Lucian, Verae Historiae, book 2 46:

(루키아노스, Verae Historiae, book 2 46:)

ἑσπέρασ δὲ ἤδη προσήχθημεν νήσῳ οὐ μεγάλῃ κατῳκεῖτο δὲ ὑπὸ γυναικῶν, ὡσ ἐνομίζομεν, Ἑλλάδα φωνὴν προϊεμένων προσῄεσαν γὰρ καὶ ἐδεξιοῦντο καὶ ἠσπάζοντο, πάνυ ἑταιρικῶσ κεκοσμημέναι καὶ καλαὶ πᾶσαι καὶ νεάνιδεσ, ποδήρεισ τοὺσ χιτῶνασ ἐπισυρόμεναι. ἡ μὲν οὖν νῆσοσ ἐκαλεῖτο Καβαλοῦσα, ἡ δὲ πόλισ αὐτὴ Ὑδαμαρδία. λαβοῦσαι δ’ οὖν ἡμᾶσ αἱ γυναῖκεσ ἑκάστη πρὸσ ἑαυτὴν ἐπῆγεν καὶ ξένον ἐποιεῖτο. ἐγὼ δὲ μικρὸν ἀποστὰσ ‐ οὐ γὰρ χρηστὰ ἐμαντευόμην ‐ ἀκριβέστερόν τε περιβλέπων ὁρῶ πολλῶν ἀνθρώπων ὀστᾶ καὶ κρανία κείμενα. καὶ τὸ μὲν βοὴν ἱστάναι καὶ τοὺσ ἑταίρουσ συγκαλεῖν καὶ ἐσ τὰ ὅπλα χωρεῖν οὐκ ἐδοκίμαζον. ’προχειρισάμενοσ δὲ τὴν μαλάχην πολλὰ ηὐχόμην αὐτῇ διαφυγεῖν ἐκ τῶν παρόντων. κακῶν μετ’ ὀλίγον δὲ τῆσ ξένησ διακονουμένησ εἶδον τὰ σκέλη οὐ γυναικόσ, ἀλλ’ ὄνου ὁπλάσ· καὶ δὴ σπασάμενοσ τὸ ξίφοσ συλλαμβάνω τε αὐτὴν καὶ δήσασ περὶ τῶν ὅλων ἀνέκρινον. ἡ δέ, ἄκουσα μέν, εἶπεν δὲ ὅμωσ, αὐτὰσ μὲν εἶναι θαλαττίουσ γυναῖκασ Ὀνοσκελέασ προσαγορευομένασ, τροφὴν δὲ ποιεῖσθαι τοὺσ ἐπιδημοῦντασ, ξένουσ. ἐπειδὰν γάρ, ἔφη, μεθύσωμεν αὐτούσ, συνευνηθεῖσαι κοιμωμένοισ ἐπιχειροῦμεν. ἀκούσασ δὲ ταῦτα ἐκείνην μὲν αὐτοῦ κατέλιπον δεδεμένην, αὐτὸσ δὲ ἀνελθὼν ἐπὶ τό τέγοσ ἐβόων τε καὶ τοὺσ ἑταίρουσ συνεκάλουν. ἐπεὶ δὲ συνῆλθον, τὰ πάντα ἐμήνυον αὐτοῖσ καὶ τά τε ὀστᾶ ἐδείκνυον καὶ ἦγον ἔσω πρὸσ τὴν δεδεμένην ἡ δὲ αὐτίκα ὕδωρ ἐγένετο καὶ ἀφανὴσ ἦν. ὅμωσ δὲ τὸ ξίφοσ εἰσ τὸ ὕδωρ καθῆκα πειρώμενοσ· τὸ δὲ αἷμα ἐγένετο.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION