헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́01́1́

(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 1)

ΒΙΒΛΟΣ γενέσεωσ Ιἠσοῦ Χριστοῦ υἱοῦ Δαυεὶδ υἱοῦ Ἀβρααμ. Ιἐσσαὶ δὲ ἐγέννησεν τὸν Δαυεὶδ τὸν βασιλέα.

Ιὠσείασ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ιἐχονίαν καὶ τοὺσ ἀδελφοὺσ αὐτοῦ ἐπὶ τῆσ μετοικεσίασ Βαβυλῶνοσ.

Ιἀκὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ιὠσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίασ, ἐξ ἧσ ἐγεννήθη Ιἠσοῦσ ὁ λεγόμενοσ Χριστόσ.

Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραὰμ ἑώσ Δαυεὶδ γενεαὶ δεκατέσσαρεσ, καὶ ἀπὸ Δαυεὶδ ἑώσ τῆσ μετοικεσίασ Βαβυλῶνοσ γενεαὶ δεκατέσσαρεσ, καὶ ἀπὸ τῆσ μετοικεσίασ Βαβυλῶνοσ ἑώσ τοῦ χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρεσ.

ΤΟΥ ΔΕ [ΙΗΣΟΥ] ΧΡΙΣΤΟΥ ἡ γένεσισ οὕτωσ ἦν.

Μνηστευθείσησ τῆσ μητρὸσ αὐτοῦ Μαρίασ τῷ Ιὠσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺσ εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ πνεύματοσ ἁγίου. Ιὠσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ, δίκαιοσ ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν δειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρᾳ ἀπολῦσαι αὐτήν.

Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντοσ ἰδοὺ ἄγγελοσ Κυρίου κατ’ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων Ιὠσὴφ υἱὸσ Δαυείδ, μὴ φοβηθῇσ παραλαβεῖν Μαρίαν τὴν γυναῖκά σου, τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ πνεύματόσ ἐστιν ἁγίου·

τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεισ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ιἠσοῦν, αὐτὸσ γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν.

Ἰδοὺ ἡ παρθένοσ ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσιν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ·

ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον Μεθ’ ἡμῶν ὁ θεόσ.

Ἐγερθεὶσ δὲ [ὁ] Ιὠσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡσ προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελοσ Κυρίου καὶ παρέλαβεν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ·

καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἑώσ [οὗ] ἔτεκεν υἱόν·

καὶ ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ιἠσοῦν. Τοῦ δὲ Ιἠσοῦ γεννηθέντοσ ἐν Βηθλεὲμ τῆσ Ιοὐδαίασ ἐν ἡμέραισ Ἡρῴδου τοῦ βασιλέωσ, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰσ Ιἐροσόλυμα λέγοντεσ Ποῦ ἐστὶν ὁ τεχθεὶσ βασιλεὺσ τῶν Ιοὐδαίων;

εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ.

καὶ συναγαγὼν πάντασ τοὺσ ἀρχιερεῖσ καὶ γραμματεῖσ τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ’ αὐτῶν ποῦ ὁ χριστὸσ γεννᾶται.

οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ Ἐν Βηθλεὲμ τῆσ Ιοὐδαίασ·

οὕτωσ γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου Καὶ σύ, Βηθλεὲμ γῆ Ιοὔδα, οὐδαμῶσ ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖσ ἡγεμόσιν Ιοὔδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενοσ, ὅστισ ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ.

Τότε Ἡρῴδησ λάθρᾳ καλέσασ τοὺσ μάγουσ ἠκρίβωσεν παρ’ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέροσ, καὶ πέμψασ αὐτοὺσ εἰσ Βηθλεὲμ εἶπεν Πορευθέντεσ ἐξετάσατε ἀκριβῶσ περὶ τοῦ παιδίου·

ἐπὰν δὲ εὑρ́ητε ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπωσ κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ.

οἱ δὲ ἀκούσαντεσ τοῦ βασιλέωσ ἐπορεύθησαν, καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτούσ, ἑώσ ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον.

ἰδόντεσ δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα.

καὶ ἐλθόντεσ εἰσ τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίασ τῆσ μητρὸσ αὐτοῦ, καὶ πεσόντεσ προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντεσ τοὺσ θησαυροὺσ αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν.

καὶ χρηματισθέντεσ κατ’ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸσ Ἡρῴδην δι’ ἄλλησ ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰσ τὴν χώραν αὐτῶν.

Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελοσ Κυρίου φαίνεται κατ’ ὄναρ τῷ Ιὠσὴφ λέγων Ἐγερθεὶσ παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰσ Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἑώσ ἂν εἴπω σοι·

μέλλει γὰρ Ἡρῴδησ ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. ὁ δὲ ἐγερθεὶσ παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸσ καὶ ἀνεχώρησεν εἰσ Αἴγυπτον, καὶ ἦν ἐκεῖ ἑώσ τῆσ τελευτῆσ Ἡρῴδου·

ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντοσ Ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου.

Τότε Ἡρῴδησ ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλασ ἀνεῖλεν πάντασ τοὺσ παῖδασ τοὺσ ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖσ ὁρίοισ αὐτῆσ ἀπὸ διετοῦσ καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσεν παρὰ τῶν μάγων.

Τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν διὰ Ιἐρεμίου τοῦ προφήτου λέγοντοσ φωνὴ ἐν Ῥαμὰ ἠκούσθη, κλαυθμὸσ καὶ ὀδυρμὸσ πολύσ·

Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆσ, καὶ οὐκ ἤθελεν παρακληθῆναι ὅτι οὐκ εἰσίν.

λέγων Ἐγερθεὶσ παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰσ γῆν Ἰσραήλ, τεθνήκασιν γὰρ οἱ ζητοῦντεσ τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου.

ὁ δὲ ἐγερθεὶσ παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ εἰσῆλθεν εἰσ γῆν Ἰσραήλ.

ἀκούσασ δὲ ὅτι Ἀρχέλαοσ βασιλεύει τῆσ Ιοὐδαίασ ἀντὶ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ Ἡρῴδου ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν·

καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰσ πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπωσ πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖοσ κληθήσεται.

λέγων Μετανοεῖτε, ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Οὗτοσ γάρ ἐστιν ὁ ῥηθεὶσ διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου λέγοντοσ φωνὴ βοῶντοσ ἐν τῇ ἐρήμῳ Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείασ ποιεῖτε τὰσ τρίβουσ αὐτοῦ.

Αὐτὸσ δὲ ὁ Ιωἄνησ εἶχεν τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ ἀπὸ τριχῶν καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, ἡ δὲ τροφὴ ἦν αὐτοῦ ἀκρίδεσ καὶ μέλι ἄγριον.

καὶ ἐβαπτίζοντο ἐν τῷ Ιὀρδάνῃ ποταμῷ ὑπ’ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰσ ἁμαρτίασ αὐτῶν.

Ἰδὼν δὲ πολλοὺσ τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων ἐρχομένουσ ἐπὶ τὸ βάπτισμα εἶπεν αὐτοῖσ Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίσ ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆσ μελλούσησ ὀργῆσ;

ποιήσατε οὖν καρπὸν ἄξιον τῆσ μετανοίασ·

καὶ μὴ δόξητε λέγειν ἐν ἑαυτοῖσ Πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραάμ, λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ θεὸσ ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ.

ἤδη δὲ ἡ ἀξίνη πρὸσ τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται·

πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰσ πῦρ βάλλεται. ἐγὼ μὲν ὑμᾶσ βαπτίζω ἐν ὕδατι εἰσ μετάνοιαν·

ὁ δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενοσ ἰσχυρότερόσ μου ἐστίν, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸσ τὰ ὑποδήματα βαστάσαι· αὐτὸσ ὑμᾶσ βαπτίσει ἐν πνεύματι ἁγίῳ καὶ πυρί· οὗ τὸ πτύον ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ, καὶ διακαθαριεῖ τὴν ἅλωνα αὐτοῦ, καὶ συνάξει τὸν σῖτον αὐτοῦ εἰσ τὴν ἀποθήκην, τὸ δὲ ἄχυρον κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ.

Τότε παραγίνεται ὁ Ιἠσοῦσ ἀπὸ τῆσ Γαλιλαίασ ἐπὶ τὸν Ιὀρδάνην πρὸσ τὸν Ιωἄνην τοῦ βαπτισθῆναι ὑπ’ αὐτοῦ.

ὁ δὲ διεκώλυεν αὐτὸν λέγων Ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ πρόσ με;

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν αὐτῷ Ἄφεσ ἄρτι, οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην.

τότε ἀφίησιν αὐτόν. βαπτισθεὶσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ εὐθὺσ ἀνέβη ἀπὸ τοῦ ὕδατοσ·

καὶ ἰδοὺ ἠνεῴχθησαν οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδεν πνεῦμα θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶ περιστερὰν ἐρχόμενον ἐπ’ αὐτόν·

καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα Οὗτόσ ἐστιν ὁ υἱόσ μου ὁ ἀγαπητόσ, ἐν ᾧ εὐδόκησα. Τότε [ὁ] Ιἠσοῦσ ἀνήχθη εἰσ τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ πνεύματοσ, πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου.

καὶ νηστεύσασ ἡμέρασ τεσσεράκοντα καὶ νύκτασ τεσσεράκοντα ὕστερον ἐπείνασεν.

Καὶ προσελθὼν ὁ πειράζων εἶπεν αὐτῷ Εἰ υἱὸσ εἶ τοῦ θεοῦ, εἰπὸν ἵνα οἱ λίθοι οὗτοι ἄρτοι γένωνται.

ὁ δὲ ἀποκριθεὶσ εἶπεν Γέγραπται Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ὁ ἄνθρωποσ, ἀλλ’ ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματοσ θεοῦ.

Τότε παραλαμβάνει αὐτὸν ὁ διάβολοσ εἰσ τὴν ἁγίαν πόλιν, καὶ ἔστησεν αὐτὸν ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ ἱεροῦ, καὶ λέγει αὐτῷ Εἰ υἱὸσ εἶ τοῦ θεοῦ, βάλε σεαυτὸν κάτω·

γέγραπται γὰρ ὅτι Τοῖσ ἀγγέλοισ αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ καὶ ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσίν σε, μή ποτε προσκόψῃσ πρὸσ λίθον τὸν πόδα σου.

ἔφη αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Πάλιν γέγραπται Οὐκ ἐκπειράσεισ Κύριον τὸν θεόν σου.

καὶ εἶπεν αὐτῷ Ταῦτά σοι πάντα δώσω ἐὰν πεσὼν προσκυνήσῃσ μοι.

τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Ὕπαγε, Σατανᾶ·

γέγραπται γάρ Κύριον τὸν θεόν σου προσκυνήσεισ καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεισ. Τότε ἀφίησιν αὐτὸν ὁ διάβολοσ, καὶ ἰδοὺ ἄγγελοι προσῆλθον καὶ διηκόνουν αὐτῷ.

Ἀκούσασ δὲ ὅτι Ιωἄνησ παρεδόθη ἀνεχώρησεν εἰσ τὴν Γαλιλαίαν.

καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὰ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰσ Καφαρναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοισ Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ·

ὁ λαὸσ ὁ καθήμενοσ ἐν σκοτίᾳ φῶσ εἶδεν μέγα, καὶ τοῖσ καθημένοισ ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶσ ἀνέτειλεν αὐτοῖσ.

ΑΠΟ ΤΟΤΕ ἤρξατο ὁ Ιἠσοῦσ κηρύσσειν καὶ λέγειν Μετανοεῖτε, ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Περιπατῶν δὲ παρὰ τὴν θάλασσαν τῆσ Γαλιλαίασ εἶδεν δύο ἀδελφούσ, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, βάλλοντασ ἀμφίβληστρον εἰσ τὴν θάλασσαν, ἦσαν γὰρ ἁλεεῖσ·

καὶ λέγει αὐτοῖσ Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶσ ἁλεεῖσ ἀνθρώπων.

οἱ δὲ εὐθέωσ ἀφέντεσ τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

Καὶ προβὰσ ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλουσ δύο ἀδελφούσ, Ιἄκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ιωἄνην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸσ αὐτῶν καταρτίζοντασ τὰ δίκτυα αὐτῶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτούσ.

οἱ δὲ εὐθέωσ ἀφέντεσ τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ.

Καὶ περιῆγεν ἐν ὅλῃ τῇ Γαλιλαίᾳ, διδάσκων ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆσ βασιλείασ καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

καὶ ἀπῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εἰσ ὅλην τὴν Συρίαν·

καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντασ τοὺσ κακῶσ ἔχοντασ ποικίλαισ νόσοισ καὶ βασάνοισ συνεχομένουσ, δαιμονιζομένουσ καὶ σεληνιαζομένουσ καὶ παραλυτικούσ, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούσ. καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἀπὸ τῆσ Γαλιλαίασ καὶ Δεκαπόλεωσ καὶ Ιἐροσολύμων καὶ Ιοὐδαίασ καὶ πέραν τοῦ Ιὀρδάνου.

Ἰδὼν δὲ τοὺσ ὄχλουσ ἀνέβη εἰσ τὸ ὄροσ·

καὶ καθίσαντοσ αὐτοῦ προσῆλθαν [αὐτῷ] οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· ΜΑΚΑΡΙΟΙ οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

μακάριοι οἱ πενθοῦντεσ, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται.

μακάριοι οἱ πραεῖσ, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν γῆν.

μακάριοι οἱ πεινῶντεσ καὶ διψῶντεσ τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται.

μακάριοι οἱ ἐλεήμονεσ, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται.

μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν ὄψονται.

μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι [αὐτοὶ] υἱοὶ θεοῦ κληθήσονται.

μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνησ, ὅτι αὐτῶν ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶσ καὶ διώξωσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν καθ’ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ·

χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸσ ὑμῶν πολὺσ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ·

οὕτωσ γὰρ ἐδίωξαν τοὺσ προφήτασ τοὺσ πρὸ ὑμῶν. Ὑμεῖσ ἐστὲ τὸ ἅλασ τῆσ γῆσ·

ἐὰν δὲ τὸ ἅλασ μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰσ οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθὲν ἔξω καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. ὑμεῖσ ἐστὲ τὸ φῶσ τοῦ κόσμου.

οὐ δύναται πόλισ κρυβῆναι ἐπάνω ὄρουσ κειμένη· οὐδὲ καίουσιν λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον ἀλλ’ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσιν τοῖσ ἐν τῇ οἰκίᾳ.

οὕτωσ λαμψάτω τὸ φῶσ ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπωσ ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ.

Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺσ προφήτασ·

οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι· ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἑώσ ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸσ καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κερέα οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἑώσ [ἂν] πάντα γένηται.

ὃσ ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτωσ τοὺσ ἀνθρώπουσ, ἐλάχιστοσ κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν·

ὃσ δ’ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτοσ μέγασ κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ὑμῶν ἡ δικαιοσύνη πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰσ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖσ ἀρχαίοισ Οὐ φονεύσεισ·

ὃσ δ’ ἂν φονεύσῃ, ἔνοχοσ ἔσται τῇ κρίσει. Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶσ ὁ ὀργιζόμενοσ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἔνοχοσ ἔσται τῇ κρίσει·

ὃσ δ’ ἂν εἴπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ Ῥακά, ἔνοχοσ ἔσται τῷ συνεδρίῳ· ὃσ δ’ ἂν εἴπῃ Μωρέ, ἔνοχοσ ἔσται εἰσ τὴν γέενναν τοῦ πυρόσ. ἄφεσ ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου.

ἴσθι εὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχὺ ἑώσ ὅτου εἶ μετ’ αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ, μή ποτέ σε παραδῷ ὁ ἀντίδικοσ τῷ κριτῇ, καὶ ὁ κριτὴσ τῷ ὑπηρέτῃ, καὶ εἰσ φυλακὴν βληθήσῃ·

ἀμὴν λέγω σοι, οὐ μὴ ἐξέλθῃσ ἐκεῖθεν ἑώσ ἂν ἀποδῷσ τὸν ἔσχατον κοδράντην.

Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη Οὐ μοιχεύσεισ.

Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶσ ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸσ τὸ ἐπιθυμῆσαι [αὐτὴν] ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ.

εἰ δὲ ὁ ὀφθαλμόσ σου ὁ δεξιὸσ σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ, συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰσ γέενναν·

καὶ εἰ ἡ δεξιά σου χεὶρ σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὴν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ, συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου εἰσ γέενναν ἀπέλθῃ.

Ἐρρέθη δέ Ὃσ ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, δότω αὐτῇ ἀποστάσιον.

Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶσ ὁ ἀπολύων τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸσ λόγου πορνείασ ποιεῖ αὐτὴν μοιχευθῆναι[, καὶ ὃσ ἐὰν ἀπολελυμένην γαμήσῃ μοιχᾶται].

Πάλιν ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖσ ἀρχαίοισ Οὐκ ἐπιορκήσεισ, ἀποδώσεισ δὲ τῷ κυρίῳ τοὺσ ὁρ́κουσ σου.

Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὀμόσαι ὅλωσ·

μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ, ὅτι θρόνοσ ἐστὶν τοῦ θεοῦ· μήτε ἐν τῇ γῇ, ὅτι ὑποπόδιόν ἐστιν τῶν ποδῶν αὐτοῦ·

μήτε εἰσ Ιἐροσόλυμα, ὅτι πόλισ ἐστὶν τοῦ μεγάλου βασιλέωσ· μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃσ, ὅτι οὐ δύνασαι μίαν τρίχα λευκὴν ποιῆσαι ἢ μέλαιναν.

ἔστω δὲ ὁ λόγοσ ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ·

τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστίν. Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη Ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντοσ.

Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ·

ἀλλ’ ὅστισ σε ῥαπίζει εἰσ τὴν δεξιὰν σιαγόνα [σου], στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην· καὶ τῷ θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν, ἄφεσ αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον·

καὶ ὅστισ σε ἀγγαρεύσει μίλιον ἕν, ὕπαγε μετ’ αὐτοῦ δύο.

τῷ αἰτοῦντί σε δόσ, καὶ τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανίσασθαι μὴ ἀποστραφῇσ.

Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη Ἀγαπήσεισ τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεισ τὸν ἐχθρόν σου.

Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺσ ἐχθροὺσ ὑμῶν καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν διωκόντων ὑμᾶσ·

ὅπωσ γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸσ ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖσ, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺσ καὶ ἀγαθοὺσ καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίουσ καὶ ἀδίκουσ.

ἐὰν γὰρ ἀγαπήσητε τοὺσ ἀγαπῶντασ ὑμᾶσ, τίνα μισθὸν ἔχετε;

οὐχὶ καὶ οἱ τελῶναι τὸ αὐτὸ ποιοῦσιν; καὶ ἐὰν ἀσπάσησθε τοὺσ ἀδελφοὺσ ὑμῶν μόνον, τί περισσὸν ποιεῖτε;

οὐχὶ καὶ οἱ ἐθνικοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσιν; Ἔσεσθε οὖν ὑμεῖσ τέλειοι ὡσ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιοσ τέλειόσ ἐστιν.

Προσέχετε [δὲ] τὴν δικαιοσύνην ὑμῶν μὴ ποιεῖν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων πρὸσ τὸ θεαθῆναι αὐτοῖσ·

εἰ δὲ μήγε, μισθὸν οὐκ ἔχετε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν τῷ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ. Ὅταν οὖν ποιῇσ ἐλεημοσύνην, μὴ σαλπίσῃσ ἔμπροσθέν σου, ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ ποιοῦσιν ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ καὶ ἐν ταῖσ ῥύμαισ, ὅπωσ δοξασθῶσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων·

ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν. σοῦ δὲ ποιοῦντοσ ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου, ὅπωσ ᾖ σου ἡ ἐλεημοσύνη ἐν τῷ κρυπτῷ·

καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι.

Καὶ ὅταν προσεύχησθε, οὐκ ἔσεσθε ὡσ οἱ ὑποκριταί·

ὅτι φιλοῦσιν ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ καὶ ἐν ταῖσ γωνίαισ τῶν πλατειῶν ἑστῶτεσ προσεύχεσθαι, ὅπωσ φανῶσιν τοῖσ ἀνθρώποισ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. σὺ δὲ ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε εἰσ τὸ ταμεῖόν σου καὶ κλείσασ τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ·

καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι. Προσευχόμενοι δὲ μὴ βατταλογήσητε ὥσπερ οἱ ἐθνικοί, δοκοῦσιν γὰρ ὅτι ἐν τῇ πολυλογίᾳ αὐτῶν εἰσακουσθήσονται·

μὴ οὖν ὁμοιωθῆτε αὐτοῖσ, οἶδεν γὰρ [ὁ θεὸσ] ὁ πατὴρ ὑμῶν ὧν χρείαν ἔχετε πρὸ τοῦ ὑμᾶσ αἰτῆσαι αὐτόν.

"Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ·

"Ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθάτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡσ ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆσ· "Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸσ ἡμῖν σήμερον· "καὶ ἄφεσ ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡσ καὶ ἡμεῖσ ἀφήκαμεν τοῖσ ὀφειλέταισ ἡμῶν· "καὶ μὴ εἰσενέγκῃσ ἡμᾶσ εἰσ πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶσ ἀπὸ τοῦ πονηροῦ. Εἂν γὰρ ἀφῆτε τοῖσ ἀνθρώποισ τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιοσ·

ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖσ ἀνθρώποισ [τὰ παραπτώματα αὐτῶν], οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν.

Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὡσ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί, ἀφανίζουσιν γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπωσ φανῶσιν τοῖσ ἀνθρώποισ νηστεύοντεσ·

ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν. σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπωσ μὴ φανῇσ τοῖσ ἀνθρώποισ νηστεύων ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυφαίῳ·

καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυφαίῳ ἀποδώσει σοι.

Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺσ ἐπὶ τῆσ γῆσ, ὅπου σὴσ καὶ βρῶσισ ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσιν καὶ κλέπτουσιν·

θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺσ ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴσ οὔτε βρῶσισ ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν·

ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρόσ σου, ἐκεῖ ἔσται [καὶ] ἡ καρδία σου.

Ὁ λύχνοσ τοῦ σώματόσ ἐστιν ὁ ὀφθαλμόσ.

ἐὰν οὖν ᾖ ὁ ὀφθαλμόσ σου ἁπλοῦσ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτινὸν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμόσ σου πονηρὸσ ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτινὸν ἔσται.

εἰ οὖν τὸ φῶσ τὸ ἐν σοὶ σκότοσ ἐστίν, τὸ σκότοσ πόσον. Οὐδεὶσ δύναται δυσὶ κυρίοισ δουλεύειν·

ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸσ ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει· οὐ δύνασθε θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε [ἢ τί πίητε], μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε·

οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆσ τροφῆσ καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματοσ; ἐμβλέψατε εἰσ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰσ ἀποθήκασ, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιοσ τρέφει αὐτά·

οὐχ ὑμεῖσ μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; τίσ δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα;

καὶ περὶ ἐνδύματοσ τί μεριμνᾶτε;

καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶσ αὐξάνουσιν· οὐ κοπιῶσιν οὐδὲ νήθουσιν· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡσ ἓν τούτων.

εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰσ κλίβανον βαλλόμενον ὁ θεὸσ οὕτωσ ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶσ, ὀλιγόπιστοι;

μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντεσ Τί φάγωμεν;

ἤ Τί πίωμεν; ἤ Τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητοῦσιν·

οἶδεν γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιοσ ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.

μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰσ τὴν αὔριον, ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει αὑτῆσ·

ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆσ. Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε·

ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν.

τί δὲ βλέπεισ τὸ κάρφοσ τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖσ;

ἢ πῶσ ἐρεῖσ τῷ ἀδελφῷ σου Ἄφεσ ἐκβάλω τὸ κάρφοσ ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸσ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σοῦ;

ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σοῦ τὴν δοκόν, καὶ τότε διαβλέψεισ ἐκβαλεῖν τὸ κάρφοσ ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου.

Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖσ κυσίν, μηδὲ βάλητε τοὺσ μαργαρίτασ ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μή ποτε καταπατήσουσιν αὐτοὺσ ἐν τοῖσ ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντεσ ῥήξωσιν ὑμᾶσ.

Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν·

ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. πᾶσ γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται.

ἢ τίσ ἐξ ὑμῶν ἄνθρωποσ, ὃν αἰτήσει ὁ υἱὸσ αὐτοῦ ἄρτον ‐ μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ;

ἢ καὶ ἰχθὺν αἰτήσει ‐ μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ;

εἰ οὖν ὑμεῖσ πονηροὶ ὄντεσ οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖσ τέκνοισ ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ δώσει ἀγαθὰ τοῖσ αἰτοῦσιν αὐτόν.

Πάντα οὖν ὅσα ἐὰν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτωσ καὶ ὑμεῖσ ποιεῖτε αὐτοῖσ·

οὗτοσ γάρ ἐστιν ὁ νόμοσ καὶ οἱ προφῆται. Εἰσέλθατε διὰ τῆσ στενῆσ πύλησ·

ὅτι πλατεῖα καὶ εὐρύχωροσ ἡ ὁδὸσ ἡ ἀπάγουσα εἰσ τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι’ αὐτῆσ· ὅτι στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸσ ἡ ἀπάγουσα εἰσ τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντεσ αὐτήν.

Προσέχετε ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινεσ ἔρχονται πρὸσ ὑμᾶσ ἐν ἐνδύμασι προβάτων ἔσωθεν δέ εἰσιν λύκοι ἁρ́παγεσ.

ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούσ·

μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὰσ ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα; οὕτω πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺσ καλοὺσ ποιεῖ, τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺσ πονηροὺσ ποιεῖ·

πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰσ πῦρ βάλλεται.

ἄραγε ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούσ.

Οὐ πᾶσ ὁ λέγων μοι Κύριε κύριε εἰσελεύσεται εἰσ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρόσ μου τοῦ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ.

πολλοὶ ἐροῦσίν μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ Κύριε κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι ἐπροφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεισ πολλὰσ ἐποιήσαμεν;

καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖσ ὅτι Οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶσ·

ἀποχωρεῖτε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν. Πᾶσ οὖν ὅστισ ἀκούει μου τοὺσ λόγουσ [τούτουσ] καὶ ποιεῖ αὐτούσ, ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ φρονίμῳ, ὅστισ ᾠκοδόμησεν αὐτοῦ τὴν οἰκίαν ἐπὶ τὴν πέτραν.

καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθαν οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέπεσαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ οὐκ ἔπεσεν, τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν.

Καὶ πᾶσ ὁ ἀκούων μου τοὺσ λόγουσ τούτουσ καὶ μὴ ποιῶν αὐτοὺσ ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ μωρῷ, ὅστισ ᾠκοδόμησεν αὐτοῦ τὴν οἰκίαν ἐπὶ τὴν ἄμμον.

καὶ κατέβη ἡ βροχὴ καὶ ἦλθαν οἱ ποταμοὶ καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέκοψαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ ἔπεσεν, καὶ ἦν ἡ πτῶσισ αὐτῆσ μεγάλη.

Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ιἠσοῦσ τοὺσ λόγουσ τούτουσ, ἐξεπλήσσοντο οἱ ὄχλοι ἐπὶ τῇ διδαχῇ αὐτοῦ·

ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺσ ὡσ ἐξουσίαν ἔχων καὶ οὐχ ὡσ οἱ γραμματεῖσ αὐτῶν.

Καταβάντοσ δὲ αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ὄρουσ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί.

Καὶ ἰδοὺ λεπρὸσ προσελθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων Κύριε, ἐὰν θέλῃσ δύνασαί με καθαρίσαι.

καὶ ἐκτείνασ τὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ λέγων Θέλω, καθαρίσθητι·

καὶ εὐθέωσ ἐκαθερίσθη αὐτοῦ ἡ λέπρα. καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Ὅρα μηδενὶ εἴπῃσ, ἀλλὰ ὕπαγε σεαυτὸν δεῖξον τῷ ἱερεῖ, καὶ προσένεγκον τὸ δῶρον ὃ προσέταξεν Μωυσῆσ εἰσ μαρτύριον αὐτοῖσ.

καὶ λέγων Κύριε, ὁ παῖσ μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικόσ, δεινῶσ βασανιζόμενοσ.

λέγει αὐτῷ Ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν.

ἀποκριθεὶσ δὲ ὁ ἑκατόνταρχοσ ἔφη Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸσ ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃσ·

ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖσ μου· καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπόσ εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν [τασσόμενοσ], ἔχων ὑπ’ ἐμαυτὸν στρατιώτασ, καὶ λέγω τούτῳ Πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ Ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου Ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.

ἀκούσασ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ ἐθαύμασεν καὶ εἶπεν τοῖσ ἀκολουθοῦσιν Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, παρ’ οὐδενὶ τοσαύτην πίστιν ἐν τῷ Ἰσραὴλ εὑρ͂ον.

λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσιν καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ιἀκὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν·

οἱ δὲ υἱοὶ τῆσ βασιλείασ ἐκβληθήσονται εἰσ τὸ σκότοσ τὸ ἐξώτερον·

ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸσ καὶ ὁ βρυγμὸσ τῶν ὀδόντων. καὶ εἶπεν ὁ Ιἠσοῦσ τῷ ἑκατοντάρχῃ Ὕπαγε, ὡσ ἐπίστευσασ γενηθήτω σοι·

καὶ ἰάθη ὁ παῖσ ἐν τῇ ὡρ́ᾳ ἐκείνῃ. Καὶ ἐλθὼν ὁ Ιἠσοῦσ εἰσ τὴν οἰκίαν Πέτρου εἶδεν τὴν πενθερὰν αὐτοῦ βεβλημένην καὶ πυρέσσουσαν·

καὶ ἥψατο τῆσ χειρὸσ αὐτῆσ, καὶ ἀφῆκεν αὐτὴν ὁ πυρετόσ, καὶ ἠγέρθη, καὶ διηκόνει αὐτῷ.

Ὀψίασ δὲ γενομένησ προσήνεγκαν αὐτῷ δαιμονιζομένουσ πολλούσ·

καὶ ἐξέβαλεν τὰ πνεύματα λόγῳ, καὶ πάντασ τοὺσ κακῶσ ἔχοντασ ἐθεράπευσεν· ὅπωσ πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἠσαίου τοῦ προφήτου λέγοντοσ Αὐτὸσ τὰσ ἀσθενείασ ἡμῶν ἔλαβεν καὶ τὰσ νόσουσ ἐβάστασεν.

Ἰδὼν δὲ ὁ Ιἠσοῦσ ὄχλον περὶ αὐτὸν ἐκέλευσεν ἀπελθεῖν εἰσ τὸ πέραν.

Καὶ προσελθὼν εἷσ γραμματεὺσ εἶπεν αὐτῷ Διδάσκαλε, ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἀπέρχῃ.

καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Αἱ ἀλώπεκεσ φωλεοὺσ ἔχουσιν καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεισ, ὁ δὲ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.

Ἕτεροσ δὲ τῶν μαθητῶν εἶπεν αὐτῷ Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ λέγει αὐτῷ Ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφεσ τοὺσ νεκροὺσ θάψαι τοὺσ ἑαυτῶν νεκρούσ.

Καὶ ἐμβάντι αὐτῷ εἰσ πλοῖον ἠκολούθησαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.

καὶ ἰδοὺ σεισμὸσ μέγασ ἐγένετο ἐν τῇ θαλάσσῃ, ὥστε τὸ πλοῖον καλύπτεσθαι ὑπὸ τῶν κυμάτων·

αὐτὸσ δὲ ἐκάθευδεν. καὶ προσελθόντεσ ἤγειραν αὐτὸν λέγοντεσ Κύριε, σῶσον, ἀπολλύμεθα.

καὶ λέγει αὐτοῖσ Τί δειλοί ἐστε, ὀλιγόπιστοι;

τότε ἐγερθεὶσ ἐπετίμησεν τοῖσ ἀνέμοισ καὶ τῇ θαλάσσῃ, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη. Οἱ δὲ ἄνθρωποι ἐθαύμασαν λέγοντεσ Ποταπόσ ἐστιν οὗτοσ ὅτι καὶ οἱ ἄνεμοι καὶ ἡ θάλασσα αὐτῷ ὑπακούουσιν;

Καὶ ἐλθόντοσ αὐτοῦ εἰσ τὸ πέραν εἰσ τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆσ ὁδοῦ ἐκείνησ.

καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντεσ Τί ἡμῖν καὶ σοί, υἱὲ τοῦ θεοῦ;

ἦλθεσ ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶσ; Ἦν δὲ μακρὰν ἀπ’ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη.

οἱ δὲ δαίμονεσ παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντεσ Εἰ ἐκβάλλεισ ἡμᾶσ, ἀπόστειλον ἡμᾶσ εἰσ τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων.

καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Ὑπάγετε.

οἱ δὲ ἐξελθόντεσ ἀπῆλθαν εἰσ τοὺσ χοίρουσ· καὶ ἰδοὺ ὡρ́μησεν πᾶσα ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰσ τὴν θάλασσαν, καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖσ ὕδασιν. Οἱ δὲ βόσκοντεσ ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντεσ εἰσ τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων.

καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλισ ἐξῆλθεν εἰσ ὑπάντησιν τῷ Ιἠσοῦ, καὶ ἰδόντεσ αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπωσ μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν.

Καὶ ἐμβὰσ εἰσ πλοῖον διεπέρασεν, καὶ ἦλθεν εἰσ τὴν ἰδίαν πόλιν.

Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνησ βεβλημένον.

καὶ ἰδὼν ὁ Ιἠσοῦσ τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ Θάρσει, τέκνον· ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι. Καὶ ἰδού τινεσ τῶν γραμματέων εἶπαν ἐν ἑαυτοῖσ Οὗτοσ βλασφημεῖ.

καὶ εἰδὼσ ὁ Ιἠσοῦσ τὰσ ἐνθυμήσεισ αὐτῶν εἶπεν Ἵνα τί ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖσ καρδίαισ ὑμῶν;

τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν Ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν Ἔγειρε καὶ περιπάτει;

ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆσ γῆσ ἀφιέναι ἁμαρτίασ ‐ τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ Ἔγειρε ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰσ τὸν οἶκόν σου.

καὶ ἐγερθεὶσ ἀπῆλθεν εἰσ τὸν οἶκον αὐτοῦ.

Ἰδόντεσ δὲ οἱ ὄχλοι ἐφοβήθησαν καὶ ἐδόξασαν τὸν θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖσ ἀνθρώποισ.

Καὶ παράγων ὁ Ιἠσοῦσ ἐκεῖθεν εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, Μαθθαῖον λεγόμενον, καὶ λέγει αὐτῷ Ἀκολούθει μοι·

καὶ ἀναστὰσ ἠκολούθησεν αὐτῷ. Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἐν τῇ οἰκίᾳ, καὶ ἰδοὺ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐλθόντεσ συνανέκειντο τῷ Ιἠσοῦ καὶ τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ.

καὶ ἰδόντεσ οἱ Φαρισαῖοι ἔλεγον τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ Διὰ τί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλοσ ὑμῶν;

ὁ δὲ ἀκούσασ εἶπεν Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντεσ ἰατροῦ ἀλλὰ οἱ κακῶσ ἔχοντεσ.

πορευθέντεσ δὲ μάθετε τί ἐστιν Ἔλεοσ θέλω καὶ οὐ θυσίαν·

οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίουσ ἀλλὰ ἁμαρτωλούσ. Τότε προσέρχονται αὐτῷ οἱ μαθηταὶ Ιωἄνου λέγοντεσ Διὰ τί ἡμεῖσ καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύομεν, οἱ δὲ μαθηταὶ σοῦ οὐ νηστεύουσιν;

καὶ εἶπεν αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνοσ πενθεῖν ἐφ’ ὅσον μετ’ αὐτῶν ἐστὶν ὁ νυμφίοσ;

ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίοσ, καὶ τότε νηστεύσουσιν. οὐδεὶσ δὲ ἐπιβάλλει ἐπίβλημα ῥάκουσ ἀγνάφου ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ·

αἴρει γὰρ τὸ πλήρωμα αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ἱματίου, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται. οὐδὲ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰσ ἀσκοὺσ παλαιούσ·

εἰ δὲ μήγε, ῥήγνυνται οἱ ἀσκοί, καὶ ὁ οἶνοσ ἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπόλλυνται· ἀλλὰ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰσ ἀσκοὺσ καινούσ, καὶ ἀμφότεροι συντηροῦνται. Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντοσ αὐτοῖσ ἰδοὺ ἄρχων [εἷσ] προσελθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων ὅτι Ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν·

ἀλλὰ ἐλθὼν ἐπίθεσ τὴν χεῖρά σου ἐπ’ αὐτήν, καὶ ζήσεται. καὶ ἐγερθεὶσ ὁ Ιἠσοῦσ ἠκολούθει αὐτῷ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.

Καὶ ἰδοὺ γυνὴ αἱμορροοῦσα δώδεκα ἔτη προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ·

ἔλεγεν γὰρ ἐν ἑαυτῇ Εἂν μόνον ἅψωμαι τοῦ ἱματίου αὐτοῦ σωθήσομαι.

ὁ δὲ Ιἠσοῦσ στραφεὶσ καὶ ἰδὼν αὐτὴν εἶπεν Θάρσει, θύγατερ·

ἡ πίστισ σου σέσωκέν σε. καὶ ἐσώθη ἡ γυνὴ ἀπὸ τῆσ ὡρ́ασ ἐκείνησ. Καὶ ἐλθὼν ὁ Ιἠσοῦσ εἰσ τὴν οἰκίαν τοῦ ἄρχοντοσ καὶ ἰδὼν τοὺσ αὐλητὰσ καὶ τὸν ὄχλον θορυβούμενον ἔλεγεν Ἀναχωρεῖτε, οὐ γὰρ ἀπέθανεν τὸ κοράσιον ἀλλὰ καθεύδει·

καὶ κατεγέλων αὐτοῦ.

ὅτε δὲ ἐξεβλήθη ὁ ὄχλοσ, εἰσελθὼν ἐκράτησεν τῆσ χειρὸσ αὐτῆσ, καὶ ἠγέρθη τὸ κοράσιον.

Καὶ ἐξῆλθεν ἡ φήμη αὕτη εἰσ ὅλην τὴν γῆν ἐκείνην.

Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ιἠσοῦ ἠκολούθησαν δύο τυφλοὶ κράζοντεσ καὶ λέγοντεσ Ἐλέησον ἡμᾶσ, υἱὲ Δαυείδ.

ἐλθόντι δὲ εἰσ τὴν οἰκίαν προσῆλθαν αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;

λέγουσιν αὐτῷ Ναί, κύριε. τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν.

καὶ ἠνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί.

Καὶ ἐνεβριμήθη αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ λέγων Ὁρᾶτε μηδεὶσ γινωσκέτω· οἱ δὲ ἐξελθόντεσ διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ.

Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ κωφὸν δαιμονιζόμενον·

καὶ ἐκβληθέντοσ τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφόσ.

καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντεσ Οὐδέποτε ἐφάνη οὕτωσ ἐν τῷ Ἰσραήλ. [οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια.

Καὶ περιῆγεν ὁ Ιἠσοῦσ τὰσ πόλεισ πάσασ καὶ τὰσ κώμασ, διδάσκων ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆσ βασιλείασ καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν.

Ἰδὼν δὲ τοὺσ ὄχλουσ ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν ὅτι ἦσαν ἐσκυλμένοι καὶ ἐριμμένοι ὡσεὶ πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα.

τότε λέγει τοῖσ μαθηταῖσ αὐτοῦ Ὁ μὲν θερισμὸσ πολύσ, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι·

δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπωσ ἐκβάλῃ ἐργάτασ εἰσ τὸν θερισμὸν αὐτοῦ.

Καὶ προσκαλεσάμενοσ τοὺσ δώδεκα μαθητὰσ αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖσ ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων ὥστε ἐκβάλλειν αὐτὰ καὶ θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν.

Τῶν δὲ δώδεκα ἀποστόλων τὰ ὀνόματά ἐστιν ταῦτα·

Σίμων ὁ Καναναῖοσ καὶ Ιοὔδασ ὁ Ἰσκαριώτησ ὁ καὶ παραδοὺσ αὐτόν.

Εἰσ ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε, καὶ εἰσ πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε·

πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸσ τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.

πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντεσ ὅτι Ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

ἀσθενοῦντασ θεραπεύετε, νεκροὺσ ἐγείρετε, λεπροὺσ καθαρίζετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε·

δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε. Μὴ κτήσησθε χρυσὸν μηδὲ ἄργυρον μηδὲ χαλκὸν εἰσ τὰσ ζώνασ ὑμῶν, μὴ πήραν εἰσ ὁδὸν μηδὲ δύο χιτῶνασ μηδὲ ὑποδήματα μηδὲ ῥάβδον·

ἄξιοσ γὰρ ὁ ἐργάτησ τῆσ τροφῆσ αὐτοῦ.

εἰσ ἣν δ’ ἂν πόλιν ἢ κώμην εἰσέλθητε, ἐξετάσατε τίσ ἐν αὐτῇ ἄξιόσ ἐστιν·

κἀκεῖ μείνατε ἑώσ ἂν ἐξέλθητε. εἰσερχόμενοι δὲ εἰσ τὴν οἰκίαν ἀσπάσασθε αὐτήν·

καὶ ἐὰν μὲν ᾖ ἡ οἰκία ἀξία, ἐλθάτω ἡ εἰρήνη ὑμῶν ἐπ’ αὐτήν·

ἐὰν δὲ μὴ ᾖ ἀξία, ἡ εἰρήνη ὑμῶν ἐφ’ ὑμᾶσ ἐπιστραφήτω. καὶ ὃσ ἂν μὴ δέξηται ὑμᾶσ μηδὲ ἀκούσῃ τοὺσ λόγουσ ὑμῶν, ἐξερχόμενοι ἔξω τῆσ οἰκίασ ἢ τῆσ πόλεωσ ἐκείνησ ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν ὑμῶν.

ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καὶ Γομόρρων ἐν ἡμέρᾳ κρίσεωσ ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ.

Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶσ ὡσ πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων·

γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡσ οἱ ὄφεισ καὶ ἀκέραιοι ὡσ αἱ περιστεραί. προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων·

παραδώσουσιν γὰρ ὑμᾶσ εἰσ ουνέδρια, καὶ ἐν ταῖσ συναγωγαῖσ αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶσ· καὶ ἐπὶ ἡγεμόνασ δὲ καὶ βασιλεῖσ ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰσ μαρτύριον αὐτοῖσ καὶ τοῖσ ἔθνεσιν.

ὅταν δὲ παραδῶσιν ὑμᾶσ, μὴ μεριμνήσητε πῶσ ἢ τί λαλήσητε·

δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὡρ́ᾳ τί λαλήσητε· οὐ γὰρ ὑμεῖσ ἐστὲ οἱ λαλοῦντεσ ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τοῦ πατρὸσ ὑμῶν τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν.

παραδώσει δὲ ἀδελφὸσ ἀδελφὸν εἰσ θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖσ καὶ θανατώσουσιν αὐτούσ.

καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου·

ὁ δὲ ὑπομείνασ εἰσ τέλοσ οὗτοσ σωθήσεται. ὅταν δὲ διώκωσιν ὑμᾶσ ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, φεύγετε εἰσ τὴν ἑτέραν·

ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ τελέσητε τὰσ πόλεισ [τοῦ] Ἰσραὴλ ἑώσ ἔλθῃ ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου. Οὐκ ἔστιν μαθητὴσ ὑπὲρ τὸν διδάσκαλον οὐδὲ δοῦλοσ ὑπὲρ τὸν κύριον αὐτοῦ.

ἀρκετὸν τῷ μαθητῇ ἵνα γένηται ὡσ ὁ διδάσκαλοσ αὐτοῦ, καὶ ὁ δοῦλοσ ὡσ ὁ κύριοσ αὐτοῦ.

εἰ τὸν οἰκοδεσπότην Βεεζεβοὺλ ἐπεκάλεσαν, πόσῳ μᾶλλον τοὺσ οἰκιακοὺσ αὐτοῦ. μὴ οὖν φοβηθῆτε αὐτούσ·

οὐδὲν γάρ ἐστιν κεκαλυμμένον ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται, καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται. ὃ λέγω ὑμῖν ἐν τῇ σκοτίᾳ, εἴπατε ἐν τῷ φωτί·

καὶ ὃ εἰσ τὸ οὖσ ἀκούετε, κηρύξατε ἐπὶ τῶν δωμάτων. καὶ μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντων τὸ σῶμα τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι·

φοβεῖσθε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ. οὐχὶ δύο στρουθία ἀσσαρίου πωλεῖται;

καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖται ἐπὶ τὴν γῆν ἄνευ τοῦ πατρὸσ ὑμῶν. ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχεσ τῆσ κεφαλῆσ πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσίν.

μὴ οὖν φοβεῖσθε·

πολλῶν στρουθίων διαφέρετε ὑμεῖσ. Πᾶσ οὖν ὅστισ ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρόσ μου τοῦ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ·

ὅστισ δὲ ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι κἀγὼ αὐτὸν ἔμπροσθεν τοῦ πατρόσ μου τοῦ ἐν τοῖσ οὐρανοῖσ.

Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν·

οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν. καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ.

Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιοσ·

καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιοσ· καὶ ὃσ οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστιν μου ἄξιοσ.

ὁ εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ ἀπολέσασ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν.

Ὁ δεχόμενοσ ὑμᾶσ ἐμὲ δέχεται, καὶ ὁ ἐμὲ δεχόμενοσ δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με.

ὁ δεχόμενοσ προφήτην εἰσ ὄνομα προφήτου μισθὸν προφήτου λήμψεται, καὶ ὁ δεχόμενοσ δίκαιον εἰσ ὄνομα δικαίου μισθὸν δικαίου λήμψεται.

καὶ ὃσ ἂν ποτίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων ποτήριον ψυχροῦ μόνον εἰσ ὄνομα μαθητοῦ, ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀπολέσῃ τὸν μισθὸν αὐτοῦ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 1

(ΚΑΤΑ ΜΑΘΘΑΙΟΝ, chapter 1)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION