Lucian, Verae Historiae, book 2 12:

(루키아노스, Verae Historiae, book 2 12:)

ἐσθῆτι δὲ χρῶνται ἀραχνίοισ λεπτοῖσ, πορφυροῖσ. αὐτοὶ δὲ σώματα μὲν οὐκ ἔχουσιν, ἀλλ’ ἀναφεῖσ καὶ ἄσαρκοί εἰσιν, μορφὴν δὲ καὶ ἰδέαν μόνην ἐμφαίνουσιν, καὶ ἀσώματοι ὄντεσ ὅμωσ συνεστᾶσιν καὶ κινοῦνται καὶ φρονοῦσι καὶ φωνὴν ἀφιᾶσιν, καὶ ὅλωσ ἐοίκε γυμνή τισ ἡ ψυχὴ αὐτῶν περιπολεῖν τὴν τοῦ σώματοσ ὁμοιότητα περικειμένη· εἰ γοῦν μὴ ἅψαιτό τισ, οὐκ ἂν ἐξελέγξειε μὴ εἶναι σῶμα τὸ ὁρώμενον· εἰσὶ γὰρ ὥσπερ σκιαὶ ὀρθαί, οὐ μέλαιναι. γηράσκει δὲ οὐδείσ, ἀλλ’ ἐφ’ ἧσ ἂν ἡλικίασ ἔλθῃ παραμένει. οὐ μὴν οὐδὲ νὺξ παρ’ αὐτοῖσ γίνεται, οὐδὲ ἡμέρα πάνυ λαμπρά· καθάπερ δὲ τὸ λυκαυγὲσ ἤδη πρὸσ ἑώ, μηδέπω ἀνατείλαντοσ ἡλίου, τοιοῦτο φῶσ ἐπέχει τὴν γῆν. καὶ μέντοι καὶ ὡρ́αν μίαν ἴσασιν τοῦ ἔτουσ· αἰεὶ γὰρ παρ’ αὐτοῖσ ἐάρ ἐστὶ καὶ εἷσ ἄνεμοσ πνεῖ παρ’ αὐτοῖσ ὁ ζέφυροσ.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION