헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́02́3́

(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 8)

Σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν ὄχλον ὅτι ἤδη ἡμέραι τρεῖσ προσμένουσίν μοι καὶ οὐκ ἔχουσιν τί φάγωσιν· καὶ ἐὰν ἀπολύσω αὐτοὺσ νήστεισ εἰσ οἶκον αὐτῶν, ἐκλυθήσονται ἐν τῇ ὁδῷ·

καί τινεσ αὐτῶν ἀπὸ μακρόθεν εἰσίν. καὶ ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι Πόθεν τούτουσ δυνήσεταί τισ ὧδε χορτάσαι ἄρτων ἐπ’ ἐρημίασ;

καὶ ἠρώτα αὐτούσ Πόσουσ ἔχετε ἄρτουσ;

οἱ δὲ εἶπαν Ἑπτά. καὶ παραγγέλλει τῷ ὄχλῳ ἀναπεσεῖν ἐπὶ τῆσ γῆσ·

καὶ λαβὼν τοὺσ ἑπτὰ ἄρτουσ εὐχαριστήσασ ἔκλασεν καὶ ἐδίδου τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ ἵνα παρατιθῶσιν καὶ παρέθηκαν τῷ ὄχλῳ. καὶ εἶχαν ἰχθύδια ὀλίγα·

καὶ εὐλογήσασ αὐτὰ εἶπεν καὶ ταῦτα παρατιθέναι. καὶ ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν περισσεύματα κλασμάτων ἑπτὰ σφυρίδασ.

ἦσαν δὲ ὡσ τετρακισχίλιοι.

καὶ ἀπέλυσεν αὐτούσ. Καὶ εὐθὺσ ἐμβὰσ εἰσ τὸ πλοῖον μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἦλθεν εἰσ τὰ μέρη Δαλμανουθά.

Καὶ ἐξῆλθον οἱ Φαρισαῖοι καὶ ἤρξαντο συνζητεῖν αὐτῷ, ζητοῦντεσ παρ’ αὐτοῦ σημεῖον ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, πειράζοντεσ αὐτόν.

καὶ ἀναστενάξασ τῷ πνεύματι αὐτοῦ λέγει Τί ἡ γενεὰ αὕτη ζητεῖ σημεῖον;

ἀμὴν λέγω, εἰ δοθήσεται τῇ γενεᾷ ταύτῃ σημεῖον. καὶ ἀφεὶσ αὐτοὺσ πάλιν ἐμβὰσ ἀπῆλθεν εἰσ τὸ πέραν.

Καὶ ἐπελάθοντο λαβεῖν ἄρτουσ, καὶ εἰ μὴ ἕνα ἄρτον οὐκ εἶχον μεθ’ ἑαυτῶν ἐν τῷ πλοίῳ.

καὶ διεστέλλετο αὐτοῖσ λέγων Ὁρᾶτε, βλέπετε ἀπὸ τῆσ ζύμησ τῶν Φαρισαίων καὶ τῆσ ζύμησ Ἡρῴδου.

καὶ διελογίζοντο πρὸσ ἀλλήλουσ ὅτι ἄρτουσ οὐκ ἔχουσιν.

καὶ γνοὺσ λέγει αὐτοῖσ Τί διαλογίζεσθε ὅτι ἄρτουσ οὐκ ἔχετε;

οὔπω νοεῖτε οὐδὲ συνίετε; πεπωρωμένην ἔχετε τὴν καρδίαν ὑμῶν; ὀφθαλμοὺσ ἔχοντεσ οὐ βλέπετε καὶ ὦτα ἔχοντεσ οὐκ ἀκούετε;

καὶ οὐ μνημονεύετε ὅτε τοὺσ πέντε ἄρτουσ ἔκλασα εἰσ τοὺσ πεντακισχιλίουσ, πόσουσ κοφίνουσ κλασμάτων πλήρεισ ἤρατε; λέγουσιν αὐτῷ Δώδεκα.

ὅτε τοὺσ ἑπτὰ εἰσ τοὺσ τετρακισχιλίουσ, πόσων σφυρίδων πληρώματα κλασμάτων ἤρατε;

καὶ λέγουσιν αὐτῷ Ἑπτά. καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ Οὔπω συνίετε;

Καὶ ἔρχονται εἰσ Βηθσαιδάν.

Καὶ φέρουσιν αὐτῷ τυφλὸν καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα αὐτοῦ ἅψηται. καὶ ἐπιλαβόμενοσ τῆσ χειρὸσ τοῦ τυφλοῦ ἐξήνεγκεν αὐτὸν ἔξω τῆσ κώμησ, καὶ πτύσασ εἰσ τὰ ὄμματα αὐτοῦ, ἐπιθεὶσ τὰσ χεῖρασ αὐτῷ, ἐπηρώτα αὐτόν Εἴ τι βλέπεισ;

καὶ ἀναβλέψασ ἔλεψεν Βλέπω τοὺσ ἀνθρώπουσ ὅτι ὡσ δένδρα ὁρῶ περιπατοῦντασ.

εἶτα πάλιν ἔθηκεν τὰσ χεῖρασ ἐπὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτοῦ, καὶ διέβλεψεν, καὶ ἀπεκατέστη, καὶ ἐνέβλεπεν τηλαυγῶσ ἅπαντα.

καὶ ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰσ οἶκον αὐτοῦ λέγων Μηδὲ εἰσ τὴν κώμην εἰσέλθῃσ Καὶ ἐξῆλθεν ὁ Ιἠσοῦσ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰσ τὰσ κώμασ Καισαρίασ τῆσ Φιλίππου·

καὶ ἐν τῇ ὁδῷ ἐπηρώτα τοὺσ μαθητὰσ αὐτοῦ λέγων αὐτοῖσ Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;

οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ λέγοντεσ ὅτι Ιωἄνην τὸν βαπτιστήν, καὶ ἄλλοι Ἠλείαν, ἄλλοι δὲ ὅτι εἷσ τῶν προφητῶν.

καὶ αὐτὸσ ἐπηρώτα αὐτούσ Ὑμεῖσ δὲ τίνα με λέγετε εἶναι;

ἀποκριθεὶσ ὁ Πέτροσ λέγει αὐτῷ Σὺ εἶ ὁ χριστόσ. καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖσ ἵνα μηδενὶ λέγωσιν περὶ αὐτοῦ.

Καὶ ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺσ ὅτι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου πολλὰ παθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ὑπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ μετὰ τρεῖσ ἡμέρασ ἀναστῆναι·

καὶ παρρησίᾳ τὸν λόγον ἐλάλει.

καὶ προσλαβόμενοσ ὁ Πέτροσ αὐτὸν ἤρξατο ἐπιτιμᾷν αὐτῷ. ὁ δὲ ἐπιστραφεὶσ καὶ ἰδὼν τοὺσ μαθητὰσ αὐτοῦ ἐπετίμησεν Πέτρῳ καὶ λέγει Ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ, ὅτι οὐ φρονεῖσ τὰ τοῦ θεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων.

Καὶ προσκαλεσάμενοσ τὸν ὄχλον σὺν τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖσ Εἴ τισ θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι.

ὃσ γὰρ ἐὰν θέλῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν·

ὃσ δ’ ἂν ἀπολέσει τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν [ἐμοῦ καὶ] τοῦ εὐαγγελίου σώσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελεῖ ἄνθρωπον κερδῆσαι τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῆναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;

τί γὰρ δοῖ ἄνθρωποσ ἀντάλλαγμα τῆσ ψυχῆσ αὐτοῦ;

ὃσ γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺσ ἐμοὺσ λόγουσ ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσίν τινεσ ὧδε τῶν ἑστηκότων οἵτινεσ οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἑώσ ἂν ἴδωσιν τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Καὶ μετὰ ἡμέρασ ἓξ παραλαμβάνει ὁ Ιἠσοῦσ τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ιἄκωβον καὶ Ιωἄνην, καὶ ἀναφέρει αὐτοὺσ εἰσ ὄροσ ὑψηλὸν κατ’ ἰδίαν μόνουσ.

καὶ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο στίλβοντα λευκὰ λίαν οἱᾶ γναφεὺσ ἐπὶ τῆσ γῆσ οὐ δύναται οὕτωσ λευκᾶναι.

καὶ ὤφθη αὐτοῖσ Ἠλείασ σὺν Μωυσεῖ, καὶ ἦσαν συνλαλοῦντεσ τῷ Ιἠσοῦ.

καὶ ἀποκριθεὶσ ὁ Πέτροσ λέγει τῷ Ιἠσοῦ Ῥαββεί, καλόν ἐστιν ἡμᾶσ ὧδε εἶναι, καὶ ποιήσωμεν τρεῖσ σκηνάσ, σοὶ μίαν καὶ Μωυσεῖ μίαν καὶ Ἠλείᾳ μίαν.

οὐ γὰρ ᾔδει τί ἀποκριθῇ, ἔκφοβοι γὰρ ἐγένοντο.

καὶ ἐγένετο νεφέλη ἐπισκιάζουσα αὐτοῖσ, καὶ ἐγένετο φωνὴ ἐκ τῆσ νεφέλησ Οὗτόσ ἐστιν ὁ υἱόσ μου ὁ ἀγαπητόσ, ἀκούετε αὐτοῦ.

καὶ ἐξάπινα περιβλεψάμενοι οὐκέτι οὐδένα εἶδον μεθ’ ἑαυτῶν εἰ μὴ τὸν Ιἠσοῦν μόνον.

Καὶ καταβαινόντων αὐτῶν ἐκ τοῦ ὄρουσ διεστείλατο αὐτοῖσ ἵνα μηδενὶ ἃ εἶδον διηγήσωνται, εἰ μὴ ὅταν ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ.

καὶ τὸν λόγον ἐκράτησαν πρὸσ ἑαυτοὺσ συνζητοῦντεσ τί ἐστιν τὸ ἐκ νεκρῶν ἀναστῆναι.

καὶ ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντεσ Ὅτι λέγουσιν οἱ γραμματεῖσ ὅτι Ἠλείαν δεῖ ἐλθεῖν πρῶτον;

ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖσ Ἠλείασ μὲν ἐλθὼν πρῶτον ἀποκατιστάνει πάντα, καὶ πῶσ γέγραπται ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἵνα πολλὰ πάθῃ καὶ ἐξουδενηθῇ;

ἀλλὰ λέγω ὑμῖν ὅτι καὶ Ἠλείασ ἐλήλυθεν, καὶ ἐποίησαν αὐτῷ ὅσα ἤθελον, καθὼσ γέγραπται ἐπ’ αὐτόν.

Καὶ ἐλθόντεσ πρὸσ τοὺσ μαθητὰσ εἶδαν ὄχλον πολὺν περὶ αὐτοὺσ καὶ γραμματεῖσ συνζητοῦντασ πρὸσ αὐτούσ.

καὶ εὐθὺσ πᾶσ ὁ ὄχλοσ ἰδόντεσ αὐτὸν ἐξεθαμβήθησαν, καὶ προστρέχοντεσ ἠσπάζοντο αὐτόν.

καὶ ἐπηρώτησεν αὐτούσ Τί συνζητεῖτε πρὸσ αὐτούσ;

καὶ ἀπεκρίθη αὐτῷ εἷσ ἐκ τοῦ ὄχλου Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρὸσ σέ, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον·

καὶ ὅπου ἐὰν αὐτὸν καταλάβῃ ῥἤσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺσ ὀδόντασ καὶ ξηραίνεται·

καὶ εἶπα τοῖσ μαθηταῖσ σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσιν, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ αὐτοῖσ λέγει Ὦ γενεὰ ἄπιστοσ, ἑώσ πότε πρὸσ ὑμᾶσ ἔσομαι;

ἑώσ πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρόσ με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸσ αὐτόν.

καὶ ἰδὼν αὐτὸν τὸ πνεῦμα εὐθὺσ συνεσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆσ γῆσ ἐκυλίετο ἀφρίζων. καὶ ἐπηρώτησεν τὸν πατέρα αὐτοῦ Πόσοσ χρόνοσ ἐστὶν ὡσ τοῦτο γέγονεν αὐτῷ;

ὁ δὲ εἶπεν Ἐκ παιδιόθεν· καὶ πολλάκισ καὶ εἰσ πῦρ αὐτὸν ἔβαλεν καὶ εἰσ ὕδατα ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν·

ἀλλ’ εἴ τι δύνῃ, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶσ ἐφ’ ἡμᾶσ. ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτῷ Τό Εἰ δύνῃ, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι.

εὐθὺσ κράξασ ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου ἔλεγεν Πιστεύω·

βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. ἰδὼν δὲ ὁ Ιἠσοῦσ ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλοσ ἐπετίμησεν τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ Τὸ ἄλαλον καὶ κωφὸν πνεῦμα, ἐγὼ ἐπιτάσσω σοι, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃσ εἰσ αὐτόν.

καὶ κράξασ καὶ πολλὰ σπαράξασ ἐξῆλθεν·

καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρὸσ ὥστε τοὺσ πολλοὺσ λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. ὁ δὲ Ιἠσοῦσ κρατήσασ τῆσ χειρὸσ αὐτοῦ ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη.

καὶ εἰσελθόντοσ αὐτοῦ εἰσ οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ κατ’ ἰδίαν ἐπηρώτων αὐτόν Ὅτι ἡμεῖσ οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό;

καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Τοῦτο τὸ γένοσ ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ .

Κἀκεῖθεν ἐξελθόντεσ ἐπορεύοντο διὰ τῆσ Γαλιλαίασ, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τισ γνοῖ·

ἐδίδασκεν γὰρ τοὺσ μαθητὰσ αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν [αὐτοῖσ] ὅτι Ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰσ χεῖρασ ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶσ μετὰ τρεῖσ ἡμέρασ ἀναστήσεται.

οἱ δὲ ἠγνόουν τὸ ῥῆμα, καὶ ἐφοβοῦντο αὐτὸν ἐπερωτῆσαι.

Καὶ ἦλθον εἰσ Καφαρναούμ.

Καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ γενόμενοσ ἐπηρώτα αὐτούσ Τί ἐν τῇ ὁδῳ διελογίζεσθε; οἱ δὲ ἐσιώπων, πρὸσ ἀλλήλουσ γὰρ διελέχθησαν ἐν τῇ ὁδῷ τίσ μείζων.

καὶ καθίσασ ἐφώνησεν τοὺσ δώδεκα καὶ λέγει αὐτοῖσ Εἴ τισ θέλει πρῶτοσ εἶναι ἔσται πάντων ἔσχατοσ καὶ πάντων διάκονοσ.

καὶ λαβὼν παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ ἐναγκαλισάμενοσ αὐτὸ εἶπεν αὐτοῖσ Ὃσ ἂν [ἓν] τῶν τοιούτων παιδίων δέξηται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται·

καὶ ὃσ ἂν ἐμὲ δέχηται, οὐκ ἐμὲ δέχεται ἀλλὰ τὸν ἀποστείλαντά με.

Ἔφη αὐτῷ ὁ Ιωἄνησ Διδάσκαλε, εἴδαμέν τινα ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια, καὶ ἐκωλύομεν αὐτόν, ὅτι οὐκ ἠκολούθει ἡμῖν.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ εἶπεν Μὴ κωλύετε αὐτόν, οὐδεὶσ γὰρ ἔστιν ὃσ ποιήσει δύναμιν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου καὶ δυνήσεται ταχὺ κακολογῆσαί με·

ὃσ γὰρ οὐκ ἔστιν καθ’ ἡμῶν, ὑπὲρ ἡμῶν ἐστίν.

Ὃσ γὰρ ἂν ποτίσῃ ὑμᾶσ ποτήριον ὕδατοσ ἐν ὀνόματι ὅτι Χριστοῦ ἐστέ, ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ ἀπολέσῃ τὸν μισθὸν αὐτοῦ.

Καὶ ὃσ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων, καλόν ἐστιν αὐτῷ μᾶλλον εἰ περίκειται μύλοσ ὀνικὸσ περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ βέβληται εἰσ τὴν θάλασσαν.

Καὶ ἐὰν σκανδαλίσῃ σε ἡ χείρ σου, ἀπόκοψον αὐτήν·

καλόν ἐστίν σε κυλλὸν εἰσελθεῖν εἰσ τὴν ζωὴν ἢ τὰσ δύο χεῖρασ ἔχοντα ἀπελθεῖν εἰσ τὴν γέενναν, εἰσ τὸ πῦρ τὸ ἄσβεστον. καὶ ἐὰν ὁ πούσ σου σκανδαλίζῃ σε, ἀπόκοψον αὐτόν·

καλόν ἐστίν σε εἰσελθεῖν εἰσ τὴν ζωὴν χωλὸν ἢ τοὺσ δύο πόδασ ἔχοντα βληθῆναι εἰσ τὴν γέενναν. καὶ ἐὰν ὁ ὀφθαλμόσ σου σκανδαλίζῃ σε, ἔκβαλε αὐτόν·

ὅπου ὁ σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ σβέννυται·

πᾶσ γὰρ πυρὶ ἁλισθήσεται.

Καλὸν τὸ ἅλασ·

ἐὰν δὲ τὸ ἅλασ ἄναλον γένηται, ἐν τίνι αὐτὸ ἀρτύσετε; ἔχετε ἐν ἑαυτοῖσ ἅλα, καὶ εἰρηνεύετε ἐν ἀλλήλοισ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 8

(ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ, chapter 8)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION