Lucian, Verae Historiae, book 2 44:

(루키아노스, Verae Historiae, book 2 44:)

ἐντεῦθεν ἡμᾶσ ὑπεδέχετο ’πέλαγοσ προσηνὲσ καὶ νῆσοσ οὐ μεγάλη, εὐπρόσιτοσ, συνοικουμένη· ἐνέμοντο δὲ αὐτὴν ἄνθρωποι ἄγριοι, Βουκέφαλοι, κέρατα ἔχοντεσ, οἱο͂ν παρ’ ἡμῖν τὸν Μινώταυρον ἀναπλάττουσιν. ἀποβάντεσ δὲ προῄειμεν ὑδρευσόμενοι καὶ σιτία ληψόμενοι, εἴ ποθεν δυνηθείημεν οὐκέτι γὰρ εἴχομεν. καὶ ὕδωρ μὲν αὐτοῦ πλησίον εὑρ́ομεν, ἄλλο δὲ οὐδὲν ἐφαίνετο, πλὴν μυκηθμὸσ πολὺσ οὐ πόρρωθεν ἠκούετο. δόξαντεσ οὖν ἀγέλην εἶναι βοῶν, κατ’ ὀλίγον προχωροῦντεσ ἐπέστημεν τοῖσ ἀνθρώποισ. οἱ δὲ ἰδόντεσ ἡμᾶσ ἐδίωκον, καὶ τρεῖσ μὲν τῶν ἑταίρων λαμβάνουσιν, οἱ δὲ λοιποὶ πρὸσ τὴν . θάλατταν κατεφεύγομεν, εἶτα μέντοι πάντεσ ὁπλισάμενοι ‐ οὐ γὰρ ἐδόκει ἡμῖν ἀτιμωρήτουσ περιιδεῖν τοὺσ φίλουσ ‐ ἐμπίπτομεν τοῖσ Βουκεφάλοισ τὰ κρέα, τῶν ἀνῃρημένων διαιρουμένοισ· φοβήσαντεσ δὲ πάντασ διώκομεν, καὶ κτείνομέν γε ὅσον πεντήκοντα καὶ ζῶντασ αὐτῶν δύο λαμβάνομεν, καὶ αὖθισ ὀπίσω ἀναστρέφομεν τοὺσ αἰχμαλώτουσ ἔχοντεσ. σιτίον μέντοι οὐδὲν εὑρ́ομεν. οἱ μὲν οὖν ἄλλοι παρῄνουν ἀποσφάττειν τοὺσ εἰλημμένουσ, ἐγὼ δὲ οὐκ ἐδοκίμαζον, ἀλλὰ δήσασ ἐφύλαττον αὐτούσ, ἄχρι δὴ ἀφίκοντο παρὰ τῶν Βουκεφάλων πρέσβεισ ἀπαιτοῦντεσ ἐπὶ λύτροισ τοὺσ συνειλημμένουσ· συνίεμεν γὰρ αὐτῶν διανευόντων καὶ γοερόν τι μυκωμένων ὥσπερ ἱκετευόντων. τὰ λύτρα δὲ ἦν τυροὶ πολλοὶ καὶ ἰχθύεσ ξηροὶ καὶ κρόμμυα καὶ ἔλαφοι τέτταρεσ, τρεῖσ ἑκάστη πόδασ ἔχουσα, δύο μὲν τοὺσ ὀπίσω, οἱ δὲ πρόσω συνεπεφύκεσαν. ἐπὶ τούτοισ ἀποδόντεσ τοὺσ συνειλημμένουσ καὶ μίαν ἡμέραν ἐπιμείναντεσ ἀνήχθημεν.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION