Lucian, Verae Historiae, book 2 42:

(루키아노스, Verae Historiae, book 2 42:)

οὔπω δὲ πεντακοσίουσ σταδίουσ διελθόντεσ εἴδομεν ὕλην μεγίστην καὶ λάσιον πιτύων καὶ κυπαρίττων. καὶ ἡμεῖσ μὲν εἰκάσαμεν ἤπειρον εἶναι· τὸ δ’ ἦν πέλαγοσ ἄβυσσον ἀρρίζοισ δένδροισ καταπεφυτευμένον· εἱστήκει δὲ τὰ δένδρα ὅμωσ ἀκίνητα, ὀρθὰ καθάπερ ἐπιπλέοντα. πλησιάσαντεσ οὖν καὶ τὸ πᾶν κατανοήσαντεσ ἐν ἀπόρῳ εἰχόμεθα τί χρὴ δρᾶν οὔτε γὰρ διὰ τῶν δένδρων πλεῖν δυνατὸν ἦν ‐ πυκνὰ γὰρ καὶ προσεχῆ ὑπῆρχεν ‐ οὔτε ἀναστρέφειν ἐδόκει ῥᾴδιον· ἐγὼ δὲ ἀνελθὼν ἐπὶ τὸ μέγιστον δένδρον ἀπεσκόπουν τὰ ἐπέκεινα ὅπωσ ἔχοι, καὶ ἑώρων ἐπὶ σταδίουσ μὲν πεντήκοντα ἢ ὀλίγῳ πλείουσ τὴν ὕλην οὖσαν, ἔπειτα δὲ αὖθισ ἕτερον ὠκεανὸν ἐκδεχόμενον. καὶ δὴ ἐδόκει ἡμῖν ἀναθεμένουσ τὴν ναῦν ἐπὶ τὴν κόμην τῶν δένδρων ‐ πυκνὴ δὲ ἦν ‐ ὑπερβιβάσαι, εἰ δυναίμεθα, εἰσ τὴν θάλατταν τὴν ἑτέραν· καὶ οὕτωσ ἐποιοῦμεν. ἐκδήσαντεσ γὰρ αὐτὴν κάλῳ μεγάλῳ καὶ ἀνελθόντεσ ἐπὶ τὰ δένδρα μόλισ ἀνιμησάμεθα, καὶ θέντεσ ἐπὶ τῶν κλάδων, πετάσαντεσ τὰ ἱστία καθάπερ ἐν θαλάττῃ ἐπλέομεν τοῦ ἀνέμου προωθοῦντοσ ἐπισυρόμενοι· ἔνθα δὴ καὶ τὸ Ἀντιμάχου τοῦ ποιητοῦ ἔποσ ἐπεισῆλθέ με ‐ φησὶν γάρ που κἀκεῖνοσ· τοῖσιν δ’ ὑλήεντα διὰ πλόον ἐρχομένοισιν.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION