헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́03́3́

(ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, chapter 14)

Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰσ οἶκόν τινοσ τῶν ἀρχόντων [τῶν] Φαρισαίων σαββάτῳ φαγεῖν ἄρτον καὶ αὐτοὶ ἦσαν παρατηρούμενοι αὐτόν. καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπόσ τισ ἦν ὑδρωπικὸσ ἔμπροσθεν αὐτοῦ.

καὶ ἀποκριθεὶσ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν πρὸσ τοὺσ νομικοὺσ καὶ Φαρισαίουσ λέγων Ἔξεστιν τῷ σαββάτῳ θεραπεῦσαι ἢ οὔ;

οἱ δὲ ἡσύχασαν. καὶ ἐπιλαβόμενοσ ἰάσατο αὐτὸν καὶ ἀπέλυσεν.

καὶ πρὸσ αὐτοὺσ εἶπεν Τίνοσ ὑμῶν υἱὸσ ἢ βοῦσ εἰσ φρέαρ πεσεῖται, καὶ οὐκ εὐθέωσ ἀνασπάσει αὐτὸν ἐν ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου;

καὶ οὐκ ἴσχυσαν ἀνταποκριθῆναι πρὸσ ταῦτα.

καὶ ἐλθὼν ὁ σὲ καὶ αὐτὸν καλέσασ ἐρεῖ σοι Δὸσ τούτῳ τόπον, καὶ τότε ἄρξῃ μετὰ αἰσχύνησ τὸν ἔσχατον τόπον κατέχειν.

ἀλλ’ ὅταν κληθῇσ πορευθεὶσ ἀνάπεσε εἰσ τὸν ἔσχατον τόπον, ἵνα ὅταν ἔλθῃ ὁ κεκληκώσ σε ἐρεῖ σοι Φίλε, προσανάβηθι ἀνώτερον·

τότε ἔσται σοι δόξα ἐνώπιον πάντων τῶν συνανακειμένων σοι. ὅτι πᾶσ ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.

Ἔλεγεν δὲ καὶ τῷ κεκληκότι αὐτόν Ὅταν ποιῇσ ἄριστον ἢ δεῖπνον, μὴ φώνει τοὺσ φίλουσ σου μηδὲ τοὺσ ἀδελφούσ σου μηδὲ τοὺσ συγγενεῖσ σου μηδὲ γείτονασ πλουσίουσ, μή ποτε καὶ αὐτοὶ ἀντικαλέσωσίν σε καὶ γένηται ἀνταπόδομά σοι.

ἀλλ’ ὅταν δοχὴν ποιῇσ, κάλει πτωχούσ, ἀναπείρουσ, χωλούσ, τυφλούσ·

καὶ μακάριοσ ἔσῃ, ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδοῦναί σοι, ἀνταποδοθήσεται γάρ σοι ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων.

Ἀκούσασ δέ τισ τῶν συνανακειμένων ταῦτα εἶπεν αὐτῷ Μακάριοσ ὅστισ φάγεται ἄρτον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ.

καὶ ἀπέστειλεν τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὡρ́ᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖσ κεκλημένοισ Ἔρχεσθε ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστιν.

καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶσ πάντεσ παραιτεῖσθαι.

ὁ πρῶτοσ εἶπεν αὐτῷ Ἀγρὸν ἠγόρασα καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθὼν ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτεροσ εἶπεν Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά·

ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον. καὶ ἕτεροσ εἶπεν Γυναῖκα ἔγημα καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν.

καὶ παραγενόμενοσ ὁ δοῦλοσ ἀπήγγειλεν τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα.

τότε ὀργισθεὶσ ὁ οἰκοδεσπότησ εἶπεν τῷ δούλῳ αὐτοῦ Ἔξελθε ταχέωσ εἰσ τὰσ πλατείασ καὶ ῥύμασ τῆσ πόλεωσ, καὶ τοὺσ πτωχοὺσ καὶ ἀναπείρουσ καὶ τυφλοὺσ καὶ χωλοὺσ εἰσάγαγε ὧδε. καὶ εἶπεν ὁ δοῦλοσ Κύριε, γέγονεν ὃ ἐπέταξασ, καὶ ἔτι τόποσ ἐστίν.

καὶ εἶπεν ὁ κύριοσ πρὸσ τὸν δοῦλον Ἔξελθε εἰσ τὰσ ὁδοὺσ καὶ φραγμοὺσ καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ μου ὁ οἶκοσ·

λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶσ τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου.

Εἴ τισ ἔρχεται πρόσ με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺσ ἀδελφοὺσ καὶ τὰσ ἀδελφάσ, ἔτι τε καὶ τὴν ψυχὴν ἑαυτοῦ, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητήσ.

ὅστισ οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητήσ.

τίσ γὰρ ἐξ ὑμῶν θέλων πύργον οἰκοδομῆσαι οὐχὶ πρῶτον καθίσασ ψηφίζει τὴν δαπάνην, εἰ ἔχει εἰσ ἀπαρτισμόν;

λέγοντεσ ὅτι Οὗτοσ ὁ ἄνθρωποσ ἤρξατο οἰκοδομεῖν καὶ οὐκ ἴσχυσεν ἐκτελέσαι.

ἢ τίσ βασιλεὺσ πορευόμενοσ ἑτέρῳ βασιλεῖ συνβαλεῖν εἰσ πόλεμον οὐχὶ καθίσασ πρῶτον βουλεύσεται εἰ δυνατόσ ἐστιν ἐν δέκα χιλιάσιν ὑπαντῆσαι τῷ μετὰ εἴκοσι χιλιάδων ἐρχομένῳ ἐπ’ αὐτόν;

εἰ δὲ μήγε, ἔτι αὐτοῦ πόρρω ὄντοσ πρεσβείαν ἀποστείλασ ἐρωτᾷ πρὸσ εἰρήνην.

οὕτωσ οὖν πᾶσ ἐξ ὑμῶν ὃσ οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσιν τοῖσ ἑαυτοῦ ὑπάρχουσιν οὐ δύναται εἶναί μου μαθητήσ.

Καλὸν οὖν τὸ ἅλασ·

ἐὰν δὲ καὶ τὸ ἅλασ μωρανθῇ, ἐν τίνι ἀρτυθήσεται; οὔτε εἰσ γῆν οὔτε εἰσ κοπρίαν εὔθετόν ἐστιν·

ἔξω βάλλουσιν αὐτό. Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. Ἦσαν δὲ αὐτῷ ἐγγίζοντεσ πάντεσ οἱ τελῶναι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀκούειν αὐτοῦ.

καὶ διεγόγγυζον οἵ τε Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖσ λέγοντεσ ὅτι Οὗτοσ ἁμαρτωλοὺσ προσδέχεται καὶ συνεσθίει αὐτοῖσ.

Τίσ ἄνθρωποσ ἐξ ὑμῶν ἔχων ἑκατὸν πρόβατα καὶ ἀπολέσασ ἐξ αὐτῶν ἓν οὐ καταλείπει τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ πορεύεται ἐπὶ τὸ ἀπολωλὸσ ἑώσ εὑρ́ῃ αὐτό;

καὶ ἐλθὼν εἰσ τὸν οἶκον συνκαλεῖ τοὺσ φίλουσ καὶ τοὺσ γείτονασ, λέγων αὐτοῖσ Συνχάρητέ μοι ὅτι εὑρ͂ον τὸ πρόβατόν μου τὸ ἀπολωλόσ.

λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτωσ χαρὰ ἐν τῷ οὐρανῷ ἔσται ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοισ οἵτινεσ οὐ χρείαν ἔχουσιν μετανοίασ.

Ἣ τίσ γυνὴ δραχμὰσ ἔχουσα δέκα, ἐὰν ἀπολέσῃ δραχμὴν μίαν, οὐχὶ ἅπτει λύχνον καὶ σαροῖ τὴν οἰκίαν καὶ ζητεῖ ἐπιμελῶσ ἑώσ οὗ εὑρ́ῃ;

καὶ εὑροῦσα συνκαλεῖ τὰσ φίλασ καὶ γείτονασ λέγουσα Συνχάρητέ μοι ὅτι εὑρ͂ον τὴν δραχμὴν ἣν ἀπώλεσα.

οὕτωσ, λέγω ὑμῖν, γίνεται χαρὰ ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ θεοῦ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι.

Εἶπεν δέ Ἄνθρωπόσ τισ εῖχεν δύο υἱούσ.

καὶ εἶπεν ὁ νεώτεροσ αὐτῶν τῷ πατρί Πάτερ, δόσ μοι τὸ ἐπιβάλλον μέροσ τῆσ οὐσίασ·

ὁ δὲ διεῖλεν αὐτοῖσ τὸν βίον. καὶ μετ’ οὐ πολλὰσ ἡμέρασ συναγαγὼν πάντα ὁ νεώτεροσ υἱὸσ ἀπεδήμησεν εἰσ χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτωσ.

δαπανήσαντοσ δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸσ ἰσχυρὰ κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸσ ἤρξατο ὑστερεῖσθαι.

καὶ πορευθεὶσ ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆσ χώρασ ἐκείνησ, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰσ τοὺσ ἀγροὺσ αὐτοῦ βόσκειν χοίρουσ·

καὶ ἐπεθύμει χορτασθῆναι ἐκ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶσ ἐδίδου αὐτῷ.

εἰσ ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν ἔφη Πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρόσ μου περισσεύονται ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ὧδε ἀπόλλυμαι·

ἀναστὰσ πορεύσομαι πρὸσ τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ Πάτερ, ἥμαρτον εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, οὐκέτι εἰμὶ ἄξιοσ κληθῆναι υἱόσ σου·

ποίησόν με ὡσ ἕνα τῶν μισθίων σου.

Καὶ ἀναστὰσ ἦλθεν πρὸσ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ.

ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντοσ εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. εἶπεν δὲ ὁ υἱὸσ αὐτῷ Πάτερ, ἥμαρτον εἰσ τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, οὐκέτι εἰμὶ ἄξιοσ κληθῆναι υἱόσ σου [·

ποίησόν με ὡσ ἕνα τῶν μισθίων σου]. καὶ φέρετε τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, θύσατε καὶ φαγόντεσ εὐφρανθῶμεν, ὅτι οὗτοσ ὁ υἱόσ μου νεκρὸσ ἦν καὶ ἀνέζησεν, ἦν ἀπολωλὼσ καὶ εὑρέθη.

Καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι.

ἦν δὲ ὁ υἱὸσ αὐτοῦ ὁ πρεσβύτεροσ ἐν ἀγρῷ·

καὶ προσκαλεσάμενοσ ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί ἂν εἰή ταῦτα·

ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι Ὁ ἀδελφόσ σου ἥκει, καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν.

ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν.

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν τῷ πατρὶ αὐτοῦ Ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκασ ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ·

ὅτε δὲ ὁ υἱόσ σου οὗτοσ ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν ἦλθεν, ἔθυσασ αὐτῷ τὸν σιτευτὸν μόσχον.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ Τέκνον, σὺ πάντοτε μετ’ ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν·

ὅτι ὁ ἀδελφόσ σου οὗτοσ νεκρὸσ ἦν καὶ ἔζησεν, καὶ ἀπολωλὼσ καὶ εὑρέθη.

Ἔλεγεν δὲ καὶ πρὸσ τοὺσ μαθητὰσ Ἄνθρωπόσ τισ ἦν πλούσιοσ ὃσ εἶχεν οἰκονόμον, καὶ οὗτοσ διεβλήθη αὐτῷ ὡσ διασκορπίζων τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ.

καὶ φωνήσασ αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ Τί τοῦτο ἀκούω περὶ σοῦ;

ἀπόδοσ τὸν λόγον τῆσ οἰκονομίασ σου, οὐ γὰρ δύνῃ ἔτι οἰκονομεῖν. εἶπεν δὲ ἐν ἑαυτῷ ὁ οἰκονόμοσ Τί ποιήσω ὅτι ὁ κύριόσ μου ἀφαιρεῖται τὴν οἰκονομίαν ἀπ’ ἐμοῦ;

σκάπτειν οὐκ ἰσχύω, ἐπαιτεῖν αἰσχύνομαι· ἔγνων τί ποιήσω, ἵνα ὅταν μετασταθῶ ἐκ τῆσ οἰκονομίασ δέξωνταί με εἰσ τοὺσ οἴκουσ ἑαυτῶν.

καὶ προσκαλεσάμενοσ ἕνα ἕκαστον τῶν χρεοφιλετῶν τοῦ κυρίου ἑαυτοῦ ἔλεγεν τῷ πρώτῳ Πόσον ὀφείλεισ τῷ κυρίῳ μου;

ὁ δὲ εἶπεν Ἑκατὸν βάτουσ ἐλαίου·

ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ Δέξαι σου τὰ γράμματα καὶ καθίσασ ταχέωσ γράψον πεντήκοντα. ἔπειτα ἑτέρῳ εἶπεν Σὺ δὲ πόσον ὀφείλεισ;

ὁ δὲ εἶπεν Ἑκατὸν κόρουσ σίτου· λέγει αὐτῷ Δέξαι σου τὰ γράμματα καὶ γράψον ὀγδοήκοντα. καὶ ἐπῄνεσεν ὁ κύριοσ τὸν οἰκονόμον τῆσ ἀδικίασ ὅτι φρονίμωσ ἐποίησεν·

ὅτι οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνοσ τούτου φρονιμώτεροι ὑπὲρ τοὺσ υἱοὺσ τοῦ φωτὸσ εἰσ τὴν γενεὰν τὴν ἑαυτῶν εἰσίν. Καὶ ἐγὼ ὑμῖν λέγω, ἑαυτοῖσ ποιήσατε φίλουσ ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆσ ἀδικίασ, ἵνα ὅταν ἐκλίπῃ δέξωνται ὑμᾶσ εἰσ τὰσ αἰωνίουσ σκηνάσ.

ὁ πιστὸσ ἐν ἐλαχίστῳ καὶ ἐν πολλῷ πιστόσ ἐστιν, καὶ ὁ ἐν ἐλαχίστῳ ἄδικοσ καὶ ἐν πολλῷ ἄδικόσ ἐστιν.

εἰ οὖν ἐν τῷ ἀδίκῳ μαμωνᾷ πιστοὶ οὐκ ἐγένεσθε, τὸ ἀληθινὸν τίσ ὑμῖν πιστεύσει;

καὶ εἰ ἐν τῷ ἀλλοτρίῳ πιστοὶ οὐκ ἐγένεσθε, τὸ ἡμέτερον τίσ δώσει ὑμῖν;

Οὐδεὶσ οἰκέτησ δύναται δυσὶ κυρίοισ δουλεύειν·

ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸσ ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. Ἤκουον δὲ ταῦτα πάντα οἱ Φαρισαῖοι φιλάργυροι ὑπάρχοντεσ, καὶ ἐξεμυκτήριζον αὐτόν.

καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Ὑμεῖσ ἐστὲ οἱ δικαιοῦντεσ ἑαυτοὺσ ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ὁ δὲ θεὸσ γινώσκει τὰσ καρδίασ ὑμῶν·

ὅτι τὸ ἐν ἀνθρώποισ ὑψηλὸν βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ θεοῦ. Ὁ νόμοσ καὶ οἱ προφῆται μέχρι Ιωἄνου·

ἀπὸ τότε ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ εὐαγγελίζεται καὶ πᾶσ εἰσ αὐτὴν βιάζεται. Εὐκοπώτερον δέ ἐστιν τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν παρελθεῖν ἢ τοῦ νόμου μίαν κερέαν πεσεῖν.

Πᾶσ ὁ ἀπολύων τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ γαμῶν ἑτέραν μοιχεύει, καὶ ὁ ἀπολελυμένην ἀπὸ ἀνδρὸσ γαμῶν μοιχεύει.

Ἄνθρωποσ δέ τισ ἦν πλούσιοσ, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενοσ καθ’ ἡμέραν λαμπρῶσ.

πτωχὸσ δέ τισ ὀνόματι Λάζαροσ ἐβέβλητο πρὸσ τὸν πυλῶνα αὐτοῦ εἱλκωμένοσ καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆσ τραπέζησ τοῦ πλουσίου·

ἀλλὰ καὶ οἱ κύνεσ ἐρχόμενοι ἐπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ.

ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰσ τὸν κόλπον Ἀβραάμ·

ἀπέθανεν δὲ καὶ ὁ πλούσιοσ καὶ ἐτάφη. καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρασ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοισ, ὁρᾷ Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖσ κόλποισ αὐτοῦ.

καὶ αὐτὸσ φωνήσασ εἶπεν Πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἴνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατοσ καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ.

εἶπεν δὲ Ἀβραάμ Τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβεσ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαροσ ὁμοίωσ τὰ κακά·

νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι. καὶ ἐν πᾶσι τούτοισ μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπωσ οἱ θέλοντεσ διαβῆναι ἔνθεν πρὸσ ὑμᾶσ μὴ δύνωνται, μηδὲ ἐκεῖθεν πρὸσ ἡμᾶσ διαπερῶσιν.

ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούσ, ὅπωσ διαμαρτύρηται αὐτοῖσ, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰσ τὸν τόπον τοῦτον τῆσ βασάνου.

λέγει δὲ Ἀβραάμ Ἔχουσι Μωυσέα καὶ τοὺσ προφήτασ·

ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. ὁ δὲ εἶπεν Οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ’ ἐάν τισ ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸσ αὐτοὺσ μετανοήσουσιν.

εἶπεν δὲ αὐτῷ Εἰ Μωυσέωσ καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδ’ ἐάν τισ ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.

Εἶπεν δὲ πρὸσ τοὺσ μαθητὰσ αὐτοῦ Ἀνένδεκτόν ἐστιν τοῦ τὰ σκάνδαλα μὴ ἐλθεῖν, πλὴν οὐαὶ δι’ οὗ ἔρχεται·

λυσιτελεῖ αὐτῷ εἰ λίθοσ μυλικὸσ περίκειται περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ ἔρριπται εἰσ τὴν θάλασσαν ἢ ἵνα σκανδαλίσῃ τῶν μικρῶν τούτων ἕνα.

προσέχετε ἑαυτοῖσ.

ἐὰν ἁμάρτῃ ὁ ἀδελφόσ σου ἐπιτίμησον αὐτῷ, καὶ ἐὰν μετανοήσῃ ἄφεσ αὐτῷ· καὶ ἐὰν ἑπτάκισ τῆσ ἡμέρασ ἁμαρτήσῃ εἰσ σὲ καὶ ἑπτάκισ ἐπιστρέψῃ πρὸσ σὲ λέγων Μετανοῶ, ἀφήσεισ αὐτῷ.

Καὶ εἶπαν οἱ ἀπόστολοι τῷ κυρίῳ Πρόσθεσ ἡμῖν πίστιν.

εἶπεν δὲ ὁ κύριοσ Εἰ ἔχετε πίστιν ὡσ κόκκον σινάπεωσ, ἐλέγετε ἂν τῆ συκαμίνῳ [ταύτῃ] Ἐκριζώθητι καὶ φυτεύθητι ἐν τῇ θαλάσσῃ·

καὶ ὑπήκουσεν ἂν ὑμῖν. ἀλλ’ οὐχὶ ἐρεῖ αὐτῷ Ἑτοίμασον τί δειπνήσω, καὶ περιζωσάμενοσ διακόνει μοι ἑώσ φάγω καὶ πίω, καὶ μετὰ ταῦτα φάγεσαι καὶ πίεσαι σύ;

μὴ ἔχει χάριν τῷ δούλῳ ὅτι ἐποίησεν τὰ διαταχθέντα;

οὕτωσ καὶ ὑμεῖσ, ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι Δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν.

Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ πορεύεσθαι εἰσ Ιἐρουσαλὴμ καὶ αὐτὸσ διήρχετο διὰ μέσον Σαμαρίασ καὶ Γαλιλαίασ.

καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντεσ Ιἠσοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶσ.

καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖσ Πορευθέντεσ ἐπιδείξατε ἑαυτοὺσ τοῖσ ἱερεῦσιν.

καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺσ ἐκαθαρίσθησαν. εἷσ δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψεν μετὰ φωνῆσ μεγάλησ δοξάζων τὸν θεόν, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ·

καὶ αὐτὸσ ἦν Σαμαρείτησ.

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν Οὐχ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν;

οἱ [δὲ] ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντεσ δοῦναι δόξαν τῷ θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴσ οὗτοσ;

καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἀναστὰσ πορεύου·

ἡ πίστισ σου σέσωκέν σε. Ἐπερωτηθεὶσ δὲ ὑπὸ τῶν Φαρισαίων πότε ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ ἀπεκρίθη αὐτοῖσ καὶ εἶπεν Οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ μετὰ παρατηρήσεωσ, οὐδὲ ἐροῦσιν Ἰδοὺ ὧδε ἤ Ἐκεῖ·

ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ ἐντὸσ ὑμῶν ἐστίν.

Εἶπεν δὲ πρὸσ τοὺσ μαθητάσ Ἐλεύσονται ἡμέραι ὅτε ἐπιθυμήσετε μίαν τῶν ἡμερῶν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἰδεῖν καὶ οὐκ ὄψεσθε.

καὶ ἐροῦσιν ὑμῖν Ἰδοὺ ἐκεῖ ἤ Ἰδοὺ ὧδε·

μὴ [ἀπέλθητε μηδὲ] διώξητε. ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἀστράπτουσα ἐκ τῆσ ὑπὸ τὸν οὐρανὸν εἰσ τὴν ὑπ’ οὐρανὸν λάμπει, οὕτωσ ἔσται ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου .

πρῶτον δὲ δεῖ αὐτὸν πολλὰ παθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ἀπὸ τῆσ γενεᾶσ ταύτησ.

καὶ καθὼσ ἐγένετο ἐν ταῖσ ἡμέραισ Νῶε, οὕτωσ ἔσται καὶ ἐν ταῖσ ἡμέραισ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου·

ἤσθιον, ἔπινον, ἐγάμουν, ἐγαμίζοντο, ἄχρι ἧσ ἡμέρασ εἰσῆλθεν Νῶε εἰσ τὴν κιβωτόν, καὶ ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸσ καὶ ἀπώλεσεν πάντασ.

ὁμοίωσ καθὼσ ἐγένετο ἐν ταῖσ ἡμέραισ Λώτ·

ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν· ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθεν Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων, ἔβρεξεν πῦρ καὶ θεῖον ἀπ’ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν πάντασ.

κατὰ τὰ αὐτὰ ἔσται ᾗ ἡμέρᾳ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτεται.

ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὃσ ἔσται ἐπὶ τοῦ δώματοσ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἐν τῇ οἰκίᾳ, μὴ καταβάτω ἆραι αὐτά, καὶ ὁ ἐν ἀγρῷ ὁμοίωσ μὴ ἐπιστρεψάτω εἰσ τὰ ὀπίσω.

μνημονεύετε τῆσ γυναικὸσ Λώτ.

ὃσ ἐὰν ζητήσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ περιποιήσασθαι ἀπολέσει αὐτήν, ὃσ δ’ ἂν ἀπολέσει ζωογονήσει αὐτήν.

λέγω ὑμῖν, ταύτῃ τῇ νυκτὶ ἔσονται δύο ἐπὶ κλίνησ [μιᾶσ], ὁ εἷσ παραλημφθήσεται καὶ ὁ ἕτεροσ ἀφεθήσεται·

ἔσονται δύο ἀλήθουσαι ἐπὶ τὸ αὐτό, ἡ μία παραλημφθήσεται ἡ δὲ ἑτέρα ἀφεθήσεται.

καὶ ἀποκριθέντεσ λέγουσιν αὐτῷ Ποῦ, κύριε;

ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖσ Ὅπου τὸ σῶμα, ἐκεῖ καὶ οἱ ἀετοὶ ἐπισυναχθήσονται. λέγων Κριτήσ τισ ἦν ἔν τινι πόλει τὸν θεὸν μὴ φοβούμενοσ καὶ ἄνθρωπον μὴ ἐντρεπόμενοσ.

χήρα δὲ ἦν ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ καὶ ἤρχετο πρὸσ αὐτὸν λέγουσα Ἐκδίκησόν με ἀπὸ τοῦ ἀντιδίκου μου.

διά γε τὸ παρέχειν μοι κόπον τὴν χήραν ταύτην ἐκδικήσω αὐτήν, ἵνα μὴ εἰσ τέλοσ ἐρχομένη ὑπωπιάζῃ με.

Εἶπεν δὲ ὁ κύριοσ Ἀκούσατε τί ὁ κριτὴσ τῆσ ἀδικίασ λέγει·

ὁ δὲ θεὸσ οὐ μὴ ποιήσῃ τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ τῶν βοώντων αὐτῷ ἡμέρασ καὶ νυκτόσ, καὶ μακροθυμεῖ ἐπ’ αὐτοῖσ;

λέγω ὑμῖν ὅτι ποιήσει τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν ἐν τάχει.

πλὴν ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆσ γῆσ; Εἶπεν δὲ καὶ πρόσ τινασ τοὺσ πεποιθότασ ἐφ’ ἑαυτοῖσ ὅτι εἰσὶν δίκαιοι καὶ ἐξουθενοῦντασ τοὺσ λοιποὺσ τὴν παραβολὴν ταύτην.

Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰσ τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, εἷσ Φαρισαῖοσ καὶ ὁ ἕτεροσ τελώνησ.

ὁ Φαρισαῖοσ σταθεὶσ ταῦτα πρὸσ ἑαυτὸν προσηύχετο Ὁ θεόσ, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἁρ́παγεσ, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡσ οὗτοσ ὁ τελώνησ·

νηστεύω δὶσ τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατεύω πάντα ὅσα κτῶμαι.

ὁ δὲ τελώνησ μακρόθεν ἑστὼσ οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἐπᾶραι εἰσ τὸν οὐρανόν, ἀλλ’ ἔτυπτε τὸ στῆθοσ ἑαυτοῦ λέγων Ὁ θεόσ, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.

λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτοσ δεδικαιωμένοσ εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ παρ’ ἐκεῖνον·

ὅτι πᾶσ ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. Προσέφερον δὲ αὐτῷ καὶ τὰ βρέφη ἵνα αὐτῶν ἅπτηται·

ἰδόντεσ δὲ οἱ μαθηταὶ ἐπετίμων αὐτοῖσ. ὁ δὲ Ιἠσοῦσ προσεκαλέσατο [αὐτὰ] λέγων Ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρόσ με καὶ μὴ κωλύετε αὐτά, τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ.

ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὃσ ἂν μὴ δέξηται τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ ὡσ παιδίον, οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰσ αὐτήν.

Καὶ ἐπηρώτησέν τισ αὐτὸν ἄρχων λέγων Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσασ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;

εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Τί με λέγεισ ἀγαθόν;

οὐδεὶσ ἀγαθὸσ εἰ μὴ εἷσ [ὁ] θεόσ. τὰσ ἐντολὰσ οἶδασ Μὴ μοιχεύσῃσ, Μὴ φονεύσῃσ, Μὴ κλέψῃσ, Μὴ ψευδομαρτυρήσῃσ, Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα.

ὁ δὲ εἶπεν Ταῦτα πάντα ἐφύλαξα ἐκ νεότητοσ.

ἀκούσασ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτῷ Ἔτι ἕν σοι λείπει·

πάντα ὅσα ἔχεισ πώλησον καὶ διάδοσ πτωχοῖσ, καὶ ἕξεισ θησαυρὸν ἐν [τοῖσ] οὐρανοῖσ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ὁ δὲ ἀκούσασ ταῦτα περίλυποσ ἐγενηθη, ἦν γὰρ πλούσιοσ σφόδρα.

Ἰδὼν δὲ αὐτὸν [ὁ] Ιἠσοῦσ εἶπεν Πῶσ δυσκόλωσ οἱ τὰ χρήματα ἔχοντεσ εἰσ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ εἰσπορεύονται·

εὐκοπώτερον γάρ ἐστιν κάμηλον διὰ τρήματοσ βελόνησ εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰσ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ εἰσελθεῖν.

εἶπαν δὲ οἱ ἀκούσαντεσ Καὶ τίσ δύναται σωθῆναι;

ὁ δὲ εἶπεν Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποισ δυνατὰ παρὰ τῷ θεῷ ἐστίν.

Εἶπεν δὲ ὁ Πέτροσ Ἰδοὺ ἡμεῖσ ἀφέντεσ τὰ ἴδια ἠκολουθήσαμέν σοι.

ὃσ οὐχὶ μὴ λάβῃ πολλαπλασίονα ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ καὶ ἐν τῷ αἰῶνι τῷ ἐρχομένῳ ζωὴν αἰώνιον.

Παραλαβὼν δὲ τοὺσ δώδεκα εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰσ Ιἐρουσαλήμ, καὶ τελεσθήσεται πάντα τὰ γεγραμμένα διὰ τῶν προφητῶν τῷ υἱῷ τοῦ ἀνθρώπου·

καὶ μαστιγώσαντεσ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἀναστήσεται.

Καὶ αὐτοὶ οὐδὲν τούτων συνῆκαν, καὶ ἦν τὸ ῥῆμα τοῦτο κεκρυμμένον ἀπ’ αὐτῶν, καὶ οὐκ ἐγίνωσκον τὰ λεγόμενα.

Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἐγγίζειν αὐτὸν εἰσ Ιἐρειχὼ τυφλόσ τισ ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν ἐπαιτῶν.

ἀκούσασ δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἰή τοῦτο·

ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι Ιἠσοῦσ ὁ Ναζωραῖοσ παρέρχεται.

καὶ ἐβόησεν λέγων Ιἠσοῦ υἱὲ Δαυείδ, ἐλέησόν με.

καὶ οἱ προάγοντεσ ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιγήσῃ·

αὐτὸσ δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν Υἱὲ Δαυείδ, ἐλέησόν με. σταθεὶσ δὲ Ιἠσοῦσ ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸσ αὐτόν.

ἐγγίσαντοσ δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτόν Τί σοι θέλεισ ποιήσω; ὁ δὲ εἶπεν Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω.

καὶ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτῷ Ἀνάβλεψον·

ἡ πίστισ σου σέσωκέν σε. καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψεν, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν θεόν.

Καὶ πᾶσ ὁ λαὸσ ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ θεῷ. Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ιἐρειχώ.

Καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενοσ Ζακχαῖοσ, καὶ αὐτὸσ ἦν ἀρχιτελώνησ καὶ αὐτὸσ πλούσιοσ·

καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ιἠσοῦν τίσ ἐστιν, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸσ ἦν.

καὶ προδραμὼν εἰσ τὸ ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνησ ἤμελλεν διέρχεσθαι.

καὶ ὡσ ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψασ [ὁ] Ιἠσοῦσ εἶπεν πρὸσ αὐτόν Ζακχαῖε, σπεύσασ κατάβηθι, σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι.

καὶ σπεύσασ κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων.

καὶ ἰδόντεσ πάντεσ διεγόγγυζον λέγοντεσ ὅτι Παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθεν καταλῦσαι.

σταθεὶσ δὲ Ζακχαῖοσ εἶπεν πρὸσ τὸν κύριον Ἰδοὺ τὰ ἡμίσιά μου τῶν ὑπαρχόντων, κύριε, [τοῖσ] πτωχοῖσ δίδωμι, καὶ εἴ τινόσ τι ἐσυκοφάντησα ἀποδίδωμι τετραπλοῦν.

εἶπεν δὲ πρὸσ αὐτὸν [ὁ] Ιἠσοῦσ ὅτι Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸσ υἱὸσ Ἀβραάμ [ἐστιν]·

ἦλθεν γὰρ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλόσ.

Ἀκουόντων δὲ αὐτῶν ταῦτα προσθεὶσ εἶπεν παραβολὴν διὰ τὸ ἐγγὺσ εἶναι Ιἐρουσαλὴμ αὐτὸν καὶ δοκεῖν αὐτοὺσ ὅτι παραχρῆμα μέλλει ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ ἀναφαίνεσθαι·

εἶπεν οὖν Ἄνθρωπόσ τισ εὐγενὴσ ἐπορεύθη εἰσ χώραν μακρὰν λαβεῖν ἑαυτῷ βασιλείαν καὶ ὑποστρέψαι.

καλέσασ δὲ δέκα δούλουσ ἑαυτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖσ δέκα μνᾶσ καὶ εἶπεν πρὸσ αὐτοὺσ πραγματεύσασθαι ἐν ᾧ ἔρχομαι.

Οἱ δὲ πολῖται αὐτοῦ ἐμίσουν αὐτόν, καὶ ἀπέστειλαν πρεσβείαν ὀπίσω αὐτοῦ λέγοντεσ Οὐ θέλομεν τοῦτον βασιλεῦσαι ἐφ’ ἡμᾶσ.

Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐπανελθεῖν αὐτὸν λαβόντα τὴν βασιλείαν καὶ εἶπεν φωνηθῆναι αὐτῷ τοὺσ δούλουσ τούτουσ οἷσ δεδώκει τὸ ἀργύριον, ἵνα γνοῖ τί διεπραγματεύσαντο.

παρεγένετο δὲ ὁ πρῶτοσ λέγων Κύριε, ἡ μνᾶ σου δέκα προσηργάσατο μνᾶσ.

καὶ εἶπεν αὐτῷ Εὖγε, ἀγαθὲ δοῦλε, ὅτι ἐν ἐλαχίστῳ πιστὸσ ἐγένου, ἴσθι ἐξουσίαν ἔχων ἐπάνω δέκα πόλεων.

καὶ ἦλθεν ὁ δεύτεροσ λέγων Ἡ μνᾶ σου, κύριε, ἐποίησεν πέντε μνᾶσ.

εἶπεν δὲ καὶ τούτῳ Καὶ σὺ ἐπάνω γίνου πέντε πόλεων.

καὶ ὁ ἕτεροσ ἦλθεν λέγων Κύριε, ἰδοὺ ἡ μνᾶ σου ἣν εἶχον ἀποκειμένην ἐν σουδαρίῳ·

ἐφοβούμην γάρ σε ὅτι ἄνθρωποσ αὐστηρὸσ εἶ, αἴρεισ ὃ οὐκ ἔθηκασ καὶ θερίζεισ ὃ οὐκ ἔσπειρασ.

λέγει αὐτῷ Ἐκ τοῦ στόματόσ σου κρίνω σε, πονηρὲ δοῦλε·

ᾔδεισ ὅτι ἐγὼ ἄνθρωποσ αὐστηρόσ εἰμι, αἴρων ὃ οὐκ ἔθηκα καὶ θερίζων ὃ οὐκ ἔσπειρα; καὶ διὰ τί οὐκ ἔδωκάσ μου τὸ ἀργύριον ἐπὶ τράπεζαν;

κἀγὼ ἐλθὼν σὺν τόκῳ ἂν αὐτὸ ἔπραξα. καὶ εἶπαν αὐτῷ Κύριε, ἔχει δέκα μνᾶσ·

λέγω ὑμῖν ὅτι παντὶ τῷ ἔχοντι δοθήσεται, ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντοσ καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται.

Πλὴν τοὺσ ἐχθρούσ μου τούτουσ τοὺσ μὴ θελήσαντάσ με βασιλεῦσαι ἐπ’ αὐτοὺσ ἀγάγετε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺσ ἔμπροσθέν μου.

Καὶ εἰπὼν ταῦτα ἐπορεύετο ἔμπροσθεν ἀναβαίνων εἰσ Ιἐροσόλυμα.

λέγων Ὑπάγετε εἰσ τὴν κατέναντι κώμην, ἐν ᾗ εἰσπορευόμενοι εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον, ἐφ’ ὃν οὐδεὶσ πώποτε ἀνθρώπων ἐκάθισεν, καὶ λύσαντεσ αὐτὸν ἀγάγετε.

καὶ ἐάν τισ ὑμᾶσ ἐρωτᾷ Διὰ τί λύετε;

οὕτωσ ἐρεῖτε ὅτι Ὁ κύριοσ αὐτοῦ χρείαν ἔχει. ἀπελθόντεσ δὲ οἱ ἀπεσταλμένοι εὑρ͂ον καθὼσ εἶπεν αὐτοῖσ.

λυόντων δὲ αὐτῶν τὸν πῶλον εἶπαν οἱ κύριοι αὐτοῦ πρὸσ αὐτούσ Τί λύετε τὸν πῶλον;

οἱ δὲ εἶπαν ὅτι Ὁ κύριοσ αὐτοῦ χρείαν ἔχει.

καὶ ἤγαγον αὐτὸν πρὸσ τὸν Ιἠσοῦν, καὶ ἐπιρίψαντεσ αὐτῶν τὰ ἱμάτια ἐπὶ τὸν πῶλον ἐπεβίβασαν τὸν Ιἠσοῦν·

πορευομένου δὲ αὐτοῦ ὑπεστρώννυον τὰ ἱμάτια ἑαυτῶν ἐν τῇ ὁδῷ.

"Εὐλογημένοσ ὁ ἐρχόμενοσ, ὁ βασιλεύσ, ἐν ὀνόματι Κυρίου·

"ἐν οὐρανῷ εἰρήνη καὶ δόξα ἐν ὑψίστοισ. Καί τινεσ τῶν Φαρισαίων ἀπὸ τοῦ ὄχλου εἶπαν πρὸσ αὐτόν Διδάσκαλε, ἐπιτίμησον τοῖσ μαθηταῖσ σου.

καὶ ἀποκριθεὶσ εἶπεν Λέγω ὑμῖν, ἐὰν οὗτοι σιωπήσουσιν, οἱ λίθοι κράξουσιν.

λέγων ὅτι Εἰ ἔγνωσ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ καὶ σὺ τὰ πρὸσ εἰρήνην ‐ νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου.

καὶ ἐδαφιοῦσίν σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί, καὶ οὐκ ἀφήσουσιν λίθον ἐπὶ λίθον ἐν σοί, ἀνθ’ ὧν οὐκ ἔγνωσ τὸν καιρὸν τῆσ ἐπισκοπῆσ σου.

λέγων αὐτοῖσ Γέγραπται Καὶ ἔσται ὁ οἶκόσ μου οἶκοσ προσευχῆσ, ὑμεῖσ δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον λῃστῶν.

Καὶ ἦν διδάσκων τὸ καθ’ ἡμέραν ἐν τῷ ἱερῷ·

καὶ οὐχ ηὑρ́ισκον τὸ τί ποιήσωσιν, ὁ λαὸσ γὰρ ἅπασ ἐξεκρέμετο αὐτοῦ ἀκούων.

καὶ εἶπαν λέγοντεσ πρὸσ αὐτόν Εἰπὸν ἡμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖσ, ἢ τίσ ἐστιν ὁ δούσ σοι τὴν ἐξουσίαν ταύτην.

Τὸ βάπτισμα Ιωἄνου ἐξ οὐρανοῦ ἦν ἢ ἐξ ἀνθρώπων;

οἱ δὲ συνελογίσαντο πρὸσ ἑαυτοὺσ λέγοντεσ ὅτι Εἂν εἴπωμεν Ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ Διὰ τί οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ;

ἐὰν δὲ εἴπωμεν Ἐξ ἀνθρώπων, ὁ λαὸσ ἅπασ καταλιθάσει ἡμᾶσ, πεπεισμένοσ γάρ ἐστιν Ιωἄνην προφήτην εἶναι·

καὶ ἀπεκρίθησαν μὴ εἰδέναι πόθεν.

καὶ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτοῖσ Οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ.

Ἤρξατο δὲ πρὸσ τὸν λαὸν λέγειν τὴν παραβαλὴν ταύτην Ἄνθρωποσ ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα, καὶ ἐξέδετο αὐτὸν γεωργοῖσ, καὶ ἀπεδήμησεν χρόνουσ ἱκανούσ.

καὶ καιρῷ ἀπέστειλεν πρὸσ τοὺσ γεωργοὺσ δοῦλον, ἵνα ἀπὸ τοῦ καρποῦ τοῦ ἀμπελῶνοσ δώσουσιν αὐτῷ·

οἱ δὲ γεωργοὶ ἐξαπέστειλαν αὐτὸν δείραντεσ κενόν. καὶ προσέθετο ἕτερον πέμψαι δοῦλον·

οἱ δὲ κἀκεῖνον δείραντεσ καὶ ἀτιμάσαντεσ ἐξαπέστειλαν κενόν. καὶ προσέθετο τρίτον πέμψαι·

οἱ δὲ καὶ τοῦτον τραυματίσαντεσ ἐξέβαλον. εἶπεν δὲ ὁ κύριοσ τοῦ ἀμπελῶνοσ Τί ποιήσω;

πέμψω τὸν υἱόν μου τὸν ἀγαπητόν· ἴσωσ τοῦτον ἐντραπήσονται. ἰδόντεσ δὲ αὐτὸν οἱ γεωργοὶ διελογίζοντο πρὸσ ἀλλήλουσ λέγοντεσ Οὗτόσ ἐστιν ὁ κληρονόμοσ·

ἀποκτείνωμεν αὐτόν, ἵνα ἡμῶν γένηται ἡ κληρονομία· καὶ ἐκβαλόντεσ αὐτὸν ἔξω τοῦ ἀμπελῶνοσ ἀπέκτειναν.

τί οὖν ποιήσει αὐτοῖσ ὁ κύριοσ τοῦ ἀμπελῶνοσ; ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺσ γεωργοὺσ τούτουσ, καὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνα ἄλλοισ.

ἀκούσαντεσ δὲ εἶπαν Μὴ γένοιτο. ὁ δὲ ἐμβλέψασ αὐτοῖσ εἶπεν Τί οὖν ἐστὶν τὸ γεγραμμένον τοῦτο Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντεσ, οὗτοσ ἐγενήθη εἰσ κεφαλὴν γωνίασ;

πᾶσ ὁ πεσὼν ἐπ’ ἐκεῖνον τὸν λίθον συνθλασθήσεται·

ἐφ’ ὃν δ’ ἂν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν. Καὶ ἐζήτησαν οἱ γραμματεῖσ καὶ οἱ ἀρχιερεῖσ ἐπιβαλεῖν ἐπ’ αὐτὸν τὰσ χεῖρασ ἐν αὐτῇ τῇ ὡρ́ᾳ, καὶ ἐφοβήθησαν τὸν λαόν, ἔγνωσαν γὰρ ὅτι πρὸσ αὐτοὺσ εἶπεν τὴν παραβολὴν ταύτην.

Καὶ παρατηρήσαντεσ ἀπέστειλαν ἐνκαθέτουσ ὑποκρινομένουσ ἑαυτοὺσ δικαίουσ εἶναι, ἵνα ἐπιλάβωνται αὐτοῦ λόγου, ὥστε παραδοῦναι αὐτὸν τῇ ἀρχῇ καὶ τῇ ἐξουσίᾳ τοῦ ἡγεμόνοσ.

καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντεσ Διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ὀρθῶσ λέγεισ καὶ διδάσκεισ καὶ οὐ λαμβάνεισ πρόσωπον, ἀλλ’ ἐπ’ ἀληθείασ τὴν ὁδὸν τοῦ θεοῦ διδάσκεισ·

ἔξεστιν ἡμᾶσ Καίσαρι φόρον δοῦναι ἢ οὔ;

κατανοήσασ δὲ αὐτῶν τὴν πανουργίαν εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Δείξατέ μοι δηνάριον·

τίνοσ ἔχει εἰκόνα καὶ ἐπιγραφήν;

οἱ δὲ εἶπαν Καίσαροσ. ὁ δὲ εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Τοίνυν ἀπόδοτε τὰ Καίσαροσ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ.

καὶ οὐκ ἴσχυσαν ἐπιλαβέσθαι τοῦ ῥήματοσ ἐναντίον τοῦ λαοῦ, καὶ θαυμάσαντεσ ἐπὶ τῇ ἀποκρίσει αὐτοῦ ἐσίγησαν.

Διδάσκαλε, Μωυσῆσ ἔγραψεν ἡμῖν, ἐάν τινοσ ἀδελφὸσ ἀποθάνῃ ἔχων γυναῖκα, καὶ οὗτοσ ἄτεκνοσ ᾖ, ἵνα λάβῃ ὁ ἀδελφὸσ αὐτοῦ τὴν γυναῖκα καὶ ἐξαναστήσῃ σπέρμα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ.

ἑπτὰ οὖν ἀδελφοὶ ἦσαν·

καὶ ὁ πρῶτοσ λαβὼν γυναῖκα ἀπέθανεν ἄτεκνοσ· ὡσαύτωσ δὲ καὶ οἱ ἑπτὰ οὐ κατέλιπον τέκνα καὶ ἀπέθανον·

ὕστερον καὶ ἡ γυνὴ ἀπέθανεν.

ἡ γυνὴ οὖν ἐν τῇ ἀναστάσει τίνοσ αὐτῶν γίνεται γυνή;

οἱ γὰρ ἑπτὰ ἔσχον αὐτὴν γυναῖκα. οἱ δὲ καταξιωθέντεσ τοῦ αἰῶνοσ ἐκείνου τυχεῖν καὶ τῆσ ἀναστάσεωσ τῆσ ἐκ νεκρῶν οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίζονται·

οὐδὲ γὰρ ἀποθανεῖν ἔτι δύνανται, ἰσάγγελοι γάρ εἰσιν, καὶ υἱοί εἰσιν θεοῦ τῆσ ἀναστάσεωσ υἱοὶ ὄντεσ.

ὅτι δὲ ἐγείρονται οἱ νεκροὶ καὶ Μωυσῆσ ἐμήνυσεν ἐπὶ τῆσ βάτου, ὡσ λέγει Κύριον τὸν θεὸν Ἀβραὰμ καὶ θεὸν Ἰσαὰκ καὶ θεὸν Ιἀκώβ·

θεὸσ δὲ οὐκ ἔστιν νεκρῶν ἀλλὰ ζώντων, πάντεσ γὰρ αὐτῷ ζῶσιν.

ἀποκριθέντεσ δέ τινεσ τῶν γραμματέων εἶπαν Διδάσκαλε, καλῶσ εἶπασ·

οὐκέτι γὰρ ἐτόλμων ἐπερωτᾷν αὐτὸν οὐδέν.

Εἶπεν δὲ πρὸσ αὐτούσ Πῶσ λέγουσιν τὸν χριστὸν εἶναι Δαυεὶδ υἱόν;

ἑώσ ἂν θῶ τοὺσ ἐχθρούσ σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου·

Δαυεὶδ οὖν αὐτὸν κύριον καλεῖ, καὶ πῶσ αὐτοῦ υἱόσ ἐστιν;

Προσέχετε ἀπὸ τῶν γραμματέων τῶν θελόντων περιπατεῖν ἐν στολαῖσ καὶ φιλούντων ἀσπασμοὺσ ἐν ταῖσ ἀγοραῖσ καὶ πρωτοκαθεδρίασ ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ καὶ πρωτοκλισίασ ἐν τοῖσ δείπνοισ, οἳ κατεσθίουσιν τὰσ οἰκίασ τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσεύχονται·

οὗτοι λήμψονται περισσότερον κρίμα.

Ἀναβλέψασ δὲ εἶδεν τοὺσ βάλλοντασ εἰσ τὸ γαζοφυλάκιον τὰ δῶρα αὐτῶν πλουσίουσ.

καὶ εἶπεν Ἀληθῶσ λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ χήρα αὕτη ἡ πτωχὴ πλεῖον πάντων ἔβαλεν·

πάντεσ γὰρ οὗτοι ἐκ τοῦ περισσεύοντοσ αὐτοῖσ ἔβαλον εἰσ τὰ δῶρα, αὕτη δὲ ἐκ τοῦ ὑστερήματοσ αὐτῆσ πάντα τὸν βίον ὃν εἶχεν ἔβαλεν.

εἶπεν Ταῦτα ἃ θεωρεῖτε, ἐλεύσονται ἡμέραι ἐν αἷσ οὐκ ἀφεθήσεται λίθοσ ἐπὶ λίθῳ ὧδε ὃσ οὐ καταλυθήσεται.

ἐπηρώτησαν δὲ αὐτὸν λέγοντεσ Διδάσκαλε, πότε οὖν ταῦτα ἔσται, καὶ τί τὸ σημεῖον ὅταν μέλλῃ ταῦτα γίνεσθαι;

ὁ δὲ εἶπεν Βλέπετε μὴ πλανηθῆτε·

πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντεσ Ἐγώ εἰμι καί Ὁ καιρὸσ ἤγγικεν· μὴ πορευθῆτε ὀπίσω αὐτῶν. ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμουσ καὶ ἀκαταστασίασ, μὴ πτοηθῆτε·

δεῖ γὰρ ταῦτα γενέσθαι πρῶτον, ἀλλ’ οὐκ εὐθέωσ τὸ τέλοσ. σεισμοί τε μεγάλοι καὶ κατὰ τόπουσ λοιμοὶ καὶ λιμοὶ ἔσονται, φόβηθρά τε καὶ ἀπ’ οὐρανοῦ σημεῖα μεγάλα ἔσται.

πρὸ δὲ τούτων πάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφ’ ὑμᾶσ τὰσ χεῖρασ αὐτῶν καὶ διώξουσιν, παραδιδόντεσ εἰσ τὰσ συναγωγὰσ καὶ φυλακάσ, ἀπαγομένουσ ἐπὶ βασιλεῖσ καὶ ἡγεμόνασ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματόσ μου·

ἀποβήσεται ὑμῖν εἰσ μαρτύριον.

ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντιστῆναι ἢ ἀντειπεῖν ἅπαντεσ οἱ ἀντικείμενοι ὑμῖν.

καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου.

καὶ θρὶξ ἐκ τῆσ κεφαλῆσ ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται.

ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσεσθε τὰσ ψυχὰσ ὑμῶν.

Ὅταν δὲ ἴδητε κυκλουμένην ὑπὸ στρατοπέδων Ιἐρουσαλήμ, τότε γνῶτε ὅτι ἤγγικεν ἡ ἐρήμωσισ αὐτῆσ.

ὅτι ἡμέραι ἐκδικήσεωσ αὗταί εἰσιν τοῦ πλησθῆναι πάντα τὰ γεγραμμένα.

οὐαὶ ταῖσ ἐν γαστρὶ ἐχούσαισ καὶ ταῖσ θηλαζούσαισ ἐν ἐκείναισ ταῖσ ἡμέραισ·

καὶ πεσοῦνται στόματι μαχαίρησ καὶ αἰχμαλωτισθήσονται εἰσ τὰ ἔθνη πάντα, καὶ Ιἐρουσαλὴμ ἔσται πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν, ἄχρι οὗ πληρωθῶσιν [καὶ ἔσονται] καιροὶ ἐθνῶν.

ἀποψυχόντων ἀνθρώπων ἀπὸ φόβου καὶ προσδοκίασ τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ, αἱ γὰρ δυνάμεισ τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται.

καὶ τότε ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν νεφέλῃ μετὰ δυνάμεωσ καὶ δόξησ πολλῆσ.

Ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰσ κεφαλὰσ ὑμῶν, διότι.

ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσισ ὑμῶν. Καὶ εἶπεν παραβολὴν αὐτοῖσ Ἴδετε τὴν συκῆν καὶ πάντα τὰ δένδρα·

ὅταν προβάλωσιν ἤδη, βλέποντεσ ἀφ’ ἑαυτῶν γινώσκετε ὅτι ἤδη ἐγγὺσ τὸ θέροσ ἐστίν·

οὕτωσ καὶ ὑμεῖσ, ὅταν ἴδητε ταῦτα γινόμενα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύσ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ.

ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη ἑώσ [ἂν] πάντα γένηται.

ὁ οὐρανὸσ καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρελεύσονται.

Προσέχετε δὲ ἑαυτοῖσ μή ποτε βαρηθῶσιν αἱ καρδίαι ὑμῶν ἐν κρεπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναισ βιωτικαῖσ, καὶ ἐπιστῇ ἐφ’ ὑμᾶσ ἐφνίδιοσ ἡ ἡμέρα ἐκείνη ὡσ παγίσ·

ἐπεισελεύσεται γὰρ ἐπὶ πάντασ τοὺσ καθημένουσ ἐπὶ πρόσωπον πάσησ τῆσ γῆσ.

ἀγρυπνεῖτε δὲ ἐν παντὶ καιρῷ δεόμενοι ἵνα κατισχύσητε ἐκφυγεῖν ταῦτα πάντα τὰ μέλλοντα γίνεσθαι, καὶ σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.

Ἦν δὲ τὰσ ἡμέρασ ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων, τὰσ δὲ νύκτασ ἐξερχόμενοσ ηὐλίζετο εἰσ τὸ ὄροσ τὸ καλούμενον Ἐλαιῶν·

καὶ πᾶσ ὁ λαὸσ ὤρθριζεν πρὸσ αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ ἀκούειν αὐτοῦ.

ΗΓΓΙΖΕΝ δὲ ἡ ἑορτὴ τῶν ἀζύμων ἡ λεγομένη Πάσχα.

Καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖσ καὶ οἱ γραμματεῖσ τὸ πῶσ ἀνέλωσιν αὐτόν, ἐφοβοῦντο γὰρ τὸν λαόν.

Εἰσῆλθεν δὲ Σατανᾶσ εἰσ Ιοὔδαν τὸν καλούμενον Ἰσκαριώτην, ὄντα ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν δώδεκα·

καὶ ἀπελθὼν συνελάλησεν τοῖσ ἀρχιερεῦσιν καὶ στρατηγοῖσ τὸ πῶσ αὐτοῖσ παραδῷ αὐτόν.

καὶ ἐχάρησαν καὶ συνέθεντο αὐτῷ ἀργύριον δοῦναι.

καὶ ἐξωμολόγησεν, καὶ ἐζήτει εὐκαιρίαν τοῦ παραδοῦναι αὐτὸν ἄτερ ὄχλου αὐτοῖσ.

Ἦλθεν δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα·

καὶ ἀπέστειλεν Πέτρον καὶ Ιωἄνην εἰπών Πορευθέντεσ ἑτοιμάσατε ἡμῖν τὸ πάσχα ἵνα φάγωμεν.

οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ Ποῦ θέλεισ ἑτοιμάσωμεν;

ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖσ Ἰδοὺ εἰσελθόντων ὑμῶν εἰσ τὴν πόλιν συναντήσει ὑμῖν ἄνθρωποσ κεράμιον ὕδατοσ βαστάζων·

ἀκολουθήσατε αὐτῷ εἰσ τὴν οἰκίαν εἰσ ἣν εἰσπορεύεται. καὶ ἐρεῖτε τῷ οἰκοδεσπότῃ τῆσ οἰκίασ Λέγει σοι ὁ διδάσκαλοσ Ποῦ ἐστὶν τὸ κατάλυμα ὅπου τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω;

κἀκεῖνοσ ὑμῖν δείξει ἀνάγαιον μέγα ἐστρωμένον·

ἐκεῖ ἑτοιμάσατε. ἀπελθόντεσ δὲ εὑρ͂ον καθὼσ εἰρήκει αὐτοῖσ, καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα.

Καὶ ὅτε ἐγένετο ἡ ὡρ́α, ἀνέπεσεν καὶ οἱ ἀπόστολοι σὺν αὐτῷ.

καὶ εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Ἐπιθυμίᾳ ἐπεθύμησα τοῦτο τὸ πάσχα φαγεῖν μεθ’ ὑμῶν πρὸ τοῦ με παθεῖν·

λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ φάγω αὐτὸ ἑώσ ὅτου πληρωθῇ ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ.

καὶ δεξάμενοσ ποτήριον εὐχαριστήσασ εἶπεν Λάβετε τοῦτο καὶ διαμερίσατε εἰσ ἑαυτούσ·

λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μὴ πίω ἀπὸ τοῦ νῦν ἀπὸ τοῦ γενήματοσ τῆσ ἀμπέλου ἑώσ οὗ ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ ἔλθῃ.

καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαριστήσασ ἔκλασεν καὶ ἔδωκεν αὐτοῖσ λέγων Τοῦτό ἐστιν τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον·

τοῦτο ποιεῖτε εἰσ τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν. καὶ τὸ ποτήριον ὡσαύτωσ μετὰ τὸ δειπνῆσαι, λέγων Τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυννόμενον.

πλὴν ἰδοὺ ἡ χεὶρ τοῦ παραδιδόντοσ με μετ’ ἐμοῦ ἐπὶ τῆσ τραπέζησ·

ὅτι ὁ υἱὸσ μὲν τοῦ ἀνθρώπου κατὰ τὸ ὡρισμένον πορεύεται, πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι’ οὗ παραδίδοται.

καὶ αὐτοὶ ἤρξαντο συνζητεῖν πρὸσ ἑαυτοὺσ τὸ τίσ ἄρα εἰή ἐξ αὐτῶν ὁ τοῦτο μέλλων πράσσειν.

Ἐγένετο δὲ καὶ φιλονεικία ἐν αὐτοῖσ, τὸ τίσ αὐτῶν δοκεῖ εἶναι μείζων.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖσ Οἱ βασιλεῖσ τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ ἐξουσιάζοντεσ αὐτῶν εὐεργέται καλοῦνται.

ὑμεῖσ δὲ οὐχ οὕτωσ, ἀλλ’ ὁ μείζων ἐν ὑμῖν γινέσθω ὡσ ὁ νεώτεροσ, καὶ ὁ ἡγούμενοσ ὡσ ὁ διακονῶν·

τίσ γὰρ μείζων, ὁ ἀνακείμενοσ ἢ ὁ διακονῶν;

οὐχὶ ὁ ἀνακείμενοσ; ἐγὼ δὲ ἐν μέσῳ ὑμῶν εἰμὶ ὡσ ὁ διακονῶν. Ὑμεῖσ δέ ἐστε οἱ διαμεμενηκότεσ μετ’ ἐμοῦ ἐν τοῖσ πειρασμοῖσ μου·

ἵνα ἔσθητε καὶ πίνητε ἐπὶ τῆσ τραπέζησ μου ἐν τῇ βασιλείᾳ μου, καὶ καθῆσθε ἐπὶ θρόνων τὰσ δώδεκα φυλὰσ κρίνοντεσ τοῦ Ἰσραήλ.

Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ Σατανᾶσ ἐξῃτήσατο ὑμᾶσ τοῦ σινιάσαι ὡσ τὸν σῖτον·

ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστισ σου·

καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψασ στήρισον τοὺσ ἀδελφούσ σου. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ Κύριε, μετὰ σοῦ ἕτοιμόσ εἰμι καὶ εἰσ φυλακὴν καὶ εἰσ θάνατον πορεύεσθαι.

ὁ δὲ εἶπεν Λέγω σοι, Πέτρε, οὐ φωνήσει σήμερον ἀλέκτωρ ἑώσ τρίσ με ἀπαρνήσῃ εἰδέναι.

Καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Ὅτε ἀπέστειλα ὑμᾶσ ἄτερ βαλλαντίου καὶ πήρασ καὶ ὑποδημάτων, μή τινοσ ὑστερήσατε;

οἱ δὲ εἶπαν Οὐθενόσ. εἶπεν δὲ αὐτοῖσ Ἀλλὰ νῦν ὁ ἔχων βαλλάντιον ἀράτω, ὁμοίωσ καὶ πήραν, καὶ ὁ μὴ ἔχων πωλησάτω τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ καὶ ἀγορασάτω μάχαιραν.

λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι τοῦτο τὸ γεγραμμένον δεῖ τελεσθῆναι ἐν ἐμοί, τό Καὶ μετὰ ἀνόμων ἐλογίσθη·

καὶ γὰρ τὸ περὶ ἐμοῦ τέλοσ ἔχει. οἱ δὲ εἶπαν Κύριε, ἰδοὺ μάχαιραι ὧδε δύο.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖσ Ἱκανόν ἐστιν. Καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη κατὰ τὸ ἔθοσ εἰσ τὸ Ὄροσ τῶν Ἐλαιῶν·

ἠκολούθησαν δὲ αὐτῷ [καὶ] οἱ μαθηταί. γενόμενοσ δὲ ἐπὶ τοῦ τόπου εἶπεν αὐτοῖσ Προσεύχεσθε μὴ εἰσελθεῖν εἰσ πειρασμόν.

καὶ αὐτὸσ ἀπεσπάσθη ἀπ’ αὐτῶν ὡσεὶ λίθου βολήν, καὶ θεὶσ τὰ γόνατα προσηύχετο λέγων Πάτερ, εἰ βούλει παρένεγκε τοῦτο τὸ ποτήριον ἀπ’ ἐμοῦ·

πλὴν μὴ τὸ θέλημά μου ἀλλὰ τὸ σὸν γινέσθω.

ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελοσ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ ἐνισχύων αὐτόν.

καὶ γενόμενοσ ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο·

καὶ ἐγένετο ὁ ἱδρὼσ αὐτοῦ ὡσεὶ θρόμβοι αἵματοσ καταβαίνοντεσ ἐπὶ τὴν γῆν. καὶ ἀναστὰσ ἀπὸ τῆσ προσευχῆσ ἐλθὼν πρὸσ τοὺσ μαθητὰσ εὑρ͂εν κοιμωμένουσ αὐτοὺσ ἀπὸ τῆσ λύπησ, καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Τί καθεύδετε;

ἀναστάντεσ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰσ πειρασμόν.

Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντοσ ἰδοὺ ὄχλοσ, καὶ ὁ λεγόμενοσ Ιοὔδασ εἷσ τῶν δώδεκα προήρχετο αὐτούσ, καὶ ἤγγισεν τῷ Ιἠσοῦ φιλῆσαι αὐτόν.

Ιἠσοῦσ δὲ εἶπεν αὐτῷ Ιοὔδα, φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδωσ;

ἰδόντεσ δὲ οἱ περὶ αὐτὸν τὸ ἐσόμενον εἶπαν Κύριε, εἰ πατάξομεν ἐν μαχαίρῃ;

καὶ ἐπάταξεν εἷσ τισ ἐξ αὐτῶν τοῦ ἀρχιερέωσ τὸν δοῦλον καὶ ἀφεῖλεν τὸ οὖσ αὐτοῦ τὸ δεξιόν.

ἀποκριθεὶσ δὲ [ὁ] Ιἠσοῦσ εἶπεν Εἆτε ἑώσ τούτου·

καὶ ἁψάμενοσ τοῦ ὠτίου ἰάσατο αὐτόν. εἶπεν δὲ Ιἠσοῦσ πρὸσ τοὺσ παραγενομένουσ ἐπ’ αὐτὸν ἀρχιερεῖσ καὶ στρατηγοὺσ τοῦ ἱεροῦ καὶ πρεσβυτέρουσ Ὡσ ἐπὶ λῃστὴν ἐξήλθατε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων;

καθ’ ἡμέραν ὄντοσ μου μεθ’ ὑμῶν ἐν τῷ ἱερῷ οὐκ ἐξετείνατε τὰσ χεῖρασ ἐπ’ ἐμέ·

ἀλλ’ αὕτη ἐστὶν ὑμῶν ἡ ὡρ́α καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ σκότουσ. Συλλαβόντεσ δὲ αὐτὸν ἤγαγον καὶ εἰσήγαγον εἰσ τὴν οἰκίαν τοῦ ἀρχιερέωσ·

ὁ δὲ Πέτροσ ἠκολούθει μακρόθεν. περιαψάντων δὲ πῦρ ἐν μέσῳ τῆσ αὐλῆσ καὶ συνκαθισάντων ἐκάθητο ὁ Πέτροσ μέσοσ αὐτῶν.

ἰδοῦσα δὲ αὐτὸν παιδίσκη τισ καθήμενον πρὸσ τὸ φῶσ καὶ ἀτενίσασα αὐτῷ εἶπεν Καὶ οὗτοσ σὺν αὐτῷ ἦν·

ὁ δὲ ἠρνήσατο λέγων Οὐκ οἶδα αὐτόν, γύναι.

καὶ μετὰ βραχὺ ἕτεροσ ἰδὼν αὐτὸν ἔφη Καὶ σὺ ἐξ αὐτῶν εἶ·

ὁ δὲ Πέτροσ ἔφη Ἄνθρωπε, οὐκ εἰμί. καὶ διαστάσησ ὡσεὶ ὡρ́ασ μιᾶσ ἄλλοσ τισ διισχυρίζετο λέγων Ἐπ’ ἀληθείασ καὶ οὗτοσ μετ’ αὐτοῦ ἦν, καὶ γὰρ Γαλιλαῖόσ ἐστιν·

εἶπεν δὲ ὁ Πέτροσ Ἄνθρωπε, οὐκ οἶδα ὃ λέγεισ.

καὶ παραχρῆμα ἔτι λαλοῦντοσ αὐτοῦ ἐφώνησεν ἀλέκτωρ. καὶ στραφεὶσ ὁ κύριοσ ἐνέβλεψεν τῷ Πέτρῳ, καὶ ὑπεμνήσθη ὁ Πέτροσ τοῦ ῥήματοσ τοῦ κυρίου ὡσ εἶπεν αὐτῷ ὅτι Πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι σήμερον ἀπαρνήσῃ με τρίσ.

[καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσεν πικρῶσ.

καὶ περικαλύψαντεσ αὐτὸν ἐπηρώτων λέγοντεσ Προφήτευσον, τίσ ἐστιν ὁ παίσασ σε;

καὶ ἕτερα πολλὰ βλασφημοῦντεσ ἔλεγον εἰσ αὐτόν.

λέγοντεσ Εἰ σὺ εἶ ὁ χριστόσ, εἰπὸν ἡμῖν.

εἶπεν δὲ αὐτοῖσ Εἂν ὑμῖν εἴπω οὐ μὴ πιστεύσητε· ἐὰν δὲ ἐρωτήσω οὐ μὴ ἀποκριθῆτε.

ἀπὸ τοῦ νῦν δὲ ἔσται ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου καθήμενοσ ἐκ δεξιῶν τῆσ δυνάμεωσ τοῦ θεοῦ.

εἶπαν δὲ πάντεσ Σὺ οὖν εἶ ὁ υἱὸσ τοῦ θεοῦ;

ὁ δὲ πρὸσ αὐτοὺσ ἔφη Ὑμεῖσ λέγετε ὅτι ἐγώ εἰμι. οἱ δὲ εἶπαν Τί ἔτι ἔχομεν μαρτυρίασ χρείαν;

αὐτοὶ γὰρ ἠκούσαμεν ἀπὸ τοῦ στόματοσ αὐτοῦ. Καὶ ἀναστὰν ἅπαν τὸ πλῆθοσ αὐτῶν ἤγαγον αὐτὸν ἐπὶ τὸν Πειλᾶτον.

ἤρξαντο δὲ κατηγορεῖν αὐτοῦ λέγοντεσ Τοῦτον εὑρ́αμεν διαστρέφοντα τὸ ἔθνοσ ἡμῶν καὶ κωλύοντα φόρουσ Καίσαρι διδόναι καὶ λέγοντα ἑαυτὸν χριστὸν βασιλέα εἶναι.

ὁ δὲ Πειλᾶτοσ ἠρώτησεν αὐτὸν λέγων Σὺ εἶ ὁ βασιλεὺσ τῶν Ιοὐδαίων;

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ αὐτῷ ἔφη Σὺ λέγεισ. ὁ δὲ Πειλᾶτοσ εἶπεν πρὸσ τοὺσ ἀρχιερεῖσ καὶ τοὺσ ὄχλουσ Οὐδὲν εὑρίσκω αἴτιον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ.

οἱ δὲ ἐπίσχυον λέγοντεσ ὅτι Ἀνασείει τὸν λαὸν διδάσκων καθ’ ὅλησ τῆσ Ιοὐδαίασ, καὶ ἀρξάμενοσ ἀπὸ τῆσ Γαλιλαίασ ἑώσ ὧδε.

καὶ ἐπιγνοὺσ ὅτι ἐκ τῆσ ἐξουσίασ Ἡρῴδου ἐστὶν ἀνέπεμψεν αὐτὸν πρὸσ Ἡρῴδην, ὄντα καὶ αὐτὸν ἐν Ιἐροσολύμοισ ἐν ταύταισ ταῖσ ἡμέραισ.

Ὁ δὲ Ἡρῴδησ ἰδὼν τὸν Ιἠσοῦν ἐχάρη λίαν, ἦν γὰρ ἐξ ἱκανῶν χρόνων θέλων ἰδεῖν αὐτὸν διὰ τὸ ἀκούειν περὶ αὐτοῦ, καὶ ἤλπιζέν τι σημεῖον ἰδεῖν ὑπ’ αὐτοῦ γινόμενον.

ἐπηρώτα δὲ αὐτὸν ἐν λόγοισ ἱκανοῖσ·

αὐτὸσ δὲ οὐδὲν ἀπεκρίνατο αὐτῷ. ἱστήκεισαν δὲ οἱ ἀρχιερεῖσ καὶ οἱ γραμματεῖσ εὐτόνωσ κατηγοροῦντεσ αὐτοῦ.

ἐξουθενήσασ δὲ αὐτὸν ὁ Ἡρῴδησ σὺν τοῖσ στρατεύμασιν αὐτοῦ καὶ ἐμπαίξασ περιβαλὼν ἐσθῆτα λαμπρὰν ἀνέπεμψεν αὐτὸν τῷ Πειλάτῳ.

Ἐγένοντο δὲ φίλοι ὅ τε Ἡρῴδησ καὶ ὁ Πειλᾶτοσ ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ μετ’ ἀλλήλων·

προϋπῆρχον γὰρ ἐν ἔχθρᾳ ὄντεσ πρὸσ αὑτούσ. εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Προσηνέγκατέ μοι τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὡσ ἀποστρέφοντα τὸν λαόν, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐνώπιον ὑμῶν ἀνακρίνασ οὐθὲν εὑρ͂ον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ αἴτιον ὧν κατηγορεῖτε κατ’ αὐτοῦ.

ἀλλ’ οὐδὲ Ἡρῴδησ, ἀνέπεμψεν γὰρ αὐτὸν πρὸσ ἡμᾶσ·

καὶ ἰδοὺ οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἐστὶν πεπραγμένον αὐτῷ· παιδεύσασ οὖν αὐτὸν ἀπολύσω.

ἀνέκραγον δὲ πανπληθεὶ λέγοντεσ Αἶρε τοῦτον, ἀπόλυσον δὲ ἡμῖν τὸν Βαραββᾶν·

ὅστισ ἦν διὰ στάσιν τινὰ γενομένην ἐν τῇ πόλει καὶ φόνον βληθεὶσ ἐν τῇ φυλακῇ.

πάλιν δὲ ὁ Πειλᾶτοσ προσεφώνησεν αὐτοῖσ, θέλων ἀπολῦσαι τὸν Ιἠσοῦν.

οἱ δὲ ἐπεφώνουν λέγοντεσ Σταύρου σταύρου αὐτόν.

ὁ δὲ τρίτον εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν οὗτοσ;

οὐδὲν αἴτιον θανάτου εὑρ͂ον ἐν αὐτῷ· παιδεύσασ οὖν αὐτὸν ἀπολύσω. οἱ δὲ ἐπέκειντο φωναῖσ μεγάλαισ αἰτούμενοι αὐτὸν σταυρωθῆναι, καὶ κατίσχυον αἱ φωναὶ αὐτῶν.

καὶ Πειλᾶτοσ ἐπέκρινεν γενέσθαι τὸ αἴτημα αὐτῶν·

ἀπέλυσεν δὲ τὸν διὰ στάσιν καὶ φόνον βεβλημένον εἰσ φυλακὴν ὃν ᾐτοῦντο, τὸν δὲ Ιἠσοῦν παρέδωκεν τῷ θελήματι αὐτῶν.

Καὶ ὡσ ἀπήγαγον αὐτόν, ἐπιλαβόμενοι Σίμωνά τινα Κυρηναῖον ἐρχόμενον ἀπ’ ἀγροῦ ἐπέθηκαν αὐτῷ τὸν σταυρὸν φέρειν ὄπισθεν τοῦ Ιἠσοῦ.

Ἠκολούθει δὲ αὐτῷ πολὺ πλῆθοσ τοῦ λαοῦ καὶ γυναικῶν αἳ ἐκόπτοντο καὶ ἐθρήνουν αὐτόν.

στραφεὶσ δὲ πρὸσ αὐτὰσ Ιἠσοῦσ εἶπεν Θυγατέρεσ Ιἐρουσαλήμ, μὴ κλαίετε ἐπ’ ἐμέ·

ὅτι ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέραι ἐν αἷσ ἐροῦσιν Μακάριαι αἱ στεῖραι καὶ αἱ κοιλίαι αἳ οὐκ ἐγέννησαν καὶ μαστοὶ οἳ οὐκ ἔθρεψαν.

τότε ἄρξονται λέγειν τοῖσ ὄρεσιν Πέσατε ἐφ’ ἡμᾶσ, καὶ τοῖσ βουνοῖσ Καλύψατε ἡμᾶσ·

ὅτι εἰ ἐν ὑγρῷ ξύλῳ ταῦτα ποιοῦσιν, ἐν τῷ ξηρῷ τί γένηται;

Ἤγοντο δὲ καὶ ἕτεροι κακοῦργοι δύο σὺν αὐτῷ ἀναιρεθῆναι.

Καὶ ὅτε ἦλθαν ἐπὶ τὸν τόπον τὸν καλούμενον Κρανίον, ἐκεῖ ἐσταύρωσαν αὐτὸν καὶ τοὺσ κακούργουσ, ὃν μὲν ἐκ δεξιῶν ὃν δὲ ἐξ ἀριστερῶν.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ ἔλεγεν Πάτερ, ἄφεσ αὐτοῖσ, οὐ γὰρ οἴδασιν τί ποιοῦσιν.

διαμεριζόμενοι δὲ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἔβαλον κλῆρον. καὶ ἱστήκει ὁ λαὸσ θεωρῶν.

ἐξεμυκτήριζον δὲ καὶ οἱ ἄρχοντεσ λέγοντεσ Ἄλλουσ ἔσωσεν, σωσάτω ἑαυτόν, εἰ οὗτόσ ἐστιν ὁ χριστὸσ τοῦ θεοῦ, ὁ ἐκλεκτόσ. καὶ λέγοντεσ Εἰ σὺ εἶ ὁ βασιλεὺσ τῶν Ιοὐδαίων, σῶσον σεαυτόν.

ἦν δὲ καὶ ἐπιγραφὴ ἐπ’ αὐτῷ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΟΥΤΟΣ.

Εἷσ δὲ τῶν κρεμασθέντων κακούργων ἐβλασφήμει αὐτόν Οὐχὶ σὺ εἶ ὁ χριστόσ;

σῶσον σεαυτὸν καὶ ἡμᾶσ. ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ ἕτεροσ ἐπιτιμῶν αὐτῷ ἔφη Οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν θεόν, ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι εἶ;

καὶ ἡμεῖσ μὲν δικαίωσ, ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν· οὗτοσ δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξεν.

καὶ ἔλεγεν Ιἠσοῦ, μνήσθητί μου ὅταν ἔλθῃσ εἰσ τὴν βασιλείαν σου.

καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἀμήν σοι λέγω, σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ.

τοῦ ἡλίου ἐκλείποντοσ, ἐσχίσθη δὲ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ μέσον.

καὶ φωνήσασ φωνῇ μεγάλῃ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν Πάτερ, εἰσ χεῖράσ σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου·

τοῦτο δὲ εἰπὼν ἐξέπνευσεν. Ἰδὼν δὲ ὁ ἑκατοντάρχησ τὸ γενόμενον ἐδόξαζεν τὸν θεὸν λέγων Ὄντωσ ὁ ἄνθρωποσ οὗτοσ δίκαιοσ ἦν.

καὶ πάντεσ οἱ συνπαραγενόμενοι ὄχλοι ἐπὶ τὴν θεωρίαν ταύτην, θεωρήσαντεσ τὰ γενόμενα, τύπτοντεσ τὰ στήθη ὑπέστρεφον.

ἱστήκεισαν δὲ πάντεσ οἱ γνωστοὶ αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν, καὶ γυναῖκεσ αἱ συνακολουθοῦσαι αὐτῷ ἀπὸ τῆσ Γαλιλαίασ, ὁρῶσαι ταῦτα.

καὶ καθελὼν ἐνετύλιξεν αὐτὸ σινδόνι, καὶ ἔθηκεν αὐτὸν ἐν μνήματι λαξευτῷ οὗ οὐκ ἦν οὐδεὶσ οὔπω κείμενοσ.

Καὶ ἡμέρα ἦν παρασκευῆσ, καὶ σάββατον ἐπέφωσκεν.

ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα.

τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων ὄρθρου βαθέωσ ἐπὶ τὸ μνῆμα ἦλθαν φέρουσαι ἃ ἡτοίμασαν ἀρώματα.

εἰσελθοῦσαι δὲ οὐχ εὑρ͂ον τὸ σῶμα τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ.

καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἀπορεῖσθαι αὐτὰσ περὶ τούτου καὶ ἰδοὺ ἄνδρεσ δύο ἐπέστησαν αὐταῖσ ἐν ἐσθῆτι ἀστραπτούσῃ.

ἐμφόβων δὲ γενομένων αὐτῶν καὶ κλινουσῶν τὰ πρόσωπα εἰσ τὴν γῆν εἶπαν πρὸσ αὐτάσ Τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν;

οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλὰ ἠγέρθη.

λέγων τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ὅτι δεῖ παραδοθῆναι εἰσ χεῖρασ ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν καὶ σταυρωθῆναι καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι.

καὶ ὑποστρέψασαι [ἀπὸ τοῦ μνημείου] ἀπήγγειλαν ταῦτα πάντα τοῖσ ἕνδεκα καὶ πᾶσιν τοῖσ λοιποῖσ.

ἦσαν δὲ ἡ Μαγδαληνὴ Μαρία καὶ Ιωἄνα καὶ Μαρία ἡ Ιἀκώβου·

καὶ αἱ λοιπαὶ σὺν αὐταῖσ ἔλεγον πρὸσ τοὺσ ἀποστόλουσ ταῦτα. καὶ ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ λῆροσ τὰ ῥήματα ταῦτα, καὶ ἠπίστουν αὐταῖσ.

Ὁ δὲ Πέτροσ ἀναστὰσ ἔδραμεν ἐπὶ τὸ μνημεῖον·

καὶ παρακύψασ βλέπει τὰ ὀθόνια μόνα· καὶ ἀπῆλθεν πρὸσ αὑτὸν θαυμάζων τὸ γεγονόσ. καὶ αὐτοὶ ὡμίλουν πρὸσ ἀλλήλουσ περὶ πάντων τῶν συμβεβηκότων τούτων.

οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἐκρατοῦντο τοῦ μὴ ἐπιγνῶναι αὐτόν.

εἶπεν δὲ πρὸσ αὐτούσ Τίνεσ οἱ λόγοι οὗτοι οὓσ ἀντιβάλλετε πρὸσ ἀλλήλουσ περιπατοῦντεσ;

καὶ ἐστάθησαν σκυθρωποί. ἀποκριθεὶσ δὲ εἷσ ὀνόματι Κλεόπασ εἶπεν πρὸσ αὐτόν Σὺ μόνοσ παροικεῖσ Ιἐρουσαλὴμ καὶ οὐκ ἔγνωσ τὰ γενόμενα ἐν αὐτῇ ἐν ταῖσ ἡμέραισ ταύταισ;

καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Ποῖα;

ὅπωσ τε παρέδωκαν αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖσ καὶ οἱ ἄρχοντεσ ἡμῶν εἰσ κρίμα θανάτου καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν.

ἡμεῖσ δὲ ἠλπίζομεν ὅτι αὐτόσ ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸν Ἰσραήλ·

ἀλλά γε καὶ σὺν πᾶσιν τούτοισ τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει ἀφ’ οὗ ταῦτα ἐγένετο. καὶ μὴ εὑροῦσαι τὸ σῶμα αὐτοῦ ἦλθαν λέγουσαι καὶ ὀπτασίαν ἀγγέλων ἑωρακέναι, οἳ λέγουσιν αὐτὸν ζῇν.

καὶ ἀπῆλθάν τινεσ τῶν σὺν ἡμῖν ἐπὶ τὸ μνημεῖον, καὶ εὑρ͂ον οὕτωσ καθὼσ αἱ γυναῖκεσ εἶπον, αὐτὸν δὲ οὐκ εἶδον.

καὶ αὐτὸσ εἶπεν πρὸσ αὐτούσ Ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖσ τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷσ ἐλάλησαν οἱ προφῆται·

οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰσ τὴν δόξαν αὐτοῦ;

καὶ ἀρξάμενοσ ἀπὸ Μωυσέωσ καὶ ἀπὸ πάντων τῶν προφητῶν διερμήνευσεν αὐτοῖσ ἐν πάσαισ ταῖσ γραφαῖσ τὰ περὶ ἑαυτοῦ.

Καὶ ἤγγισαν εἰσ τὴν κώμην οὗ ἐπορεύοντο, καὶ αὐτὸσ προσεποιήσατο πορρώτερον πορεύεσθαι.

καὶ παρεβιάσαντο αὐτὸν λέγοντεσ Μεῖνον μεθ’ ἡμῶν, ὅτι πρὸσ ἑσπέραν ἐστὶν καὶ κέκλικεν ἤδη ἡ ἡμέρα.

καὶ εἰσῆλθεν τοῦ μεῖναι σὺν αὐτοῖσ. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κατακλιθῆναι αὐτὸν μετ’ αὐτῶν λαβὼν τὸν ἄρτον εὐλόγησεν καὶ κλάσασ ἐπεδίδου αὐτοῖσ·

αὐτῶν δὲ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἐπέγνωσαν αὐτόν·

καὶ αὐτὸσ ἄφαντοσ ἐγένετο ἀπ’ αὐτῶν. καὶ εἶπαν πρὸσ ἀλλήλουσ Οὐχὶ ἡ καρδία ἡμῶν καιομένη ἦν ὡσ ἐλάλει ἡμῖν ἐν τῇ ὁδῷ, ὡσ διήνοιγεν ἡμῖν τὰσ γραφάσ;

λέγοντασ ὅτι ὄντωσ ἠγέρθη ὁ κύριοσ καὶ ὤφθη Σίμωνι.

καὶ αὐτοὶ ἐξηγοῦντο τὰ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ὡσ ἐγνώσθη αὐτοῖσ ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου.

Ταῦτα δὲ αὐτῶν λαλούντων αὐτὸσ ἔστη ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ λέγει αὐτοῖσ Εἰρήνη ὑμῖν.

πτοηθέντεσ δὲ καὶ ἔμφοβοι γενόμενοι ἐδόκουν πνεῦμα θεωρεῖν.

καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Τί τεταραγμένοι ἐστέ, καὶ διὰ τί διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν;

ἴδετε τὰσ χεῖράσ μου καὶ τοὺσ πόδασ μου ὅτι ἐγώ εἰμι αὐτόσ·

ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε, ὅτι πνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει καθὼσ ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖσ τὰσ χεῖρασ καὶ τοὺσ πόδασ.

Ἔτι δὲ ἀπιστούντων αὐτῶν ἀπὸ τῆσ χαρᾶσ καὶ θαυμαζόντων εἶπεν αὐτοῖσ Ἔχετέ τι βρώσιμον ἐνθάδε;

οἱ δὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύοσ ὀπτοῦ μέροσ·

καὶ λαβὼν ἐνώπιον αὐτῶν ἔφαγεν.

Εἶπεν δὲ πρὸσ αὐτούσ Οὗτοι οἱ λόγοι μου οὓσ ἐλάλησα πρὸσ ὑμᾶσ ἔτι ὢν σὺν ὑμῖν, ὅτι δεῖ πληρωθῆναι πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ νόμῳ Μωυσέωσ καὶ τοῖσ προφήταισ καὶ Ψαλμοῖσ περὶ ἐμοῦ.

καὶ κηρυχθῆναι ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μετάνοιαν εἰσ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν εἰσ πάντα τὰ ἔθνὴ, ‐ ἀρξάμενοι ἀπὸ Ιἐρουσαλήμ·

ὑμεῖσ μάρτυρεσ τούτων.

καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐξαποστέλλω τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρόσ μου ἐφ’ ὑμᾶσ·

ὑμεῖσ δὲ καθίσατε ἐν τῇ πόλει ἑώσ οὗ ἐνδύσησθε ἐξ ὕψουσ δύναμιν. Ἐξήγαγεν δὲ αὐτοὺσ ἑώσ πρὸσ Βηθανίαν, καὶ ἐπάρασ τὰσ χεῖρασ αὐτοῦ εὐλόγησεν αὐτούσ.

καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτοὺσ διέστη ἀπ’ αὐτῶν καὶ ἀνεφέρετο εἰσ τὸν οὐρανόν.

καὶ ἦσαν διὰ παντὸσ ἐν τῷ ἱερῷ εὐλογοῦντεσ τὸν θεόν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, chapter 14

(ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ, chapter 14)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION