οὖν ἐκπεμφθέντεσ ὑπὸ τοῦ ἁγίου πνεύματοσ κατῆλθον εἰσ Σελευκίαν, ἐκεῖθέν τε ἀπέπλευσαν εἰσ Κύπρον, καὶ γενόμενοι ἐν Σαλαμῖνι κατήγγελλον τὸν λόγον τοῦ θεοῦ ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ τῶν Ιοὐδαίων·

εἶχον δὲ καὶ Ιωἄννην ὑπηρέτην.

ὃσ ἦν σὺν τῷ ἀνθυπάτῳ Σεργίῳ Παύλῳ, ἀνδρὶ συνετῷ.

οὗτοσ προσκαλεσάμενοσ Βαρνάβαν καὶ Σαῦλον ἐπεζήτησεν ἀκοῦσαι τὸν λόγον τοῦ θεοῦ· ἀνθίστατο δὲ αὐτοῖσ Ἐλύμασ ὁ μάγοσ, οὕτωσ γὰρ μεθερμηνεύεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ζητῶν διαστρέψαι τὸν ἀνθύπατον ἀπὸ τῆσ πίστεωσ.

Σαῦλοσ δέ, ὁ καὶ Παῦλοσ, πλησθεὶσ πνεύματοσ ἁγίου ἀτενίσασ εἰσ αὐτὸν εἶπεν Ὦ πλήρησ παντὸσ δόλου καὶ πάσησ ῥᾳδιουργίασ, υἱὲ διαβόλου, ἐχθρὲ πάσησ δικαιοσύνησ, οὐ παύσῃ διαστρέφων τὰσ ὁδοὺσ τοῦ κυρίου τὰσ εὐθείασ;

καὶ ἔσῃ τυφλὸσ μὴ βλέπων τὸν ἥλιον ἄχρι καιροῦ.

παραχρῆμα δὲ ἔπεσεν ἐπ’ αὐτὸν ἀχλὺσ καὶ σκότοσ, καὶ περιάγων ἐζήτει χειραγωγούσ. τότε ἰδὼν ὁ ἀνθύπατοσ τὸ γεγονὸσ ἐπίστευσεν ἐκπληττόμενοσ ἐπὶ τῇ διδαχῇ τοῦ κυρίου.

Ἀναχθέντεσ δὲ ἀπὸ τῆσ Πάφου οἱ περὶ Παῦλον ἦλθον εἰσ Πέργην τῆσ Παμφυλίασ·

Ιωἄνησ δὲ ἀποχωρήσασ ἀπ’ αὐτῶν ὑπέστρεψεν εἰσ Ιἐροσόλυμα. Αὐτοὶ δὲ διελθόντεσ ἀπὸ τῆσ Πέργησ παρεγένοντο εἰσ Ἀντιόχειαν τὴν Πισιδίαν, καὶ ἐλθόντεσ εἰσ τὴν συναγωγὴν τῇ ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων ἐκάθισαν.

μετὰ δὲ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν ἀπέστειλαν οἱ ἀρχισυνάγωγοι πρὸσ αὐτοὺσ λέγοντεσ Ἄνδρεσ ἀδελφοί, εἴ τισ ἔστιν ἐν ὑμῖν λόγοσ παρακλήσεωσ πρὸσ τὸν λαόν, λέγετε.

ἀναστὰσ δὲ Παῦλοσ καὶ κατασείσασ τῇ χειρὶ εἶπεν Ἄνδρεσ Ἰσραηλεῖται καὶ οἱ φοβούμενοι τὸν θεόν, ἀκούσατε.

καθελὼν ἔθνη ἑπτὰ ἐν γῇ Χαναὰν κατεκληρονόμησεν τὴν γῆν αὐτῶν ὡσ ἔτεσι τετρακοσίοισ καὶ πεντήκοντα.

καὶ μετὰ ταῦτα ἔδωκεν κριτὰσ ἑώσ Σαμουὴλ προφήτου.

καὶ ἔδωκεν αὐτοῖσ ὁ θεὸσ τὸν Σαοὺλ υἱὸν Κείσ, ἄνδρα ἐκ φυλῆσ Βενιαμείν, ἔτη τεσσεράκοντα·

καὶ μεταστήσασ αὐτὸν ἤγειρεν τὸν Δαυεὶδ αὐτοῖσ εἰσ βασιλέα, ᾧ καὶ εἶπεν μαρτυρήσασ Εὑρ͂ον Δαυεὶδ τὸν τοῦ Ιἐσσαί, [ἄνδρα] κατὰ τὴν καρδίαν μου, ὃσ ποιήσει πάντα τὰ θελήματά μου.

προκηρύξαντοσ Ιωἄνου πρὸ προσώπου τῆσ εἰσόδου αὐτοῦ βάπτισμα μετανοίασ παντὶ τῷ λαῷ Ἰσραήλ.

ὡσ δὲ ἐπλήρου Ιωἄνησ τὸν δρόμον, ἔλεγεν Τί ἐμὲ ὑπονοεῖτε εἶναι;

οὐκ εἰμὶ ἐγώ· ἀλλ’ ἰδοὺ ἔρχεται μετ’ ἐμὲ οὗ οὐκ εἰμὶ ἄξιοσ τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν λῦσαι. Ἄνδρεσ ἀδελφοί, υἱοὶ γένουσ Ἀβραὰμ καὶ οἱ ἐν ὑμῖν φοβούμενοι τὸν θεόν, ἡμῖν ὁ λόγοσ τῆσ σωτηρίασ ταύτησ ἐξαπεστάλη.

καὶ μηδεμίαν αἰτίαν θανάτου εὑρόντεσ ᾐτήσαντο Πειλᾶτον ἀναιρεθῆναι αὐτόν·

ὡσ δὲ ἐτέλεσαν πάντα τὰ περὶ αὐτοῦ γεγραμμένα, καθελόντεσ ἀπὸ τοῦ ξύλου ἔθηκαν εἰσ μνημεῖον.

ὁ δὲ θεὸσ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν·

ὃσ ὤφθη ἐπὶ ἡμέρασ πλείουσ τοῖσ συναναβᾶσιν αὐτῷ ἀπὸ τῆσ Γαλιλαίασ εἰσ Ιἐρουσαλήμ, οἵτινεσ [νῦν] εἰσὶ μάρτυρεσ αὐτοῦ πρὸσ τὸν λαόν.

ὅτι ταύτην ὁ θεὸσ ἐκπεπλήρωκεν τοῖσ τέκνοισ ἡμῶν ἀναστήσασ Ιἠσοῦν, ὡσ καὶ ἐν τῷ ψαλμῶ γέγραπται τῷ δευτέρῳ Υἱόσ μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμ ν γεγέννηκά σε.

ὅτι δὲ ἀνέστησεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν μηκέτι μέλλοντα ὑποστρέφειν εἰσ διαφθοράν, οὕτωσ εἴρηκεν ὅτι Δώσω ὑμῖν τὰ ὅσια Δαυεὶδ τὰ πιστά.

διότι καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει Οὐ δώσεισ τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν·

ὃν δὲ ὁ θεὸσ ἤγειρεν οὐκ εἶδεν διαφθοράν.

ἐν νόμῳ Μωυσέωσ δικαιωθῆναι ἐν τούτῳ πᾶσ ὁ πιστεύων δικαιοῦται.

βλέπετε οὖν·

"Ἴδετε, οἱ καταφρονηταί, καὶ θαυμάσατε καὶ ἀφανίσθητε, ὅτι ἔργον ἐργάζομαι ἐγὼ ἐν ταῖσ ἡμέραισ ὑμῶν, ἔργον ὃ οὐ μὴ πιστεύσητε ἐάν τισ ἐκδιηγῆται ὑμῖν. Ἐξιόντων δὲ αὐτῶν παρεκάλουν εἰσ τὸ μεταξὺ σάββατον λαληθῆναι αὐτοῖσ τὰ ῥήματα ταῦτα.

λυθείσησ δὲ τῆσ συναγωγῆσ ἠκολούθησαν πολλοὶ τῶν Ιοὐδαίων καὶ τῶν σεβομένων προσηλύτων τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Βαρνάβᾳ, οἵτινεσ προσλαλοῦντεσ αὐτοῖσ ἔπειθον αὐτοὺσ προσμένειν τῇ χάριτι τοῦ θεοῦ.

Τῷ δὲ ἐρχομένῳ σαββάτῳ σχε δὸν πᾶσα ἡ πόλισ συνήχθη ἀκοῦσαι τὸν λόγον τοῦ θεοῦ.

ἰδόντεσ δὲ οἱ Ιοὐδαῖοι τοὺσ ὄχλουσ ἐπλήσθησαν ζήλου καὶ ἀντέλεγον τοῖσ ὑπὸ Παύλου λαλουμένοισ βλασφημοῦντεσ.

παρρησιασάμενοί τε ὁ Παῦλοσ καὶ ὁ Βαρνάβασ εἶπαν Ὑμῖν ἦν ἀναγκαῖον πρῶτον λαληθῆναι τὸν λόγον τοῦ θεοῦ·

ἐπειδὴ ἀπωθεῖσθε ἀὐτὸν καὶ οὐκ ἀξίουσ κρίνετε ἑαυτοὺσ τῆσ αἰωνίου ζωῆσ, ἰδοὺ στρεφόμεθα εἰσ τὰ ἔθνη· οὕτω γὰρ ἐντέταλται ἡμῖν ὁ κύριοσ Τέθεικά σε εἰσ φῶσ ἐθνῶν τοῦ εἶναί σε εἰσ σωτηρίαν ἑώσ ἐσχάτου τῆσ γῆσ.

ἀκούοντα δὲ τὰ ἔθνη ἔχαιρον καὶ ἐδόξαζον τὸν λόγον τοῦ θεοῦ, καὶ ἐπίστευσαν ὅσοι ἦσαν τεταγμένοι εἰσ ζωὴν αἰώνιον·

διεφέρετο δὲ ὁ λόγοσ τοῦ κυρίου δι’ ὅλησ τῆσ χώρασ.

οἱ δὲ Ιοὐδαῖοι παρώτρυναν τὰσ σεβομένασ γυναῖκασ τὰσ εὐσχήμονασ καὶ τοὺσ πρώτουσ τῆσ πόλεωσ καὶ ἐπήγειραν διωγμὸν ἐπὶ τὸν Παῦλον καὶ Βαρνάβαν, καὶ ἐξέβαλον αὐτοὺσ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν.

οἵ τε μαθηταὶ ἐπληροῦντο χαρᾶσ καὶ πνεύματοσ ἁγίου.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

πράξεισ ἀποστόλων, chapter 1

(πράξεισ ἀποστόλων, chapter 1)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION