Lucian, Verae Historiae, book 1 33:

(루키아노스, Verae Historiae, book 1 33:)

σπουδῇ οὖν βαδίζοντεσ ἐφιστάμεθα πρεσβύτῃ καὶ νεανίσκῳ μάλα προθύμωσ πρασιάν τινα ἐργαζομένοισ καὶ, ὕδωρ ἀπὸ τῆσ πηγῆσ ἐπ’ αὐτὴν διοχετεύουσιν· ἡσθέντεσ οὖν ἅμα καὶ φοβηθέντεσ ἔστημεν κἀκεῖνοι δὲ ταὐτὸ ἡμῖν ὡσ τὸ εἰκὸσ παθόντεσ ἄναυδοι παρειστήκεσαν· ’χρόνῳ δὲ ὁ πρεσβύτησ ἔφη, Τίνεσ ὑμεῖσ ἄρα ἐστέ, ὦ ξένοι; πότερον τῶν ἐναλίων δαιμόνων ἢ ἄνθρωποι δυστυχεῖσ ἡμῖν παραπλήσιοι; καὶ γὰρ ἡμεῖσ ἄνθρωποι ὄντεσ καὶ ἐν γῇ τραφέντεσ νῦν θαλάττιοι γεγόναμεν καὶ συννηχόμεθα τῷ περιέχοντι τούτῳ θηρίῳ, οὐδ’ ὃ πάσχομεν ἀκριβῶσ εἰδότεσ· τεθνάναι μὲν γὰρ εἰκάζομεν, ζῆν δὲ πιστεύομεν. πρὸσ ταῦτα ἐγὼ εἶπον Καὶ ἡμεῖσ τοι ἄνθρωποι, νεήλυδέσ μέν, ὦ πάτερ, αὐτῷ σκάφει πρῴην καταποθέντεσ, προήλθομεν δὲ νῦν βουλόμενοι μαθεῖν τὰ ἐν τῇ ὕλῃ ὡσ ἔχει· πολλὴ γάρ τισ καὶ λάσιοσ ἐφαίνετο. δαίμων δέ τισ, ὡσ ἐοίκεν, ἡμᾶσ ἤγαγεν σέ τε ὀψομένουσ καὶ εἰσομένουσ ὅτι μὴ μόνοι ἐν τῷδε καθείργμεθα τῷ θηρίῳ· ἀλλὰ φράσον γε ἡμῖν τὴν σαυτοῦ τύχην, ὅστισ τε ὢν καὶ ὅπωσ δεῦρο εἰσῆλθεσ. ὁ δὲ οὐ πρότερον ἔφη ἐρεῖν οὐδὲ πεύσεσθαι παρ’ ἡμῶν, πρὶν ξενίων τῶν παρόντων μεταδοῦναι, καὶ λαβὼν ἡμᾶσ ἦγεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν ‐ ἐπεποίητο δὲ αὐτάρκη καὶ στιβάδασ ἐνῳκοδόμητο καὶ τὰ ἄλλα ἐξήρτιστο ‐ παραθεὶσ δὲ ἡμῖν λάχανά τε καὶ ἀκρόδρυα καὶ ἰχθῦσ, ἔτι δὲ καὶ οἶνον ἐγχέασ, ἐπειδὴ ἱκανῶσ ἐκορέσθημεν, ἐπυνθάνετο ἃ πεπόνθοιμεν· κἀγὼ πάντα ἑξῆσ διηγησάμην, τόν τε χειμῶνα καὶ τὰ ἐν τῇ νήσῳ καὶ τὸν ἐν τῷ ἀέρι πλοῦν, καὶ τὸν πόλεμον, καὶ τὰ ἄλλα μέχρι τῆσ εἰσ τὸ κῆτοσ καταδύσεωσ.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION