Lucian, Verae Historiae, book 2

(루키아노스, Verae Historiae, book 2)

τὸ δὲ ἀπὸ τούτου μηκέτι φέρων ἐγὼ τὴν ἐν τῷ κήτει δίαιταν ἀχθόμενόσ τε τῇ μονῇ μηχανήν τινα ἐζήτουν, δι’ ἧσ ἂν ἐξελθεῖν γένοιτο· καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἔδοξεν ἡμῖν διορύξασι κατὰ τὸν δεξιὸν τοῖχον ἀποδρᾶναι, καὶ ἀρξάμενοι διεκόπτομεν ἐπειδὴ δὲ προελθόντεσ ὅσον πέντε σταδίουσ οὐδὲν ἠνύομεν, τοῦ μὲν ὀρύγματοσ ἐπαυσάμεθα, τὴν δὲ ὕλην καῦσαι διέγνωμεν οὕτω γὰρ ἂν τὸ κῆτοσ ἀποθανεῖν εἰ δὲ τοῦτο γένοιτο, ῥᾳδία ἔμελλεν ἡμῖν ἔσεσθαι ἡ ἔξοδοσ. ἀρξάμενοι οὖν ἀπὸ τῶν οὐραίων ἐκαίομεν, καὶ ἡμέρασ μὲν ἑπτὰ καὶ ἴσασ νύκτασ ἀναισθήτωσ εἶχε τοῦ καύματοσ, ὀγδόῃ δὲ καὶ ἐνάτῃ συνίεμεν αὐτοῦ νοσοῦντοσ· ἀργότερον γοῦν ἀνέχασκεν, καὶ εἴ ποτε ἀναχάνοι, ταχὺ συνέμυεν. δεκάτῃ δὲ καὶ ἑνδεκάτῃ τέλεον ἀπενεκροῦτο καὶ δυσῶδεσ ἦν τῇ δωδεκάτῃ δὲ μόλισ ἐνενοήσαμεν ὡσ, εἰ μή τισ χανόντοσ αὐτοῦ ὑποστηρίξειεν τοὺσ γομφίουσ, ὥστε μηκέτι συγκλεῖσαι, κινδυνεύσομεν κατακλεισθέντεσ ἐν νεκρῷ αὐτῷ ἀπολέσθαι, οὕτω δὴ μεγάλοισ δοκοῖσ τὸ στόμα διερείσαντεσ τὴν ναῦν ἐπεσκευάζομεν ὕδωρ τε ὡσ ἔνι πλεῖστον ἐμβαλλόμενοι καὶ τἆλλα ἐπιτήδεια· κυβερνήσειν δὲ ἔμελλεν ὁ Σκίνθαροσ. τῇ δὲ ἐπιούσῃ τὸ μὲν ἤδη ἐτεθνήκει.

ἡμεῖσ δὲ ἀνελκύσαντεσ τὸ πλοῖον καὶ διὰ τῶν ἀραιωμάτων διαγαγόντεσ καὶ ἐκ τῶν ὀδόντων ἐξάψαντεσ ἠρέμα καθήκαμεν ἐσ τὴν θάλατταν ἐπαναβάντεσ δὲ ἐπὶ τὰ νῶτα καὶ θύσαντεσ τῷ Ποσειδῶνι αὐτοῦ παρὰ τὸ τρόπαιον ἡμέρασ τε τρεῖσ ἐπαυλισάμενοι νηνεμία γὰρ ἦν ‐ τῇ τετάρτῃ ἀπεπλεύσαμεν. ἔνθα δὴ πολλοῖσ τῶν ἐκ τῆσ ναυμαχίασ νεκροῖσ ἀπηντῶμεν καὶ προσωκέλλομεν, καὶ τὰ σώματα καταμετροῦντεσ ἐθαυμάζομεν. καὶ ἡμέρασ μέν τινασ ἐπλέομεν εὐκράτῳ ἀέρι χρώμενοι, ἔπειτα βορέου σφοδροῦ πνεύσαντοσ μέγα κρύοσ ἐγένετο, καὶ ὑπ’ αὐτοῦ πᾶν ἐπάγη τὸ πέλαγοσ, οὐκ ἐπιπολῆσ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐσ βάθοσ ὅσον ἐσ ἓξ ὀργυιάσ, ὥστε καὶ ἀποβάντασ διαθεῖν ἐπὶ τοῦ κρυστάλλου. ἐπιμένοντοσ δὲ τοῦ πνεύματοσ φέρειν οὐ δυνάμενοι τοιόνδε τι ἐπενοήσαμεν ‐ ὁ δὲ τὴν γνώμην ἀποφηνάμενοσ ἦν ὁ Σκίνθαροσ ‐ σκάψαντεσ γὰρ ἐν τῷ ὕδατι σπήλαιον μέγιστον ἐν τούτῳ ἐμείναμεν ἡμέρασ τριάκοντα, πῦρ ἀνακαίοντεσ καὶ σιτούμενοι τοὺσ ἰχθῦσ· εὑρίσκομεν δὲ αὐτοὺσ ἀνορύττοντεσ. ἐπειδὴ δὲ ἤδη ἐπέλειπε τὰ ἐπιτήδεια, προελθόντεσ καὶ τὴν ναῦν πεπηγυῖαν ἀνασπάσαντεσ καὶ πετάσαντεσ τὴν ὀθόνην ἐσυρόμεθα ὥσπερ πλέοντεσ λείωσ καὶ προσηνῶσ ἐπὶ τοῦ πάγου διολισθάνοντεσ. ἡμέρᾳ δὲ πέμπτῃ ἀλέα τε ἦν ἤδη καὶ ὁ πάγοσ ἐλύετο καὶ ὕδωρ πάντα αὖθισ ἐγίνετο. πλεύσαντεσ οὖν ὅσον τριακοσίουσ σταδίουσ νήσῳ μικρᾷ καὶ ἐρήμῃ προσηνέχθημεν, ἀφ’ ἧσ ὕδωρ λαβόντεσ ‐ ἐπελελοίπει γὰρ ἤδη ‐ καὶ δύο ταύρουσ ἀγρίουσ κατατοξεύσαντεσ ἀπεπλεύσαμεν.

οἱ δὲ ταῦροι οὗτοι τὰ κέρατα οὐκ ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ εἶχον, ἀλλ’ ὑπὸ τοῖσ ὀφθαλμοῖσ, ὥσπερ ὁ Μῶμοσ ἠξίου. μετ’ οὐ πολὺ δὲ εἰσ πέλαγοσ ἐμβαίνομεν, οὐχ ὕδατοσ, ἀλλὰ γάλακτοσ· καὶ νῆσοσ ἐν αὐτῷ ἐφαίνετο λευκὴ πλήρησ ἀμπέλων. ἦν δὲ ἡ νῆσοσ τυρὸσ μέγιστοσ συμπεπηγώσ, ὡσ ὕστερον ἐμφαγόντεσ ἐμάθομεν, σταδίων εἴκοσι πέντε τὸ περίμετρον αἱ δὲ ἄμπελοι βοτρύων πλήρεισ, οὐ μέντοι οἶνον, ἀλλὰ γάλα ἐξ αὐτῶν ἀποθλίβοντεσ ἐπίνομεν. ἱερὸν δὲ ἐν μέσῃ τῇ νήσῳ ἀνῳκοδόμητο Γαλατείασ τῆσ Νηρηΐδοσ, ὡσ ἐδήλου τὸ ἐπίγραμμα. ὅσον δ’ οὖν χρόνον ἐκεῖ ἐμείναμεν, ὄψον μὲν ἡμῖν καὶ σιτίον ἡ γῆ ὑπῆρχεν, ποτὸν δὲ τὸ γάλα τὸ ἐκ τῶν βοτρύων. βασιλεύειν δὲ τῶν χωρίων τούτων ἐλέγετο Τυρὼ ἡ Σαλμωνέωσ, μετὰ τὴν ἐντεῦθεν ἀπαλλαγὴν ταύτην παρὰ τοῦ Ποσειδῶνοσ λαβοῦσα τὴν τιμήν. ^ Μείναντεσ δὲ ἡμέρασ ἐν τῇ νήσῳ πέντε, τῇ ἕκτῃ ἐξωρμήσαμεν, αὔρασ μέν τινοσ παραπεμπούσησ, λειοκύμονοσ δὲ οὔσησ τῆσ θαλάττησ· ὀγδόῃ δὲ ἡμέρᾳ πλέοντεσ οὐκέτι διὰ τοῦ γάλακτοσ, ἀλλ’ ἤδη ἐν ἁλμυρῷ καὶ κυανέῳ ὕδατι, καθορῶμεν ἀνθρώπουσ πολλοὺσ ἐπὶ τοῦ πελάγουσ διαθέοντασ, ἅπαντα ἡμῖν προσεοικότασ, καὶ τὰ σώματα καὶ τὰ μεγέθη, πλὴν τῶν ποδῶν μόνων ταῦτα γὰρ φέλλινα εἶχον, ἀφ’ οὗ δή, οἶμαι, καὶ ἐκαλοῦντο Φελλόποδεσ.

ἐθαυμάσαμεν οὖν ἰδόντεσ οὐ βαπτιζομένουσ, ἀλλὰ ὑπερέχοντασ τῶν κυμάτων καὶ ἀδεῶσ ὁδοιποροῦντασ. οἱ δὲ καὶ προσῄεσαν καὶ ἠσπάζοντο ἡμᾶσ Ἑλληνικῇ φωνῇ· ἔλεγον δὲ καὶ εἰσ Φελλὼ τὴν αὑτῶν πατρίδα ἐπείγεσθαι. μέχρι μὲν οὖν τινοσ συνωδοιπόρουν ἡμῖν παραθέοντεσ, εἶτα ἀποτραπόμενοι τῆσ ὁδοῦ ἐβάδιζον εὔπλοιαν ἡμῖν ἐπευξάμενοι. μετ’ ὀλίγον δὲ πολλαὶ νῆσοι ἐφαίνοντο, πλησίον μὲν ἐξ ἀριστερῶν ἡ Φελλώ, ἐσ ἣν ἐκεῖνοι ἔσπευδον, πόλισ ἐπὶ μεγάλου καὶ στρογγύλου φελλοῦ κατοικουμένη· πόρρωθεν δὲ καὶ μᾶλλον ἐν δεξιᾷ πέντε μέγισται καὶ ὑψηλόταται, καὶ πῦρ πολὺ ἀπ’ αὐτῶν ἀνεκαίετο, κατὰ δὲ τὴν πρῷραν μία πλατεῖα καὶ ταπεινή, σταδίουσ ἀπέχουσα οὐκ ἐλάττουσ πεντακοσίων. ἤδη δὲ πλησίον ἦμεν, καὶ θαυμαστή τισ αὔρα περιέπνευσεν ἡμᾶσ, ἡδεῖα καὶ εὐώδησ, οἱάν φησὶν ὁ συγγραφεὺσ Ἡρόδοτοσ ἀπόζειν τῆσ εὐδαίμονοσ Ἀραβίασ.

οἱο͂ν γὰρ ἀπὸ ῥόδων καὶ ναρκίσσων καὶ ὑακίνθων καὶ κρίνων καὶ ἰών, ἔτι δὲ μυρρίνησ καὶ δάφνησ καὶ ἀμπελάνθησ, τοιοῦτον ἡμῖν τὸ ἡδὺ προσέβαλλεν. ἡσθέντεσ δὲ τῇ ὀσμῇ καὶ χρηστὰ ἐκ μακρῶν πόνων ἐλπίσαντεσ κατ’ ὀλίγον ἤδη πλησίον τῆσ νήσου ἐγινόμεθα. ἔνθα δὴ καὶ καθεωρῶμεν λιμένασ τε πολλοὺσ περὶ πᾶσαν ἀκλύστουσ καὶ μεγάλουσ, ποταμούσ τε διαυγεῖσ ἐξιέντασ ἠρέμα εἰσ τὴν θάλασσαν, ἔτι δὲ λειμῶνασ καὶ ὕλασ καὶ ὄρνεα μουσικά, τὰ μὲν ἐπὶ τῶν ᾐόνων ᾄδοντα, πολλὰ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν κλάδων ἀήρ τε κοῦφοσ καὶ εὔπνουσ περιεκέχυτο τὴν χώραν· καὶ αὖραι δέ τινεσ ἡδεῖαι πνέουσαι ἠρέμα τὴν ὕλην διεσάλευον, ὥστε καὶ ἀπὸ τῶν κλάδων κινουμένων ^ τερπνὰ καὶ συνεχῆ μέλη ἀπεσυρίζετο, ἐοικότα τοῖσ ἐπ’ ἐρημίασ αὐλήμασι τῶν πλαγίων αὐλῶν. καὶ μὴν καὶ βοὴ σύμμικτοσ ἠκούετο ἄθρουσ, οὐ θορυβώδησ, ἀλλ’ οἱά γένοιτ’ ἂν ἐν συμποσίῳ, τῶν μὲν αὐλούντων, τῶν δὲ ἐπᾳδόντων,^ ἐνίων δὲ κροτούντων πρὸσ αὐλὸν ἢ κιθάραν. τούτοισ ἅπασι κηλούμενοι κατήχθημεν, ὁρμίσαντεσ δὲ τὴν ναῦν ἀπεβαίνομεν, τὸν Σκίνθαρον ἐν αὐτῇ καὶ δύο τῶν ἑταίρων ἀπολιπόντεσ.

προϊόντεσ δὲ διὰ λειμῶνοσ εὐανθοῦσ ἐντυγχάνομεν τοῖσ φρουροῖσ καὶ περιπόλοισ, οἱ δὲ δήσαντεσ ἡμᾶσ ῥοδίνοισ στεφάνοισ· ‐ οὗτοσ γὰρ μέγιστοσ παρ’ αὐτοῖσ δεσμόσ ἐστιν ‐ ἀνῆγον ὡσ τὸν ἄρχοντα, παρ’ ὧν δὴ καθ’ ὁδὸν ἠκούσαμεν ὡσ ἡ μὲν νῆσοσ εἰή τῶν Μακάρων προσαγορευομένη, ἄρχοι δὲ ὁ Κρὴσ Ῥαδάμανθυσ. καὶ δὴ ἀναχθέντεσ ὡσ αὐτὸν ἐν τάξει τῶν δικαζομένων ἔστημεν τέταρτοι. ἦν δὲ ἡ μὲν πρώτη δίκη περὶ Αἰάντοσ τοῦ Τελαμῶνοσ, εἴτε χρὴ αὐτὸν συνεῖναι τοῖσ ἡρ́ωσιν εἴτε καὶ μή·

κατηγορεῖτο δὲ αὐτοῦ ὅτι μεμήνοι καὶ ἑαυτὸν ἀπεκτόνοι. τέλοσ δὲ πολλῶν ῥηθέντων ἔγνω ὁ Ῥαδάμανθυσ, νῦν μὲν αὐτὸν πιόμενον τοῦ ἐλλεβόρου παραδοθῆναι Ἱπποκράτει τῷ Κῴῳ ἰατρῷ, ’ὕστερον δὲ σωφρονήσαντα μετέχειν τοῦ συμποσίου. δευτέρα δὲ ἦν κρίσισ ἐρωτική, Θησέωσ καὶ Μενελάου περὶ τῆσ Ἑλένησ διαγωνιζομένων, ποτέρῳ χρὴ αὐτὴν συνοικεῖν.

καὶ ὁ Ῥαδάμανθυσ ἐδίκασε Μενελάῳ συνεῖναι αὐτὴν ἅτε καὶ τοσαῦτα πονήσαντι καὶ κινδυνεύσαντι τοῦ γάμου ἕνεκα· καὶ γὰρ αὖ τῷ Θησεῖ καὶ ἄλλασ εἶναι γυναῖκασ, τήν τε Ἀμαζόνα καὶ τὰσ τοῦ Μίνωοσ θυγατέρασ. τρίτη δ’ ἐδικάσθη περὶ προεδρίασ Ἀλεξάνδρῳ τε τῷ Φιλίππου καὶ Ἀννίβᾳ τῷ Καρχηδονίῳ, καὶ ἔδοξε προέχειν ὁ Ἀλέξανδροσ, καὶ θρόνοσ αὐτῷ ἐτέθη παρὰ Κῦρον τὸν Πέρσην τὸν πρότερον.

τέταρτοι δὲ ἡμεῖσ προσήχθημεν·

καὶ ὁ μὲν ἤρετο τί παθόντεσ ἔτι ζῶντεσ ἱεροῦ χωρίου ἐπιβαίημεν ἡμεῖσ δὲ πάντα ἑξῆσ διηγησάμεθα. οὕτω δὴ μεταστησάμενοσ ἡμᾶσ ἐπὶ πολὺν χρόνον ἐσκέπτετο καὶ τοῖσ συνέδροισ ἐκοινοῦτο περὶ ἡμῶν. συνήδρευον δὲ ἄλλοι τε πολλοὶ καὶ Ἀριστείδησ ὁ δίκαιοσ ὁ Ἀθηναῖοσ. ὡσ δὲ ἔδοξεν αὐτῷ, ἀπεφήναντο, τῆσ μὲν φιλοπραγμοσύνησ καὶ τῆσ ἀποδημίασ, ἐπειδὰν ἀποθάνωμεν, δοῦναι τὰσ εὐθύνασ, τὸ δὲ νῦν ῥητὸν χρόνον μείναντασ ἐν τῇ νήσῳ καὶ συνδιαιτηθέντασ τοῖσ ἡρ́ωσιν ἀπελθεῖν. ἔταξαν δὲ καὶ τὴν προθεσμίαν τῆσ ἐπιδημίασ μὴ πλέον μηνῶν ἑπτά. τοὐντεῦθεν αὐτομάτων ἡμῖν τῶν στεφάνων περιρρυέντων ἐλελύμεθα καὶ εἰσ τὴν πόλιν ἠγόμεθα καὶ εἰσ τὸ τῶν Μακάρων συμπόσιον.

αὐτὴ μὲν οὖν ἡ πόλισ πᾶσα χρυσῆ,τὸ δὲ τεῖχοσ περίκειται σμαράγδινον πύλαι δέ εἰσιν ἑπτά, πᾶσαι μονόξυλοι κινναμώμινοι· τὸ μέντοι ἔδαφοσ τὸ τῆσ πόλεωσ καὶ ἡ ἐντὸσ τοῦ τείχουσ γῆ ἐλεφαντίνη· ναοὶ δὲ πάντων θεῶν βηρύλλου λίθου ᾠκοδομημένοι, καὶ βωμοὶ ἐν αὐτοῖσ μέγιστοι μονόλιθοι ἀμεθύστινοι, ἐφ’ ὧν ποιοῦσι τὰσ ἑκατόμβασ. περὶ δὲ τὴν πόλιν ῥεῖ ποταμὸσ μύρου τοῦ καλλίστου , τὸ πλάτοσ πήχεων ἑκατὸν βασιλικῶν, βάθοσ δὲ πέντε ὥστε νεῖν εὐμαρῶσ. λουτρὰ δέ ἐστιν αὐτοῖσ οἶκοι μεγάλοι ὑάλινοι, τῷ κινναμώμῳ ἐγκαιόμενοι· ἀντὶ μέντοι τοῦ ὕδατοσ ἐν ταῖσ πυέλοισ δρόσοσ θερμὴ ἔστιν. ἐσθῆτι δὲ χρῶνται ἀραχνίοισ λεπτοῖσ, πορφυροῖσ.

αὐτοὶ δὲ σώματα μὲν οὐκ ἔχουσιν, ἀλλ’ ἀναφεῖσ καὶ ἄσαρκοί εἰσιν, μορφὴν δὲ καὶ ἰδέαν μόνην ἐμφαίνουσιν, καὶ ἀσώματοι ὄντεσ ὅμωσ συνεστᾶσιν καὶ κινοῦνται καὶ φρονοῦσι καὶ φωνὴν ἀφιᾶσιν, καὶ ὅλωσ ἐοίκε γυμνή τισ ἡ ψυχὴ αὐτῶν περιπολεῖν τὴν τοῦ σώματοσ ὁμοιότητα περικειμένη· εἰ γοῦν μὴ ἅψαιτό τισ, οὐκ ἂν ἐξελέγξειε μὴ εἶναι σῶμα τὸ ὁρώμενον· εἰσὶ γὰρ ὥσπερ σκιαὶ ὀρθαί, οὐ μέλαιναι. γηράσκει δὲ οὐδείσ, ἀλλ’ ἐφ’ ἧσ ἂν ἡλικίασ ἔλθῃ παραμένει. οὐ μὴν οὐδὲ νὺξ παρ’ αὐτοῖσ γίνεται, οὐδὲ ἡμέρα πάνυ λαμπρά· καθάπερ δὲ τὸ λυκαυγὲσ ἤδη πρὸσ ἑώ, μηδέπω ἀνατείλαντοσ ἡλίου, τοιοῦτο φῶσ ἐπέχει τὴν γῆν. καὶ μέντοι καὶ ὡρ́αν μίαν ἴσασιν τοῦ ἔτουσ· αἰεὶ γὰρ παρ’ αὐτοῖσ ἐάρ ἐστὶ καὶ εἷσ ἄνεμοσ πνεῖ παρ’ αὐτοῖσ ὁ ζέφυροσ. ἡ δὲ χώρα πᾶσι μὲν ἄνθεσιν, πᾶσι δὲ φυτοῖσ ἡμέροισ τε καὶ σκιεροῖσ τέθηλεν·

αἱ μὲν γὰρ ἄμπελοι δωδεκάφοροὶ εἰσιν καὶ κατὰ μῆνα ἕκαστον καρποφοροῦσιν· τὰσ δὲ ῥοιὰσ καὶ τὰσ μηλέασ καὶ τὴν ἄλλην ὀπώραν ἔλεγον εἶναι τρισκαιδεκάφορον· ἑνὸσ γὰρ μηνὸσ τοῦ παρ’ αὐτοῖσ Μινῴου δὶσ καρποφορεῖν· ἀντὶ δὲ πυροῦ οἱ στάχυεσ ἄρτον ἕτοιμον ἐπ’ ἄκρων φύουσιν ὥσπερ μύκητασ. πηγαὶ δὲ περὶ τὴν πόλιν ὕδατοσ μὲν πέντε καὶ ἑξήκοντα καὶ τριακόσιαι, μέλιτοσ δὲ ἄλλαι τοσαῦται, μύρου δὲ πεντακόσιαι, μικρότεραι μέντοι αὗται, καὶ ποταμοὶ γάλακτοσ ἑπτὰ καὶ οἴνου ὀκτώ. τὸ δὲ συμπόσιον ἔξω τῆσ πόλεωσ πεποίηνται ἐν τῷ Ἠλυσίῳ καλουμένῳ πεδίῳ·

λειμὼν δέ ἐστιν κάλλιστοσ καὶ περὶ αὐτὸν ὕλη παντοία πυκνή, ἐπισκιάζουσα τοὺσ κατακειμένουσ. καὶ στρωμνὴν μὲν ἐκ τῶν ἀνθῶν ὑποβέβληνται, διακονοῦνται δὲ καὶ παραφέρουσιν ἕκαστα οἱ ἄνεμοι πλήν γε τοῦ οἰνοχοεῖν τούτου γὰρ οὐδὲν δέονται, ἀλλ’ ἔστι δένδρα περὶ τὸ συμπόσιον ὑάλινα μεγάλα τῆσ διαυγεστάτησ ὑάλου, καὶ καρπόσ ἐστι τῶν δένδρων τούτων ποτήρια παντοῖα καὶ τὰσ κατασκευὰσ καὶ τὰ μεγέθη. ἐπειδὰν οὖν παρίῃ] τισ ἐσ τὸ συμπόσιον, τρυγήσασ ἓν ἢ καὶ δύο τῶν ἐκπωμάτων παρατίθεται, τὰ δὲ αὐτίκα οἴνου πλήρη γίνεται. οὕτω μὲν πίνουσιν, ἀντὶ δὲ τῶν στεφάνων αἱ ἀηδόνεσ καὶ τὰ ἄλλα τὰ μουσικὰ ὄρνεα ἐκ τῶν πλησίον λειμώνων τοῖσ στόμασιν ἀνθολογοῦντα κατανείφει αὐτοὺσ μετ’ ᾠδῆσ ὑπερπετόμενα. καὶ μὴν καὶ μυρίζονται ὧδε· νεφέλαι πυκναὶ ἀνασπάσασαι μύρον ἐκ τῶν πηγῶν καὶ τοῦ ποταμοῦ καὶ ἐπιστᾶσαι ὑπὲρ τὸ συμπόσιον ἠρέμα τῶν ἀνέμων ὑποθλιβόντων ὑούσι λεπτὸν ὥσπερ δρόσον. ἐπὶ δὲ τῷ δείπνῳ μουσικῇ τε καὶ ᾠδαῖσ σχολάζουσιν ᾄδεται δὲ αὐτοῖσ τὰ Ὁμήρου ἔπη μάλιστα·

καὶ αὐτὸσ δὲ πάρεστι καὶ συνευωχεῖται αὐτοῖσ ὑπὲρ τὸν Ὀδυσσέα κατακείμενοσ. οἱ μὲν οὖν χοροὶ ἐκ παίδων εἰσὶν καὶ παρθένων ἐξάρχουσι δὲ καὶ συνᾴδουσιν Εὔνομόσ τε ὁ Λοκρὸσ καὶ Ἀρίων ὁ Λέσβιοσ καὶ Ἀνακρέων καὶ Στησίχοροσ· καὶ γὰρ τοῦτον παρ’ αὐτοῖσ ἐθεασάμην, ἤδη τῆσ Ἑλένησ αὐτῷ διηλλαγμένησ. ἐπειδὰν δὲ οὗτοι παύσωνται ᾄδοντεσ, δεύτεροσ χορὸσ παρέρχεται ἐκ κύκνων καὶ χελιδόνων καὶ ἀηδόνων. ἐπειδὰν δὲ καὶ οὗτοι ᾄσωσιν, τότε ἤδη πᾶσα ἡ ὕλη ἐπαυλεῖ τῶν ἀνέμων καταρχόντων. μέγιστον δὲ δὴ πρὸσ εὐφροσύνην ἐκεῖνο ἔχουσιν πηγαί εἰσι δύο παρὰ τὸ συμπόσιον, ἡ μὲν γέλωτοσ, ἡ δὲ ἡδονῆσ·

ἐκ τούτων ἑκατέρασ πάντεσ ἐν ἀρχῇ τῆσ εὐωχίασ πίνουσιν καὶ τὸ λοιπὸν ἡδόμενοι καὶ γελῶντεσ διάγουσιν . βούλομαι δὲ εἰπεῖν καὶ τῶν ἐπισήμων οὕστινασ παρ’ αὐτοῖσ ἐθεασάμην πάντασ μὲν τοὺσ ἡμιθέουσ καὶ τοὺσ ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντασ πλήν γε δὴ τοῦ Λοκροῦ Αἰάντοσ, ἐκεῖνον δὲ μόνον ἔφασκον ἐν τῷ τῶν ἀσεβῶν χώρῳ κολάζεσθαι, βαρβάρων δὲ Κύρουσ τε ἀμφοτέρουσ καὶ τὸν Σκύθην Ἀνάχαρσιν καὶ τὸν Θρᾷκα Ζάμολξιν;

καὶ Νομᾶν τὸν Ἰταλιώτην, καὶ μὴν καὶ Λυκοῦργον τὸν Λακεδαιμόνιον καὶ Φωκίωνα καὶ Τέλλον τοὺσ Ἀθηναίουσ, καὶ τοὺσ σοφοὺσ ἄνευ Περιάνδρου. εἶδον δὲ καὶ Σωκράτη τὸν Σωφρονίσκου ἀδολεσχοῦντα μετὰ Νέστοροσ καὶ Παλαμήδουσ· περὶ δὲ αὐτὸν ἦσαν Υἅκινθόσ τε ὁ Λακεδαιμόνιοσ καὶ ὁ Θεσπιεὺσ Νάρκισσοσ καὶ Ὕλασ καὶ ἄλλοι καλοί. καί μοι ἐδόκει ἐρᾶν τοῦ Υἁκίνθου· τὰ πολλὰ γοῦν ἐκεῖνον διήλεγχεν. ἐλέγετο δὲ χαλεπαίνειν αὐτῷ ὁ Ῥαδάμανθυσ καὶ ἠπειληκέναι πολλάκισ ἐκβαλεῖν αὐτὸν ἐκ τῆσ νήσου, ἢν φλυαρῇ καὶ μὴ ἐθέλῃ ἀφεὶσ τὴν εἰρωνείαν εὐωχεῖσθαι. Πλάτων δὲ μόνοσ οὐ παρῆν, ἀλλ’ ἐλέγετο αὐτὸσ ἐν τῇ ἀναπλασθείσῃ ὑπ’ αὐτοῦ πόλει οἰκεῖν χρώμενοσ τῇ πολιτείᾳ καὶ τοῖσ νόμοισ οἷσ συνέγραψεν. οἱ μέντοι ἀμφ’ Ἀρίστιππόν τε καὶ Ἐπίκουρον.

τὰ πρῶτα παρ’ αὐτοῖσ ἐφέροντο ἡδεῖσ τε ὄντεσ καὶ κεχαρισμένοι καὶ συμποτικώτατοι. παρῆν δὲ καὶ Αἴσωποσ ὁ Φρύξ· τούτῳ δὲ ὅσα καὶ γελωτοποιῷ χρῶνται. Διογένησ μέν γε ὁ Σινωπεὺσ τοσοῦτον μετέβαλεν τοῦ τρόπου, ὥστε γῆμαι μὲν ἑταίραν τὴν Λαΐδα, ὀρχεῖσθαι δὲ πολλάκισ ὑπὸ μέθησ ἀνιστάμενον καὶ παροινεῖν. τῶν δὲ Στωϊκῶν οὐδεὶσ παρῆν· ἔτι γὰρ ἐλέγοντο ἀναβαίνειν τὸν τῆσ ἀρετῆσ ὄρθιον λόφον. ἠκούομεν δὲ καὶ περὶ Χρυσίππου ὅτι οὐ πρότερον αὐτῷ ἐπιβῆναι τῆσ νήσου θέμισ, πρὶν τὸ τέταρτον ἑαυτὸν ἐλλεβορίσῃ. τοὺσ δὲ Ἀκαδημαϊκοὺσ ἔλεγον ἐθέλειν μὲν ἐλθεῖν, ἐπέχειν δὲ ἔτι καὶ διασκέπτεσθαι· μηδὲ γὰρ αὐτὸ τοῦτό πω καταλαμβάνειν, εἰ καὶ νῆσόσ τισ τοιαύτη ἐστίν. ἄλλωσ τε καὶ τὴν ἐπὶ τοῦ Ῥαδαμάνθυοσ, οἶμαι, κρίσιν ἐδεδοίκεσαν, ἅτε καὶ τὸ κριτήριον αὐτοὶ ἀνῃρηκότεσ. πολλοὺσ δὲ αὐτῶν ἔφασκον ὁρμηθέντασ ἀκολουθεῖν τοῖσ ἀφικνουμένοισ ὑπὸ νωθείασ ἀπολείπεσθαι μὴ καταλαμβάνοντασ καὶ ἀναστρέφειν ἐκ μέσησ τῆσ ὁδοῦ. οὗτοι μὲν οὖν ἦσαν οἱ ἀξιολογώτατοι τῶν παρόντων.

τιμῶσι δὲ μάλιστα τὸν Ἀχιλλέα καὶ μετὰ τοῦτον Θησέα. περὶ δὲ συνουσίασ καὶ ἀφροδισίων οὕτω φρονοῦσιν μίσγονται μὲν ἀναφανδὸν πάντων ὁρώντων καὶ γυναιξὶ καὶ ἄρρεσι, καὶ οὐδαμῶσ τοῦτο αὐτοῖσ αἰσχρὸν δοκεῖ· μόνοσ δὲ Σωκράτησ διώμνυτο ἦ μὴν καθαρῶσ πλησιάζειν τοῖσ νέοισ· καὶ μέντοι πάντεσ αὐτοῦ ἐπιορκεῖν κατεγίνωσκον πολλάκισ γοῦν ὁ μὲν Υἅκινθοσ ἢ ὁ Νάρκισσοσ ὡμολόγουν, ἐκεῖνοσ δὲ ἠρνεῖτο. αἱ δὲ γυναῖκέσ εἰσι πᾶσι κοιναὶ καὶ οὐδεὶσ φθονεῖ τῷ πλησίον, ἀλλ’ εἰσὶ περὶ τοῦτο μάλιστα Πλατωνικώτατοι· καὶ οἱ παῖδεσ δὲ παρέχουσι τοῖσ βουλομένοισ οὐδὲν ἀντιλέγοντεσ. οὔπω δὲ δύο ἢ τρεῖσ ἡμέραι διεληλύθεσαν, καὶ προσελθὼν ἐγὼ Ὁμήρῳ τῷ ποιητῇ, σχολῆσ οὔσησ ἀμφοῖν, τά τε ἄλλα ἐπυνθανόμην καὶ ὅθεν εἰή.

τοῦτο γὰρ μάλιστα παρ’ ἡμῖν εἰσέτι νῦν ζητεῖσθαι. ὁ δὲ οὐδ’ αὐτὸσ μὲν ἀγνοεῖν ἔφασκεν ὡσ οἱ μὲν Χῖον, οἱ δὲ Σμυρναῖον, πολλοὶ δὲ Κολοφώνιον αὐτὸν νομίζουσιν· εἶναι μέντοι γε ἔλεγεν Βαβυλώνιοσ, καὶ παρά γε τοῖσ πολίταισ οὐχ Ὅμηροσ, ἀλλὰ Τιγράνησ καλεῖσθαι· ὕστερον δὲ ὁμηρεύσασ παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν ἀλλάξαι τὴν προσηγορίαν. ἔτι δὲ καὶ περὶ τῶν ἀθετουμένων στίχων ἐπηρώτων, εἰ ὑπ’ ἐκείνου εἰε͂ν γεγραμμένοι. καὶ ὃσ ἔφασκε πάντασ αὑτοῦ εἶναι. κατεγίνωσκον οὖν τῶν ἀμφὶ τὸν Ζηνόδοτον καὶ Ἀρίσταρχον γραμματικῶν πολλὴν τὴν ψυχρολογίαν. ἐπεὶ δὲ ταῦτα ἱκανῶσ ἀπεκέκριτο, πάλιν αὐτὸν ἠρώτων τί δή ποτε ἀπὸ τῆσ μήνιδοσ τὴν ἀρχὴν ἐποιήσατο· καὶ ὃσ εἶπεν οὕτωσ ἐπελθεῖν αὑτῷ μηδὲν ἐπιτηδεύσαντι. καὶ μὴν κἀκεῖνο ἐπεθύμουν εἰδέναι, εἰ προτέραν ἔγραψεν τὴν Ὀδύσσειαν τῆσ Ἰλιάδοσ, ὡσ οἱ πολλοί φασιν ὁ δὲ ἠρνεῖτο. ὅτι μὲν γὰρ οὐδὲ τυφλὸσ ἦν, ὃ καὶ αὐτὸ περὶ αὐτοῦ λέγουσιν, αὐτίκα ἠπιστάμην ἑώρων γάρ, ὥστε οὐδὲ πυνθάνεσθαι ἐδεόμην. πολλάκισ δὲ καὶ ἄλλοτε τοῦτο ἐποίουν, εἴ ποτε αὐτὸν σχολὴν ἄγοντα ἑώρων προσιὼν γάρ τι ἐπυνθανόμην αὐτοῦ, καὶ ὃσ προθύμωσ πάντα ἀπεκρίνετο, καὶ μάλιστα μετὰ τὴν δίκην, ἐπειδὴ ἐκράτησεν ἦν γάρ τισ γραφὴ κατ’ αὐτοῦ ἐπενηνεγμένη ὕβρεωσ ὑπὸ Θερσίτου ἐφ’ οἷσ αὐτὸν ἐν τῇ ποιήσει ἔσκωψεν, καὶ ἐνίκησεν ὁ Ὅμηροσ Ὀδυσσέωσ συναγορεύοντοσ. κατὰ δὲ τοὺσ αὐτοὺσ χρόνουσ ἀφίκετο καὶ Πυθαγόρασ ὁ Σάμιοσ ἑπτάκισ ἀλλαγεὶσ καὶ ἐν τοσούτοισ ζῴοισ βιοτεύσασ καὶ ἐκτελέσασ τῆσ ψυχῆσ τὰσ περιόδουσ.

ἦν δὲ χρυσοῦσ ὅλον τὸ δεξιὸν ἡμίτομον. καὶ ἐκρίθη μὲν συμπολιτεύσασθαι αὐτοῖσ, ἐνεδοιάζετο δὲ ἔτι πότερον Πυθαγόραν ἢ Εὔφορβον χρὴ αὐτὸν ὀνομάζειν. ὁ μέντοι Ἐμπεδοκλῆσ ἦλθεν μὲν καὶ αὐτόσ, περίεφθοσ καὶ τὸ σῶμα ὅλον ὠπτημένοσ· οὐ μὴν παρεδέχθη καίτοι πολλὰ ἱκετεύων. προϊόντοσ δὲ τοῦ χρόνου ἐνέστη ὁ ἀγὼν ὁ παρ’ αὐτοῖσ, τὰ Θανατούσια.

ἠγωνοθέτει δὲ Ἀχιλλεὺσ τὸ πέμπτον καὶ Θησεὺσ τὸ ἕβδομον. τὰ μὲν οὖν ἄλλα μακρὸν ἂν εἰή λέγειν τὰ δὲ κεφάλαια τῶν πραχθέντων διηγήσομαι. πάλην μὲν ἐνίκησεν Κάρανοσ ^ ὁ ἀφ’ Ἡρακλέουσ Ὀδυσσέα περὶ τοῦ στεφάνου καταγωνισάμενοσ· πυγμὴ δὲ ἴση ἐγένετο Ἀρείου τοῦ Αἰγυπτίου, ὃσ ἐν Κορίνθῳ τέθαπται, καὶ Ἐπειοῦ ἀλλήλοισ συνελθόντων. παγκρατίου δὲ οὐ τίθεται ἆθλα παρ’ αὐτοῖσ. τὸν μέντοι δρόμον οὐκέτι μέμνημαι ὅστισ ἐνίκησεν. ποιητῶν δὲ τῇ μὲν ἀληθείᾳ παρὰ πολὺ ἐκράτει Ὅμηροσ, ἐνίκησεν δὲ ὅμωσ Ἡσίοδοσ. τὰ δὲ ἆθλα ἦν ἅπασι στέφανοσ πλακεὶσ ἐκ πτερῶν ταωνείων. ἄρτι δὲ τοῦ ἀγῶνοσ συντετελεσμένου ἠγγέλλοντο οἱ ἐν τῷ χώρῳ τῶν ἀσεβῶν κολαζόμενοι ἀπορρήξαντεσ τὰ δεσμὰ καὶ τῆσ φρουρᾶσ ἐπικρατήσαντεσ ἐλαύνειν ἐπὶ τὴν νῆσον ἡγεῖσθαι δὲ αὐτῶν Φάλαρίν τε τὸν Ἀκραγαντῖνον καὶ Βούσιριν τὸν Αἰγύπτιον καὶ Διομήδη τὸν Θρᾷκα καὶ τοὺσ περὶ Σκίρωνα καὶ Πιτυοκάμπτην.

ὡσ δὲ ταῦτα ἤκουσεν ὁ Ῥαδάμανθυσ, ἐκτάσσει τοὺσ ἡρ́ωασ ἐπὶ τῆσ ᾐόνοσ· ἡγεῖτο δὲ Θησεύσ τε καὶ Ἀχιλλεὺσ καὶ Αἰάσ ὁ Τελαμώνιοσ ἤδη σωφρονῶν καὶ συμμίξαντεσ ἐμάχοντο, καὶ ἐνίκησαν οἱ ἡρ́ωεσ, Ἀχιλλέωσ τὰ πλεῖστα κατορθώσαντοσ. ἠρίστευσε δὲ καὶ Σωκράτησ ἐπὶ τῷ δεξιῷ ταχθεὶσ, πολὺ μᾶλλον ἢ ὅτε ζῶν ἐπὶ Δηλίῳ ἐμάχετο. προσιόντων γάρ τεττάρων πολεμίων οὐκ ἔφυγε καὶ τὸ πρόσωπον ἄτρεπτοσ ἦν ἐφ’ οἷσ καὶ ὕστερον ἐξῃρέθη αὐτῷ ἀριστεῖον, καλόσ τε καὶ μέγασ παράδεισοσ ἐν τῷ προαστείῳ, ἔνθα καὶ συγκαλῶν τοὺσ ἑταίρουσ διελέγετο, Νεκρακαδημίαν τὸν τόπον προσαγορεύσασ. συλλαβόντεσ οὖν τοὺσ νενικημένουσ καὶ δήσαντεσ ἀπέπεμψαν ἔτι μᾶλλον κολασθησομένουσ.

ἔγραψεν δὲ καὶ ταύτην τὴν μάχην Ὅμηροσ καὶ ἀπιόντι μοι ἔδωκεν τὰ βιβλία κομίζειν τοῖσ παρ’ ἡμῖν ἀνθρώποισ· ἀλλ’ ὕστερον καὶ ταῦτα μετὰ τῶν ἄλλων ἀπωλέσαμεν. ἦν δὲ ἡ ἀρχὴ τοῦ ποιήματοσ αὕτη, Νῦν δέ μοι ἔννεπε, Μοῦσα, μάχην νεκύων ἡρώων. τότε δ’ οὖν κυάμουσ ἑψήσαντεσ, ὥσπερ παρ’ αὐτοῖσ νόμοσ ἐπειδὰν πόλεμον κατορθώσωσιν, εἱστιῶντο τὰ ἐπινίκια καὶ ἑορτὴν μεγάλην ἦγον μόνοσ δὲ αὐτῆσ οὐ μετεῖχε Πυθαγόρασ, ἀλλ’ ἄσιτοσ πόρρω ἐκαθέζετο μυσαττόμενοσ τὴν κυαμοφαγίαν. ἤδη δὲ μηνῶν ἓξ διεληλυθότων περὶ μεσοῦντα τὸν ἕβδομον νεώτερα συνίστατο πράγματα·

κινύρασ ὁ τοῦ Σκινθάρου παῖσ, μέγασ ὢν καὶ καλόσ, ἤρα πολὺν ἤδη χρόνον τῆσ Ἑλένησ, καὶ αὐτὴ δὲ οὐκ ἀφανὴσ ἦν ἐπιμανῶσ ἀγαπῶσα τὸν νεανίσκον πολλάκισ γοῦν καὶ διένευον ἀλλήλοισ ἐν τῷ συμποσίῳ καὶ προὔπινον καὶ μόνοι ἐξανιστάμενοι ἐπλανῶντο περὶ τὴν ὕλην. καὶ δή ποτε ὑπ’ ἔρωτοσ καὶ ἀμηχανίασ ἐβουλεύσατο ὁ Κινύρασ ἁρπάσασ τὴν Ἑλένην ‐ ἐδόκει δὲ κἀκείνῃ ταῦτα ‐ οἴχεσθαι ἀπιόντασ ἔσ τινα τῶν ἐπικειμένων νήσων, ἤτοι ἐσ τὴν Φελλὼ ἢ ἐσ τὴν Τυρόεσσαν. συνωμότασ δὲ πάλαι προσειλήφεσαν τρεῖσ τῶν ἑταίρων τῶν ἐμῶν τοὺσ θρασυτάτουσ. τῷ μέντοι πατρὶ οὐκ ἐμήνυσε ταῦτα· ἠπίστατο γὰρ ὑπ’ αὐτοῦ κωλυθησόμενοσ. ὡσ δὲ ἐδόκει αὐτοῖσ, ἐτέλουν τὴν ἐπιβουλήν. καὶ ἐπειδὴ νὺξ ἐγένετο ‐ ἐγὼ μὲν οὐ παρῆν· ἐτύγχανον γὰρ ἐν τῷ συμποσίῳ κοιμώμενοσ ‐ οἱ δὲ λαθόντεσ τοὺσ ἄλλουσ ἀναλαβόντεσ τὴν Ἑλένην ὑπὸ σπουδῆσ ἀνήχθησαν. περὶ δὲ τὸ μεσονύκτιον ἀνεγρόμενοσ ὁ Μενέλαοσ ἐπεὶ ἔμαθεν τὴν εὐνὴν κενὴν τῆσ γυναικόσ, βοήν τε ἵστη καὶ τὸν ἀδελφὸν παραλαβὼν ἦλθε, πρὸσ τὸν βασιλέα τὸν Ῥαδάμανθυν.

ἡμέρασ δὲ ὑποφαινούσησ ἔλεγον οἱ σκοποὶ καθορᾶν τὴν ναῦν πολὺ ἀπέχουσαν οὕτω δὴ ἐμβιβάσασ ὁ Ῥαδάμανθυσ πεντήκοντα τῶν ἡρώων εἰσ ναῦν μονόξυλον ἀσφοδελίνην παρήγγειλεν διώκειν οἱ δὲ ὑπὸ προθυμίασ ἐλαύνοντεσ περὶ μεσημβρίαν καταλαμβάνουσιν αὐτοὺσ ἄρτι ἐσ τὸν γαλακτώδη τοῦ ὠκεανοῦ τόπον ἐμβαίνοντασ πλησίον τῆσ Τυροέσσησ· παρὰ τοσοῦτον ἦλθον διαδρᾶναι· καὶ ἀναδησάμενοι τὴν ναῦν ἁλύσει ῥοδίνῃ κατέπλεον. ἡ μὲν οὖν Ἑλένη ‐ ἐδάκρυέν τε καὶ ᾐσχύνετο κἀνεκαλύπτετο, τοὺσ δὲ ἀμφὶ τὸν Κινύραν ἀνακρίνασ πρότερον ὁ Ῥαδάμανθυσ, εἴ τινεσ καὶ ἄλλοι αὐτοῖσ συνίσασιν, ὡσ οὐδένα εἶπον, ἐκ τῶν αἰδοίων δήσασ ἀπέπεμψεν ἐσ τὸν τῶν ἀσεβῶν χῶρον μαλάχῃ πρότερον μαστιγωθέντασ. ἐψηφίσαντο δὲ καὶ ἡμᾶσ ἐμπροθέσμωσ ἐκπέμπειν ἐκ τῆσ νήσου, τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν μόνην ἐπιμείναντασ.

ἐνταῦθα δὴ ἐγὼ ἐποτνιώμην τε καὶ ἐδάκρυον οἱᾶ ἔμελλον ἀγαθὰ καταλιπὼν αὖθισ πλανηθήσεσθαι. αὐτοὶ μέντοι παρεμυθοῦντο λέγοντεσ οὐ πολλῶν ἐτῶν ἀφίξεσθαι πάλιν ὡσ αὐτούσ, καί μοι ἤδη εἰσ τοὐπιὸν θρόνον τε καὶ κλισίαν ἐπεδείκνυσαν πλησίον τῶν ἀρίστων. ἐγὼ δὲ προσελθὼν τῷ Ῥαδαμάνθυι πολλὰ ἱκέτευον εἰπεῖν τὰ μέλλοντα καὶ ὑποδεῖξαί μοι τὸν πλοῦν. ὁ δὲ ἔφασκεν ἀφίξεσθαι μὲν εἰσ τὴν πατρίδα πολλὰ πρότερον πλανηθέντα καὶ κινδυνεύσαντα, τὸν δὲ χρόνον οὐκέτι τῆσ ἐπανόδου προσθεῖναι ἠθέλησεν ἀλλὰ δὴ καὶ δεικνὺσ τὰσ πλησίον νήσουσ ‐ ἐφαίνοντο δὲ πέντε τὸν ἀριθμόν, ἄλλη δὲ ἕκτη πόρρωθεν ‐ ταύτασ μὲν εἶναι ἔφασκεν τῶν ἀσεβῶν, τὰσ πλησίον, Ἀφ’ ὧν, ἔφη, ἤδη τὸ πολὺ πῦρ ὁρᾷσ καιόμενον, ἕκτη δὲ ἐκείνη τῶν ὀνείρων ἡ πόλισ· μετὰ ταύτην δὲ ἡ τῆσ Καλυψοῦσ νῆσοσ, ἀλλ’ οὐδέπω σοι φαίνεται. ἐπειδὰν δὲ ταύτασ παραπλεύσῃσ, τότε δὴ ἀφίξῃ εἰσ τὴν μεγάλην ἤπειρον τὴν ἐναντίαν τῇ ὑφ’ ὑμῶν ^ κατοικουμένῃ· ἐνταῦθα δὴ πολλὰ παθὼν καὶ ποικίλα ἔθνη διελθὼν καὶ ἀνθρώποισ ἀμίκτοισ ἐπιδημήσασ χρόνῳ ποτὲ ἥξεισ εἰσ τὴν ἑτέραν ἤπειρον. τοσαῦτα εἶπεν, καὶ ἀνασπάσασ ἀπὸ τῆσ γῆσ μαλάχησ ῥίζαν ὤρεξέν μοι, ταύτῃ κελεύσασ ἐν τοῖσ μεγίστοισ κινδύνοισ προσεύχεσθαι·

παρῄνεσε δὲ εἰ καί ποτε ἀφικοίμην ἐσ τήνδε. τὴν γῆν, μήτε πῦρ μαχαίρᾳ σκαλεύειν μήτε θέρμουσ ἐσθίειν μήτε παιδὶ ὑπὲρ τὰ ὀκτωκαίδεκα ἔτη πλησιάζειν τούτων γὰρ ἂν μεμνημένον ἐλπίδασ ἔχειν τῆσ εἰσ τὴν νῆσον ἀφίξεωσ. τότε μὲν οὖν τὰ περὶ τὸν πλοῦν παρεσκευασάμην, καὶ ἐπεὶ καιρὸσ ἦν, συνειστιώμην αὐτοῖσ. τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἐλθὼν πρὸσ Ὅμηρον τὸν ποιητὴν ἐδεήθην αὐτοῦ ποιῆσαί μοι δίστιχον ἐπίγραμμα· καὶ ἐπειδὴ ἐποίησεν, στήλην βηρύλλου λίθου ἀναστήσασ ἐπέγραψα πρὸσ τῷ λιμένι. τὸ δὲ ἐπίγραμμα ἦν τοιόνδε· ,, Λουκιανὸσ τάδε πάντα φίλοσ μακάρεσσι θεοῖσιν εἶδέ τε καὶ πάλιν ἦλθε φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν. μείνασ δὲ κἀκείνην τὴν ἡμέραν, τῇ ἐπιούσῃ ἀνηγόμην τῶν ἡρώων παραπεμπόντων.

ἔνθα μοι καὶ Ὀδυσσεὺσ προσελθὼν λάθρᾳ τῆσ Πηνελόπησ δίδωσιν ἐπιστολὴν εἰσ Ὠγυγίαν τὴν νῆσον Καλυψοῖ κομίζειν. συνέπεμψε δέ μοι ὁ Ῥαδάμανθυσ τὸν πορθμέα Ναύπλιον, ἵν’ ἐὰν καταχθῶμεν ἐσ τὰσ νήσουσ, μηδεὶσ ἡμᾶσ συλλάβῃ ἅτε κατ’ ἄλλην ἐμπορίαν καταπλέοντασ. ἐπεὶ δὲ τὸν ’εὐώδη ἀέρα προϊόντεσ παρεληλύθειμεν, αὐτίκα ἡμᾶσ ὀσμή; τε δεινὴ διεδέχετο οἱο͂ν ἀσφάλτου καὶ θείου καὶ πίττησ ἅμα καιομένων, καὶ κνῖσα πονηρὰ καὶ ἀφόρητοσ ὥσπερ ἀπὸ ἀνθρώπων ὀπτωμένων, καὶ ὁ ἀὴρ ζοφερὸσ καὶ ὁμιχλώδησ, καὶ κατέσταζεν ἐξ αὐτοῦ δρόσοσ πιττίνη· ἠκούομεν δὲ καὶ μαστίγων ψόφον καὶ οἰμωγὴν ἀνθρώπων πολλῶν. ταῖσ μὲν οὖν ἄλλαισ οὐ προσέσχομεν, ἧσ δὲ ἐπέβημεν, τοιάδε ἦν κύκλῳ μὲν πᾶσα κρημνώδησ καὶ ἀπόξυροσ, πέτραισ καὶ τράχωσι κατεσκληκυῖα, δένδρον δ’ οὐδὲν οὐδὲ ὕδωρ ἐνῆν ἀνερπύσαντεσ δὲ ὅμωσ κατὰ τοὺσ κρημνοὺσ προῇμεν διά τινοσ ἀκανθώδουσ καὶ σκολόπων μεστῆσ ἀτραποῦ, πολλὴν ἀμορφίαν τῆσ χώρασ ἐχούσησ.

ἐλθόντεσ δὲ ἐπὶ τὴν εἱρκτὴν καὶ τὸ κολαστήριον, πρῶτα μὲν τὴν φύσιν τοῦ τόπου ἐθαυμάζομεν τὸ μὲν γὰρ ἔδαφοσ αὐτὸ μαχαίραισ καὶ σκόλοψι πάντῃ ἐξηνθήκει, κύκλῳ δὲ ποταμοὶ περιέρρεον, ὁ μὲν βορβόρου, ὁ δὲ δεύτεροσ αἵματοσ, ὁ δὲ ἔνδον πυρόσ, πάνυ μέγασ οὗτοσ καὶ ἀπέρατοσ, καὶ ἔρρει ὥσπερ ὕδωρ καὶ ἐκυματοῦτο ὥσπερ θάλαττα, καὶ ἰχθῦσ δὲ εἶχεν πολλούσ, τοὺσ μὲν δαλοῖσ προσεοικότασ, τοὺσ δὲ μικροὺσ ἄνθραξι πεπυρωμένοισ· ἐκάλουν δὲ αὐτοὺσ λυχνίσκουσ. εἴσοδοσ δὲ μία στενὴ διὰ πάντων ἦν, καὶ πυλωρὸσ ἐφειστήκει Τίμων ὁ Ἀθηναῖοσ.

παρελθόντεσ δὲ ὅμωσ τοῦ Ναυπλίου καθηγουμένου ἑωρῶμεν κολαζομένουσ πολλοὺσ μὲν βασιλέασ, πολλοὺσ δὲ καὶ ἰδιώτασ, ὧν ἐνίουσ καὶ ἐγνωρίζομεν εἴδομεν δὲ καὶ τὸν Κινύραν καπνῷ ὑποτυφόμενον ἐκ τῶν αἰδοίων ἀπηρτημένον. προσετίθεσαν δὲ οἱ περιηγηταὶ καὶ τοὺσ ἑκάστων βίουσ καὶ τὰσ ἁμαρτίασ ἐφ’ αἷσ κολάζονται· καὶ μεγίστασ ἁπασῶν , τιμωρίασ ὑπέμενον οἱ ψευσάμενοί τι παρὰ τὸν βίον καὶ οἱ μὴ τὰ ἀληθῆ συγγεγραφότεσ, ἐν οἷσ καὶ Κτησίασ ὁ Κνίδιοσ ἦν καὶ Ἡρόδοτοσ καὶ ἄλλοι πολλοί. τούτουσ οὖν ὁρῶν ἐγὼ χρηστὰσ εἶχον εἰσ τοὐπιὸν τὰσ ἐλπίδασ· οὐδὲν γὰρ ἐμαυτῷ ψεῦδοσ εἰπόντι συνηπιστάμην. ταχέωσ οὖν ἀναστρέψασ ἐπὶ τὴν ναῦν ‐ οὑ γὰρ ἐδυνάμην φέρειν τὴν ὄψιν ‐ ἀσπασάμενοσ τὸν Ναύπλιον ἀπέπλευσα.

καὶ μετ’ ὀλίγον ἐφαίνετο πλησίον ἡ τῶν ὀνείρων νῆσοσ, ἀμυδρὰ καὶ ἀσαφὴσ ἰδεῖν εἶχε δὲ καὶ αὐτή τι τοῖσ ὀνείροισ παραπλήσιον ὑπεχώρει γὰρ προσιόντων ἡμῶν καὶ ὑπέφευγε καὶ πορρωτέρω ὑπέβαινε. καταλαβόντεσ δέ ποτε αὐτὴν καὶ εἰσπλεύσαντεσ εἰσ τὸν Ὕπνον λιμένα προσαγορευόμενον πλησίον τῶν πυλῶν τῶν ἐλεφαντίνων, ᾗ τὸ τοῦ Ἀλεκτρυόνοσ ἱερόν ἐστιν, περὶ δείλην ὀψίαν ἀπεβαίνομεν παρελθόντεσ δὲ ἐσ τὴν πόλιν πολλοὺσ ὀνείρουσ καὶ ποικίλουσ ἑωρῶμεν. πρῶτον δὲ βούλομαι περὶ τῆσ πόλεωσ εἰπεῖν, ἐπεὶ μηδὲ ἄλλῳ τινὶ γέγραπται περὶ αὐτῆσ, ὃσ δὲ καὶ μόνοσ ἐπεμνήσθη Ὅμηροσ, οὐ πάνυ ἀκριβῶσ συνέγραψεν. κύκλῳ μὲν περὶ πᾶσαν αὐτὴν ὕλη ἀνέστηκεν, τὰ δένδρα δέ ἐστι μήκωνεσ ὑψηλαὶ καὶ μανδραγόραι καὶ ἐπ’ αὐτῶν πολύ τι πλῆθοσ νυκτερίδων τοῦτο γὰρ μόνον ἐν τῇ νήσῳ γίνεται ὄρνεον.

ἔνθα καὶ τὸ ἄδυτόν ἐστιν αὐτοῖσ καὶ τὸ μαντεῖον, οὗ προειστήκει προφητεύων Ἀντιφῶν ὁ τῶν ὀνείρων ὑποκριτήσ, ταύτησ παρὰ τοῦ ’ Ὕπνου λαχὼν τῆσ τιμῆσ. ποταμὸσ δὲ παραρρεῖ πλησίον ὁ ὑπ’ αὐτῶν καλούμενοσ Νυκτίποροσ, καὶ πηγαὶ δύο παρὰ τὰσ πύλασ· ὀνόματα καὶ ταύταισ, τῇ μὲν Νήγρετοσ, τῇ δὲ Παννυχία. ὁ περίβολοσ δὲ τῆσ πόλεωσ ὑψηλόσ τε καὶ ποικίλοσ, ἴριδι τὴν χρόαν ὁμοιότατοσ· πύλαι μέντοι ἔπεισιν οὐ δύο, καθάπερ Ὅμηροσ εἴρηκεν, ἀλλά τέσσαρεσ, δύο μὲν πρὸσ τὸ τῆσ Βλακείασ πεδίον ἀποβλέπουσαι, ἡ μὲν σιδηρᾶ, ἡ δὲ ἐκ κεράμου πεποιημένη, καθ’ ἃσ ἐλέγοντο ἀποδημεῖν αὐτῶν οἵ τε φοβεροὶ καὶ φονικοὶ καὶ ἀπηνεῖσ, δύο δὲ πρὸσ τὸν λιμένα καὶ τὴν θάλατταν, ἡ μὲν κερατίνη, ἡ δὲ καθ’ ἣν ἡμεῖσ παρήλθομεν ἐλεφαντίνη. εἰσιόντι δὲ εἰσ τὴν πόλιν ἐν δεξιᾷ μέν ἐστι τὸ Νυκτῷον ‐ σέβουσι γὰρ θεῶν ταύτην μάλιστα καὶ τὸν Ἀλεκτρυόνα· ἐκείνῳ δὲ πλησίον τοῦ λιμένοσ τὸ ἱερὸν πεποίηται ‐ ἐν ἀριστερᾷ δὲ τὰ τοῦ Ὕπνου βασίλεια. οὗτοσ γὰρ δὴ ἄρχει παρ’ αὐτοῖσ σατράπασ δύο καὶ ὑπάρχουσ πεποιημένοσ, Ταραξίωνά τε τὸν Ματαιογένουσ καὶ Πλουτοκλέα τὸν Φαντασίωνοσ. ἐν μέσῃ δὲ τῇ ἀγορᾷ πηγὴ τίσ ἐστιν, ἣν καλοῦσι Καρεῶτιν καὶ πλησίον ναοὶ δύο, Ἀπάτησ καὶ Ἀληθείασ· αὐτῶν μέντοι τῶν ὀνείρων οὔτε φύσισ οὔτε ἰδέα ἡ αὐτή, ἀλλ’ οἱ μὲν μακροὶ ἦσαν καὶ καλοὶ καὶ εὐειδεῖσ, οἱ δὲ μικροὶ καὶ ἄμορφοι, καὶ οἱ μὲν χρύσεοι, ὡσ ἐδόκουν, οἱ δὲ ταπεινοί τε καὶ εὐτελεῖσ.

ἦσαν δ’ ἐν αὐτοῖσ καὶ πτερωτοί τινεσ καὶ τερατώδεισ, καὶ ἄλλοι καθάπερ ἐσ πομπὴν διεσκευασμένοι, οἱ μὲν ἐσ βασιλέασ, οἱ δὲ ἐσ θεούσ, οἱ δὲ εἰσ ἄλλα τοιαῦτα κεκοσμημένοι. πολλοὺσ δὲ αὐτῶν καὶ ἐγνωρίσαμεν, πάλαι παρ’ ἡμῖν ἑωρακότεσ, οἳ δὴ καὶ προσῄεσαν καὶ ἠσπάζοντο ὡσ ἂν καὶ συνήθεισ ὑπάρχοντεσ, καὶ παραλαβόντεσ ἡμᾶσ καὶ κατακοιμίσαντεσ πάνυ λαμπρῶσ καὶ δεξιῶσ ἐξένιζον, τήν τε ἄλλην ὑποδοχὴν μεγαλοπρεπῆ παρασκευάσαντεσ καὶ ὑπισχνούμενοι βασιλέασ τε ποιήσειν καὶ σατράπασ. ἔνιοι δὲ καὶ ἀπῆγον ἡμᾶσ εἰσ τὰσ πατρίδασ καὶ τοὺσ οἰκείουσ ἐπεδείκνυον καὶ αὐθημερὸν ἐπανῆγον. ἡμέρασ μὲν οὖν τριάκοντα καὶ ἴσασ νύκτασ παρ’ αὐτοῖσ ἐμείναμεν καθεύδοντεσ εὐωχούμενοι.

ταῦτα μὲν ἐδήλου ἡ ἐπιστολή, καὶ περὶ ἡμῶν, ὅπωσ ξενισθῶμεν. ἔπειτα δὲ ἄφνω βροντῆσ μεγάλησ καταρραγείσησ ἀνεγρόμενοι καὶ ἀναθορόντεσ ἀνήχθημεν ἐπισιτισάμενοι. τριταῖοι δ’ ἐκεῖθεν τῇ Ὠγυγίᾳ νήσῳ προσσχόντεσ ἀπεβαίνομεν. πρότερον δ’ ἐγὼ λύσασ τὴν ἐπιστολὴν ἀνεγίνωσκον τὰ γεγραμμένα. ἦν δὲ τοιάδε· Ὀδυσσεὺσ Καλυψοῖ χαίρειν. ἴσθι με, ὡσ τὰ πρῶτα ἐξέπλευσα παρὰ σοῦ τὴν σχεδίαν κατασκευασάμενοσ, ναυαγίᾳ χρησάμενον μόλισ ὑπὸ Λευκοθέασ διασωθῆναι εἰσ τὴν τῶν Φαιάκων χώραν, ὑφ’ ὧν ἐσ τὴν οἰκείαν ἀποπεμφθεὶσ κατέλαβον πολλοὺσ τῆσ γυναικὸσ μνηστῆρασ ἐν τοῖσ ἡμετέροισ τρυφῶντασ· ἀποκτείνασ δὲ ἅπαντασ ὑπὸ Τηλεγόνου ὕστερον τοῦ ἐκ Κίρκησ μοι γενομένου ἀνῃρέθην, καὶ νῦν εἰμι ἐν τῇ Μακάρων νήσῳ πάνυ μετανοῶν ἐπὶ τῷ καταλιπεῖν τὴν παρὰ σοὶ δίαιταν καὶ τὴν ὑπὸ σοῦ προτεινομένην ἀθανασίαν. ἢν οὖν καιροῦ λάβωμαι, ἀποδρὰσ ἀφίξομαι πρὸσ σέ. ἐγὼ δὲ προελθὼν ὀλίγον ἀπὸ τῆσ θαλάσσησ εὑρ͂ον τὸ σπήλαιον τοιοῦτον οἱο͂ν Ὅμηροσ εἶπεν, καὶ αὐτὴν ταλασιουργοῦσαν.

ὡσ δὲ τὴν ἐπιστολὴν ἔλαβεν καὶ ἐπελέξατο, πρῶτα μὲν ἐπὶ πολὺ ἐδάκρυεν, ἔπειτα δὲ παρεκάλει ἡμᾶσ ἐπὶ ξένια καὶ εἱστία λαμπρῶσ καὶ περὶ τοῦ Ὀδυσσέωσ ἐπυνθάνετο καὶ περὶ τῆσ Πηνελόπησ, ὁποία τε εἰή τὴν ὄψιν καὶ εἰ σωφρονοίη, καθάπερ Ὀδυσσεὺσ πάλαι περὶ αὐτῆσ ἐκόμπαζεν· καὶ ἡμεῖσ τοιαῦτα ἀπεκρινάμεθα, ἐξ ὧν εἰκάζομεν εὐφρανεῖσθαι αὐτήν. τότε μὲν οὖν ἀπελθόντεσ ἐπὶ ναῦν πλησίον ἐπὶ τῆσ ᾐόνοσ ἐκοιμήθημεν. ἑώθεν δὲ ἀνηγόμεθα σφοδρότερον κατιόντοσ τοῦ πνεύματοσ·

καὶ δὴ χειμασθέντεσ ἡμέρασ δύο τῇ τρίτῃ περιπίπτομεν τοῖσ Κολοκυνθοπειραταῖσ. ἄνθρωποι δέ εἰσιν οὗτοι ἄγριοι ἐκ τῶν πλησίον νήσων λῃστεύοντεσ τοὺσ παραπλέοντασ. τὰ πλοῖα δὲ ἔχουσι. μεγάλα κολοκύνθινα τὸ μῆκοσ πήχεων ἑξήκοντα· ἐπειδὰν γὰρ ξηράνωσι τὴν κολόκυνθαν, κοιλάναντεσ αὐτὴν καὶ ἐξελόντεσ τὴν ἐντεριώνην ἐμπλέουσιν, ἱστοῖσ μὲν χρώμενοι καλαμίνοισ, ἀντὶ δὲ τῆσ ὀθόνησ τῷ φύλλῳ τῆσ κολοκύνθησ. προσβαλόντεσ οὖν ἡμῖν ἀπὸ δύο ’ πληρωμάτων ἐμάχοντο καὶ πολλοὺσ κατετραυμάτιζον βάλλοντεσ ἀντὶ λίθων τῷ σπέρματι τῶν κολοκυνθῶν. ἀγχωμάλωσ δὲ ἐπὶ πολὺ ναυμαχοῦντεσ περὶ μεσημβρίαν εἴδομεν κατόπιν τῶν Κολοκυνθοπειρατῶν προσπλέοντασ τοὺσ Καρυοναύτασ. ’πολέμιοι δὲ ἦσαν ἀλλήλοισ, ὡσ ἔδειξαν ἐπεὶ γὰρ κἀκεῖνοι ᾔσθοντο αὐτοὺσ ἐπιόντασ, ἡμῶν μὲν ὠλιγώρησαν, τραπόμενοι δὲ ἐπ’ ἐκείνουσ ἐναυμάχουν. ἡμεῖσ δὲ ἐν τοσούτῳ ἐπάραντεσ τὴν ὀθόνην ἐφεύγομεν ἀπολιπόντεσ αὐτοὺσ μαχομένουσ, καὶ δῆλοι ἦσαν κρατήσοντεσ οἱ Καρυοναῦται ἅτε καὶ πλείουσ ‐ πέντε γὰρ εἶχον πληρώματα ‐ καὶ ἀπὸ ἰσχυροτέρων νεῶν μαχόμενοι·

τὰ γὰρ πλοῖα ἦν αὐτοῖσ κελύφη καρύων ἡμίτομα, κεκενωμένα, μέγεθοσ δὲ ἑκάστου ἡμιτόμου εἰσ μῆκοσ ὀργυιαὶ πεντεκαίδεκα. ἐπεὶ δὲ ἀπεκρύψαμεν αὐτούσ, ἰώμεθα τοὺσ τραυματίασ, καὶ τὸ λοιπὸν ἐν τοῖσ ὅπλοισ ὡσ ἐπίπαν ἦμεν, ἀεί τινασ ἐπιβουλὰσ προσδεχόμενοι· οὐ μάτην. οὔπω γοῦν ἐδεδύκει ὁ ἥλιοσ, καὶ ἀπό τινοσ ἐρήμου νήσου προσήλαυνον ἡμῖν ὅσον εἴκοσι ἄνδρεσ ἐπὶ δελφίνων μεγάλων ὀχούμενοι, λῃσταὶ καὶ οὗτοι·

καὶ οἱ δελφῖνεσ αὐτοὺσ ἔφερον ἀσφαλῶσ, καὶ ἀναπηδῶντεσ ἐχρεμέτιζον ὥσπερ ἵπποι. ἐπεὶ δὲ πλησίον ἦσαν, διαστάντεσ οἱ μὲν ἔνθεν, οἱ δὲ ἔνθεν ἔβαλλον ἡμᾶσ σηπίαισ ξηραῖσ καὶ ὀφθαλμοῖσ καρκίνων. τοξευόντων δὲ καὶ ἡμῶν καὶ ἀκοντιζόντων οὐκέτι ὑπέμενον, ἀλλὰ τρωθέντεσ οἱ πολλοὶ αὐτῶν πρὸσ τὴν νῆσον κατέφυγον. περὶ δὲ τὸ μεσονύκτιον γαλήνησ οὔσησ ἐλάθομεν προσοκείλαντεσ ἀλκυόνοσ καλιᾷ παμμεγέθει·

σταδίων γοῦν ἦν αὕτη ἑξήκοντα τὸ περίμετρον. ἐπέπλεεν δὲ ἡ ἀλκυὼν τὰ ᾠὰ θάλπουσα οὐ πολὺ μείων τῆσ καλιᾶσ. καὶ δὴ ἀναπταμένη μικροῦ μὲν κατέδυσε τὴν ναῦν τῷ ἀνέμῳ τῶν πτερῶν. ᾤχετο δ’ οὖν φεύγουσα γοεράν τινα φωνὴν προϊεμένη. ἐπιβάντεσ δὲ ἡμεῖσ ἡμέρασ ἤδη ὑποφαινούσησ ἐθεώμεθα τὴν καλιὰν σχεδίᾳ μεγάλῃ προσεοικυῖαν ἐκ δένδρων μεγάλων συμπεφορημένην· ἐπῆν δὲ καὶ ᾠὰ πεντακόσια, ἕκαστον αὐτῶν Χίου πίθου περιπληθέστερον. ἤδη μέντοι καὶ οἱ νεοττοὶ ἔνδοθεν ἐφαίνοντο καὶ ἔκρωζον. πελέκεσιν γοῦν διακόψαντεσ ἓν τῶν ᾠῶν νεοττὸν ἄπτερον ἐξεκολάψαμεν εἴκοσι γυπῶν ἁδρότερον. ἐπεὶ δὲ πλέοντεσ ἀπείχομεν τῆσ καλιᾶσ ὅσον σταδίουσ διακοσίουσ, τέρατα ἡμῖν μεγάλα καὶ θαυμαστὰ ἐπεσήμανεν ὅ τε γὰρ ἐν τῇ πρύμνῃ χηνίσκοσ ἄφνω ἐπτερύξατο καὶ ἀνεβόησεν, καὶ ὁ κυβερνήτησ ὁ Σκίνθαροσ φαλακρὸσ ἤδη ὢν ἀνεκόμησεν, καὶ τὸ πάντων δὴ παραδοξότατον, ὁ γὰρ ἱστὸσ τῆσ νεὼσ ἐξεβλάστησεν καὶ κλάδουσ ἀνέφυσεν καὶ ἐπὶ τῷ ἄκρῳ ἐκαρποφόρησεν, ὁ δὲ καρπὸσ ἦν σῦκα καὶ σταφυλὴ μέλαινα, οὔπω πέπειροσ.

ταῦτα ἰδόντεσ ὡσ εἰκὸσ ἐταράχθημεν καὶ ηὐχόμεθα τοῖσ θεοῖσ διὰ τὸ ἀλλόκοτον τοῦ φαντάσματοσ. οὔπω δὲ πεντακοσίουσ σταδίουσ διελθόντεσ εἴδομεν ὕλην μεγίστην καὶ λάσιον πιτύων καὶ κυπαρίττων.

καὶ ἡμεῖσ μὲν εἰκάσαμεν ἤπειρον εἶναι· τὸ δ’ ἦν πέλαγοσ ἄβυσσον ἀρρίζοισ δένδροισ καταπεφυτευμένον· εἱστήκει δὲ τὰ δένδρα ὅμωσ ἀκίνητα, ὀρθὰ καθάπερ ἐπιπλέοντα. πλησιάσαντεσ οὖν καὶ τὸ πᾶν κατανοήσαντεσ ἐν ἀπόρῳ εἰχόμεθα τί χρὴ δρᾶν οὔτε γὰρ διὰ τῶν δένδρων πλεῖν δυνατὸν ἦν ‐ πυκνὰ γὰρ καὶ προσεχῆ ὑπῆρχεν ‐ οὔτε ἀναστρέφειν ἐδόκει ῥᾴδιον· ἐγὼ δὲ ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ μέγιστον δένδρον ἀπεσκόπουν τὰ ἐπέκεινα ὅπωσ ἔχοι, καὶ ἑώρων ἐπὶ σταδίουσ μὲν πεντήκοντα ἢ ὀλίγῳ πλείουσ τὴν ὕλην οὖσαν, ἔπειτα δὲ αὖθισ ἕτερον ὠκεανὸν ἐκδεχόμενον. καὶ δὴ ἐδόκει ἡμῖν ἀναθεμένουσ τὴν ναῦν ἐπὶ τὴν κόμην τῶν δένδρων ‐ πυκνὴ δὲ ἦν ‐ ὑπερβιβάσαι, εἰ δυναίμεθα, εἰσ τὴν θάλατταν τὴν ἑτέραν· καὶ οὕτωσ ἐποιοῦμεν. ἐκδήσαντεσ γὰρ αὐτὴν κάλῳ μεγάλῳ καὶ ἀνελθόντεσ ἐπὶ τὰ δένδρα μόλισ ἀνιμησάμεθα, καὶ θέντεσ ἐπὶ τῶν κλάδων, πετάσαντεσ τὰ ἱστία καθάπερ ἐν θαλάττῃ ἐπλέομεν τοῦ ἀνέμου προωθοῦντοσ ἐπισυρόμενοι· ἔνθα δὴ καὶ τὸ Ἀντιμάχου τοῦ ποιητοῦ ἔποσ ἐπεισῆλθέ με ‐ φησὶν γάρ που κἀκεῖνοσ· τοῖσιν δ’ ὑλήεντα διὰ πλόον ἐρχομένοισιν. βιασάμενοι δὲ ὅμωσ τὴν ὕλην ἀφικόμεθα ἐσ τὸ ὕδωρ, καὶ πάλιν ὁμοίωσ καθέντεσ ^ τὴν ναῦν ἐπλέομεν διὰ καθαροῦ καὶ διαυγοῦσ ὕδατοσ, ἄχρι δὴ ἐπέστημεν χάσματι μεγάλῳ ἐκ τοῦ ὕδατοσ διεστῶτοσ γεγενημένῳ, καθάπερ ἐν τῇ γῇ πολλάκισ ὁρῶμεν ὑπὸ σεισμῶν γενόμενα διαχωρίσματα.

ἡ μὲν οὖν ναῦσ καθελόντων ἡμῶν τὰ ἱστία οὐ ῥᾳδίωσ ἔστη παρ’ ὀλίγον ἐλθοῦσα κατενεχθῆναι, ὑπερκύψαντεσ δὲ ἡμεῖσ ἑωρῶμεν βάθοσ ὅσον σταδίων χιλίων μάλα φοβερὸν καὶ παράδοξον εἱστήκει γὰρ τὸ ὕδωρ ὥσπερ μεμερισμένον περιβλέποντεσ δὲ ὁρῶμεν κατὰ δεξιὰ οὐ πάνυ πόρρωθεν γέφυραν ἐπεζευγμένην ὕδατοσ συνάπτοντοσ τὰ πελάγη κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν, ἐκ τῆσ ἑτέρασ θαλάττησ εἰσ τὴν ἑτέραν διαρρέοντοσ. προσελάσαντεσ οὖν ταῖσ κώπαισ κατ’ ἐκεῖνο παρεδράμομεν καὶ μετὰ πολλῆσ ἀγωνίασ ἐπεράσαμεν οὔποτε προσδοκήσαντεσ. ἐντεῦθεν ἡμᾶσ ὑπεδέχετο ’πέλαγοσ προσηνὲσ καὶ νῆσοσ οὐ μεγάλη, εὐπρόσιτοσ, συνοικουμένη·

ἐνέμοντο δὲ αὐτὴν ἄνθρωποι ἄγριοι, Βουκέφαλοι, κέρατα ἔχοντεσ, οἱο͂ν παρ’ ἡμῖν τὸν Μινώταυρον ἀναπλάττουσιν. ἀποβάντεσ δὲ προῄειμεν ὑδρευσόμενοι καὶ σιτία ληψόμενοι, εἴ ποθεν δυνηθείημεν οὐκέτι γὰρ εἴχομεν. καὶ ὕδωρ μὲν αὐτοῦ πλησίον εὑρ́ομεν, ἄλλο δὲ οὐδὲν ἐφαίνετο, πλὴν μυκηθμὸσ πολὺσ οὐ πόρρωθεν ἠκούετο. δόξαντεσ οὖν ἀγέλην εἶναι βοῶν, κατ’ ὀλίγον προχωροῦντεσ ἐπέστημεν τοῖσ ἀνθρώποισ. οἱ δὲ ἰδόντεσ ἡμᾶσ ἐδίωκον, καὶ τρεῖσ μὲν τῶν ἑταίρων λαμβάνουσιν, οἱ δὲ λοιποὶ πρὸσ τὴν . θάλατταν κατεφεύγομεν, εἶτα μέντοι πάντεσ ὁπλισάμενοι ‐ οὐ γὰρ ἐδόκει ἡμῖν ἀτιμωρήτουσ περιιδεῖν τοὺσ φίλουσ ‐ ἐμπίπτομεν τοῖσ Βουκεφάλοισ τὰ κρέα, τῶν ἀνῃρημένων διαιρουμένοισ· φοβήσαντεσ δὲ πάντασ διώκομεν, καὶ κτείνομέν γε ὅσον πεντήκοντα καὶ ζῶντασ αὐτῶν δύο λαμβάνομεν, καὶ αὖθισ ὀπίσω ἀναστρέφομεν τοὺσ αἰχμαλώτουσ ἔχοντεσ. σιτίον μέντοι οὐδὲν εὑρ́ομεν. οἱ μὲν οὖν ἄλλοι παρῄνουν ἀποσφάττειν τοὺσ εἰλημμένουσ, ἐγὼ δὲ οὐκ ἐδοκίμαζον, ἀλλὰ δήσασ ἐφύλαττον αὐτούσ, ἄχρι δὴ ἀφίκοντο παρὰ τῶν Βουκεφάλων πρέσβεισ ἀπαιτοῦντεσ ἐπὶ λύτροισ τοὺσ συνειλημμένουσ· συνίεμεν γὰρ αὐτῶν διανευόντων καὶ γοερόν τι μυκωμένων ὥσπερ ἱκετευόντων. τὰ λύτρα δὲ ἦν τυροὶ πολλοὶ καὶ ἰχθύεσ ξηροὶ καὶ κρόμμυα καὶ ἔλαφοι τέτταρεσ, τρεῖσ ἑκάστη πόδασ ἔχουσα, δύο μὲν τοὺσ ὀπίσω, οἱ δὲ πρόσω συνεπεφύκεσαν. ἐπὶ τούτοισ ἀποδόντεσ τοὺσ συνειλημμένουσ καὶ μίαν ἡμέραν ἐπιμείναντεσ ἀνήχθημεν. ἤδη δὲ ἰχθύεσ τε ἡμῖν ἐφαίνοντο καὶ ὄρνεα παρεπέτετο καὶ ἄλλ’ ὁπόσα γῆσ πλησίον οὔσησ σημεῖα προφαίνεται.

μετ’ ὀλίγον δὲ καὶ ἄνδρασ εἴδομεν καινῷ τῳ τρόπῳ ναυτιλίασ χρωμένουσ· αὐτοὶ γὰρ καὶ ναῦται καὶ νῆεσ ἦσαν. λέξω δὲ τοῦ πλοῦ τὸν τρόπον ὕπτιοι κείμενοι ἐπὶ τοῦ ὕδατοσ ὀρθώσαντεσ τὰ αἰδοῖα ‐ μεγάλα δὲ φέρουσιν ‐ ἐξ αὐτῶν ὀθόνην πετάσαντεσ καὶ ταῖσ χερσὶν τοὺσ ποδεῶνασ ’ κατέχοντεσ ἐμπίπτοντοσ τοῦ ἀνέμου ἔπλεον. ἄλλοι δὲ μετὰ τούτουσ ἐπὶ φελλῶν καθήμενοι ζεύξαντεσ δύο δελφῖνασ ἤλαυνόν τε καὶ ἡνιόχουν οἱ δὲ προϊόντεσ ἐπεσύροντο τοὺσ φελλούσ. οὗτοι ἡμᾶσ οὔτε ἠδίκουν οὔτε ἔφευγον, ἀλλ’ ἤλαυνον ἀδεῶσ τε καὶ εἰρηνικῶσ τὸ εἶδοσ τοῦ ἡμετέρου πλοίου θαυμάζοντεσ καὶ πάντοθεν περισκοποῦντεσ. ἑσπέρασ δὲ ἤδη προσήχθημεν νήσῳ οὐ μεγάλῃ κατῳκεῖτο δὲ ὑπὸ γυναικῶν, ὡσ ἐνομίζομεν, Ἑλλάδα φωνὴν προϊεμένων προσῄεσαν γὰρ καὶ ἐδεξιοῦντο καὶ ἠσπάζοντο, πάνυ ἑταιρικῶσ κεκοσμημέναι καὶ καλαὶ πᾶσαι καὶ νεάνιδεσ, ποδήρεισ τοὺσ χιτῶνασ ἐπισυρόμεναι.

ἡ μὲν οὖν νῆσοσ ἐκαλεῖτο Καβαλοῦσα, ἡ δὲ πόλισ αὐτὴ Ὑδαμαρδία. λαβοῦσαι δ’ οὖν ἡμᾶσ αἱ γυναῖκεσ ἑκάστη πρὸσ ἑαυτὴν ἐπῆγεν καὶ ξένον ἐποιεῖτο. ἐγὼ δὲ μικρὸν ἀποστὰσ ‐ οὐ γὰρ χρηστὰ ἐμαντευόμην ‐ ἀκριβέστερόν τε περιβλέπων ὁρῶ πολλῶν ἀνθρώπων ὀστᾶ καὶ κρανία κείμενα. καὶ τὸ μὲν βοὴν ἱστάναι καὶ τοὺσ ἑταίρουσ συγκαλεῖν καὶ ἐσ τὰ ὅπλα χωρεῖν οὐκ ἐδοκίμαζον. ’προχειρισάμενοσ δὲ τὴν μαλάχην πολλὰ ηὐχόμην αὐτῇ διαφυγεῖν ἐκ τῶν παρόντων. κακῶν μετ’ ὀλίγον δὲ τῆσ ξένησ διακονουμένησ εἶδον τὰ σκέλη οὐ γυναικόσ, ἀλλ’ ὄνου ὁπλάσ· καὶ δὴ σπασάμενοσ τὸ ξίφοσ συλλαμβάνω τε αὐτὴν καὶ δήσασ περὶ τῶν ὅλων ἀνέκρινον. ἡ δέ, ἄκουσα μέν, εἶπεν δὲ ὅμωσ, αὐτὰσ μὲν εἶναι θαλαττίουσ γυναῖκασ Ὀνοσκελέασ προσαγορευομένασ, τροφὴν δὲ ποιεῖσθαι τοὺσ ἐπιδημοῦντασ, ξένουσ. ἐπειδὰν γάρ, ἔφη, μεθύσωμεν αὐτούσ, συνευνηθεῖσαι κοιμωμένοισ ἐπιχειροῦμεν. ἀκούσασ δὲ ταῦτα ἐκείνην μὲν αὐτοῦ κατέλιπον δεδεμένην, αὐτὸσ δὲ ἀνελθὼν ἐπὶ τό τέγοσ ἐβόων τε καὶ τοὺσ ἑταίρουσ συνεκάλουν. ἐπεὶ δὲ συνῆλθον, τὰ πάντα ἐμήνυον αὐτοῖσ καὶ τά τε ὀστᾶ ἐδείκνυον καὶ ἦγον ἔσω πρὸσ τὴν δεδεμένην ἡ δὲ αὐτίκα ὕδωρ ἐγένετο καὶ ἀφανὴσ ἦν. ὅμωσ δὲ τὸ ξίφοσ εἰσ τὸ ὕδωρ καθῆκα πειρώμενοσ· τὸ δὲ αἷμα ἐγένετο. ταχέωσ οὖν ἐπὶ ναῦν κατελθόντεσ ἀπεπλεύσαμεν.

καὶ ἐπεὶ ἡμέρα ὑπηύγαζε, τήν τε ἤπειρον ἀπεβλέπομεν εἰκάζομέν τε εἶναι τὴν ἀντιπέρασ τῇ ὑφ’ ἡμῶν οἰκουμένῃ κειμένην. προσκυνήσαντεσ δ’ οὖν καὶ προσευξάμενοι περὶ τῶν μελλόντων ἐσκοποῦμεν, καὶ τοῖσ μὲν ἐδόκει ἐπιβᾶσιν μόνον αὖθισ ὀπίσω ἀναστρέφειν, τοῖσ δὲ τὸ μὲν πλοῖον αὐτοῦ καταλιπεῖν, ἀνελθόντασ δὲ ἐσ τὴν μεσόγαιαν πειραθῆναι τῶν ἐνοικούντων. ἐν ὅσῳ δὲ ταῦτα ἐλογιζόμεθα, χειμὼν σφοδρὸσ ἐπιπεσὼν καὶ προσαράξασ τὸ σκάφοσ τῷ αἰγιαλῷ διέλυσεν. ἡμεῖσ δὲ μόλισ ἐξενηξάμεθα τὰ ὅπλα ἕκαστοσ καὶ εἴ τι ἄλλο οἱο͂́σ τε ἦν ἁρπασάμενοι. ταῦτα μὲν οὖν τὰ μέχρι τῆσ ἑτέρασ γῆσ συνενεχθέντα μοι ἐν τῇ θαλάττῃ καὶ παρὰ τὸν πλοῦν ἐν ταῖσ νήσοισ καὶ ἐν τῷ ἀέρι καὶ μετὰ ταῦτα ἐν τῷ κήτει καὶ ἐπεὶ ἐξήλθομεν, παρά τε τοῖσ ἡρ́ωσι καὶ τοῖσ ὀνείροισ καὶ τὰ τελευταῖα παρὰ τοῖσ Βουκεφάλοισ καὶ ταῖσ Ὀνοσκελέαισ, τὰ δὲ ἐπὶ τῆσ γῆσ ἐν ταῖσ ἑξῆσ βίβλοισ διηγήσομαι.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION